Lögberg - 17.09.1914, Blaðsíða 7

LÖGrBERG, FIMTUDAGINN 17. SEPTEMBER 1914.
7
Seattle, Wash-
i. september 1914.
Þaö sem fólk hefir alment hér
veitt stööuga eftirtekt, á þessu
útrennandi sumri, er hin ómuna
þurra veðrátta. Eftir veðurskýrsl-
um Seattle borgar aö dæma, er
þetta annaö þaö þurrasta sumar,
sem komið hefir í sögu borgarinn-
ar; og tveir hinir síöustu mánuöir,
júlí og ágúst, hinir allra þurrustu
á siðustu 24 árum, n. 1. síðan
borgin fyrst byrjaöi aö halda
skrifstofu fyrir veöurskýrslur
(Weather Bureauj. Á þeim tveim
mánuðum komu aö eins tvær skúr-
ir, 25. júlí og 16. ágúst; en regn-
fallið varð ekki nema 10 þuml. í
hvort skiftið. Má því nærri geta
aö svo litill vökvi kom ekki aö
miklu haldi fyrir eins þurra jörö
og hér var þá orðin, enda hefir
garörækt víöa brugöist hér í kring,
þar sem ekki varð vatni viö komið.
Aftur þar sem vatnið var nóg, óx
alt vel. Og aldrei hafa víst borg-
arbúar hér, tekið eins vel eftir og
nú. hvaö hin ótæmanlega Sedrus
á (Cedar River), meö sinu hreina
og tæra fjallavatni, er fyrir þenn-
an bæ. Enda er hún ómetanlegur
kostur fyrir Seattle horg.
Heilsufar meöal landa er hér al-
ment heldur gott og afkoma þeirra
í efnalegu tilliti mun vera i meðal-
lagi; og þó fáir af þeim séu hér
í miklum efnum, þá liður þeim
flestum vel, og virðast aö vera
sæmilega ánægöir með kjör sín.
Mjög fáir leita á burt héöan. sem
orðnir eru hér landvanir, en marg-
ir flvtja hingaö úr öllum áttum
landsins, því allir vilja vera þar
sem veðursældin er ótakmörkuð og
loftiö hreint.
Tímar eru hér þeir sömu og ver-
iö hafa í mörg undanfarin ár.
Aldrei nein snögg umskifti ('Boom)
en alt gengur sinn vana gang, og
ekki getur maöur sagt að hér í
Seattle séu nokkuð daufari tímar
nú en verið hefir að undanförnu.
, Og alment er viðkvæðið nú, að
Seattle sé bezti og framfaramesti
bærinn á allri Kyrrahafsströndinni
í ár. Til dæmis voru 797 bgging-
arleyfi gefin hér út í ágústmánuði,
sem komu upp á 1,505.525 dollara;
en það var líka bezti mánuðurinn
á sumrinu. Hátt á níundu miljón
dollara hafa byggingarleyfi hér i
borg komið upp á nú á þessu ári,
og mikið af stórbyggingum er ráð-
gert að byggja eigi fyrir þessa árs
lok.
. Nú er stjórnarvinnan á kanáln-
um hér í Ballard fjarðar mynninu
vel á veg komin. Verið nú að
ganga frá lokunum, einnig er verið
að vinna við skurðinn fyrir innan
lokuna og mikil vegsummerki eru
hér allareiðu orðin i suðurenda
Ballard meðfram kanálnum, hvað
upphækkun snertir. Innan fárra
ára verður Ballard óþekkjanlegur
á pörtum.
Af fiskimönnunum íslenzku,
sem fóru út á sínum eigin förum
til fiskiveiða, um miðjan júlímán.
síðastl., er það* að segja, að þeir
höfðu mikinn ávinning af sinni
fyrstu ferð, sem sjálfseignar menn.
Bátur Mr. Arnbjörnssonar og hans
félaga, fékk 8500 af dýrasta fiski,
“sockeye”, 40 45 cent hver fiskur.
