Heimskringla - 04.04.1934, Qupperneq 2

6. SEÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEXj, 4. APRÍL 1934
JÓN RUNÓLFSSON, SKÁLD
1856—1930
íslenzk þjóð hefir jafnan verið
auðug af skáldum og vitmönn-
um sem stórlega hafa auðgað
líf þjóðarinnar á öllum öldum,
tónarnir frá hörpu Braga hafa
vakið yndi í huga og hjötrum
Íslendinga bæði fyr og síðar.
Og á hinum síðustu tímum er
þjóðin rís úr rotinu og brýtur
alda gamla ánauðar og álaga
hlekki, þá eru það skáldin sem
-eiga stærsta þáttinn í því að
hlása anda framsóknar og
manndáða börnum þjóðarinnar í
brjóst. í>au kveiktu þann eld á
19. öldinni sem lýsti þjóðinni
um langa ófarna vegu. En
skáldin eins og hugsjónamenn'
mannkynsins margir hafa ekki
ávalt verið gæfumenn. I>eir
hafa margir verið sjálfum sér
vestir. Hljómurinn frá hörpu
þeirra var svo hvellur að hann
heyrðist landshorna milli svo
fagur að hann hreif hverja sál,
þrótturinn svo mikill í ljóðum
þeirra að veganesti fekk þjóðin
ekki hollara um öræfagöngu
lífsins, en þó eru þessir menn
sumir ógæfumenn á veraldar-
vísu, rétt sem þeim væri út-
skúfað frá farsæld og almenn-
um lífsins gæðum, sem eins og
skipbrotsmenn á áralausum bát
hrekjast þeir um mannlífshafið í
leit eftir farsæld, í leit eftir
sannleika, í leit eftir drauma-
landinu fullu af von og lífsgleði
annað veifið, en hitt slagið í
vonleysis myrkri er sorgir og
vonbrigði stafa af. I>eir vinna
mannfélaginú stórt gagn,
kveikja áhuga hjá heillri þjóð,
bylta við hugsunarhætti kyn-
slóðarinnar, opna ný framtíðar-
lönd, undralönd, auðug og fjöl-
skrúðug, skapa jafnvel mörg-
um farsæld, en sjálfir bera þeir
lítið úr býtum, berjast við ör-
birgð og allsleysi og líða skort
sem hnekkir þeim andlega og
líkamlega. Þannig er varið úm
sum hin ágætustu skáld vor.
Ógæfan og hamingjuleysið
sýndist elta þá: Bólu-Hjálmar,
Sigurð Breiðfjörð, Kristján
Jónsson, Gest Pálsson, Jónas
Hallgrímsson og m. fl. Það er
annað gæfa eða gerfileiki. —
Kyngi kraftur þessara ljóðsvana
og ritsnillinga íslenzkrar tungu
var stórskorinn, fagur og hríf-
andi margbrotinn. Þeir auðg-
uðu þjóðina, en þeir voru “písl-
arvottar gæfunnar”. Þeir gengu
til grafar fyrir skapraun vegna
erfiðra lífskjara. En þjóðin eða
almenningur jafnaðarlega við-
urkennir ekki mennina, jafnvel
sína bestu menn fyr en þeir eru
komnir undir græna torfu, og
þá er of seint að hlaupa undir
bagga og reyna að gera lí-fið
þeim bærilegt. Þetta er ekki
synd eða yfirsjón kynslóðarinn-
ar í gær, eða í dag eingöngú.
Það er kynslóðum meðskapað,
það hefir verið þeirra fylgikona
frá alda öðli og verður að meira
eða minna leyti, meðan sól
stígur úr ægi.
Mennimir eiga erfitt með að
meta það góða hjá samtíðar-
mönnum og erfitt að sjá í gegn-
um fingur þar sem þess er þörf.
