Lögberg - 30.10.1919, Blaðsíða 4

Bls. 4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 30. OKTÓBER 1919
Jöcibevg (
i I
f§ Gefið út Kvern Fimtudag af The Col- §
| umbia Press, Ltd.,iCor. William Ave. & j
Sherbrook Str., Winnipeg, Man.
TAIiSIMI: ÍJATIRY 41« <>« 417
Jón J. Bíldfell, Editor
4 J. J. V,opni, Business Manager
Otanáskrift ti! blaðsins:
THE SOIUMBIA PRESS, Itd., Box 317Í, Winnipeg, M»n-
Utanáskrift ritstjórans:
EDITOR LOCBERC, Box 3172 Winnipeg, Man-
VERÐ BLAÐSINS: S2.00 um árið.
^iiiwaiiiaiimigiiiaiiiiiiiigiiiniiiffiiimiiimimiitii!i![!i'iNiiiiiiiiiiiiiimniniwiiiii',i;iiíiiiimniimiHii[iiuiiiimii;iiiiiH!iinm'nniii^
I forinni miðri.
i.
Erfitt er líklega að komast lengra í ósóman-
um eða flýpra í for svívirðinganna, heldur en
ritstjóri Voraldar fer í grein sinni í síðustu Vor-
öld, sem hann nefnir “Sá óíldótti”. Ekki er
gott að sjá af fyrirsögn þessari, við hvað mað-
urinn á, en það verður ljóst, þegar fram í grein-
ina kemur, að hann á þar við ritstjóra Lög-
bergs.
Vér hefðum leitt þetta brjálæðishjal rit-
stjórans hjá oss, ef að innan um dónaskapinn,
svívirðinguna og vitleysuna væri almennum
málum ekki blandað á þann hátt, að þau hljóta
að verða misskilin af fólki, ef að annars nokk-
ur tekur orðið mark á því sem að maðurinn
segir.
Öll þessi vonzka stafar af því, að vér bent-
um á hina ómögulegu afstöðu Voraldar í stjóm-
rnálunum. eins og lnin er nú orðin samkvæmt
yfirlýsingu blaðsins sjálfs. .Þá, að styrkja
- þrjá mismunandi stjórnmálaflokka til valda,
og spurðum eins og að beinast lá við, hvernig
að ritstjórinn og blaðið og fylgjendur þess ætl-
uðu að fara að, cf að menn af öllum þessum
flokkum byðu sig fram í sama kjördæminu,
hvort að blaðið, ritstjórinn og liðið ætlaði þá
að styrkja þá alla.
Náttúrlega er þessi afstaða ritstjórans,
blaðsins og liðsins með öllu ómöguleg, sem sýn-
ir sig bezt í því, að tveimur vikum eftir að blað-
ið birtir þessa stefnuskrá sína, fer ritstjórinn
sjálfur vestur til Assiniboia til þess að berjast
á móti bændaflokknum, en með merkisbera
frjálslynda flokksins.
En í staðinn fyrir að kannast við það, að
þessi afstaða sé ómöguleg, þá fer hann að reyna
að krafsa sig fram úr ógöngunum með því að
segja, að Lögberg hafi fyr á tímum í ritstjórn-
artíð Einars Hjörleifssonar, Sigtryggs Jónas-
sonar og Stefáns Björassonar styrkt verka-
manna stefnuna. Þetta er satt, Lögberg hefir
ávalt styrkt verkamanna hreyfinguna að því
leyti sem að hún hefir miðað til þess að bæta
hag þeirra og kjör, sem óaðskiljanlegs hlutn
þióðfélagsins.
En stefna verkamanna þá og stefna verka-
manna nú eb alt önnur. Stefna þeirra þá var,
að fá saunileg laun fyrir sæmilega unnið dags-
verk.
Stefna þeirra nú er að fá sem mest laun
fvrir sem minsta vinnu og til þess að koma fram
þeirri hugsjón, eru þeir til þess albúnir að nota
afl sitt til þess að þvinga þjóðfélagið til þess
að veita þeim jiað, án tillits til þess, hvort það
er í færum um það eða ekki, og án nokkurs til-
Jits til flokka þeirra, sem aðra atvinnu stunda
ionan þess.