En bátur þeirra Jósefson’s feðga
fékk um 2,700 af samskonar fiski.
Þeir hefðu gert mikið betur
Jósefson’s feðgar, ef net þeirra
liefðu ekki rifnað í tvigang, og
þannig niistu þeir mikið af fiski.
Hlutur þeirra allra teðga til sam-
ans, kom upp á um $800. Allir
þessir fiskarar voru úti um sex
eykur gróða H
■ , , , ... fc
^ pusunda smjor
j^j gerðarmanna. ^
■
Það er alt af eins ^
gott og laust í sér, ^
gerir smjörið bragð-
vikna tíma, og ætla út aftur i
haustfiskinn. Fleiri Islendingar
réðu sig upp á hlut, en gerðu ekki
eins góða lukku og hinir áður-
nefndu.
Félagslíf okkar Islendinga hefir
verið heldur dofið á sumrinu,
enda naumast við öðru að búast,
því margir hafa verið burtu úr
bænum fyrir tima. Félagið “Vestri”
Iegið í dái yfir miðsumartímann,
og enginn heyrt talað um allsherj-
ar félagsmál íslendinga siðan
snemma í vor. Safnaðarfélagið
dautt og dofið, því að enginn er
leiðtoginn. Goodtemplarafél. og
kvenfél. eru þau einu félög sem
lífsmark er með nú, en vonandi er
að færist líf og fjör í hin með
haustinu, þegar allir verða komnir
heim og geta tekið meiri þátt í
samkomum og félagsmálum. —
Þann 2. ágúst hafði Goodtemplara
félagið “picnic” úti í einuin skemti-
garði bæjarins. Voru þar um 100
Islendingar saman komnir og
skemtu sér vel í skógarlundum
garðsins. Bekkir og norð voru
þar um alt til reiðu, eldstó og
vatnstaka, svo ekki var nema að
breiða á borð og snæða. Vagn
var leigður (special carj alla leið
frá Ballard og að garðshliðinu,
fyrir átta dollara, og tróðust um
90' manns í vagninn. Allir sem
hafa vildu, báru á sér bláan silki-
borða með nafninu “Island’’ á í
hvítu letri, sem kostaði 25 cent
fyrir fullorðna en 15 cent fyrir
böm, og átti það að vera um leið
fargjaldið. Kapphlaup og stökk
vom við höfð í garðinum til skemt-
ana, og verðlaun gefin þeim sem
bezt gerðu. Veður var hið indæl-
asta og allir fóru heim að áliðn-
um degi, eftir að hafa matast i
annað sinn.
Nú er í undirbúningi samkoma
fyrir börn sunnudagaskólans ís-
lenzka, og öll íslenzk börn sem
vilja taka þátt í henni. Mrs. Karl
Friðriksson býr undir og stýrir
þeirri samkomu, sem fer fram þann
11. þessa mán. að kveldi, í ísl.
fundarhúsinu. Þessar barnasam-
komur Mrs. Friðriksson hafa
verið hafðar fyr og ávalt fengið
mikið lof. Má þvi ganga útfrá
því sem vísu að - þessi samkoma,
sem nú fer í hönd, verði einnig
vel metin og vel sótt, því Mrs.
Friðriksson er prýðilega vel lagin
á, og sérstökum hæfileikum til
þess búin, að kenna börnum og
æfa þau í ýmis konar íþróttum.
Enda er hún barnakennari frá
fyrri tíð, hér í Seattle og víðar.
allir sýnast að hlakka til bama-
samkomunnar og sjá bömin leika.
— Inngangur á að kosta þar 25
cent fyrir fullorðna, en börn öll
frítt. '
Þann 17. og 18. ágúst síðastl.,
voru staddir hér í borg þrír Is-
lenzkir víðförlar, þeir herrar
Jóhannes Jósefsson og Jón Páls-
son frá Akureyri á Islandi og
Magnús Ólafsson frá Isafirði,
allir í för með sýningarflokknum
mikla og alþekta "Bamum &■
Bailey". Og eg sem þetta rita naut
þeirrar skemtunar, að sjá Mr.
