Lögberg - 23.04.1925, Blaðsíða 2

LÖGíHERG, PTOTUDAGTNN
23. APRÍL. 1925.
Er nú við beztu heilsu.
Quebec - Kona Sendir ölUum
Veikum Kynsystrum Sínum
Boðskap Vonarinnar.
Dame K. OueUet notaði Dodd's Kld-
ney IMIls með góðum árangrl, við
höfuðverk, nýmaveiki og melting-
Brleysi.
St. Joseph de Kamouraska, Que.,
20. apríl— fEinkafregn):
“Eg verð aC skýra yður frá, hve
sex öskjur af Dodd’s Kidney Pills
hafa gert mér mikið gott,” segir
Dame Ouellet, velmetin kona hér á
staönum. “Eg hafði lengi þjáðst af
höfuöverk, meltingarleysi og nýrna-
veiki. Nú liður mér ágætlega og
vildi eg óska, aí sem allra flestar
konur fengju aS vita um þetta á-
gæta og fræga meðal.”
Það er eftirtektavert, hve mörgu
fólki er ant um, að mæla með Dodd’s
Kidney Bills við aðra. Þess vegna
með fram hafa þær hlotið slíka
frægð.
Dodd’s Kidney Pills eru ekta
nýrnameðal. Þær styrkja nýrun og
veita þeim mátt til að leysa hlut-
verk sitt,—það að hreinsa blóðið—
fljótt og vel af hendi.
Ástandið á Irlandi.
Um efnalegt ástand Ira hafa
margar sögur gengið. Hvað eftir
annað hefir sú frétt gengið út í
liðinni tíð að hungursneyð vofði
yfir svo mörgu fóliki þar í landi
og hin raunamædda þjóð hefir
sjálf borið vitni um þann skort,
án þess að finna til neins sérstaks
sársauka út af því ástandi, annar3
en þess sem skorturinn sjálfui
hefir haft og hefir ávalt í för
með sér, þar sem hann snertir
fólk með sinni járnköldu hendi.
En við morgunroða hins þráða
frelsis, sem þjóðin hefir svo lengi
verið að berjast fyrir og hefir nú
að nokkru leyti fengið, hefir að-
staða þjóðarinnar mikið breyst til
þeirra og annara mála. Metnaður
hennar hefir vaknað og þar sem
hún áður vonlaus og niðurbrotin
kvartaði undan þröngum kosti,
eins og barn, sem finnur ekki til
ábyrgðar lífsins, eða þá gamal-
menni, sem þrekvana hefir gefið
upp róður lífsins þá hefir metn-
aður hennar nú svo vaknað, að
hún vill heldur fara á mis viðþæg-
indi Hfsins og jafnvel þola skort.
en kvarta.
Hvað eftir annað höfum vér séð
því haldið fram opiniberlega í
ræðu og riti að vistaskortur sé
tilfinnanlegur víðsvegar á ír-
landi nú, og að hann sé svo tii-
finnanlegur í sumum héruðum
landsins að þar sé um verulega
hungursneyð að ræða. Á mótl
þessu hafa Irar sjálfir iborið og
vilja með engu móti við það kann-
ast.
Maður einn að nafni Darrell
Ligges sem er náknnnugur hðg-
um íra og hefir nýlega kynt sér
hag þeirra ritar um ástandið eins
og það í raun og veru er í eitt af
merkustu dagblöð Bandaríkjanna
nýlega á þessa leið; “Erviðleik-
arnir eiga sér aðallega stað í hér-
uðum þeim er of margt fólk er
búsett í. Það að of margt fólk sé
búsett í héruðum á írlandi þar
sem um er að ræða strjálbygt víð-
áttumikið landsvæði kemur mjög
einkennilega fyrir sjónir fólks,
sem kringumstæðum er ekki kunn-
ugt. Samt er þetta satt í raun og
sannlefka. Tökum til dæmis eyju,
sem eg þekki við strendur frlands
all-víðáttumikla. Á eyju þerri eiga
heima eða eru búsettir fjögur
(þúsund manns. Þar stendur svo &
að landið sjálft getur ekki fram-
fleytt einum tíunda af íbúunum,
Stærð bújarðanna á eynni eru
frá 25—30 ekrur og er það mýr-
lendi og fjalllendi í öillum til-
fellum. Ástæðan fyrir því, að fólk
bygði ey þessa í byrjun var óefað
sú, að engum hefir þótt hún
girnileg og það því fengið að
vera þar í friði og hefir síðan
alið aldur sinn þar á einhverjum
mesta harðbala er landi þvf til-
heyrir.