Og til þess að ná þessu takmarki, eru þeir
og til þess búnir að sameinast í sérstakan póli-
tiskan flokk, til þess að ná í sínar hendur lög-
gjafarvaldi bæjanna, fylkjanna og landsins, svo
að þeir geti enn betur séð sínum hag borgið.
Eins og borgarstjóra efni þess flokks, Farmer,
sagði nýlega á fundi hér í bænum: “Vér getum
bætt hag verkamanna mikið með því að ná
stjóm bæjarins í vorar hendur. En til þess að
geta fullkomlega notið okkar, þurfum við líka
að ná stjórn fylkisins á vort vald.”
Þessa stefnu verkamanna, að mynda sér-
síakan pólitiskan flokk til þess að vinna að hag
fólks, sem stundar sérstaka atvinnugrein, einn-
ar stéttar í mannfélaginu, hefir hvorki Einar
Hjörleifsson, Sigtryggur Jónasson né Stefán
Björnsson, nokkuru sinni stutt, því hún er gagn-
stæð lieill þjóðfélagsins og getur ekki leitt til
annars en samskonar samtaka á meðal annara
flokka, og ef sú aðferð yrði tekin upp, þá hefð-
um við í landinu eins marga flokka eins og iðn-
aðargreinarnar eru margar, og hver þeirra
væri að skara eld að sinni köku.
Um slíka stefnu í pólitík mætti margt segja,
en það eitt nægir hér, að hún er í beinni mót-
setningu við framfara og framþróunarstefnu
allra sann-frjálslyndra manna.
Enn fremur vill Voröld reyna að réttlæta
þessa furðulegu stefnu sína með því að benda
á, að Lögberg hafi stvrkt þá Thomas H. John-
son og F. .T. Dixon til kosninga í Mið-Winnipeg
og spyr, hvort að Lögberg hafi verið “ótrútt
stefnu sinni þá.” Nei, og ritstjórinn, sá sami,
sem nú er kominn í gapastokkinn í Voröld, gjör-
ir grein fyrir jjví í Lögbergi, hvers vegna að
það hafi stutt Dixon án þess að vera stefnu
sinni ótrútt, og greinaskilin eru þessi: “Mað-
urinn, sem flest atkvæði fékk, sem kosinn var í
Mið-Winnipeg með vfir 1400 atkvæðum fram
yfir mótsækjanda sinn, Mr. Dixon, er óháður,
e.n fylgir framsióknarflokknnm í öllum aðal-
inálum.,>
Þessi skilagrein á Mr. Dixon, eins og hann
var, og líka fyrir því, að Lögberg styrkti hann j
til kosninga, er sönn, jafnvel þótt hún kæmi frá
núveranda ritstjóra Voraldar. En það er svo
ciíku saman að jafna, að styrkja Dixon og jafn-
vel Furley (ekki Fuley) sem einstaklinga og
sem báðir stvrktu “framsóknarflokkinn í öllum
aðal málum”, og því, að Voröld styrki þrjá mis-
munandi stjórnmálaflokka. bænda-flokkinn,
verkamannaflokkinn og liberal flokkinn, að
iiver maður, sem ekki er andlega blindur, hlýt-
ur að sjá það.
Sama er að segja um bændaflokkinn, eins
og sagt hefir verið um verkamannaflokkinn, að
hann stundar sérstaka atvinnugrein og sækir
fram til þess að bæta kjör þeirrar sérstöku at-
vinnugreinar eða sérstaka flokks fyrst og
fremst, en ekki allrar þjóðarinnar jafnt. En sá
er munur samt, að bændaflokkurinn leggur á-
herzlu á sem mesta og ódýrasta framleiðslu, en
verkamanna flokkurinn á hið gagnstæða.