Jósefsson leika íþrótt sína hér
fyrra daginn sýningarinnar. Eg
hafði heyrt og lesið svo margt af
íþróttum Mr. Jósefssonar, að eg
stóðst það ekki að sjá hann ekki
leika, þegar tækifærið bauðst svona
gott, svo eg fór, þrátt fyrir það,
þó mér sé “circus” leiðir orðnir,
og valdi mér gott pláss, til að sjá
liina vösku íslenzku glímumenn
sem bezt. Og þegar kom að
þeirra stykki prógrammsins, aug-
lýsti sá sem stýrði athöfninni, að
hér væru þrír íslendingar komnir
á leiksviðið (og benti á þá), sem
ætluðu að sýna fólki íþrótt þá, sem
nú væri orðin fræg víða um heirn,
fyrir framkomu Mr. Jósefssonar,
og væri altaf að geta sér meiri
orðstýrs. Þessi iþrótt væri kölluð:
“The icelandic Glimas”. En á
leikpallinum stóðu til reiðu þrír
ungir, snarlegir, beinvaxnir og
mannvænlegir menn, sem ruku all-
ir saman, þegar formaður leiksins
slepti seinasta orðinu, og var fljótt
gott að sjá að þar voru æfðir menn
í þessari list, því glímt var um
stund af hinu mesta fjöri og fim-
leik. Einnig gat maður séð að
Jóhannes var kappinn sjálfur, því
hann henti Jóni og Magnúsi altaf
á mis. sem réðu báðir á móti þeim
fyrst nefnda. Athöfn þessi stóð
yfir um 2 mínútur ogf endaði með
talsverðu lofi, þó gott væri að sjá,!
að fjóldi af áhorfendum skyldu
ekki hvað “Icelandic Glimas” var.
Næst á leiksviði Jóhannesar var
hann Iátinn verja sig fyrir báðum
hinum löndunum og elunm svert-
ingja, sem allir þrír, réðu að'
Jóhannesi með vopnum, skambyss-
um og hnífum og áttu að koma
honum ntndir. En J. varðist með
miklum hraustleik og fimni og að
leikslokum búnkaði hann öllum
þremur, hvorum ofan á annan með
svo mikilli snild og snarræði að
hó og lófaklapp heyrðist um alt
sýningartjaldið, þar sem 11,000
manns var samankomið í. Þessa
íþrótt virtist vera að fólkið skildi.
— Mr. Jósefsson gerði ráð fyrir
að vera með Pantages leikhússfé-
Iaginu í vetur og mundi koma þá
aftur hér vestur á ströndina með
þeirra umferðaleikflokktun.
Húsbrunar. Slys og mannskaSar.
Þann 16. ágúst síðastl. vildi til
það stórslys að tvö gufuskip rák-
ust saman í níðaþoku, skamt hér
úti í sundinu, “Princess Victoria”,
fólksflutningaskip Canada Kyrra-
hafs eimskipafélagsins rann á
“Admiral Sampson”, fólks- og
vöruflutningaskip Alaska Kyrra-
hafs gufuskipafélagsins hér, og
braut stórt gat á hlið þess að
framan og sökti þvi á fjórum mín-
útum. 11 manns druknuðu með
Admiral Sampson, þegar hann
sökk, þar á meðal kafteinninn og
loftskeyta yfirmaðurinn. Skipið
sem sökk, var nýfarið út af
Seattle höfninni og ætlaði til
Alaska með fólk og vörur. 175,000
dollara virði af vörum sökk með
því, engu varð bjargað nema
fólkinu, að undanteknum þeim 11
sem druknuðu. Á annað hundrað
manns voru a skipinu áður en
slysið varð, og allir sem lífs af
komust voru teknir um borð í
Princess Victoria og fluttir til
Seattle, því hún var líka á leið
þangað frá Canada. Farmur
skipsins sem sökk var í fullri
ábyrgð, en sakamál stenudr yfir
milli félaganna. Alaska félagið
stefndi Canada félaginu fyrir
$470.000 skaðabætur, ásamt vöru
eigendum. Málið er óútkljáð.