Afleiðingarnar eru þær, að fólk-
ið getur ekki aflað sér viðurværis
af löndum sínum og verður því að
leita annara ráða til þess að draga
á borðum þeirra sjáist kjðtmatur
alt árið út. Aðal fæða þess eru
kartöflur, brauð og smjör, það er
að segja smjör þegar einhver
málnyta er á heimilum þess. Það
eru þá aðeins kartöflurnar. sem
það hefir nægilegt af og dálítið
af höfrum. Fyrir öllum öðrum lífs-
nauðsynjum þarf það að vinna
sér fyrir á einhvern annan hátt.
Sumt af því stundar fiskiveið
ar, og selur fiskinn sumt vinnur
að tóvinnu tíma og tíma í senn.
En flest reiðir sig nú orðið á kaup
það, sem borgað er við uppskeru
og fer það þá til Englands, eða
Skotlands til þess að stunda hana
Fyrir þá peninga, sem það vinnur
sér þannig inn kauþir það sðr
kornmat og föt, en aðal bústofn-
inn heima fyrir eru kartöflurnar.
Þegar kartöfiu-uppskeran þrýtur
heima fyrir dregur fólkið fram
Mfið á þurru brauði og dálitlu af
fiski. Eg hefi verið hjá kunningja
mínum þar á eynni um sumar-
mánuðina í meðal ári. Þá höfðum
við aðeins þurt braut til matar.
Júlí-mánuður hefir um alda raðir
verið nefndur hungur mánuður
hjá því fólki.
Stundum kemur það fyrir að
karftöflurnar þrjóta hjá fólki
þessu í fe'brúar, eða í marz byrjun
og er óþarft að lýsa áhrifum þeim
sem slíkt hefir á líf þess. En
hvernig sem fer verður fólkið að
geyma kartöflur til útsæðis. Stund
um kemur það fyrir að sala á
tóvinnunni bregst. Atvinnan við
uppskeruna er rýr, fiskurinn treg
ur, þá eru kartöflurnar eina
lífsvonin.
Hugsið yður að alt bregðist og
kartötfluuppskeran ljíka, eins og
síðastiðið ár, þegar væturnai
eyðilögðu mikinn part af upp-
skerunni, svo það sem náðist af
henni nægði hvergi nærri til lífs-
viðurværis handa fólkinu. Við
það bættiist atvinnubresturinn á
Englandi svo atvinnan við upp-
skeruna brást líka, og ofan á alt
þetta brást fiskurinn.
Þannig er sorgarsaga fólksins
á írlandi, sem í þeim héruðum
ibýr, sem fólkið er of margt í, eða
sem á þeirra máli nefnist “The
congústed Districts” og sem ekki
virðist hafa verið hægt að ráða
bót á, auk fleiri ófyrirsjáanlegra
óhappa, sem því mættu.
Eini eldiviðurinn, 'sem fólkið í
þessum héruðum á völ á er mór og
er vanalega nóg af hlonum. Þegar
lítið hefir verið um vistir, hefi
eg setið með vinum mínum við
móeldana og iheyrt þá segja með
alvöru og í allri einlægni: “það er
þó sannarlega ánægjulegt að geta
setið við svona eld.”
En í fyrra fór mótekjan Hka for-
görðum. í rigningunum miklu fór
mest af mónum í mauk. Þetta
varð tilfinnahlegt silys. Undir
vanalegum kringumstæðum þegar
mótekja er sæmileg, er hann not-
aður ibæði til að elda mat við og
brenna í eldstæðum í húsum
manna. Á kveldin þegar búið er
að nota eldinn er hann falinn. Mó-
fHsar lagðar utan að honum og
svo öskulag sett ofan á, eins og
gjört rvar til sveita á lslandi til
forna og ef til vill enn. Þannig
er eldinum haldið lifandi ár frá
ári. f ár er það í fyrsta sinni að
eldurinn hefir dáið í eldstæðum
manna fyrir fleiri mannsaldra á
þeissum latöðvum. iSvo nú er svo
ástatt í sumum stöðum og tilfell-
um, þó að kartöfllur og mjölmatur
séu til, þá er ekkert til þess að
sjóða matinn við. Fólkið er að
tína saman mosa og reyna að
þurka hann og þó það takist þá
gefur hann lítinn hita — Htið
annað en reyk.
