Austri - 16.03.1901, Blaðsíða 1

Korna út oljtblað á mkn. eð .
42 arkir núnnst til ncbsia
nýárs-, ’tostar hér á landt
aöeins 3 kr., erlendis 4 kr.
Gjalddagi 1. jíilí.
Seyðisíirði, 16. marz 1901.
XI. AE
Biðjið ætíð um
Otto Monsteds
danska smj ör 1 iki,
sem er alveg eins notadrjtigt og l)ragðgott og smjör.
Verksiaiðjan er Mn elzta og stærsta í Banmörku, og býr til
óefað Mna beztn vöru og ódýrustu i samanburði við gæðin.
Fæst hjá kaupmönnum.
líppboðsauglýsing.
Samkvæmt beiðni ekkju Jóns heit-
ins Guðmundssonar á Freyshólum í
Vallahreppi, verður, ef veður leyfir,
selt við opinbert uppboð, sem haldið
verður á Freyshólum föstudaginn þann
26. aprílmánaðar næstkomandi og
byrjar kl. 12 á hádegi, talsvert af
búsgögnum og öðrum dauðum munum
og mikið af gripum, svo sem c. 90
fjár, 3 hestar og 2 kýr.
Uppboðsskilmálar verða birtir á
uppboðsstaðnum á undan uppboðinu.
Skrifstofu Suður-Múlasýslu.
Eskifirði, 2. marz 1901.
A. V. Tulinius.
„Kóróna kosninganna.44
—0—
pannig heitir greinarstúfur í 1. nr.
Ujarka petta ár. Eru pað fréttir, að
sögn ritstjórans, eptir ónefndan Keld-
bverfing, af kjörpinginu á Svalbarði
í Korður jdngeyjarsýslu á næstl.
hausti pess efnis, að einungis skulda-
ijötrar við Orum & Wulffsverzlun á
þórsböfn bafi ráðið pingmannskosning-
unni. Ritstjóranum kemur petta mjög
vel; notar bann frétt pessa til að benda
íslendingum á pað yfirhöfuð, að ennpá
eigi pjóðin forspáa menn, pareð Bjarki
hafi getið pessa til, áður en fréttin
kom.
fó fréttagrein pessi sé ekki löng,
pá má hún alls ekki óhrakin standa,
af pví að hún er enda á milli ósönn.
]það liggur í augnm uppi að enginn
raaður mundi opinberlega láta nafns
síns getið við petta slúður, pví flestir
bjánar mundu fremur óska pess, að peir
væru almennt álitnir greindir menn, en
hins að peir væru opinberaðir heimsk-
ingjar. En hvað getur nú betur út-
listað skilningskrapt eins manns en
pað, að hann álítur og skilur pað fyrir
glæp, sem beri a,ð kæra fyrir sýslu-
manni, ef einn kýs ekki pann fyrir
pingmann, sem aðrir álitu að hann
rnundi kjósa; einsog sjá má af niður-
iagi fiéttanna úr Kelduhverfi.
Svo lengi sem ekki hefir hver ein-
asti atkvæðishær maður sjálfur gagn-
lrugsaða og ákveðna skoðun, í hverju
sem einu af hinum helztu málunr sem
fyrir pinginn liggja, pá er ósanngjarnt
að ætlast til pess, að hver og einn
einstaklinganna, hafi óbifanlega sjálf-
stæða fyrirætlun frá eigin brjósti um
pað, hvern af mörgum góðum eigi að
kjósa helzt tii pingsetu, eigi sízt sé
um mjög litinn skoðanamun að ræða.
Og pegar nú auðvitað svo hagar trl
um allt land, að jafnvel meirihluti
kjósendanna, hefir aldrei reynt að setja
sig inn í gang málanna á pingi, eða
afleiðinguna af niðurstöðu málanna
fyrir pjóðina, pá er pað líka auðsætt
og mjög eðlilegt, að hvert hreppsfélag
fyrir sig fylgist sem mest að málum.
J>að er með öðrum orðum, að peir
kjósendanna, sem ekki geta af eigin
rammleik stöðvað sig á hver fram-
bjóðendanna hafi pjóðhollastar skoð-
anir, gjöra réttast og hyggilegast í
pví að fara sem mest eptir ráðum og
tillögum sinna leiðandi hreppsmanna,
sem peir í mörgum öðrnm tilfellum
verða að hlýða, og sem líka hefir
komið að bezta liði.