Þann 30. júli siðastl. brann
Grand Trunk Pacific bryggjan hér
til kaldra kola. Eitt eða tvö manns-
líf töpuðust þar. 400,000 dollara
skaði varð á eigindómi, en alt í
fullri ábyrgð. Þriðja desember
1910 var sú veglega skipabryggja
bygð fyrir 300,000 dollara. Yfir-
byggingin var 600 fet á lengd og
104 fet á breidd, með háum veg-
legum tumi á ytri enda. Alt sóp-
aðist gersamlega burt fyrir þeim
rauða, og enginn veit með vissu
orsök brunans. Ekki er enn byrj-
að á endurreisn þessarar bryggju,
en búast má við að hin nýja
bryggja yerði enn meira þrekvirki
og tröllslegri en s|ú gamla. —
Mörg slys- koma hér fyrir á bif-
reiðum, og ekki svo fá mannslíf
tapast þar yfir árið, sem ekki
verður hér upptalið. Síðasta slys-
ið vp.rð hér í Ballard i morgun.
Strætisvagn rann á vöruflutnings-
vagn með fólki i, í svarta þoku á
brautamótum, og slösuðust fjórir
mikið, einn af þeim sagður nú
dauður, en 12 meiadust minna.
Ein íslenzk stúlka meiddist í
þessum vagni, Miss Inga Johnson,
en ekki hættulega. Þokan er oft
skaðleg hér, nvort heldur á sjó eða
landi, en veldur þó sjaldnar slys-
um en von er til.
Tímabœrar bendingar
til búmanna.
PLÆGING í HAUST.
Víða í Saskatchewan verður þreskingu snemma lokið í haust, og
ef úrkoma hefði verið í meðallagi, mundi miklu lokið af haustplæg-
ingu. Því ber að athuga: — er það ráðlegt, svo þur sem jörðin ^r,
að plægja hana nú ? Því verður ekki neitað, að haustplæging á
þungu landi gefur ekki góðan árangur að því er næsta árs uppskeru
snertir; ef þurkar skyldu enn haldast næsta ár. Á hinn bóginn er
mikill hagur að því að hafa sem mest land albúið til sáningar
snemrna að vori, og grunn plæging í þurkári styður vissulega að
því að uppræta grös og tvíært illgresi. Ef haustplægt land er einnig
herfað (og þetta skyldi æfinlega gerast) þá er það miklu betur fært
til að halda i sér raka af þeim rigningum, sem haustinu kunna að
fylgja. Því er það, að oss er hagur að haustplægingu, þegar á a’.t
er litið. En með því að landið er svo þurt, þá kakkar moldina og
þvi verður að herfa bæði nú og að vorinu,, ef vel á að vera. Af
þessu leiðir, að verkum ber að haga þannig í ár, að plægja ekki eins
mikið og vant er í haust, heldur gera það eins vel og eins snemma
og mögulegt er.
PENINGUR.
Verð á lifandi peningi fer hækkandi, og því er freisting fyrir
bændur að selja, jafnvel þá gripi, sem nauðsynlegir eru til að halda
. viðkomunni. Það er ekki ofsagt, að kalla slíkt ráðlag frámunalegt.
Þeir sem slíkt gera, vinna sjálfum sér mestan skaða. Akuryrkju-
deildin skorar á þá bændur, sem hafa nægilegt fóður, að auka en
rninka ekki gripastofn sinn nú sem stendur, með því að hún hefir
þá föstu sannfæting, að verðið á þeim ekki eingöngu haldist um
næstu tvö misseri, heldur muni að öllum líkindum fara hækkandi.
ENN ER TÍMI TIL AÐ HEYJA.