Þannig er þá ástandið, sem á
sér stað nú í þessum "cöngested
Districts” á írlandi. Það er ekki
um verulega hungursneyð að
Hörundið
þarfnast
AÐ VORINU
Ijfeknar
kláðaflðring
og útbrot,
blöðrur og
sprangur.
50c hjá
lyfsölum.
veitt því sæmilega lífsframfærslu
með svo sæmilegum kjörum að
hver og einn má vel við una,
verður með tíð og tíma til þess
að jafna sakir og bæta kjör
manna að stórum mun. Að sjálf-
sögðu tekur það tíma — langan
tíma að kgma jafnvægi á í þessum
sökum, en stjórnin hefir eidki geng
ið að þesisu með hangandi hendl,
heldur röggsamlega og með at-
crku þeirri að hún hefir getið
sér traust og virðing allra, sem
athöfnum hennar veita eftirtekt
á því sviði. Kvartað hefir verið
undan því, að stjórnin veitti a
standi fólks í þessum héruðum
ekki nægan gaum. En í þeim efn-
um er henni nokkur vorkunn, þeg-
ar tekið er til greina aðstaða
margra gegn henni í heimastjórn
armálum. Hún hefir verið hrædd
um að kvartanir þær, sem komið
hafa til hennar í þessu sambandi
hafi verið einn þátturinn í æs-
ingatilraunum lýðveldissinna en
nú er hún orðin sannfærð um
að svo er ekki og hefir þá líka
brugðið drengilega við til þess að
Ibæta úr ibrýnustu þörfum fólks
með því að senda því kol til elds-
neytis og svo hefir hún tekið upp
á því að láta vinna einhver verk í
héruðum þessum þar sem menn
geta unnið sér inn nokkurt fé l
stað þess að leggja því til pen-
inga eða ölmulsu.
hinni nýju uppfyndingu, um loft-
helda tðbaksbauka, er vernda hinn
upprunalega keim tóbaksins.
Það er fyrir löngu á allra vit-
orði, hvernig Sir Walter Raleigh,
fyrst innleiddi tóbak til nautnar.
Frá þeim tíma hefir tóbaksiðnað-
inum eins og gefur að skilja far-
ið stórkostlega fram. En þesst
nýjung, sem he Imperial Tobacoo
Company of Canada, hefir nú inn-
leitt, mun vera ein sú allra merk-
asta á eviði tóibaksframleiðslunn
ar. —s Augl.
FRÁ VESTMANNAEYJUM
Sekt þýsku togaranna.
Botnvörpungarnir, sem Þór tók
voru báðir þýskir, frá sömu félög-
um og þeir tveir, sem Fylla tók á
dögunum, sinn frá hvoru félagi.
Réttarhald var langt fram eftir
degi í gær, og voru skipstjórarnlr
með ýmsar vífilengjur. Dómur
féll seinni partinn í dag og voru
togararnir dæmdir í 10 þús. gullkr.
sekt hvor, og afli og veiðarfæri
gjört upptæk.
í gær öfluðu bátar mjög mis-
jafnt.
Morgunbl. 26. marz.
Landspítali Fœreyinga.
‘Spítali Alexandrínu drotning-
ræða, því þó ástandið sé að nokkru
leyti eðlilegar afleiðingar, stafa
upptök þess aðallega frá því að
fólkið hefir neyðst tiil að byggja
landfláka, sem ekki geta fullnægt
þörfum þess, og getur það ekki á
meðan að jafn margir og nú eru i
þessum héruðum, byggja þau, og
á meðan svo er ástatt, helst hið nú
verandi ástand.”
ar,” heitir landsspítali Færeyinga
réttu nafni. Byggingu hans er nð
lokið fyrir skömmu og húsið mik-
il og vegleg bygging. Framhlið-
in er rúmlega 80 metrar á langd
eða nokkru lengri en Austurvöll-
ur í Reykjav.ík frá austri til vest-
urs. (Landsspítali vor, sem nú
er ráðgert að bygga er rúmir 50
metrar á langd). Á spítalanum er
54 sjúklingum ætlað pláss en
reynslan hefir orðið sú, að 80
sjúklingar hafi legið þar í senn.