Mennirnir hafa misskilið köllun
sína að létta byrði meðbræðr-
anna og sérstaklega ef þeir frá
veraldar fjármála sjónarmiði
hafa “farið halloka í leik lífs-
ins, eða að einhverju leyti hafa
orðið olnbogabörn mannfélags-
ins.
Einn af þessum mönnum var
skáldið Jón Rúnólfsson, sem var
einn af þeim með Vestur-ls-
lendingum, sem hefir náð feg-
urstum tónum úr hörpu Braga;
en sem nú er fallinn frá. And-
láts hans var aðeins lauslega
getið í Vestur-lslenzku blöðun-
um og nokkrir af skáldhögum
Vestur-lslendíngum hafa kastað
stöku að leiði hans en að öðru
hefir hans ekki verið getið,
eða um hann skrifað.
Jón er Austfirðingur, fæddur
að Gilsárteigur í Eiðaþinghá í
S.-Múlasýslu árið 1856. Sonur
Runólfs í Snjóholti hreppstjóra
Jónssonar hreppstjóra Einars-
sonar, Jónssonar Oddsonar
prests á Hjaltastað. Kona Run-
ólfs en móðir Jóns var Margrét
Bjarnadóttir. Var hún hálf-
systir Bjarna Andréssonar,
bónda í Hnefilsdal á Jökuldal,
Helga hét móðir Margrétar og
var Þorleifsdóttir Ásmundarson-
ar bónda í skógargerði í Pellum.
Jón var aðeins örfárra ára er
hann fluttiat með foreldrum
sínum að Snjóholti og Eiða-
þinghá. Þar ólst hann upp,
mun hafa verið 16. ára er hann
fór úr föðurgarði og gerðist
sýsluskrifari, og hélt þeirri
stöðu í þrjú ár. Jón var ekki
við eina fjölina feldur ntn dag-
ana, var reikull í ráði og uhdi
ekki lengi í sama stað. Æfin-
týralöngunni og útþráin var rík
í honum og fýsti jafnan að
kanna ókunna stigu. — Lagði
hann því oft land undir fót og
ferðaðist víða. Til vesturheims
fluttist hann árið 1879 á blóma-
tíð útflutninga íslendinga til
Vesturheims.
Jón staðnæmdist fyrst í
Minneota, Minnesota. Vann þar
nokkuð algenga vinnu, var
einnig um skeið starfandi á
prentsmiðjunni þar. Komst hann
þá fyrst allnokku'ð niður í
ensku máli og kyntist enskum
bókmentum sem hafði mikil
áhrif á fegurðarsmekk hans. Til
Canada kom hann 1883 og
dvaldi þá í Winnipeg og á ýms-
um stöðum norðan og sunnan
landamæranna næstu árin. Á
kveldskóla gekk hann aðeins um
tíma einn vetur í Winnipeg og
komst þá svo vel niður í ensku
og öðrum almennum náms-
greinum að hann fekk kennara
leyfi í Manitoba. Byrjaði hann
á bamaskólakenslu í Mikley í
Winnipegvatni 1889. — Varð
barnakensla síðan æfistarf hans
að mestu leyti, þótti hann góður
kennari. Gáfur hans voru fjöl-
hæfar og þekking hans all-víð-
tæk. Til íslands ferðaðist Jón
tvisvar, fyrst 1903. Var þá 4 ár
á ættjörðinni. Var lengi skrif-
ari hjá Steingrími Jónssyni
sýslumanni á Húsaýík. Veitti
fólki einnig nokkuð tilsögn í
ensku, og var á tímabili kenn-
ari við bamaskólann á Húsavík.
í öðru sinni fór hann heim
1912 og dvaldi þá næstum ár-
langt í Reykjavík. Kendi þá
ungu fólki í höfuðstaðnum
ensku og hafði mikla aðsókn.
Eftir hann tók að eldast gaf
hann sig minna við kenslu-
störfum. Varð einnig erfiðara
að fá skóla við hans hæfi. Vann
hann þá oft erfiðisvinnu, sér-
staklega á haustin við úppskeru-
vinnu, þótti hann duglegasti
maður fram á síðustu ár, fylg-
inn sér og húsbónda hollur.