I þeim héruðum fylkisins, þar sem strá, hey og fóður er nægta
nóg, er enn þá mikið eftir óslegið á engjum. Bændur, sem lokið
hafa þreskingu, eru að brenna stráhraukunum. Nú er tími til að
fara sparlega með alla hluti. Óslegið hey hefir aldrei verið eins
mikils virði og nú, og einhver verður því feginn, að breyta þvi í
mjólk og ket, .jafnv^l þó sá sem heyið slær, geti ekki notað það
sjálfur í svipinn. Sumir bændur í vesturhluta Saskatchewan rnunu
ætlast til að austurhlutinn veiti þeim heyföng fyrir gripi þeirra, og
mun þar af leiða gott verð á heyfóðri. Margir bændur, er við fóð-
.urskort búa, munu hugsa til að farga gripum fyrir sanngjamlega
lágt verð og mun það fýsilegt reynast bændum austan til. Því er það,
að enginn vanhagur mun verða að því, að beita sláttuvélinni nokkra
daga enn.
Menn í þeim bygðum, þar sem heyfengur er sæmilegur, svo og
þeir. sem heyþurfar eru, ættu að skrifa Department of Agiculture,
Regina, Sask.
Ekkert glatast.
Dropinn sem fellur í hafið, orð- j
ið sem þú talar, glatast ekki. Alt
veldur áhrifum og als sem skeður
verður vart til efstu stundar.
Hefir þú nqkkurn tjma hugsað út
í hverju eitt orð getur til vegar
komið? Ef þú segir það glaðlega
og brosandi í samkvæmi, getur vel
viljað til að heill tugur áhorfenda
gripi það og hafi sér til skemtunar,
og þannig getur það borist mann
fram af manni þángað til hundruð
og þúsundir hafa notið þess. Eitt
illyrði getur vakið hatur og úlfúð
i heilli sveit, og breiðst eins og
eldur í synú út urn heilt land. —
Vertu varkár í orohm, því að ekk-
ert glatast. Segðu ekkert nema
sem satt er og vertu vingjarnlegur.
Enginn maður getur metið rétti-
lega, hve miklu góðu þú getur til
vegar komið með vingjamlegu tali.
Þau áhrif fara ekki forgörðumj
þegar þú legst 'í glröfina. Þáu
geymast og berast frá ehini kyn-
slóð til annarar, svo lengi sem ver-
öld stendur.
Gullgröftur eykst.
Gullgröftur hefir aukist stór-
kostlega á síðari árum. Það er
talið, að árið 1850 hafi hér um bil
70 miljón dala virði verið grafið
af gulli, árið 1900 nálægt 197 mil-
jón, en síðast liðið ár um 570 mil-
jónir. Alt það gull sem grafið
hefir verið upp úr fylgsnum jarð-
ar á þessum 64 árum, er hér um
bil 14,800 miljón dala virði, og
skiftist ]rað þannig niður ái l^irt
ýmsu lönd: Ástralía síðan 1851,
3,800 miljónir, Bandarikin síðan
1849, 4.300 miljónir, Canada síð-
an 1862. 300 miljónir, Indland
síðan 1880, 200 miljónir, vestur-
hluti Afríku siðan 1880, 70 mil-
jónir, Transvaal siðan 1884, 2,700
miljónir, Rhodesia síðan 1898,
150 miljónir og önnur lönd hér um
bil 3,200 miljónir.
Nú sem stendur kemur mest
gull frá Transvaal. Þaðan koma
hér um bil 40% af öllu því gulli
sem sér dagsins ljós. Næst í röð-
inni verður Rhodesia og næst
Afrika. Gullgröfturmn i Trans-
vaal jókst mest þegar námurnar í
Witwater héraðinu fundust árið
1887. Síðan hafa komið frá því
héraði nálægt 80 miljón dala virði
árlega.
EFTIRMÆLI.