Spítalaþörfin reynist oftast miklu
meiri en menn ætla. 6 krónur
kostar spítalavistin á dag fyrir
Færeyinga í venjulegum sjúkra-
stofum en 10 krónur í eins manns
stofum. Með þessu gjaldi ber spl-
talinn sig og nýtur hann lítils
opinbers styrks. Kaup starfs-
manna er öllu lægri en íhér gerist,
t. d. fá fulllærðar hjúkrunarstúlk-
url800 kr. árskaup, en vinnu-
stúlkur 30 kr. á mánuði.
V-eggir eru úr steinsteypu, með
tómu holrúmi. Kolaeyðsla er all-
mikil en ekki hefir iborið á raka.
Fagnaðarvísur.
Fluttar á sameiginlegum G. T.
fundi 25. marz. 1925. ..
Að veglegu heimkynni á vest-
lægri grund
víkja nú gumar og fljóðin,—
Þar kætir oss ennþá um kvöld-
vöku stund
“Kvaran” með sögur og ljóðin. —
Alúð og gestrisni ei verði duld,
alþekta snillingnum góða;
honum og frú hans, — Hekla og«
iSkuld,
í hús þetta velkomin bjóða.
Ljúft er og dýrmætt að líta þann
gest,
sem lýð-frægð og heiðri er krýnd-
ur;
Bræðralags merki á brjóst séu
fest,
og bragurinn íslenski sýndur.
Hér er eitt skýrasta skáldið vons
lands,
sem skaffar mörg andjegu vorin
stúkurnar minnast nú hjálpsemi
bans,
er hótfu þær fyrstu sporin.
Óskin til Kvarans og konunnar
hans,
hvere okkar einrómar þessi,
í kyrveru’ og ferðum úr landi til
lands,
þau lífgjafinn varðveiti og blessl
Þökkum svo ljóðsagna lofðung I
kvöld,
Lífsgleði og margskonar fræðin,
til ununar lesa menn öld fram af
öld,
hans ágætu sögur og kvæðin.
G. H. Hjaltalín.
Kafli úr bréfi frá Islandi.
, , Þannig er þá ástandið hjá þessu
fram lífið. Eina uppskeran, sem fólki á írlandi nú, og þannig befir
það fær úr löndum sínum eru það verið svo öldum skiftir, það
kartöflur, sem það notar til sinna
þarfa og til fóðurs fyrir nautgripi
sína að vetrinum. Fólk þetta, sem
eg hefi búið á meðal og eg ann
er höfðinglegt í lund og fram-
göngu. Lífsskoðun þess er alvar-
leg og róleg. Líf þeirra alt er lát-
laust stríð fyrir tilverunni og
eiga samt við skorinn skamt að
búa. Það kemur að eins fyrir að
n I I P n Hvl aC Þjftat af
U 1 9 &■ Qtt synlegrur. J»ví Vr.
■■ blæSandl or bðlg-
I I Irla U mni ryiilniæST
Upp«kurT5ur ðnauB.
Cha«wa Olntment hjálpar þér ertrax
*« eent hylklti hjá. lyísölum eSa fré
Bdmanaon, Batee & Co., T^mited.
Toronto. ReynsluskerfuT aendur ð-
ef nafn Þeosa blaðo ar tUtek-
» .>« í oant frlmerk' —
hefir barist við erfiðleika Iífsin3
kynslóð fram af kynslóð og barist
oft vonlítið, eða vonlaust um fram
tíðarsigur í landi feðra sinna. En
nú. þótt erfitt sé og þröngt í húl
víða, þá er þjóðin farin að berj-
ast með nýjum vonum, aukinni
frelsisþrá og vonbjartri framtíð.
Stjórnin á írlandi hefir þegar
stígið stórt skref í áttina til fram-
fara og umbóta fyrir þetta lang-
þreytta og líðandi fólk.
Með landslögunum frá 1923 þar
sem stjórnin slær eign sinni ;
víðattumiklar landspildur, sem
áður voru eign stóreignamanna,
gegn ákveðinni borgun og sem
hún svo skifti upp í hæfilega stór-
ar bújarðir, er hún býður fólki er
áður sat á jörðum, er ekki gátu1 unni. Og þetta er alt
Ein hlunnindi enn fyrir þá, sem
reykja.
