Heimskringla - 15.05.1913, Blaðsíða 4

4. BLS.
WIXNIPKG, 15. MAÍ 1913,
HEIMSKRINGLA
Heimskringla
Pnblishad every Thnrsday by The
Hehnskringla News & Fablislvine Co. Ltd
Verö blaCsins I Canada ok Bandar
IJ.00 nm áriC (fyrir fram boraaB).
Sent til Xslands $2.00 (fyrir fram
borgaö).
GUNNL. TR. JÓNSSON,
Kditor & Manager
p. S. PALSSON,
Advertisiog Manager,
'Talsími : Sherbrooke 3105.
Offiee:
729 Sberbrooke Street, Winnipeg
BOX 3171. Talslml Oarry 4110.
Gimli kosningin.
Kjósendur Gimli kjördæmis
sýndu þaö með atkvæöum sinum
á mánudaginn, að þtir eru einlæg-
ir fylgjendur Roblin stjórnarinnar
sammála steínu hennar og kunna
aÖ meta það, sem vel er gert.
Heiður og þökk sé þeim fynr
þaö.
þexr sýndu traust sitt á stjorn-
inni ótvíræðlega, því þear kusu E.
L. Taylor með meiri atkvæða vör-
burðum, en áður eru dæmi til
kjördæminu, — og jafnvel í allri
kosningasögu fylkisins ; eru þaö
fáir, ef nokkrir, sem hafa fengið
jafn stóxkostlega atkvæða fleir-
tölu, sem Mr. Taylor að þessu
sinni. Allstaðar um kjördæmið
var úrskurðurinn sá sami': með
stjórninni og Taylor. Jíilnvcl
þeim stöðum, þar sem hr. Egg-
ertsson var álitinn sterkastur,
hafði Taylor mikla yfirburði. Á
sumum stöðum komst atkvæða-
fleirtala hans uppí framt áð 100.
Sigurinn. var því glæsilagur og al
ger.
I næsta blaði munum vér nánar
minnast á kosningu þessa.
Kosningasvik.
Liberal höfuðpaurarnir hafa
margar stórsyndir á samvizkunni,
bæði gamlar og nýdrýgöar, þegar
litið’ er til kosninga hér í landi,
íylkiskosninga jafnt sem sam-
bandskosninga.
Klesta mun reka minni til þeirra
klækja.bragða, sem Laurier stjórn-
in og umboðsmenn hennar höfðu í
frammi við siðustu sambands-
kosningar. það er enn í svo fersku
minni, að óþarfi er að rifja það
unn.
þá munu og margir muna eftir
næstsíðustu kosningum hinnar lib-
erölu Ross stjórnar í Ontario, þeg-
ar að atkvæðakassarnir voru upp
brotnir og fyltir með atkvæðum
hennar fylgifiska, sem bæði gnð og
menn vissu að fallið höfðu. þann-
ig vann(! ) stjórnin 20 þingsæti,
að minsta kosti. Kn þessi höfuð-
s\rnd hennar olli svo almennu
hneyksli, að sakamálsrannsókn
var hafin og margir af leiðandi
Liberölum fylkisins flýðu fylkiö i
skvndi og settust að i öðrum
landsfjórðungum. Við næstu kosn-
inmar var Liberal þingsveitinni
sópað í burtu og Conservativar
náðu völdunum.
Svona mætti nefna ótal fleiri
eldri dæmi upp á kosningasvik
þeirra Liberölti, en véx snúum oss
að þvi, sem nýlega liefir skeð, —
þeirra síðustu stórsvndum.
þær eru : Alberta kosningarnar.
Allir þeir, sem málavökxtum voru
kunnugir í Alberta, vissu að Sif-
ton stjórnin var afar óvinsæl og
mvndi ekki sigra við kosningarnar
fengju kjósendurnir að ráða. En
hvað skeður ? Úrslitin urðu þau,
að tveir þriðju hlutar hinna kosnu
þingmanna eru stjórnar fvlgjend-
ur.