Margir, sem komið hafa að Geysi,
munu hafa tekið eftir bæ einum litl-
um með gamla laginu á afviknum
stað út frá almannaleið uppi í boga-
dreginni birkihlíð undir Bjarnarfelli,,
með fossandi lækjum til beggja hliða
og greiðfærunt hallandi engjum nið-
ur undir Laugá. Bærinn heitir
Helludalur. Þar andaðist 15. Apríl
i vor elzti maðurinn í Biskupstung-
unt, merkur maður og einkennileguV
um margt. Hann hét Guðmundur
Magnússon. Skorti hann 4 vetur á
tirætt, er hann lézt, og hafði hann
allan aldúr sinn verið í Biskups-
tungum.
Móðurfaðir hans, er Hallgrímur
hét Jakobsson, bjó í Böðvarsnesi í
Fnjóskadal. Svo er sagt, að hann
hafi verið í frændsemi við Þprstein
Fnjóskadal. Svo er sagt að hann hafi
verið í frændsemi við Þorstein sýslu-
mann Magnússon á Móeiðarhvoli, og
hafi sýslumaður boðið honum barn-
fóstur, er mest kvað að Móðuharð-
indum. Tókst Halgríniur þá ferð á
hendur suður i land með Margréti
dóttur sína 10 vetra og ætlaði að færa
hana sýsluntanni. En er þangað kom,
var sýslumaður látinn. Sneri Hall-
grímur þá aftur norður með dóttur
sína. Á Ieiðinní kom hann að Aust-
urhlíð í Biskupstungum. Þar bjuggu
hjón vel efnuð, Guðmundur Magn-
ússon og Kristín Gísladóttir. Þau
buðu að taka Margréti litlu til fóst-
urs og þáði Hallgrímur það. Ólst
hún þar upp siðan og giftist 15 ár-
unt síöar Magnúsi, syni þeirra hjóna.
Hann var manna vaskastur. Um
hann er sú saga sögð, að hann sótti
einhverju sinni yfirsetukonu út í
'Laugardal, bar hana yfir Brúará
og stökk með hana í fanginu yfir
gjána þar sem brúin var síðar. Þau
Margrét bjuggu á Bóli og þar fædd-
ist Guðmundur sonur þeirra 20. Maí
1818. Magnús var fæddur 1767. Og
er það óvenjulegur feðga aldur, 1767
til 1914. Þó að dæmi séu til um
lengra.
Guðnlundur misti móður sína 14
vikna og var i uppvexti ýmist með
föður sínum eða í Austurhlíð og
Múla. Hálfþrítugur fór hann að
búa á Bóli með systur sinni, en
kvæntist 3 árum síðar Þuríði, dóttur
Þorsteins Þorsteinssonar, bónda í
Cthlíð, föður séra Árna að Kálfa-
tjörn og þeirra systkina. Reistu þau
bú í Stekkholti og bjuggu þar saman
20 ár. Þá andaðist Þuríður. Eftir
Jiað bjó Guðmundur með bústýru, er
Þuríður hét Guðmundsdóttir. Árið
1880 fluttist hann að Helludal og
bjó þar þá um 18 ár og dvaldi þar
síðan til dauðadags hjá sonardóttur
sinni, Steinunni Magnúsdóttur, sem
er gift Tómasi Guðmundssyni frá
Gýgjarhólskoti.
Af börnum Guðmundar komust 6
upp. Lifa tvö enn, Ingólfur hrepp-
stjóri á Breiðabólsstað í Reykholts-
dal og Margrét i Ameriku, kona Árna
Jónssonar.fóstursonar frú Kristínar
Vigfúsdóttur, ekkju séra Jóns Hall-
dórssonar á Breiðabólstað. Hin voru
Steinunn, kona Gisla Jónssonar frá
Efra-Langholti, dáin 1872, Solveig,
kona Gríms Jónssonar, bónda í Laug-
ardalshólum, Magnús og Sesselja, er
öll dóu mislingasumarið 882.
Guðmundur var meðalmaður á
hæð og vel á sig korninn, sterkur og
verkmaður mikill á yngri árum, hag-
ur á alt það, er hann tók höndum til.