Voröld segir, að vér hlökkum til að frjáls-
lyndir menn, bændur og verkamenn sæki hver á
móti öðrum við næstu kosningar. Nei, en vér
óttumst það, og sá ótti vor hefir orðið enn meiri
síðan að bændur í Ontario hafa lýst yfir því,
að þeir væru ófáanlegir til þess að ganga í sam-
band við eldri flokkana, væru ófáanlegir til þess
að ganga í samband við frjálslynda flokkinn
þar, en til mála gæti komið að þeir gerðu sam-
band við einstaka menn úr honum til þess að
fleyta sér upp í stjórnarsessinn.
Ef að bændaflokkurinn þar væri einráðinn
í því að styrkja hugsjónir frjálslynda flokks-
ins, mundu þeir þá ekki fúsir til samvinnu með
lionumf Ekki er annað sjáanlegt.
En hví gera þeir það ekki? Hvað er að f
Það er það, að bændurnir þarna í Ontorio er
ílokkur, sem er málsvari sérstakrar atvinnu-
greinar í landinu og á þing komríir til þess sér-
staklega að berjast fyrir hag þess flokks.
En þeir vita að frjálslyndi flokkurinn, eins
lengi og hann vill reynast hugsjónum sínum
trúr, getur aldrei orðið málsvari eins flokks af
fólk'i, neinnar sérstakrar iðnaðargreinar, og því
geta þeir tveir flokkar ekki átt samleið.
Það, að Voröld segist ætla að þjóna þrem-
ur herrum — þremur flokkum, tveimur stétta-
stjórunmála flokkum, og einum óháðum, er ein-
hver sú hlægilegasta heimska, sem að vér höf-
um lengi séð. En enn þá hlægilegra er það, ef
til vill, að blaðið ætlast til að lesendur þess trúi
henni — hlægilegt að blaðið skuli hugsa sér að
geta dregið fólk á eyrunum með sjáanlegu
falsi, til þess að geta mjólkað landann sem
lengst.
II.
Þá lætur ritstjóri Voraldar reiði sína dynja yf-
ir Norrisstjórnina. En í þeim reiðilestri er ekk-
ert nýtt og svo nauða-lítið af sannleika, að stór
furða er að maðurinn skuli bera annað eins á
borð fyrir lesendur sína, því meiri hlutinn af
fólki voru, bæði hér í fylkinu og annars staðar,
þekkir svo til þessara mála, að það veit, að
þetta, sem hann segir, er þvaður, sem að fram
er kastað í þeim eina tilgangi, að sverta fyrst
og fremst ráðherra fylkisins, framsóknar-
flokkinn í fylkinu og svo að blekkja alla lesend-
ur blaðsins. .
Þó að vér séum margbúnir að svara kær-
nm þeim, sem fram eru boraar í þessari óskap-
legu grein á hendur Norris-stjórainni, þá er rétt
að verða við áskorun ritstjórans og svara þeim
einu sinni enn, og sleppum vér þá alveg hinum
svívirðilegu árásum blaðsins á oss persónu-
lega, en snúum oss að málefninu.
Hér eru þá kærurnar:
1. Hún (Norrisstjórnin) lofaði að hætta
ekki fyr, ef hún kæmist til valda, en að hún hefði
fengið Roblin og glæpafélaga hans dæmda til
verðugrar fangelsis hegningar.
Náttúrlega er hér vitlaust farið með. Norr-
ísstjórnin sagði aldrei, að hún skyldi fá þessa
menn dæmda til verðugrar fangelsis hegn-
ingar. En hún sagðist skyldi gjöra sitt ýtrasta
til þess að koma fram ábyrgð á hendur þeim, og
það hefir hún efnt, sótti þá að lögum, og það
var ekki hennar skuld, þó að kviðdómurinn gæti '
ekki orðið samhljóða. Og þegar átti að taka
málið upp aftur, komu lögmenn Roblins með
læknis vottorð um, að hann væri sökum heilsu-
brests ekki fær um að standast málsókn.