Að hér hafði ekki alt farið sem
réttast fram, var nú flestum aug
Ijóst, og þó að flest af því, sem
framið var, væri myrkrunum hul-
ið hefir þó æði margt það komið
í dagsins ljós, sem sýnir engu fegri
afrek en þau, er Ross stjórnin
framdi um árið í Ontario.
það hefir beinlínis sannast, að
atkvæðakassar hafa verið opnaðir
og atkvæði, sem greidd höfðu ver-
ið Conservatíve þingmannsefnum,
ónýtt eftir að þau höfðu verið tal-
in góð og gild af undirkjörstjór-
um, en þegar kom til fullnaðar-
upptalningar, hafði ósóminn verið
framinn og vfirkjörstjórnin lýs'ti
hátíðlega Liberal þingmannsefnin
kosin, þvert ofan í áður gefin úr-
slit eftir talningu frá hverjum
kjörstað.
Að minsta kosti tveimnr þing-
sætunum var beinlínis stolið á
þennan hátt, og í þriðja kjördaim-
inu var ítarleg tilraun gerð til
hins sama, þó hún mistækist.
Ilér eru sannanirnar :
1 kjördæminu Clearwater liafði
Conservatíva þingmannsefnið unn-
ið með 10 atkvæðum umfram, eft-
ir bví se«n úrslit frá hverjum kjör-
stað fyrir sig tilkyntu.
þegar fullnaðarupptalning var
garð hjá yfirkjörstjóra, fundust 12
ógild atkvæði, er áður höfðu verið
talin gild og greidcl Conservativa
þingmannsefninu, og 1 ógilt hjá
láberal þingniannstíninu. Iáberal-
inn var því lýstur kjörinn þing-
maður með eins atkvæðismun. —
Ilér hafði auðsjáanlega eitthvað
óhreint \-erið framið.
1 Medicine Ilat kjördæminu var
Conservatíva þingmannsefnið Nel-
son Speneer álitinn kosinn meö 40
atkvæðum umíram. Hon. Mitchell,
opinlærra verka ráögjafi Sifton
stjórnarinnar ; en þegar kjörstjór-
inn "aí sinn úrskurð var Mitchell
kosinn með 8 atkv. mun. Að hér
höfðu verið meir en lítil svik í
tafli, blandaðist engum hugur um,
og var nú, samkvæmt kröfu Con-
servatíva þingmannsefncsins, farið
til dómstólanna. Dómarinn, sem
fjallaði um málið, er I.iberal, og
~nf hann þann úrskurð, að hér
hefðu ótvíræð svik framin veriði:
atkvæð'aseðlar Itefðti verið ónýttir
með blýantsstrikuin hér og þar og
slíkt hefði hlotið að vera gert eft-
ir fvrstti talningu atkvæðAnna,
annars heföu þatt ekki verið talin
áðttr. Auk þessi lægi og íyrir eið-
svarnir framhtirðir vitna, er veriö
hefðu viö upptalningu á þeim kjör-
stöðum, er nú gæfu önnur úrslit
en áður, sem segðu, að atkvæða-
seðlarttir heföu verið að engu gall-
aðir, þá talið var þar. Dómarinn
sagði ennfremnr, að þó hér væri
um ótvírætt brot á kosningalög-
unum að ræða, þá gæti hann ekki
skelt skuldinni á neinn sérstakan
mann, og vrði því málið að falla
niður. Hegning fvrir slíka glæpi
væri tvægrrja ára hegningarhúss-
vinna. Kosnitjgaúrslitum þeim, er
kjörstjórinn ltefði gefið, gæti hann
heldur ekki raskað! En það það
gaf dómarinn ótvíræðlega í ljós,
að ráðgjafinn væri kosinn á svik-
samlegan hátt.