Meir virtist hann þó stunda smíðar
sem list en atvinnu, og lék sér að þvi
að gera ýmsa þá hluti, er gersemar
þóttu, t.d. kvensöðul “drifinn” og
eyrnalokka úr gulli, er hann gaf
dætrum sinum. Flest var það ein-
kennilegt að gerð, er honum fór úr
hendi. Aldrei var hann til menta
settur, hvork til smíða né bókar.
Hann var gáfumaður en einrænn, og
fór sinna ferða, hvað sem öðrum
sýndist. Hann var íhugunarsamur
og fastlyndur, vildi gera sér grein
fyrir hverjum hlut og skilja, og linti
eigi fyr en hann var kominn að ein-
hverri niðurstöðu, en það mun aldrei
hafa um hann spurst, að hann léti
aftur af þeirri skoðun, er hann einu-
sinni var kominn á. Það mundi hann
ekki heldur hafa unnið fyrir nokkurn
mun, að breyta móti sannfæringu við
hvern, sem um var að eiga. Hann
var stálminnugur á hvað, sem hann
sá eða heyrði, og fylgdist fram á síð-
ustu ár furðu vel með í því, er gerð-
ist utanlands og innan, einkum i
náttúruvísindum og verklegum upp-
götvunum. Um þau efni þótti hon-
um bezt að ræða. Hann var tryggur
eins og tröll, þar sem hann tók því.
en að sama skapi þykkjuþungur, þar
sem út af bar. Hann var hljóðlynd-
ur hversdagslega og fáskiftinn um
nnarra hagi, en ef hann hlutaðist til,
varð hann aö rgða. Um 20 árin sið-
ustu var hann blindur og lá lengst-
um í kör, en hafði þó fulla ræhu.
Tveirn árum fyrir andlát sitt místi
hann mjög bæði heyrn og mál. Þenn-
an elliþunga bar hann allan með
stakri þolinmæði og jafnaðargeði,
enda er það sannast að segja, að fáir
eiga í elli við slíka umönnun og ást-
ríki að búa sem hann. Voru allir á
bænum einkennilega samtaka í því.
Löngu eftir að hann hafði slept bús-
forráðutn og var lagstur í kör, var
það venja, að bera undir hann öll
mál og ráðstafanir um utanbæjar,-
störf og innan. Við rúmstokkinn,
þar sem hinn “hári þulur” hvíldi, var
eins og véfrétt heimilisins. Þar voru
blöð lesin og bækur, er á heimilið
koniu, og þangað voru gestir leiddir
að segja frá tíðindum. Með því
háttalagi verður karlægur auminginn
heimilisprýði. M.
—Lögrétta.
LEIÐRÉTTING.
ALLAN LINE
Konungleg Póstgufuskip
Frá Montreal Frá Halifax
til tii
Liverpool og Glasgow Glasgow
FARGJOLD
A PYKSTA FARRÝMI.......$80.00 og upp
A ÖF)RU FARRÝMI........$47.50 og upp
A pRIF)JA FARRÝMI . ..$31.25 og upp
Fargjald frá fslandi
(Emigration rate)
Fyrir 12 ára og eldri......... $56.1®
“ 5 til 12 ára............ 28.05
“ 2 til 5 ára.........".... 18,95
“ 1 til 2 ára............. 13.55
“ börn á 1. ári.............. 2.70
Allar frekari upplýsingar um gufuskipaferðimar, fw-
bréf og fargjöld gefur umboðsmaður vor, H. S. BABDAL,
horni Sherbrooke og Elgin, Winnipeg, sem ann&st fw
gjalda sendingar til Islands fyrir þá sem til hans leita.
W. R. ALLAN
3S4 Maln 8t„ Wlnnlpeg. ABalumbotsmallar yeatanliodo.
ST0FNSETT 1882
LÖGGILT 1914
D. D. W00D & S0NS,
----- LIMITED -
verzla með beztu tegund ,af
=KOLUM=
Antracite og Bituminous.