Nú stóð hér svo á, að flestir hinna
helzt leiðandi manna úr peím tveimur
Lreppum, sem mest kusu síra Arnljót,
voru peirrar skoðunar, að enginn ís-
lendingur hefði rækilegar sýnt og
sannað fánýti Yaltýskunnar opinber-
lega en síra Arnljótur, og jafnframt
að enginn frambjóðendanna, sem pó
eru nrjög álitleg pingmanusefni, já, og
pó lengra hefði verið seilzt, gæti orðið
Yaltýzkunni jafn öpægur ljár í púfu
og síra Arnljótur, pó nú sé tekinn að
verða gamlaður. Enda ýglast Yalý-
ingar jafnt eystra sem vestra út af
kosningu pessari, og vona jafnel á
stöku stöðum að gigtin haldi karlinum
heima. En viti peir pað, að hann
hefir ekki til hennar fundið í seinni
tíð.
J>essir leiðandi menn í hverjum
hinna tveggja hreppa, eru jafnframt
hinir sjálfstæðustn menn gagnvart
0rum & Wulffs verzlun og faktor
hennar áfórshöfn. Menn semekkert
skulda peirri verzlun og hafa aldrei
skuldað henni við áramót; enda verzla
ekkert við hana surnir hverjir, heldur
jafnvol pvert a móti eru keppinautar
hennar. fannig voru pá hinir helztu
af kjósendum síra Arnljóts með öllu
öháðir 0rum & Wulffs verzlun og
faktor hennax á jþórshöfn, og hinir
ósjálfstæðari kjósenda hans, einsog 1
eðlilegt er og viðgengst um allt land,
helzt bundnir við tillögur hinna sjálf-
stæðari og helzt leiðandi manna. sinna.
Jpetta getur enginn hrakið með rétt-
um rökum.
Og hvernig stendur svo fréttaritari
Bjarka sig? Sannletkurinn er sá, að
pó eg búi svo gott í næsta húsi við
faktor Orum & Wulffs verzlunar á
þórshöfn, pá varð eg aldrei var við í
að hann bæði nokkurn mann að kjósa
síra Arnljót föður sinn til pingsetu,
og par sem eg akki siður en aðrir
hvatti til að kjósa hann, pá gjörði eg
pað af innri hvöt og eigin sannfæringu,
án pess að peir feðgar hefðu með einu
orði mælzt til pess. Enda er pað
algengt, og enginn minni maður fyrir
pað, pó hann agiteri fyrir sínum á-
hugamálum, sé pað innan takmarka
hinna almennu siðferðislaga og mann-
úðarinnar. Hinsvegar myndu hinir
fyrverandi kjósendur Benedikts heitins
Sveinssonar ekki eptirskilja neitt til
pess að koma peim manni á ping, sem
líklegastur allra var til pess að koma
pví máli fyrir kattarnef, er mest
ægði Benedikt heitnum, og sýrði mest
hans seinustu ára pankastörf. |>að
var og sameiginlegt álit allra Norður-
jaingeyinga, sem hafa látið til sin
heyra, að láta enga krapta ónotaða til
að stríða á móti Valtýskunni. Og
pó deildar yrðu meiningar um ping-
mannsefnin, pá kom pað ekki til af
pví, að Valtýskan væri annarsvegar i
pessari sýslu, einsog alkunnugt er nú
orðið, heldur var pað framkoma, hæfi-
leikar og pekking, sem lýsti sér glöggt
í ræðum frambjóðendanna á kjörfund-
inum, sem réði úrslitum, og sem átti
ekkert skylt við skuldafjötra á nokkr-
um manni. Vel má vera að pað hafi
stutt að kosningu síra Arnljóts, að
kjörstaðurinn var nú fluttur frá Skinna-
stað að Svalbarði, par eð pað mun
nú vera sannað, að Svalbarð er sá
pingstaður í sýslunni, senr næstur er
miðju kjördæmisins, og pvr hinn eini
lögmæti kjörpingsstaður. f>ó eru allar
líkur tii pes's, að Axfrrðingar, sem
flestir sátu heima, hefðu kosið srra
Arnljót, par sem prestur peirra og
hreppstjóri mættu báðir á kjörfund-
inum og kusu síra Arn!jóf, og eru
peir pó líklega ekki í skuld við Orum
& Wulff á fórshöfn.