I Mclæod kjördæminu féll Sifton
stjórnarformaður fyrir Constrva-
tívanum Robert Patterson, og
var upphaflega talið, að atkvæða-
munurinn væri 32. Við úrslita-
Upptainingu kjörstjórans voru
margir atkvæðaseðlar, er merktir
voru fyrir Conservatíva þing-
mann.sefnið — og sem við fyrri
upptalninguna vortt taldir góðir
og rildir — nú taldir ógildir, og
hafði auðsjáanlega verið handfjall-
að um þá eftir að atkvæðaköss-
itnuim v-ar lokað, því Wýíintsstrik
og attkakrossar sáust nti á þess-
um seölum, er enginn hafði áður
veitt eftirtekt. Samt sem áður
höfðu þessir Liberölú kosninga-
bófar ekki gert verk sitt nógu
rækilega, því fullnaðarúrsliitin
sögðu I’atterson kosinn með 9 at-
kvæðum umfram stjórnarformann-
inn.
T>etta eru að eins þrjú sýnishorn
af mörgttm, hvernig I.iberalar
unnti þessar kosningar. Og hvar
sem þeir hafa til kosninga gengið,
hafa þeir leikið sama leikinn
upp aftur og aftur, að svo miklu
levti, sem þexm frekast var hægt.
Saskatchevvan kosniugarnar í
fvrra sumar voru ekki eftixbátar
Alberta kosninganna í ósómanum.
— í Macdonald kosningun-ni hér í
fvlkinu spöruðu þeir Liberölu
hvorki peninga eða brennivín, eða
cinnur ósæmileg meðul. — Og nú
í Gimli kosningunni flæddi kjör-
dæmið af aðfengnum láberal at-
kvæðasmölum frá Alberta og Sas-
katchewan, ásamt hálfxi tylft af
Liberal þingimönnum héðan úr
fvlkinu og fjölda sveina þeirra,
sem allir lögðust á eitt, að kasta
saur á Roblin stjórnina, — þó lít-
ill vrði árangurinn.
T’að situr því illa. á Lögber.gj og
öðrttm Liberal málgögnum, að
vera að brígsla móitstöðumiönniim
sínum um svik og pretti í kosn-
ingum. Ferill Liberala er s'o
saurugur í þeim efnum, að hvetg:
er annar slíkur.
Svartasti bletturinn á stjórn-
málasögu Canada er kosninga-
svik Liberaia.
Peningamarkaðurinn.
Margir hafa verið að kvarta yf-
ir neninga-vandræ'ðum, sagt að ill-
mö-tilegt væri að fá lán á bönk-
unum, nema bá með afarkostum,
og þar af leiðandi stæði alt íast
of engar framfarir yrðu í nán-
tistu framtíð ; ekkert yrði bygt
ocr því lítið um atvinnu. þaS
væru daufir tímar og yrðu fyrst
um .sinn.
þannig'hefir sungið í þeim bless-
uðnm bölsýnis svönunum, og hef-
ir harmakvein jjeirra ekki verið
með öllu ástæðulaust.
En þeir eru skammsýnir og sjá
að eins eina hlið málanna. þvi
sé skoðað frá fleirmn hliðum, þá
horfa sakjrnar öðrttvísi við.
það er að vísu satt, að bank-
arnir hafa verið tregir á að lána,
og pi-niugaekla hefir af þeim á-
stæðum verið talsverð. En af
hverju stafar það ? Kkki af illæri
eðxi afturför í afurða-fr;umleiðslu.
Nei, ;ills ekki, — lieldtir af tröll-
atiknum framförum í öllum efn-
ttm, sem orðiö hefir þttngur út-
lag;tliður á bönkum og lánfélög-
um. það er vitanlegt, aö þess
meiri sem framfarirnar ertt í einu
landi, bess meiri krafir hvila á
bönkttnnm um lán, og hér í landi
hafa aldrei meiri framfarir og
framkvæimdir orðið en á liðna ár-
inu, og af því kemur það, að
veltufé bankattna hefir að miklu
levti verfð fast í lánum yfir vetr-
armánuðina.
