Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 11.05.1910, Blaðsíða 6

86
ÞjÓfiVILJ'NN
XXIV.. 21.-22.
íslaDdsbauka á Akureyri, sem hann stýrði.
Ii9ldur hafði hann tekið á móti fó frá
ýmsum, upp í vixilskuldír til bankans og
stungið fénu í sinn eigin vasa, en látið
TÍxlana vera áfram í fórum bankans, sem
úborgaðir væru,
Kennir þess hér, sem optar, hve hirð i-
lausir ýmsir Islendingar eru, að þvi er
til þess kemur, að fá sér afbent skulda-
bréf, er þeir greiða skuldina að fullu, eða
að láta rita viðurkenningu á skuldabréfið
í hvert skipti, sem eitthvað er greitt.
Mælt er að hann hafi og enn frernur
tekið fé úr bankanum, og fært til skuld-
ar í reikningurn manoa, er reikningslán
faöfðu tryggt sér í bankanum.
Mjög leitt er það, að ein9takir menn
hafa þannig orðið tyrir fjártjóni.
Bankinn má auðvitað fremur við því,
sem á honum lendir.
Frá Færeyjum.
—o—
12. marz þ. á. fórst bátur frá Klakksvík í
Pæreyjum, og týndu sex menn lífi.
Fimm af þeim voru heimilisfeður.
I ofsa-roki 15. marz síðastl. urðu talsverðar
skemmdir á ýmsum af fiskiskipum Færeyinga!
Tvo menn tók sjór útbyrðis, og drukknuðu
báðir. — Þeir voru frá Vestmanhavn.
Færeyiska hefir eigi venð kennd í barnaskól-
anum í Þórshöfn, en kennsla öll farið þar fram
á dönsku, og samþykkti bæjarstjórnin því í fyrra
haust, eptir tillögum skólanefndarinnar, að taka j
færeyisku upp, sem skyldunámsgrein!
Bæjarstjórnina brast þó heimild til þess, að
ráða málinu til lykta, og var málið því lagt fyr-
ir lögþing Færeyinga, en því þótti eigi . farandi
lengia, en svo, að kennslan í færeyisku yrði
heimil þeim, er hennar kynnu að óska, hefir eigí
viljað skylda Dani, sem heima eiga í Þórshöfn
til þess, að láta hörn sín iæra færeyisku.
Danska ráðaneytið, sem um mál þetta fja.ll-
aði. féllst 4 tillögu lögþingsins. en ákvað jafn
framt, að kennslan skyldi jafnan fara fram í síð-
ustu kennslu-stundinni, og mætti eigi 'nafa neina
takmörkun á dönsku-kennslunni í för með sér.
Danska stjórnin hefir því í mali þessu, sem
optar, notað sér það, að hún kefir völdiu, því
að misrétti er það, að börn færeyrskra foreldra
skuli eigi mega vera undanþegin dönsku-náminu
ef óskað er, eins og dönsku hörnin í Þórshöfn fá
að vera undanþegin færeyisku-náminu.
Blaöii) „Ingólfur11.
Hr. Konráð Steiánsson, sem annazt hefur um
ritstjórn „Ingólfs“, heíur nýskeð keypt höfuð-
hýlið Bjarnarhöfn í Snæfellsnessýslu, og ætlar
að reisa þar hú.
Við ritstjórn „Ingóifs11 tekur, í hans stað
cand. phílos. Andrés Björnsson.
Ilundalækningalög.
Almenn hundalækningalög taldi sýslufundnr
Arnesinga, sem haldinn var 12:—16. apríl þ. á.,
nauðsynlegt, að samin yrðu sem allra hráðast
Eptirlitsmaður vita.
Frá 1. apríl þ. á. hefur stjórnin falið Þorvaldi
Krabbe, verkfræðingi, að hafa eptirlit með vitun-
ura hér á laudi.
Laus sýslan.
Lögregluþjóns-sýslan í Beykjavík er auglýst
til umsóknar, og er umsóknarfresturinn tii 20.
maí.
Sýslanin veitist frá 1 júní þ. á
Árslaunin eru 800 kr. "
Taugaveiki
hefur stungið sér niður á Blönduósí. og varð
þar einum manni að hana.
Frá. Blönduósi harst veikin að Hnausum í
Húnavatnssýslu, og sýktust þar þrottán, sem
öllum batnaði þó aptur.
Óhaffœr ilskisfeip.
Tvær frakkneskar fiskiskútur „Martha“ og
„Perseverance11 að nafm, bafa nýskeð verið
dæmdar óhaffærar, sakir leka og fúa. •
Fiskiskútur þessar verða rifnar hór (í Reykja-
vík), og seldar á þann hátt: eða þá í heilu lagi.
Um hey-skort
heyrist nú kvartað all-víða: sakir vorharðind-
anna, hæði á norður- austur- og vestur-landi. og
nmn því tæpast vanþörf á því, að pantaðar verði
fóðurbirgðir frá útlöndum, til þess aö bæta úr
hey-skorti almennings.
Sjúkraskýli.
vilja Árnesingar, að komiö só á fót þar í sýslu
með því að ókleyft megi heita, að flytja sjúk-
linga að vetrardegi; yfir hellisheiði, til Reykja-
víkur.