En það sem halda mun nafni
Jóns á lofti var skáldskapar
gáfan. Hann var skáld af
“Guðs náð” og þroskaðist sú
Iistagáfa hjá honum fyrir sér-
staka vandvirkni og rækt þá er
hann lagði við ljóðasmíðar sín-
ar, en þó gat hann ekkv lagt þá
þá rækt við hugsjón sína sem
skyldi. Erfið lífskjör og sí-
feldur hrakningur m. fl. hafði
stór áhrif á sálarlíf hans. Sótti
þá að honum þunglyndi og
fanst sem og var að hann stæði
einn í lífsbaráttunni. Var þá
sem vonleysi steðjaði að honum,
sem dró úr honúm kjark og á-
ræði við störí sín. Sá var og
ljóður á ráði hans að hann
hneigðist til drykkju. Varð sú
ásttríða honum þung í skauti
um langt skeið. Vildi Bakkús
verða honum ofjarl, því hann
vildi taka völdin í sínar hendur. ^
“Hefir það margan horskann
hent” að lenda í þeirri ógæfu,
hafa mörg íslenzk skáld og
stórmenni liðið skipbrot í líf-
inu fyrir áhrif Bakkúsar. Þrátt
fyrir það sem hér hefir sagt
verið, má segja Jóni, það til
hróss að hann stríddi á móti
þessari ástríðu eða tilhneigingu
oft all sterklega og voru oft
löng tímabil sem hann var sig-
urvegari. En erfitt var honum
að yfirstíga freistinguna þegar
hún blasti við og lofaði öllu
fögru'.
Jón las mikið, hann ann ís-
lenzkum bókmentum og var vel
fróður í sögu þjóðar sinnar og
íslenzkum bókmentum yfirleitt,
sérstaklega var hann hugfang-
inn af íslenzkum ljóða skáld-
skap, bæði að fornu og nýju,
sem mergur var í. Hann las
einnig mikið skáldrit Skandi-
nava og Englendinga. Ekkert
íslenzkt eða útlent skáld var
Jóni jafn kær sem enski skálda-
jöfurinn Alfred Tennyson. List-
hæfi og fegurð sú sem birtist í
verkum hans hafði ei lítil áhrif
á fegurðarsmekk Jóns, beygði
hann höfuð sitt í lotningu, sem
mælti fyrir því andans stór-
menni. Jón var verkum hans
kunnugur út í æsar og þýðing
hans á hinu undurfagra kvæði
hans: “Enoch Arden” verður
Jóni jafnan loflegur minnis-
varði. Þýðing drápu þessarar
kostaði Jón mikið verk og á-
reynslu. Hafði hann það í smíð-
um í nokkur ár. Sárnaði hon-
um það er því var slegið fram
á prenti að hann hafði verið
fjórðung aldar að þýða drápuna.
Hann sagði þeim er þessar línur
ritar að hann hafi byrjað árið
1911 og þá þýtt fyrstu fjórar
ljóðlínunar, en síðan hafi beðið
mörg ár, áðu'r en hann fyrir al-
vöru fór að fást við þýðinguna
en henni er lokið í öllu falli
1924, því þá kemur ljóðabók
hans út með þessari þýðingu í í
fullri heild. Gallalaus verður
ekki þýðingin talin fremur en
önnur mannaverk, en óhætt
mun að fullyrða að skáldinu
Tennyson hefir ekki verið ó-
I raun réttri—þarf minna en lc virSi af IVfagic
Baking Powder i stóra þriggja laga köku. ..Og þér
megið reiða yður á hin sömu jöfnu gaíði—æflnlega.
Það er þvi lítil furða þð helztu matrelðslu sér-
fræðingar i Canada segi að það borgi sig ekki að
eiga neitt á hættu með vafasaman baking powder.
Bakið úr Magic og verið vias!