Kn nú er levsing. Peningar eru
á ný að strevma inn í landið, og
alt er að vakna af devfðardrunga
vetrarins. ísmn hefir leyst af
vötnunum mikltt, og umferð ttm
þau er hafin, en með henni byrjar
peningastraumurinn. Vér verðum
að hafa það hugifast, að mest-
allur sumargróður Vestttr-Canada
hefir legið í kornhlöðunum í Fort
W'illiam og Port •Arthur allan vet-
urinn, — en þar lágu einnig pen-
ingtir banktutna og lánJélaganna í
milíónatali. Bankarnir lána korn-
kattpmönmtm á haustin fe til að
kaupa kornteguntlir btcndanna, en
kornkaupmennirnir selja ekki þess-
ar korntegundir fyr en vorið eftir,
og þá fyrst fá bankarnir peninga
sína aftur. það er þessi hringíerð
peninganna, sem oftlega verður til
þess, að öröugt verður um pen-
inga á vormánuðunum.
Nú er friunfara og framkvæmda
tírninn kominn að nýju. Fjörið
við.skiftunum er endtirvakið. Sex
tíu skip hlaðin hveiti, er samtals
nam 14,000,000 btishels, hafa ný-
lcga lagt frá kornhlöðiintim mikltt
við stóru vötnin, og ennþá ertt
10,000,000 bushels i geymslu
sömu stöðvu.m, er flytjast þó
hina næstu daga á markaðinn.
Miklir peningar liggja í 30 milíón
bushels af hveiti, og þeir koma
allir inn í landið innan fárra daga
og talsv.ert þegar komið. Bank
arnir fá sitt og lánfélögin sitt, og
af því leiðir, að auðveldara verð-
ur að fá lán til nýrra fvrirtækj;
og fratnkvæmda.
Kn það er fleira en korntegund
irnar, sem halda peningttm lands-
ins föstum yíir veturinn. Ýmsar
aðrar afurðir gera hið sama, þó
smærri stíl sé. En með vorinu, þá
isa leysir og v atna-satnjgöngij r
bvrja, komast þær einnig á mark
aðinn, og bankarnir fá lán sín
endurborguð.
það er ánægjuefni hið mesta, að
vera þess meðvitandi, að þetta
land vort skuli hafa svo mikla
auólegð geymda í korntejgundiun
op- öðrttm afurðum sínum fyrir
heimsmarkaðinn, þá vorleysingar
koma, að tugum milióna dollara
skiftir.
Kn fé bankanna og láníélaganna
hefir einnig verið fest á annan
hátt ; borgir og bæir skulda þeim
og drjúgum, og sa a er með
sveitafélögin. Auðvitað eru þessi
lán bankanna og lánfélaganna hin
trvgjrtistu sem hugsast gctur, en
bau láta oft bíða lengst eftir sér
að endurgreiðast, enda oftast tek-
in fvrir lengri tíma.
Fln með því aukna veltufé, sem
)>eningastofnanir nú fá með hönd-
um, eftir að vetrarlánin eru end-
urgreidd, verða þær færar um að
stvrkja verzlun, iðnaið og bygg
ingar an-ríflega, og raknar þá
fram úr peningaeklttnni.
Og svo er enn annað, sem bætir
úr peningaskortinum og flytur
peningastraum inn í landið. ’það
eru járnbrautaiiélögin, sem öll
haJa stórmiklar framkvæjndir fyr-
ir höndum, nýjar járnbrautir og
brýr, sem gerðar verða á þessu
sumri, og það alt fyrir innflutt fé.
Útlendingar vita sig örugga, að
verja fé sínu í framfara fyrirtæki
hér í landi. það hefir aldrei brugð-
ist þeim ennþá, heldur oftast
margfaldað peninga þeirra. þess
vegna er það, að þegar C.P.R.,
C.N.R. eða önnur stórfélög þessa
lands bjóða hluti til sölu, þá fá
íærri en vilja. Sama er að segja
með hin stærri iðnaðarfélög þessa
lands. Breskir auðmenn eru fúsir
til, að le—;a fé af mörkum til
rekstnrs þeirra, og úr þeirri átt
koma því miklir peningar inn í
landið'.
Sv‘o vér snúum oss aftur að
járnbrautafélögumim, þá má gieta
þess, að forseti C.P.R. félagsins
lýsti því yfir núna fvrir skömmu,
að félagið ætlaði að verja 100
milíónum dollara í nánustu íram-
tíö til aukningar og fullkomnunar
járnbrautakerfi sínu í Cauada. Og
Sir Wm. McKenzie, forseti C.N.K.
félagsins, hefir tilkynt að félag sitt ,
mundi á þessu sumri verja 30 mil-
íónum dollara til nýrra járn-
brauta og umbóta. Allir þessir
peningar verða því í veltunni hér
í landi.