Og þegar stjórnin krafðist þess, að menn-
irnir svöruðu til saka sinna hver um sig, neit-
uðu dómaramir að láta málið halda áfram á
þann hátt. Hvað gat svo Norrisstjórnin gert
meira? Og til hvers er ritstjóri Voraldar að
segja, að hún hafi svikið það mál, sem hún hélt
fram eins langt og hún gat?
2. “Hún lofaði að láta Thomas Kellv skila
aftur á aðra miljón dala, er hann hafði náð í
sinn vasa af fólksins fé. ”
Já, og hefir efnt það, að svo miklu leyti
sem að mannlegum kröftum var unt að efna
það, hefir pant á öllum eignum Kelly, sem und-
ir vanalegum kringumstæðum nema meiru held-
-ur en upphæðin, sem um er að ræða. En það
hefir ekki verið hægt að selja þær, hvorki frá
lagalegu sjónarmiði né heldur sökum ástæðna,
sem stafa frá stvrjöldinni, sem að ritstjóri Vor-
aldar hefði mátt þekkja eins vel og aðrir. En
menn geta reitt sig á, að sá tími kemur, að ef
Kelly ekki bórgar sjálfur, þá seljast eignirnar
fyrir skuldinni, það er að segja, ef að Bolshe-
viki menn ná ekki í völdin til þess að gefa hon-
nm skuldina upp.
3. “Hún lofaði að veita konum atkvæðis-
rétt. Þegar þa>r áttu að neyta atkvæðisréttar
síns í fyrsta skifti, gekk Norrisstjórnin í félag
við afturhaldsflokkinn til þess að banna konum
atkvæði. ”
Þetta er sú mesta botnleysis vitleysa, sem
nokkur maður fær látið út lir sér. Norrisstjórn-
in lofaðist til þess að veita konum atkvæðisrétt
innan iManitoba fylkis, og það efndi hún. En
hin vanalegu kosningalög \roru sett til síðu við
síðustu Dominion-kosningar, og í stað þeirra
komu stríðs kosningarlögin, eins og kunnugt
er, og átti Norrisstjórnin engan þátt í þeim lög-
um, né heldur var það á hennar valdi að koma
fram neinum breytingum við þau, né fá undan-
þágu frá ákvæðum þeirra að því er þetta fylki
snerti. Svo að þessi ákæra Voraldar ritstjór-
ans hefir við ekkert að styðjast, er ósönn frá
rótum.
“Norris lofaði beinni löggjöf” — og gaf
hana. En af því að tvísýnt var frá byrjun um
rétt fylkisins til þess að innleiða þau lög, þá
var enginn annar vegur til, en að fá lögin reynd
til hlítar af dómstólunum og það var engra ann-
ara hlutverk en stjórnarinnar. Hún lét því hæf-
ustu menn, sem til eru, verja lögin, en þrátt fyr-
ir það, þá reyndust þau að vera stjómarskránni
ósamkvæm. Oss þætti gaman að vita hvað það
. væri, sem stjórnin hefði svikið í sambandi við
þetta loforð sitt.
Hún lofaði beinni löggjöf og hún gaf hana,
að svo miklu leyti sem hún gat.
Hún var okki viss um, að lögin væru stjórn-
arskránni samkvæm. Átti hún þá að láta þau
standa og láta fvlkisbúa byggja þýðingarmikl-
ar og dýrar framkvæmdir á þeim? Hefðu það
ekki verið svik? eða átti hún að gjöra það sem
hún gerði: að fylgja rétti fólksins til þess að fá
þessi lög, eins langt og unt var? Að sjálfsögðu
sér hver heilvita maður, að það var það eina
rétta og eina heiðarlega.
Sá er ^munurinn á afstöðu Norrisstjórnar-
innar í þesu máli og Roblins í vínbannsmálinu,
að Norris tók lögin um beina löggjöf til leyndar-
ráðs Breta, til þess að fá sönnun fyrir rétt-
mæti þeirra. En Roblin tók Macdonalds vín-
bímnslögin (Roblin sjálfur hefir aldrei búið til
nein vínbannslög) til ]>ess að fá þau ónýtt.