MAGIC
BtJINN XII. I CANADA
“LAUS VIÐ ALÚN” —
Þessi setning á hverjum
bauk er yður trygging
fyrir þvi að Magic ^f!
Baking Powder er
laus við áiún eða önn-
ur skaðleg efni.
FIMTÁNDA ÁRSÞING
ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGSINS
Framh.
Skýrsla trtbreiðsiunefndar
Nefndin, sem skipuð var til þess að
1huga útbreiðslumálin leyfir sér að leggja
fram eftirfylgjandi tillögur:
I.
Að stjómarnefndin hlutist til um það,
eftir þvi sem fjárhagsástæður leyfa, að
menn séu sendir til að heimsækja þær
deildir, sem nú eru starfandi eða starf-
andi hafa verið, ekki sjaldnar en einu
sinni á ári. Og að þetta sé gert í sam-
ráði við deildimar að þvi er tíma og ann-
að þesskonar snertir. Geti nefndin ekki
annast heimsóknir, þá að minsta kosti
hafi hún bréfaskifti við deildimar.
n.
Að stjórnaraefndin hlutist til um það,
að samin sé ítarleg bókaskrá yfir þær
bækur, sem nú em í eign félagsins í því
augnamiði að deildunum sé gefinn kostur
á að fá að láni þær bækur, sem kunna
að vera til í fleiri eintökum en einu ef
þær óska þess.
m.
Að stjóraamefndin reyni að hjálpa
lestrarfélögum, sem vilja panta bækur frá
Islandi, til þess að framkvæma það, með
því að gerast milliliður milli bókakaup-
enda hér og útgefenda heima, eftir því
sem ástæður leyfa.
IV.
Að stjómarnefndin fari þess á leit við
lestrarfélög út um bygðir Islendinga, að
þau gerist meðlimir félagsins undir þeýn
lögum, sem nú era til um inngögu slíkra
félaga, eða gerist deildir I félaginu með
venjulegum hætti.
V.
Nefndin er þeirrar skoðunar að nú
síðari árin hafi ekki nóg verið starfað
að útbreiðslu félagsins. Þess vegna vill
hún leggja til, að stjómamefndin leiti
sér allra mögulegra upplýsinga um
möguleikana, sem fyrir hendi eru til út-
breiðslu, einkanlega í þeim bygðum, sem
engar deildir hafa, með það fyrir augum,
að auka félaglnu krafta, til þess að
tryggja tilvera þess meðal fólks vors í
f ramtíðinni.
VI.
Þingið viðurkennir að íslenzku viku-
biöðin hér í Winnipeg hafa gert allmikið
að því að styðja Þjóðræknisfélagið og
málefni þess, og er þeim þakklátt fyrir
það. En að hinu leytinu álítur það, að
þau gætu meira gert í því efni, og vill
vinsamlegast mælast til, að þau láti ekk-
ert tækifæri ónotað, til þess að efla ís-
lenzka þjóðrækni fyrir vestan hafið. —
Sömuleiðis vill þingið beina þeim tilmæl-
um tii allra þjóðrækinna Islendinga hér
í álfu, að þeir styðji útgáfur blaðanna,
sérstaklega með því að kaupa og borga
þau.
Winnipeg 21. febrúar 1934.
Virðingarfylst,
Jón Jóhannsson
Páll Guðmundson
J. P. Sómundsson
Matthildur Frederickson
Guðm. Amason
Tillaga Ari Magnússon, A. Eggertsson
studdi að nefndarálitið sé tekið lið fyrir
lið. Samþykt.
1. liður: S. B. Benediktsson gerði til-
lögu og A. Olson studdi að liðurinn sé
samþyktur eins og lesin. Samþykt.
2. liður: Dr. Rögnv. Pétursson lagði til
og Ami Eggertsson studdi að sá liður sé
samþyktur eins og lesin. Samþykt.