Eins og málunum horfir nú við,
leikur enginn efi á því, að at-
vinna verður með allra mesta
móti í Canada á þessu sumri, því
vinnusjóðurinn er hærri en nokk-
uru sinni áður. Með vinnusjóð er
átt við fé það, sem áætlað er að
gangi til verkalauna. Hinar príð-
armiklu framkvæmdir, sem járn-
brautafélögin ætla sér að gera í
sumar, og eru þegar byrjuð á,
heimta verkaxm'tin i þúsundatali.
t borgunum v'erður heldur ekki
atvánnuskortur. Peninlga stofnan-
irnar fara nú aö veita lán til
bygginga með bærilegum kjörum,
op þá stendur ;ekki á þeim, seni
bvggja vilja. Bygjgingavinna ætti
bví að verða mikil í framfara-
borgum þessa lands, svo sem W’in-
ni)>eg, Saskatoon, Medicine Hat
og öðrum blómgandi bæjttm bar
vestur í Saskatchewan og Al-
berta. Alkstaðar eru framÆarahoi í-
ur, og þegar peningarnir fást tneð
bærilegum kjörttm, þá skortir tkki
dugnaðinn og framk væimdarsetiii
landsnyanna.
Að v'orri hygg.ju verður þetta ár
eitt af góðtt árunum. Framtiðar-
horfurnar ertt hinar glæsilegustu.
Frakkar og þjóðverjar.
það hefir lengi verið grunt á því
góða mill þessara nágrannaþjóða,
— sérstaklega hafa Frakkar átt
bágt með að gleyma óförum sin-
um í stríðinu 1870—71. þeir hafa
alt ai þvrst í hefnd síðan, og í
hvert skifti, sam ófriðarblika hefir
komið tipp í Kvrópu, ]>á hefir ver-
ið á allra vörum : Skyldi nú
Frökoum og þjóðverjum lenda
saman ? Ár eftir ár hafa báðar
þjóðxrnar aukið landher sinn og
llota, og nú hafa þær betur bt'tinn
og mciri her en nokkru sinni áður
Herbúnaðunnn hefir valdið um
tali miklu, og nú er enn einu sinni
ófriðarblika á himninum, og að
nýju spvrja menn hver annan
Skvldi þeim lenda saman ?
1 einu mest metna og áreiðan-
legasta blaði þjóðverja, “Köln
ische Zeitung”, stóð nýverið grein
sem vakið hefir feikna eftirtekt
ttm heim allan. Blað þetta stcnd
ur í nántt sambandi við utanríkis-
máladeildiina, og er orðlagt fyrir
varkárni, nærgætni, alvöru og
kurteisi í greinum sínum. það er
blað, sem all-flestir skoða se.m
málgagn hinnar þýzltu stjórnar, —
blað, sem aldrei hleypur á sig og
aldrei fer gevst. þess vegna vakti
það alheims undrun, er sárbeitt á
rásargrein á Frakka birtist þar
og urðu þá fáir í efa um, hvað að
baki liggur.
Greinin fjallar um herbúnað
þessara tveggja ríkja, og er hún
undir yfirskriftinni : “Friðarspill
irinn”, sem á við Frakka.
‘‘það getur ekki reynst stjórn-
inni örðugt — bvrjar Haðið — að
svna fram 4 nauðsvnina til hins
nýja herkostnaðar frumvarps, þeg-
ar hún að eins bendir á hættuna
sem gín viö oss, og sem allur
heimttrinn sér — Frakkland. Að
valdaaukning slavnesku þjóðanna
á Balkanskagaaium er til skaða
fvrir þýzkaland, neitast ekki, en
Balkan-ban dalagið er ekki ævar-
andi, og Balkan-ríkin geta þarfn-
ast margra ára friðar. þess utan
er Rttimenía ennþá utan banda-
lagsins. Vér drögttm ekkert úr
þeirri hættu, sem stendur af hinu
upprennandi veldi Balkan-þjóð-
anna, en hún er ekki betn. En
þá áttina á að benda fingrimnm,
sem mesta og stærsta hættan er,
og það er Frakkland.