Fátt er það, sem veitir meiri
ánægju, en að reykja gott tóbak
í góðri pípu. Er þá að sjálfsögðti
mest undir því komið, að ilmur
tóbakslaufsins haldist sem allra
eðlilegastur. Á þessu hefir því
miður oft og tíðum orðið misibrest-
ur í liðinni tíð, með að hitinn á
stöðum þeim sem tóbakið heflr
verið geymt hefir verið mismun
andi um of. —
Nú hefir nýlega tekist að útl-
loka þá hættu með því að finna
upp allsendk lofthelda tóbaks
bauka sem vernda hinn uppruna-
lega ilmblæ tóbakslaufsins og
gera tóbaksreykingar að sama
skapi ánægjulegri.
Þessi nýja aðferð gildir um alí-
ar tegundir tóbaks. Sá, sem hér
eftir neytir tóbaks, hefir fyrir
því tryggingu, að fá vöru sína,
nær sem hann kaupir hana, í ná-
kvæmlega sama áíigkomulagi, eins
og þegar hún fór út úr verksmiðj-
að þakka
Grund Akran.. 15. jan. 1925.
Alúðar heilsan M. E.!
Bréf þitt 1. des, f. á. þakka eg
innilega. Af því við vorum í raun
og veru lítið kunnugir kom mér
dálítið óvart að fá bréf frá þér,
en var jafnkært, en finn þó til
meiri ábyrgðar að borga þér bréf-
ið. Síðan þú fórst.héðan hafa orð-
ið svo margháttaðar breytingar,
að sú saga væri heil biblía. Yflr
höfuð líður okkur Akurnesingum
vel og jafnvel reyndar með yfir-
burðum móts við önnur kauptún,
allar götur síðan á aldamótum,
þá losnuðum við fyrst og fremst
við áfengisnautnina og svo höfum
við áframhaldandi eignast áhuga
sama og ötula útgerðarmenn og
sjómenn, eins og Akurnesingar
'hafa alt af verið. Ganga héðan
eitthvað 15 mótorlbátar og fer öll
sú útgerð suður til Sandgerðis á
Miðnesi á nýjári, og er þar til 14.
maí; til gömlu vertíðaloka. Eitt-
hvað eru þeir farnir að fiska nð,
en ógæfusamt um þetta leyti árs.
í fyrra var ágæt aflavertíð og ár.
Einar Ingjaldsson er einn af mót-
onbátaform. þar syðra nú, er enn
ötull, þó búinn aé að sjá framan
í verðldina, hann á hálfan bátinn
sinn móti Böðvari kaupm. þar.
Einar er þrígiftur með miðkon-
unni átti hann tvíbura, og dó hún
af barnsförum og stúlkan litlu
síðar, en pilturinn lifir, Júlíus,
um tvítugt, efnilegur og laglegur
maður. Með síðustu konu sinn!
Halld. systur Margrétar miðkonu
á hann 4 dætur efnilegar og 1
son. Af fyrsta hjónabandi á 'hann
ekkert ibarn á lífi. Búinn er hann
að rifa gamJa húsið og byggja
tvílyft steypuhús 1922. Þá var
hygt hér fyrir 1/4 miljón, (250
þús. kr.), hygg eg að þú þektir
þig ekki, ef þú kæmir. Nú eru
grenjarnar farnar að láta á sjá,
fyrir afbrot, mest að norðan, þð
eru þær notaðar fyrir uppsátur
mótobáta, þar er dráttarbraut
(islippur). Útgerðarmenn eru
helstir hér Þórður, sonur Ás-
mundar á Háteig, besti maður
Skagans. Hann er giftur Emiliu
dóttur okkar Ihafa þau átt 1 son
á 16. ári og 7 dætur, mist eina af
þeim. Þau búa í steinhúsi hér efst
á Grundartúninu, þar á móti er
stórt verslunarhús, sem hann á,
en verslar eigi sjálfur nú. Heima-
skaga á hann og Krosshúslóð, þar
á hann stórt íshús. Elsta dóttfr
þeirra ólína Ása 17 ára, gáfuð
stúlka, er nú á verslunarskóla l-
Rvík.
Þá er Haraldur Böðvarsson orð-
inn stór maður hér; hann er gift-
ur Ingunni Sveinsdóttur Guðna-
sonar á Mörk, þú þekkir Sveln,
hann er nú hreppstjóri hér. Har-
aldur fluttist til Rvíkur en er
kominn aftur, og er nú í þann
i'eginn að láta klára að byggja
veglegt íbúachús á Nýjabæjar
túni, fyrir neðan Georgs hús,
móti Soffmanns húsi, mun það
kosta við 150 þús. Hann 'hefir
allmikla útgerð íshús og verslun
hér og í Sandgerði. M)un hann
græða mest á Norsku félagi, sem
hann var fyrir, en fór á hausinn.