Þegar verja ótti rétt fvlkisins fyrir leyndar-
ráði Breta, og svaramaður þess var spurð-
ur að hvort hanh hefði nokkra vörn fram að
bera í málinu, þá gaf hann þetta alkunna og al-
læmda svar: ‘ ‘ Enga> herrar mínir. ’ ’
5. “Norris-flokkurinn sagði, að munurinn
á frjálslynda flokknum.og afturhalds klíkunni
væri sá, að frjálslyndir menn heimtuðu að fólk-
ið réði, en hinir að hinir fáu og voldugu réðu.
En þegar hann er kominn til valda, tók hann
höndum saman við afturhaldið og þrællyndið
til þess að varna fólkinu frá að fá að róða sínu
eigin lífi og til þess að liinir fáu og voldugu
réðu. ”
Hér er auðsjáanlega átt við herskylduna,
og minnumst vér ekki að hafa séð kæru, sem er
ófyrirleitnari en þessi — ófyrirleitnari en það,
að kalla menn svikara fyrir það að styðja að
því að menn. og þá landar vorir sem aðrir, héldu
eiða sína við þetta land og legðu fram alla
krafta sína til þess að reka fjandmenn þess af
höndum sér. Og svo til þess að “bíta höfuðið
af skömminni” spyr ritstjórinn: “Hvernig á
að svíkja greinilegar en þetta?”
Nei, ritstjóri góður, tíminn og heilbrigð
hugsun á eftir að skera úr því, hvort að þeir
rnenn sem svo komu fram, eða hinir, sem reyndu
fið spilla friði og einingu í landinu á meðan að
stríðið stóð yfir og löttu menn að svo miklu
leyti sem þeir Jiorðu frá að hlýða landslögunum
og halda eiða sína, eru svikarar.
Annars er þessi reiðilestur ritstjórans yfir
Norrisstjórninni nokkuð einkennilegur, því fyr-
ir tveimur árum síðan farast honum orð um
þessa sömu stjórn á þessa leið:
“Manitoba þingið. Það kom saman í ann-
að sinn. Þetta er annað þingið, sem situr síðan
að Norrisstjórnin kom til valda. Aldrei í sögu
Canada hefir nokkurt þing afkastað eins miklu
eins og þingið í fyrra. Aldrei hefir neitt fylki
at'greitt eins mörg mál og þýðingarmikil mál.”
í Vorökl segir ritstj.: “Þér er óhætt að
trúa því, frændi, að kjósendur fylkisins yfir
höfuð álíta, að fáar stjórnir hafi svikið fleiri
atriði í stefnuskrá sinni, en Norrisstjórnin.”
Sami maður segir um þá sömu stjórn í Lög-
bergi 1. marz 1917> eftir að vera búinn að tala
um hvað mejjin séu að segja og spá um fram-
kvæmdir stjornarinnar: “Svo kom fvrsta þing
eftir að stjórnarskiftin urðu, framkvæmdar-
samasta þing í sögu Manitoba fylkis og jafnvel
nllrar Canada. Hvert stórmálið og velferðar-
rnálið var afgreitt eftir annað. Mestu velferð-
armál, sem allir betri borgarar höfðu barist
fyrir svo mörgum árum skifti voru afgreidd
tafarlaust og krókalaust. Vínbannsmálið, kven-
réttindamálið, bein löggjöf, verkamanna lög-
gjöf o. s. frv.” —
“Nú vinnur stjórnin að því að bæta hag
fólksins; allar gerðir þingsins stefna að því að
hrinda áfram einhverjum velferðarmálum. Það
þykir nú orðið svo sjálfsagt, að því er tæplega
nokkur gaumur gefinn.”
Sjaldan höfum vér séð nokkurn mann fara
svo gjörsamlega í gegn um sjálfan sig, eins og
r itstjóri Voraldar hefir gjört í þessu máli. Og
sjaldan höfum vér séð meiri ósamkvæmni og
meiri heimsku, heldur en það, að þegar ritstjóri
V'oraldar vill nú fara að telja fólki trú um að
Norrisstjórnin hafi svikið þau loforð, sem þann
sjálfur segir að hún hafi uppfylt, lokið og af-
greitt sem lög, fyrir tveimur árum síðan.