Aldrei hefir æsingin og hatrið
gegn oss verið skæðara og ein-
beittara en einmitt nú, og aldrai
hefir það verið jafn augljóst og
opinskátt, að Frakkar að *ins
krefjast hins rússneska bandalags
og brezka vinfengis í því augna-
miði, að ^vinna altur Klsas-I.oth-
ringen. i hvaða hluta heimsins,
sem stríð kemur upp( þá hefir
>ýzkaland Frakkland á móti sér,
Kví er enginn vafi, og þá verður
'•zkaland að fara í stríð við hinn
vestlæga nábúa sinn. Hvenær það
verður, veit enginn, en það eitit er
víst og áreiðanlegt, að Frakkland
notar hið fyrsta tækifæri fáanlegt
— er það hefir sigurvænlegar horf-
ur — til að ráðast á þýzkaland.
Bæði í París og Lundúnum hefir
grein þessi vakið stór eftirtekt og
umtal. Hvað meinar blaðið ? ViJl
T'i'zkaJand stríð ? Kða er þetta að
eins leikur, gerður í l>eim tilgangi,
að hræða ríkisþingið til nýrra
fjárframlaga til hersins ? Sé þaö^
leikurinn, ]>á hefir hann tekist vel,
bví þingið hefir nýverið samþykt
geysi-fjárveitingu til herbúnaðar,
einmitt frumvarp það, sem grein-
in drepur á. Parísarblöðin segja og
að greinin verði til þess að frum-
V'arp, sem nti liggur fyrir franska
þinvinu, um þriggja ára skyldu-
herþjónustu, verði samþykt. Her-
inn þannig aukinn að stórum mun
og berútgjöldin vaxi að sama
skapi. Greinin sé i stuttu tnáli
bein bending til Frakka, að búa
si sem bezt til hernaöar. Eitt af
stærstu Parísarblööunum, ‘Matin’,
er fult gremju yfir þessari grein
Kölnar-blaðsins, og skammar Vil-
hjálm keisara og þýzku stjórnina
rækilega. Segir, að það sé hún,
sem standi ábvrgöarfull fyrir orð-
um Kölnar blaðsins, og sem séu
að eins æsingameðul til að hræða
hvzku hjóðina og þingið til auk-
inna fjárframlaga til hersins. Á-
bvr"ðni af hinum vaxandi herút-
~’öMum landanna ltvíli á þýzka-
landi. T>að byrjaði að berv'æðast
— Frakkland var nevtt til að
fylgja.
Ú31 Evrópa starir á þennan
blindimgaleik, og hallmælir þjóð-
verjum fvrir framferöi sitt.
Núna fvrir skemstu gerði stjórn-
arfortniaður Bneta, Asiquith, þá yf-
irb'singu í neðri málstofu þíngs-
ins, að Kngland væri ekki skuld-
bundið í samningum sínum við
Frakka til að veita þeim herstyrk
á landi. þessi yfirlýsing vakti
mikla gleði um þýzkaland, en
Frakkar tóku lienni fále’ga. Frönsk
biöð höfðu áður skoðað það sem
.sjilfsagt, að Bretar styrktu
Frakkland, l>æði á sjó og landi, ef
til ófriðar dragi ntilli þess og
þýzkalands. Jafnvel höfðu sum
blöðin farið svo langt, að nefna
hve mikinn berstyrk Frakkar ættu
sjálfsao-ðan /rá Bretum, og v'ar
hann 160,000 manns.
Kn hvað sem því liður, þá er
það eitt víst, að Frakkar hafa að
þessu sinni mikinn og velbúinn
lier, reiðubúinn að ráðast á þjóð-
verja, hvenær sem er. þjóðverjar
hafa liðfleiri her, álíka búinn einn-
ig. þjóðirnar eru því báðar al-
búnar til ófriðar. þjóðverjar hafa
stærri flota en F'rakkar, en á sjón-
nm eiga Frakkar Breta að, og
burfa bví þar engtt að kvíða.