Ætlast þeir tii þess, að sjúkraskýli þetta
verði einnig Rangvellingum til afnota, og ef til
vill Skaptfellingum.
j Ilalley’s halastjarna
nálgast óðum jörðina um þessar mundir, og
! fer jörðin gegnum hala hennar 18. þ. m. (maí).
Stjarnfræðingar telja víst, að í halá stjörn-
unnar sé rafmagnsgeislun, og verði hezt tök á
að rannsaka þetta milli 60. cg 10. stigs norð-
lægrar breiddar.
Vísindaféiagið i horginni Gottingen á Þýzka-
landi hefur því, með tilstyrk Carnegie-stofnun-
| arinnar í Washington, sent dr. Angclheister,stjörnu-
I skoðara á Samoa, hingað til landsins, ásamt öðr-
j um manni, til þess að athuga halastjörnuna, er
hún verður næst jörðu.
Dr: Angelheitser kom hingað með „Vestu11
20. apríl siðastl., og fór hóðan til Dýrafjarðar,
ætlar að fást þar við athuganirnar.
i íslaudsbanki.
í síðastl: marzmármði var viðskiptavelta Is-
\ undsbanka alls 2;789,000 kr:
73
„Eri takist œér ekki, að fá frú Archer, til að rjúfa
þögnirta, þá verð eg að starfa sjálfur og etarfa fljótf! En
bvað á jeg að gero, og hvað r/et jeg gjört? En meðan-
það er ógert, ’pá er veslings, inndæla stúlkan í hæftu —“
„I bráðina er hún það ekki, meðan þú ert í nánd
við hana. — Hafðu vakandi auga á henni, unz ungfrú
Carr kemur beim aptur. — Hjá benm færðu óefað ábja'gi-
legar upplýsingar, seui hjálpa til að greiða úr máliiju".
.Já, i bráðina verð eg að vera þolinmóður“, mælti
Gilbert. „Annað get eg okki. — En hvað ímyndarðti þér
um vofuna?“
„Þvaður! Ekki annað en maður úr holdi og blóði“.
„En hver getur það verið, sem gerir sér þetta að
gamni?“ mælti Gilbert.
„Áð gamni!“ svaraði Barstone. „Góði vinur! Það
er ef til vill hryggileeasta alvara. - Mig skyldi ekki
i’urða, þó að það kæmi í ljós, að vofan þín sé — frú Archet!“
„Ekki get eg trúað því! Hvers vegna — — “
„Sleppum öllum ástæðuro!“ mælti Barstone, all-óþol-
inmóður. „Farðu heim, og komstu eptir, hverjar þær eru.
En eg fullyrði, að þú gotur ekkert gerb, fyr en ungfrú
Carr er komin heim aptur. — Farðu heim i klanstrið, og
gættu vel að Fay“.
Giibert varð að láta sér nægja þessa ráðleggingu, og
hvarf nú beim í döpru skapi.
Hann var jafn nær, eptir sem áður.
Það eitt var hann í eugum vafa um, að Fay var
i yfirvofandi hættu, þótt eigi vissi bann, hvaðan hennar
væri von.
Það var skylda hans, að vernda hann, og þess sór
iiann dýran eið, að gjöra það.
78
miðja nótt? Hann gæti alls enga ástæðu haft, til þess
né heldur hagnað“.
„Og yður dettur ekki neitt aunað í hug, hr. Tresham?“
„Nei, mér er glæpurinn alveg óski!jánlegur“.
Auðvitað datt Tresham í hug það, sem hann hafði
heyrt Jasper segj i í bænahúsinu, en þar sem Jasper var
ekki h flraa, gat honum ekki verið til að dreifa.
Og þó að Jasper hefði verið heima, hetði það verið
ósanngjarnt, að gruna haon, með því að bonum gat ekkert
geDgið til slíks glæps.
Tieshdin hafði þó heyrt Jasper nefna orðið morð,
og Fehx hafði verið — ■ myrtur.
Þegar Jasper hugsaði uui þetta allt, fannst honum
allt verða sér enn óskiljanlegra.
Percy lávarður kotn þegar til klaustursins, er hon-
um basrt freo,nin um morðíð, og spjallaði lengi við vin
sinD.
Réð hann honum, að láta þegar rannsaka vestur-
álmuna.
„I hvaða skyni?“ spurði Tresham. „Þsð er óhugs-
aDdi, að nokknr sem vér þekkjum geti hafa fulizt þar“.
„Einhver annar þá“, svaraði Barstone.
En hver getur það verið, bezti vin“.
„Það veit eg ekki“, svaraði Barstone, „en eptir því
þarf að komast! „Heyrðu Gilbert! Þú veizt, að munn-
mælin um hvít-munkinn segja. að bann hafi kæft son sinn.
Þú hefir séð hvít-munkinn, og veslings Folix hefir verið
kæfður. — Jeg ímynda mér því, að það só hvít-munkur-
inn, sem hefir myrt haDn“.
„Vítleysa! Jeg er ekki trúaður á anda“, svaraði
Gilberi.