Kirkjublaðið - 01.11.1893, Blaðsíða 11

203
nti. Sje starflð að eins kristindóminum til eflingar, er það
eigi »of-lítilfjörlegt fyrir einn biskup«.
Bragö af andlegum alþýbukvebskap.
Kirkiublabinu berst mjög af iT'
nblii væri ftnnars en rnmsms vegna, veiuui
Um' Þvt btt l bTabinu. Hjer fer 4 eptir svolitib sýnrsborn.
X.
Jesús frá Nazaret.
í grasgarð göngu þreyta
Gyðinga hermenn skjótt
og lausnarans þar leita,
við ljós um dimma nott;
svo leið eg sömu vendi,
í sorta mótlætis1,
með tamri trúarhendi
mitt tendra vonar blys.
Jeg þjer með sanni segi,
þá svarar frelsarinn,
þjer hjá á hverjum degi
þú heíir læknirinn ;
þó syndir að þjer ami
og ótal hryggðar fet.
þinn jafnan jeg er sami
Jesús frá Nazaret.
Já, þú mitt athvarf eina
ert, góði Jesus minn,
og minnar sálar meina
margreyndi græðarinn.
Þó hold mitt þjáning fmni
þitt ástar teikn jeg met,
og gef mig gæzku þinni,
Guðs son frá Nazaret.
A miðri leið þá mætir
mjer blíður lausnarinn ;
hann spyr hvað hug minn grætir,
hvers leita’ eg sorgbitinn.
Jeg honum aptur inni
mig angra mótgangs hret,
jeg leita, jeg svo íinni
Jesúm frá Nazaret.
Fljótt á dagleiðir líður,
lífsþróttur dofnar minn,
kom Jesús, bróðir bliður,
blessaður til mín inn.
Þjer vil jeg hús míus hjarta
hélga sem bezt jeg get,
mig leið til ljóssins bjarta
mitt ljós frá Nazaret.
Halldúr Bjarnason,
frá Litlugröf, höf. 8 drauma, Rvik 1890.
Jeg veit það er fátt, sem jeg veit eða skxl.
Jeg veit það er fátt, sem jeg veit eða skil
um veru og eftli’ ins hæsta;
en eitt er það samt, því jeg á það sjálí til,
já, eitt af hans fegursta’ og stærsta.
1) Höfundurinn kvað þetta blindur.