Hversu mikið og hve lengi sem
Keldhverfingurinn grætur yfir úrslit-
unum á kjörfundinum, pá vona eg að
santsýslungar okkar yfir höfuð uni vel
við úrslitin, pó afl atkvæða yrði ekki
peirra megin í petta sinn. Byggi eg
pessa von mína einkum á pví tvennu,
sem eg pekki til Korðurpingeyinga frá
fyrri tíð undir sömu kringumstæðum, t.
d. haustið 1880, pá var enn rneira
kapp í kosningunum og biðu pá eystri-
hreppamenn ósigur, sern eg ekki man
að leiddi til neins sundurlyndis eptirá,
Upps'ógn shdjttg hihdmjvii
áramót. Óffild nmn nMI-
in sé til ntrtj. fyrfr 1.
ber. Innl. augl 19 mtr*
tinan,eða 70 t. hwþtwd.
dálks og hdtfu Aýr&ra i 1.
síðu.
J
mmmBsmsam. ..
NE. 10
og hinu, að störf síra Arnljóts á ping-
inu leiði til velferðar fyrir pjóðina.
þórshöfn, 18. febrúar 19#1.
Priðrik Guðmundsson.
Útlendar fréttir,
— 0—
Krna. Sendiherrar stórreldanna
hafa krafizt pess, að Klnastjórn lóti
taka nokkra af verstu æðstu morðingj-
um Boxanna af lífi, en stjórnin
lengi færzt undan peirri kröfu par til
yfirforingr stórreldanna, par eystra,
Waldersee greifi, hótaði Kín-
verjum að byrja nú með vorinumikinn
leiðangur til aðsetursstaðar peirra
keisaraekkjunnar og keisarans. J>á lét
stjórnin loksins til leiðast, að verða við
kröfu stórveldanna með poirribreytingu,
að hún mætti heugja sökudólgana í
stað pess að hálshöggva pá; og lótu
stórveldin petta eptir Kínverjum!
Bússar gjörast nú æði ágjarnir par
eystra, og krefjast nú allra yfrrráða
yfir Mandsjúríinu ogjafnvellíka
mestra ráða í M o n g o 1 í i og
T a r t a r í i, pað er að segjn, peir
vilja hvorki meira né minna en
hremma undir sig allan norðurhluta
Kinaveldis. Að nafninu til láta peir
pað heita svo, að lönd pessi lúti
fiamvegis Kínakeisara; en pað er
ekki nema fyrirsláttur einn; pví öll
völdin og yfirráðin verða í höndum
Rússa.
Englendingum og flestum stórveld-
unum pykja Rússar alltof ásælnir, en
eiga örðugt með að banna Rússum
yfrrgang peirra, nema í orði kveðnuj
sem Eussar virða harla lítils.
Búar verjast enn Englendingum af
hinni mestu hreysti, svo furðu gegnir*
Kitchener, yfirforingi Englend-
inga í Suður- Afríku, hefir hvað eptir
annað sent margar hersveitir í einu á
móti peim Botha ogDeWet, er
skyldu reka hinn fyrri inn á land
Portugalsmanna við Delagoaflóann,
en umkringja De Wet frá öllum hliðum
og taka hann og hetjur hans til fanga,
fyrst suður á Kapnýlendunni, og siðast
norðnr í Oraníuríkinu, eptir að De
Wet slapp pangað úr greipmm 5 hers-
höfðingja; en var pá svo nauðlega stadd-
ur, að hann varð að láta synda yfir
Oraníufljótið, er allir héldu pá bráð-
ófært, par sem pað hafði vaxið um 5
fet í áköfum rigningum, er gengið
höfðu næstu daga á mndan, er De
Wet lagði með kappa sína i fljótið.
Komust flestir af, nema peir sem eigi
höfðu nógu duglega hesta, peim náðu
Englendingar, og svo ýmsum pjngri
herbúnaði.
Svo eltu Englendingar De Wet
inn í Oraníuríkið; en nú um mánaða-
rnótin höfðu Englendingar hvorki
náð tökum á honum eða Botha. En
mjög segja Engiendingar nú kreppt