Einna ötulastur og heppn-
asturskipstjóri hér nú er
Bjarni Ólafsson frá Litla
Teigi og Katrínar, hann er for-
maður á Kjartani ólafssyni m. b.
sem Þórður tegdasonur eiga sam-
an. Bjarni á Elínu Ásmundsdóttur
systur Þórðar ,og með henni
dreng 12 ára. Hann bygði stein-
hús á teignum á móti Litla-Teigi
“Borg” 1922. Ýmsa fleiri góða sjó-
menn rtiætti telja, enda Akurnes-
ingum vi^b^ugðið sem sæknum
sjómönnum. Nokkrir hafa farið
til Siglufjarðar og stundað síld-
veiði á sumrum. 1921 mistum við
séra Jón okkar Sveinsson. í Guð-
rúnarkoti; býr nú Hallgrímur
sonur Ihans, besti drengur, hja
honum er móðir hans, frú Hall-
dóra, sem alla tíð hefir verið geð-
biluð síðan faðir hennar Hallgr.
dó, fyrir 20 árum. Eftir séra Jón
fengum við séra Þorst. Briem, er
hann talinn besti prestur landsins,
enda hefir hann mikinn áhuga á
safnaðarmálum. ■ Talsvert 'hefir
líka verið gert fyrir kirkju og
kristindóm. 1896 var reist vegleg
timlburkirkja á Bjargs-lóð móti
Lykkju, var keypt aftur fínt orgel
í hana í hitt eð fyrra, sett í hana
miðstöðvarhitun í fyrra, steyptur
garður kringum grafreitinn I
Görðum og lagður akvegur gegn-
um Jaðars-tún. í tvö ár hefir ver-
ið haldin kirkjuleg hátíð á Allra
heilagramessu, og söfnuðurinn
gefið, fórnað, hafa þannig komið
inn 1700 kr. Er nú byrjað að
leggja í byggingarsjóð; verður
næsta kirkja reist þar sem hæst
ber á Melshúsa-lóð, iSamkvæmt
hinu nýja skipulagi.
Eins og þú sérð hefir talsvert
þokað hér áfram, nú er hér eng-
inn torfbær nema Halakot, Teiga-
kot og önnur Melshús, 3 bæir.
Hér hefir alla jafna ríkt friður
og eining, sem er fyrsta sporið til
hagsældar. Nú fyrst í haust ætl-
aði að fara að kastast í kekki, her
var sem sé stofnað svo kallað
verkamannafélag eftir Reykvískri
og rússneskri fyrirmynd, en af þvl
hér var enginn skríll, og að menn
sáu þegar málið var athugað, að
vinna hafði raunverulega verið
borguð meira en framleiðslan bar,
þá var stigið á þessa hreifingu I
bili, af því allir eru hér Hka hlut-
hafar í afla og framleiðendur,
nema börn og farlama fólk, sem
eigi getur verið neinn áflogafisk-
ur, jafnvel þótt það alloft hafi
skyldurækni og dýgð fram yfir
þá hraustari. Annars er öll af-
bökuð jafnaðarstefna viðurstygð
og landsplága, enda hún, sem heit-
ast hefir kynt helvíti á jörðu hér,
því öfund og heift á verkfrelsi
manna eru djöflar, sem stríða
móti sönnu mannfrelsi, sem mynd-
ast af kærleika.
Áður lýkur mundi sanni nær að
segja þér eitthvað af sjálfum mér.
Vorið 1887 fluttum við hjón að
COPENHAGEN
Munntóbak
Búið til úr hin-
um beztu, elstu,
safa - mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakuölum
Wnhágen^
■■ SNUFF *
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsins
bezta munntóbak.
Melum í Melasveit hjuggum við
þar 5 ár eða til vorsins 1892, að
við fluttum hingað aftur, grædd-
ist okkur þar dálítið fé. Töldu
svieitungar okkar fyrirmyndar
búnað. Það ár bygði eg timburhús
hér á Grund og búum 1 því síðan
og er ótfúið eftir 33 ár. Eftir komu
mína hingað var eg kennari við
barnaiskólann í 10 ár, oddviti
hreppsins var eg í 12 ár og helsta
af þrekvirkjum mínum í þeirri
stöðu var að Ikoma upp stein-
stöiplaibryggju í Steinsvör, hefir
hún kostað á þeim tíma um 20
þús. kr. Þá voru útsvör þó sam-
anlagt aldrei yfir 2200 kr. í haust
voru þau yfir 33 þús. kr. og bera
5 gjaldendur (þriðjung þeirra.