Og þegar vér hugsum um þessa kúvend-
ingu ritstjórans og alt þetta óskaplega mold-
veður, sem hann hefir látið út úr sér og er að
iáta út úr sér í því sambandi, dettur oss í hug
gömul vísa, er vér lærðum fyrir löngu, og hljóð-
ar eitthvað á þessa leið:
Hvort lýgur maður sá mjög,
er 'skömmóttan segir þig, Siggi ?
Skömmóttur ekki þú ert,
en þú ert lifandi skömm.
i!l!B!l!«l!in!!!l
R!!IIBMBII!II
iiimiiHnna
The Royal Bank of Canada
Höfuðstðll löggiltur *25.000.000
VarasjótSur. . $16,400,000
l-'orsetl ...
HöfuSstðll greiddur $16,100,000
Total V.ssets over. .$460,000,000
Sir HEKBERT S. HOLT
Vuru-forsetl .... K. L. ÍTASK
Aðal-ráSsiiuiður - - C. E NEILIj
Aiiskonar bankastiirf afgreldd. Vér byrjuin reikninga viB einatakllnga
etia fálög og sanngjarnir dkiimálar veittir. Ávtsanir seidar tll hv*B*
staBar sera er á íslandl. Sárstakur gaumur gefinn sparleJöSsinnlögum,
»em byrja má meC i dollar. Rentur lagfiar viiS á hverjum 6 mánuBum.
WINNIPEG (West End) BlíANCHES
Cor. Wiiliam & Sherbroofc T. E. Thorsteinson, Manager
Cor. Sargent & Beverley F. Thorciarson, Manager
Cor. Portage & Sherbrook R. L. Paterson, Manager
Cor. Main & Logan M. A. 0'Hara Manager.
III!ÍHIIIÍHII!II
iiiiiniiiBiiKiiamnmiii
iiiiiniinniuii
ipiiwwiiuriiiuuiuiiiinuiniiuuuiiiiuuuiuuuuiuMiuiuuuiwiiiuiiMuiuiiiuiiuiiiiniUiiuuuuuiiwiuuuuuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
I
Membei-s Winnipeg
Grain Exchange.
Members Winnipeg Grain and Produee
Clearing Association.
NORTH-WEST C0MMISSI0N CO., LTD.
Islenzkir Hveitikaupmeim
Talsími Main 2874 - 216 Grain Exchange
WINNIPEG, MANITOBA
*
Islenzkir bændur!
Canadastjórnin hefir ákvarðað að $2.15 sé það, sem við
megum borga sem fyrirfram borgun út, á hveiti í ár fyrir No.
1 Northern. Fyrir aðrar tegundir verður borgað sem ákvarðað
er. Við viljum einnig minna menn á að við fáum frá stjórn-
inni hluthafamiða (Participation ticket), sem við sjáum um að
senda hverjum einum manni, sem sendir okkur hveiti sitt.
íslendingar! Við viljum mælast til þess að þið sendið
okkur sem mest af korni ykkar í ár. Við erum þeir einu landar
sem rekum þá atvinnu að selja korn fyrir bændur gegn um-
boðssölulaunum. Við höfum ábyrgðar og stjórnarleyfi og
gjörum okkur far um að gjöra viðskiftamenn okkar ánægða.
Ef vigtarútkoma á vagnhlössum, sem okkur eru send, ekki
stendur heima við það, sem í þau hefir verið látið, gjörum við
það sérstaklega að okkar skyldu að sjá um að slíkt sé lagfært.
Einnig gæti það verið peningar í yðar vasa að við skoðum
sjálfir kornið í hverju vagnhlassi sem okkur er sent, svo að
rangindi við tegundaflokkun (grading) getur ekki átt sér stað.
petta er nokkuð, sem mörg stærri félög ekki gjöra, því þau hafa
mörgu að sinna og eiga flest sín eigin korngeymsluhús, svo
það er þeirra hagnaður ef flokkunin er gjörð bóndanum í óhag.
petta er ætíð gott að vita, þegar maður sendir korn, að einhver
líti eftir ef óviljandi skyldi vera gjörð röng flokkun, og að
einhver sjái um að slíkt sé strax lagfært.