3. liður: S. Vilhjálmsson gerði tillögu
og Hlaðgerður Kristjánsson studdi að
liðurinn sé samþyktur eins og lesin.
Samþykt.
4. liður: Dr. Rögnv. Pétursson lagði
til og S. Vilhjálmsson studdi að 4. liður
sé samþyktur eins og lesin. Samþykt.
5. liður: A. Eggertsson gerði tillögu
og S. Vilhjálmsson studdi að þessi liður
sé samþyktur eins og lesin. Samþykt.
6. liður: Um þennan lið urðu talsvarðar
umræður. A. P. Jóhannsson mæltist til
að nefndin tæki þenna lið aftur til ihug-
unar og gerði viðauka i þá átt að Þjóð-
ræknisfélagið stuðlaði að því að brýna
fyrir þjóðræknismönnum að kaupa og
borga íslenzku blöðin og sérstakiega væri
æskilegt ef uppvaxandi og yngri Islend-
ingar gerðust áskrifendur. Dr. Rögnv.
Pétursson sagði að íslenzku blöðin væru
að gera þarft þjóðræknisstarf og bæri
að þakka þeim verk þeirra í þá átt, og
hvetja þau að halda áfram þvi starfi.
Mintist hann einnig undir þessum lið á
hvað lítilfjörlegar og lauslegar umgetn-
ingar birtust í ensku blöðuunm um ís-
lenzk mannalát og annað viðkomandi Is-
lendingum. Vonaðist hann til að þetta
kæmi til umræðu undir Nýjum málum.
Einnig tóku til máls J. P. Sólmundsson,
séra Guðm. Arnason, S. B. Benediktsson,
Jón Jóhannsson og S. Vilhjálmsson. Tóku
þeir allir í sama strenginn um þjóð-
ræknisstarf íslenzku vikublaðanna og
nauðsynina á að hvetja fólk til að
kaupa þau og nota. Tillögu gerði A. P.
Jóhannsson og J. P. Sólmundsson studdi
að nefndin taki þenna lið aftur til íhug-
unar. Samþykt.
Las þá Arni Eggertsson upp lista af
bókum er Margrét Vigfússon hafði ný-
lega gefið Þjóðræknisfélaginu. Forseti
gat þess að þetta væri virðingarverð gjöf
og mundi þetta verða tekið upp undir
nýjum málum. Var þá komið að hádegi
og frestaði forseti fimdi til kl. 1.30.
Fundur var settur af forseta kl. 2. e. h.
Síðasta fundargerð lesin og samþykt.
Lagði frtbreiðslumálanefndin fram álit
sitt með breyttum og endurbættum 6. lið.
Hlaðgerður Kristjánsson lagði til og Sig.
Vilhjálmsson studdi að 6. liður sé sam-
þyktur eins og lesin. Samþykt. Sig.
Vilhjálmsson lagði til og A. Eggertsson
studdi af álitið sá viðtekið i heild með
gerðum breytingum. Samþykt.
Fræðslumái
Nefnd sú er skipuð var til að íhuga
fræðslumálin, og leggja fram nefndar-
álit, leyfir sér hér með að gera eftirfar-
andi tillögur:
1. Að Þjóðræknisfélagið haldi áfram,
að styðja af alefli kenslu og uppfræðslu
baraa og unglinga í íslenzkri tungu,
sögu og bókmentum; og vinni áfram að
því, að böm og unglingar séu látin iðka
uplestur íslenzkra kvæða og smásagna,
og söng á íslenzku bæði í heimahúsum
og á samkomum hinna ýmsu félags-
deilda.
Viðbót við fyrsta lið.
Jafnframt vill nefndin fyrir hönd Þjóð-
ræknisfélagsins, þakka bjartanlega, hið
ósérplægna og ágæta starf kennaranna
við laugardagsskóla Þjóðræknisfélagsins,
og þeirra annara, sem stutt hafa það
starf, hvetja aðrar deildir félagsins til
slíks skólahalds út um bygðir.