Þannig hafa útgjöld aukist á öll-
um sviðum. Árið 1912 var bygður
nýr skóli á Skólalóðinni móti
Mörk, hefir hann 4 kenslustofur
80 börn og 4 kennara. Kostar hann
'hreppsjóð árlega á 6. þús. kr. Nú
er hætt að telja í skildingum, eins
og í ungdæmi okkar Magnús. I
undanfarin 20 ár, hefi eg verið
í sýslunefnd, og jafnlengi héraðs*
fulltrúi kirkjumála. Hefi eg haft
1918 kom eg hér á tfót sparisjóði
fyrir sýsluna, eitt allra þarfasta
fyrirtæki; er hann rekinn hér, og
veltir þó nú 1/4 miljón. Heflr
hann óefað sparað marga aura, og
veitt hagfeld lán. Einhverntíma,
ja — 1912, bauð eg mig fram til
þings móti Kristjáni Jónssyni
dómstjóra, en féll við kosningu.
“Svona er það, þegar ekki vill
veiðast konungur,” sagði grautar
Halli; enda var við raman relp
að draga, þar sem Kr. var. Guði
góðum sé lof fyrir alt sem liðið
er og alla handleiðslu hans á mér
og mínum, nú er eg senn 67 ára,
þó er eg ekki enn út úr “pólitík-
inni”, en hugsa að líkindum ekkl
um þingmensku.
í fyrra 31. jan, varð Ragnheiður
áttræð, bárust henni ,þá um 50
heillaskeyti, “skáldin ortu og kunn
ingjar gáfu hluti. Margur þektl
Ragnh. í seinni tíð hefir hún
verið fremur heilsulasin, þó sagði
vinur minn Davíð Östlund, er
hann var hér á ferð í fyrra, að
hann, sem búinn væri að ferðast
um þvera og endilanga Amerilku
og Norðurlönd, hefði hvergi séð
a hendi endurskoðun allra hreppa- -)afn nnglega konu á þeim aldri.
reikninga og sýslusjóðsreikninga. Þorst. J.
yrðu að þvo þvottinn
þá hefði hvert heimili
Ef Menn
Maytag þvottavél
9 helztu Maytag einkenni 9
1— pvær fflljótar. m
2— pvær betur.
3— pvær mest á klukkutíma.
4— Fullkomnasta þvottavélin.
5— Ekta aluminum bali.
6— IMá hækka og lækka eftir vild.
7— Má láta föt í og taka úr, með-
an vélim snýst.
8— Balinn hreinsar sig sjáflur.
9— Sj álfhreifanlegt þurkunarborð.
Vélin vinnur óviðjafnanlega.
9 ástœðnr fyrirheimsviðurkenning 9
Maytag Gyrafoam Washer með Aluminum Bala
Látið ekki hjá líða að reyna vélina næsta þvottadag eða fyr.
Símið kaupmanni yðar, eða skrifið oss eftir upplýsimgum.
The Maytag Gompany Ltd.
Winnipeg (Factory Branch) CALGARY
:
t
f
T
J
T
t
t
T
t
t
T
T
t
t
X
T
T
t
t
x
T
t
t
T
T
♦
t
T
x
i
T
T
♦>
WESTINGHOUSE
MAZDA LAMPS
Lýsa betur heimilin og kosta líka minna
KEfSr'Eldavjelar
Sjóða meðan þér skemtið yður
SPYRJIÐ NŒSTA RAFÁHALDA-
KAUPMANN
y------------------------------------------------------------------------------------------------------v
^♦^♦♦^♦^♦♦^♦♦^♦♦♦♦^{♦♦^♦♦^♦♦^♦^♦^♦^►^♦♦^♦♦^^♦♦^►♦♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ft ♦♦<
Emil Johnson
framkvœmdarstjóri Service Electric, 524
Sargent Ave. hefir ávalt Mazda Lampa og
WESTINGHOUSE RAFELDAVJELAR
Ráðsmaður við Electric-Repair Shop, 677-5
Sargent Avenue, verzlar með Westinghouse
rafeldavélar og önnur Westinghouse áhöld,