Kinnig eiga Frakkar öflugastan
loftflota í heimi, sem gettir orðáð
þeim að ómetanlegu gagni í ó-
friði. þjóðverjar standa Frökkum
þar langt á baki.
Öfriðarblikan er því hátt a
himmnutn.
Nokkur friðarsinnandi blöð
halda því íram, að eina ráðið til
að friður geti haldist í Evrópu sé
að Kngand og þýzkalnad gangi
bandalag. þau tvö ríki séu nú öfl-
ugust til lands og sjávar. En
nnumasí!'' ru miklar líkur til að
slíkt verði. Hvor þjóðin um sig
keppir við hina, og hvor þeirra
ttm sig er þess albúin, að lækka
veg hinnar. Bretar, Frakkar og
Rússar eru í bandalagi. þjóðverj-
ar, xtalir og Austurríkismenn eru
einnig í bandalagi, þríveldissam-
bandið. Mjög eru litlar horfur, að
þessi velda-sambönd slitni i ná-
lægri framtíð.
En hvernig sem alt fer, þá er
það eitt óumflýjanlegt, að til ó
friðar hlýtur að draga milli þjóð-
verja og Frakka fyr eða síðar.
Innflytjendur verndaðir
Innflytjenda stjóirnardeildin í
Ottawa hefir sent Hkr. svolátandi
reglugerð til birtingar : —
Stjórnarráð Canada ltefir sam-
kvasmt 66. gr. innflytjenda laganna
jjert eftirfarandi fyrirskj)>anir við-
víkjandi verndun innflytjenda, sem
atvinnu leita hjá félögum, ráðn-
ingsskriístofum eða öðrum vinnu-
veitendum í Canada, og hljóöa
bær þannig ;
1. Hver einstaklingtir eða félag,
sem hefir atvinnuráðnmgu með
höndum og skiftir við inn-
Aytjendur, verður fyrst að fá
leyfi í þessu angniamiði, frá
umsjónarmanni innflytjenda-
málantta (Superintendent of
Immigration) í Ottaw.a, og
skal slíkt levfi gefið að kostn-
aiðarlausu, sé ttmsjónarmaðttr
þessi sannfærður um að leyfis-
beiðandinn sé í samræmi við
kröfur innflytjenda lagannæ og
þeirra reglugerða og fvrirskip-
ana, sem gerðar eru undir
þeim. læyfið gildir, sé það
ekld afturkallað, fvrir það se.m
eftir er almanaksársins frá
því það er veátt, og skal það
fest upp á auðsæum stað á
á skrifstofu leyfishafa.
2. Izevfið er ,ekki færanlegt til
annara, ' og skal afturkallast
með skriflegri fyrirskipun frá
umsjónarmanni innflytjenda, —
sé hann sér þess meðvitandi,
að leyfishafi hafi að einhverju
levti brotið fyrirskipanir eða
kröfur innflvtjenda laganna.
3. Umsjónarmaðttr innflytjeiida-
mála skal skrásetja óll leyfi og
levfishafa.
4. Enginn einstaklingur eða félag,
siem vinnuráðndngu hefir með
hönduiri', má með auglýsing-
að skilmál-
er haggað
má undir
1 viðbót við
vistarnáðs-
innflytjanda
utn, bréfum, v’iðtali eða á ann-
an hátt gefa innflytjanda, sem
atvinnu æskir, falskar stað-
hæfingar um vinnuskilyrði,.
tækifæri ,eða kaupgjald hjá
þeim, seiti vinuu býður.