2. Að stjómamefnd félagsins leiðbeini
einstaklingum og deildum um val og út-
vegan hinna hentugustu Islenzkra kenslu,
lestra og söngbóka, þeirra, sem mest era
við hæfi íslenkzra bama og unglinga
vestan hafs.
3. Að þá um ræðir böm og unglinga,
sem hafa eigi not af fræðslu um íslenzk
efni á islenzku, þá séu foreldrar og deildir
hvött til þess, að vekja athygli slikra
bama og unglinga á Islandi, sögu þess,
bókmentum og menningu, með því, að fá
þeim í hendur valin rit um þau efni á
enskri tungu. Getur það vel orðið til
þess, að þeim ungmennum vakni löngun
til íslenzkunáms; að minsta kosti er full
ástæða til að ætla, að slíkur lestur auki
þeim eigi aðeins þekkingu á íslenkzum
efnum, heldur glæði jafnframt hjá þeim
virðinguna fyrir íslenzkum verðmætum
og hugsjónum og hlýhug þeirra til Is-
lands.
Leyfir nefndin sé að benda á það, að til
eru á ensku máli all mörg ágæt rit um
íslenzk fræði, við hæfi bæði unglinga og
fullorðinna ,og margt góðra þýðinga af
íslenzkum ritum. Leggur nefndin einnig
til, að bókasafn Þjóðræknisfélagsins afli
sér, eftir föngum, sem felstra slíkra rita
til útláns meðal félagsmanna. Alítur
nefndin hreint ekki ólíklegt, að hlutað-
eigandi útgáfufélög myndu láta bóka-
safninu I té mörg rit þessi við vægu
verði, eða jafnvel ókeypis, ef það væri
skýrt fram tekið, að félagið væri að
hvetja félagsmenn og deildir til að afla
sér slikra rita.
Loks vill nefndin leggja til ,að skipuð
verði milliþinganefnd til að semja á
íslenzku skrá yfir hinar betzu og hand-
hægustu bækur á ensku um íslenzk efni.
Sé á skrá þeirri lýst heiti, útgefanda og
verði ritanna, og verði hún prentuð ann-
aðhvort í Tímariti Þjóðræknisfélagsins
eða í slenzku vikublöðunum.
21. febrúar 1934.
Richard Beck
Hjálmar Gíslason
John Asgeirsson
Nefndar álit lesið af próf. Richard
Beck. trtskýrði hann einnig álitið til
hlítar og hugmyndir nefndarinnar.
S. B. Benediktsson lagði til og Asm. P.
Jóhannsson studdi að álitið sé tekið lið
• fyrir lið. Samþykt.
1. liður: Ami Eggertsson lagði til og
Halldór Gíslason studdi að liðurinn sé
samþyktur eins og lesin. Samþykt.
2. liður: Tillögu gerði Halldór Gíslason
studda af B. K. Johnson að þessi liður sé
samþyktur eins og lesin. Samþykt.
3. liður: Guðmundur Amason lagði til
og J. P. Sólmundsson studdi að liðurinn
sé samþyktur éins og lesin. Samþykt.
Asm. P. Jóhannsson bað nefndina áður
en álitið yrði samþykt í heild að inn-
binda þakklæti félagsins til kennara á
laugardagsskóla félagsins fyrir það fram-
úrskarandi starf er þeir hefðu unnið í
vetur. Séra Guðm. Amason lagði til og
Asm. P. Jóhannsson studdi að 1. liður sé
aftur tekinn til athugunar af nefndinni
með því augnamiði að bæta við bendingu
Asm. P. Jóhannssonar. Samþykt.
Gerði þá nefndin viðauka við 1. lið I
samræmi við þessa bendingu, og gerði þá
Arni Eggertsson tillögu og Asm. P. Jó-
hannsson studdi að álitið sé nú viðtekið
i held. Samþykt.