Flutt heim til yðar hvar sem er í bænum.
Vér æskjum verzlunar yðar,
SKRIFST0FA:
904 Ross Avenue
horni Arlington
TALSlMI:
Garry 2620
Private Exchange
•H;: L.v.v':'v ,A.,l.Yr^l ^ 1 1 1 '
D.E ,
ADAPI5
.Vjk C0MPANY

ömmu. Þetta er ekki rétt hermt.
Það er að eins eitt af fjórum, sem
hún Iét eftir sig, og var það eftir ósk
hinnar Iátnu móður þeirra, að hún
hefði eitt barnið hjá sér. Mér er
þetta að minsta kosti eins kunnugt
og skáldinu, sem eftirmælin orti, því |
eg er faðir þessara barna og eigin-
maður hinnar látnu konu; og þar
sem börnin eru undir minni um-
sjón, fanst mér ekki rétt að láta
þessu ómótmælt; því eftir þeim
anda, sem ljóð þessi eru ort í, gæti
ókunnugt fólk hugsað að faðir þeirra
móðurleysingja sýndi þeim litla rækt-
arsemi. En þeir, sem kunnugir (eru,
högum mínum og barna minna, vita
vel hvernig eg reynist þeim. Og í
augum þeirra stendeg eins eftir sem
áður fyrir skáldýkjum þessum.
, J. Jackson.

O

ÞAKKARAVARP.
I Lögbergi 3. Sept. s.l. birtust
erfiljóð eftir Oddrúnu Sigurðar-
dóttur (Mrs. JacksonJ, 1 síðasta
erindi þessa skáldverks , er með
beinum orðum sagt, að börn Odd-
rúnar sálugu séu hjá afa þeirra og
Af því eg held að það sé réttlátt,
og minar innri tilfinningar knýja mig |
til þess, þá bið eg blaðið Lögberg að |
gera svo vel og flytja þessar línur
fyrir mína hönd. Eg hefi i full tvö
ár barist áfram með sárveikri heilsu
og æði oft meö þrjá unga drengi síð-
an eg misti mann minn. Og síðast-
liðinn vetur, þegar eg flutti til Sel-
kirk og festi þar kaup í lóð með lé-
legum kofa á, og ekki í búandi, þá
uröu þau heiðviröu hjón, Sv. Tóm-
asson aktýgjasmiður og kona hans
fyrst allra manna að leggja mér líkn
og aðstoð. Og nú í sumar hefir Mr.
Tómasson mest og bezt gengist fyrir
og lagt fram fé og vinnukraft til að
koma upp fyrir mig húsi, sem eg get
búið í. Fyrst og fremst þessum göf-
ugu hjónum og öllum öðrum, frá
fyrstu tíð báginda minna og einstæð-
ingsskapar, þakka eg einlæglega af
öllu hjarta. Drottinn þekkir mínar
tilfinningar, sem þessum línum fylgja
og óþarft að setja þær á blaðið. —
Með ást og virðingu til alls sem er
gott og göfugt og kærleiksríkt, bið eg
guð að blessa alla rnína velgerða-
menn. Selkirk, 9. Sept. 1914.
Sigr. Sigurðardóttir.
Dominion Hotel
52S Main St. - Winnipeg;
Björn B. Halldórsson.
eigandi.
Bifreið fyrir gesti
Sími Main 1131. - Dagsfaeði $1.25
125 hjúkrúnarkonur og 30 lækn-J
ar hafa verið send undir umsjón
Rauða krossins frá fBandaríkjum
til ófriðarstöðvanna í Norðurálf-1
1 unni. Þessu liði verður skift jafnt J
á milli Englands, Rússlands, I
Þýzkalands og Austurríkis. Seinna
verðUr fleira sent og fer sá hópur
! til Serbíu.
CilDMI TIIDC
runNI *» • K • 1 UHl í ’ • 1 ♦ ‘
OVERÍ 1 ^ * n LhhL