í sambandi við þær korntegundir, sem að samkepni er
hægt að koma að, skulum vér gjöra eins vel, ef ekki betur, en
aðrir. peir sem vildu geyma hafra, bygg eða flax um lengri
eða skemri tíma, ættu að senda til okkar það sem þeir hafa.
Við borgum ríflega fyrirframborgun og látum hvern vita um,
þegar við álítum verð sanngjarnt.
Við þökkum svo þeim, sem að undanförnu hafa skift við
okkur, og vonum að þeir og allir Islendingar skrifi okkur, þeg-
ar þá vantar upplýsingar um kornverzlun. öllum slíkum bréf-
um er svarað um hæl. Skrifið á ensku eða íslenzku.
Virðingarfylst.
Hannes J. Lindal,
Ráðsmaður.
m
5%
VEXTIR OG JAFNFRAMT
O ÖRUGGASTA TRYGGING
Leggið sparipeninga yðar í 5% Fyrsta Veðréttar Skuldabréf með arð-
miða — Coupon Bonds — í Manitoba Farm Loans Association. — Höf-
uðstóll og vaxtir ábyrgst af Manitoba stjórninni. — Skuldabréf gefin út
fyrir eíns til tlu ára tlmabil, I upphœðum sniðnum eftir kröfum kaupenda.
Vextir greiddlr við lok hverra sex mánaða.
Skrifið eftir upplýsingum.
Lán banda bændum
Peningar lánaðir bændum til búnaðarframfara gegn mjög lágri rentu.
Upplýsingar sendar tafarlaust þeim er æskja.
The Manitoba Farm Loans Association
WINNIPEG, - - MANIT0BA
VEIDIMENN vtð
Raw Furs til_____________
HOERNER, WILLIAIVISON & CO.
241 Princess St., Winnipeg
VEL BORGAD fyrir RAW FURS
Sanngjörn flokkun
Peningar sendir um hæl
Sendið eftir brúnu merkiseðlunum
Skrifið eftir | Vér borgum
Verðlista vorum ý Express kostnað
SENDID UNDIREINS! VERDID ER FYRIRTAKj
Ný ljóðmœli.
pað ætti eigi að þykja nýmæl-
um sæta, að út komi bók hér á
meðal vor íslendinga — bók góð
og eiguleg, se\n almenningur kept-
keptist um að kaupa. Svo er á
ist um að kaupa. Svo er álitið, að
fullur fjórði hluti allrar þjóðar-
innar sé nú búsettur hér vestra.
Jafnmikil bókmentaþjóð og íslend-
ingar eru, mætti það fremur fá-
dæmum sæta, ef ekkert væri gef-
ið út hér, er til sannra bókmenta
mætti telja, og sá fjórði hluti, er
hér býr hafa orðið ærið varskift-
ur hugsjóna- og hngsanaauði, ef
svo væri. Svo er og heldur eigi.
Hér hafa verið gefnar út bækur,
pó eigi séu margar, er fullkomið
ígildi eru þess bezta, er út hefir
komið á íslenzkri tungu á þessu
tímabili, síðan íslenzkar bygðir
hófust.
Ein þessara góðu og eigulegu
bóka er nú rétt komin út. pað er
ljóðabók í átta blaða broti, hálft
þriðja hundrað blaðsíður að stærð,
í fagurgyltu skrautbandi, og heit-
ir “Farfuglar.” Höfundur henn-
ar er herra Gísli Jónsson, prent-
smiðjustjóri, er flestir íslending-
ar munu þekkja til. Hefir hann
dvalið hér vestra síðan um alda-
mót. Er hann að allra dómi einn
beztur söngmaður allra íslend-
inga hér, og lista prentari, svo að
þar á hann engan jafningja. Ber
bókin og vott um hvorttveggja,
þvi það er ýkjalaust að segja, að.