Kirkjublaðið - 01.11.1891, Síða 1

mánaðarrit
handa íslenzkri'alþýðu.
REYKJAVÍK, NÓV. 1891.
G-uös ríki.
(Matt. 13., Mark. 4., Lúk. 8. 13.).
Gluðs ríkí’ er sœði’, er sjálfur Drottinn plantar
í sínum akri, guðdómlegt það er,
en eigi þó það ávöxt sífellt ber,
því skilyrði þess opt og einatt vantar.
Það stundum vargar strax í fyrstu hremma,
það stundum grýttan jarðveg fellur í,
og stundum sárir þyrnar ama því,
er kefja það og kæfa það og skemma.
i 1
En þó að sumt af sæði þessu gleymist
og þó að sumt ei rætur nái’ að festa
og þó að sumt af þyrnum bælt sje niður,
þá veit jeg samt í góðum hjörtum geymist
og getur borið lífsins ávöxt bezta,
þann ávöxt sem er eilíft líf og friður.
Guðs ríki’ er hveiti, er sjálfur Drottinn sáði
í sínum akri, guðdómlegt og hreint.
En óvinurinn að þar læddist leynt
og innan um hann illgresi þar stráði.
En fólkið, sem að garðsins átti að gæta,
ei gáði þess, en fast á meðan svaf;
en þegar blundi vakna vann það af
það vildi þegar illgresið uppræta.