5. Sérhver leyfishafi undir þess-
ari reglugerð skal í bókum þar
til. ætluðum halda nákvæma
skrá yfir starfsemi sina, nefni-
lega : Fult nafn og heimilis-
fang í Canada, og hieimilisárit-
an ef nokkur er annarstaðar,
hvers innflytjanda sem hann
skiftir við ; einnig, hvar inn-
flytjandinn sté á land í Can-
ada og hvaða dag ; nafn skips
þess eða járnbrautar, sem inn-
flvtjandinn kom á til Canada ;
nafn og áritan nákomnasta
skvldmennis innflytjíindans, —
sainfara nafni og áritan hús-
bónda innflytjandans, seni
hann er ráöinn til ; einnig,
hvaða verk hattn á að vinna,
kamvriald, fæðisskilmála, allar
frádraganir frá kaupgjaldi, og
önnur skilvrði vdstsaimnin|gs-
ins.
6. þessar bækur skulu alt af opn-
ar til eftirlits, hverjum þeim,.
sem umsjón;ixmaður innflytj-
enda þar til skipar.
7. Vistaxráðsigjalá það, sem ráðn-
ingsskrifstofur geta heimtað ai
innflytjanda, má ekki far&
fram úr einuxii dollar, og skal
þessi upphæð etwlur greiðas t
geti innflytjandinn ekki strax
fengið vinn.u þá, sem hann var
ráðmn til á þar til teknum
tíma, og einnig ef
um eða kaupgjaldi
honum í óhag.
8. Knginn levfishafi
þessari reglugerð,
áðurnefnt $1.00
friald, heimta af
þóknun fyrir flutning til þess-
staðar, sem vinnan býðst,
uema að eins fargjaldið.
9. Enginn levfishafi má ráða fyr-
ir nokkrum vinnuvieitanda inn-
flvtjanda, uema sagður leyfis-
ltafi hafi með höndum skrifaða
og dagsetta tilky-nningu frá
vinnuveitanda, hvað marigra
karla og kvenna hann þarfnist,
og skal sú tilkynning einnig
taka fram, hvers konar vinna
það sé, sem umbeðdð fólk á að
vinna, ennfremttr kaupgjald,.
fæðisskilmála, allar frádragan—
ir frá kaupgjaldi og önnur skil—
vrði vistarráðs samninigsins;.
10. Sérhver leyfishafi skal halda
fráskildum frá öðrum briéfum
öllum pöntunum um innflytj-
endavinnu frá vinnuvcitendum,
og skulu þatt skjöl ætíð til
sýnis hverjum innflytjenda em-
bættismanni, sem óskar aS sjá
þau,
11. Iæyfishafi má ekki ráða til
nokkurs vinnuveitanda nokk-
urn innflytjanda, sé beiðnin
orðin 2 mánaða gömul og ekki
verið endurnýjuð.
12. Sérhver leyfishafi skal festa
upp þessa neglugerð á auðsæ-
um stað á skrifstofu sinni, á
hvaða tungumáli eða tungu-
málum, sem hún kann að vera.
og sér umsjónarmaður iun-
flytjendamála um, að eintök
verði send liverjum og einum.
13. Kf einhver leyfishafi vexður
sannur um glæp, skal leyfi haus
afturkallað.
14. Ef leyfishafi uppfyllir ekki,
fvrirskipanir þessarar reglu-
gerðar, skal hann sæta sekt-
tun alt að $100.00, eða sé sekt-
in ekki greidd alt að þriggja
mánaða fangelsi.
þannig hljóðar þessi reglugerð,.
op munu allir verða sammála um
það, að hún er viturleg og vernd-
ar innflytjandann gegn svikum
þeirra vinnurá'ðenda, sem of lengi
hafa sýnt, að þeirn er mest ant
um að fá þóknun sína fyrir vist-
arráðin, en láta sig svo litlu
skifta, hvort sá sem ráðinn er
fær vinnuna eða ekki, eða ltvcrc
samningar eru haldnir. Eins liefir
það komið fyrir, að stundum hafa,
innflytjenda-stúilkur verið táðnar á
vændisknæpur. Nú er loku fyrir
bað skotið, að slík ósvinna geti
átt séx stað framar.
Leyfishafinn missir óðar leyfv
sitt, ef hann brýtur nokkuð í
bága við innflytjendalögin og sæt-
ir þess utan fangelsi eða sektum.
niRNITURE
• n Easy Paymcnts
0VERÍAND
MAIN & ALEXANDER