Eins og álitið fer fram á skal forseti
skipa milliþingnanefnd í málið og kvaðst
hann ætla að gera það strax, og útnefndi
próf. Richard Beck til þess starfs á árinu.
Samvinnumál við Island.
Nefndar álitið lesið af próf. Richard
Beck.
Með því að félagsmönnum er kunnugt
um þetta mál frá undanfarandi þingum
leyfir nefnd sú, er skipuð var til að í-
huga samvinnumál við tsiand, að leggja
fram eftirfarandi tillögur, án ferkari
skýringa af sinni hálfu:
1. Að stjórnarnefnd félagsins sé falið
að halda áfram viðleitni sinni í þá átt, að
vinna að því, að komist geti á gagn-
kvæm verzlunarviðskifti milli Islands
annarsvegar og Canada og Bandaríkja
hinsvegar.
2. Stjóraamefndinni sé falið fram-
haldandi starf í þá átt, að skipaðir verði
fastir verzlunar erindisrekar á Islandi
frá Canada og Bandaríkjunum.
3. Að stjómamefndinni sé falið, að
fara þess á leit við útvarpsráðið á Is-
landi og ríkisútvarpið í Canada, að sam-
komulag fáist um það, að minsta kosti
tvisvar á ári, verði endurútvarpað sér-
síbku útvarpi frá Islandi, sem ætlað sé ís-
lenzkum mönnum hérlendis.
4. Ennfremur leggur nefndin til, að
þingið, fyrir hönd Þjóðræknisfélagsins,
tjái sig samþykt því, að komist á sem
nánust og vinsamlegust kirkjuleg sam-
vinna milli þjóðarinnar heima og Is-
lendinga vestan hafs; þes sem slík sam-
vinna yrði sjáanlega til eflingar viðhaldi
íslenzks þjóðemis hér í álfu.
5. Jafnframt vill nefndin vekja athygli
vestur-íslenzkra námsmanna, sem hafa í
huga, að stárfa sérstaklega meðal þjóð-
flokks vors hér í álfu, eða stund ætla að
leggja á íslenzkar fræðigreinar, að þeim
myndi gagnlegt ,að verja að minsta kosti
eins árs tíma til framhaldsnáms I þeim
efnum við Háskóla Islands.
21. febrúar 1934.
Rögnv. Pétursson
Mrs. Asta Erickson
Friðrik Dalman
Björg Skagfjörð
Richard Beck
Séra Guðm. Arnason lagði til og
Margrét Byron studdi að álitið sé tekið
lið fyrir lið. Samþykt.
1. liður: Séra Guðm. Arnason lagði til
og Margrét Byron studdi að þessi liður
sé viðtekinn eins og lesin. Samþykt.
2. liður: Ami Eggertsson gerði tillögu
og Páll Guðmundsson studdi að liðurinn
sé samþyktur eins og lesin. Samþykt.
3. liður: Tillögu gerði séra Guðm.
Arnason studda af Margrét Byron að
liðurinn sé samþyktur eins og lesin.
Samþykt.
4. liður: Um þennan lið álitsins urðu
talsverðar umræður. Ásgeir Bjarnason
gerði tillögu og Sig. Vilhjálmsson studdi
að þessi liður sé feldur úr nefndarálitinu.
Með tillögunni mæltu þeir Sig. Vil-
hjálmsson, J. J. Bíldfell, Ásg. Bjarnason,
Asm. P. Jóhannsson og séra Guðm. Arna-
son, en á móti töluðu dr. Rögnv. Péturs-
son og J. P. Sólmundsson.
Var þá gengið til atkvæða, og greiddu
32 atkvæði með tilIÖgunni að fella liðinn
úr en 15 á móti.
5. liður: S. B. Benediktsson lagði til og
Páll Guðmundsson studdi af liðurinn sé
samþyktur eins og lesin. Samþykt.
Asm. P. Jóhannsson lagði til og A.
Eggertsson studdi að álitið sé samþykt í
heild með gerðum breytingum. Samþykt.
Framh.