Frækorn - 15.02.1910, Blaðsíða 3

F R Æ K O R N
19
Lúk. 4, 16.
- 31.
6, 1.
- 2.
- 5.
- 6.
- 7.
- 9.
13, 10.
- 14.
15.
- 16.
14, 1.
- 3.
5.
23, 54.
- 56.
Jóh. 5, 9.
- 10.
- 16.
- 18.
7, 22.
- 23.
9, 14.
- 16,
19, 31.
- 31.
Ap. gj. 1, 12.
12, 14.
- 27.
- 42.
- 44.
15, 21.
16, 13.
17, 2.
18, 4.
Heb. 4, 4.
Y f i r 1 i t.
Hinir mörgu staðir, þar Sem
hvildardagurinn eða sjöundi dag-
urinn er nefndur, sýna:
Að Kristur hélt þann dag og
kendi, hvað mönnum er leyfi-
'egt að gera á þeim degi;
°ð Kristur fór þá í guðshús;
°ð hvíldardagurinn er til orð-
inn vegna mannanna, en ekki
eingöngu vegna Gyðinga;
að Kristur óskaði, að læri-
sveinar hans skyldu halda hvíld-
ardaginn heilagan að minsta
kosti þangað til Jerúsalem eyði-
lagðist, ár 70 e. Kr. (og því þá
ekki altaf?);
að konurnar, sem fylgdu Jesú,
héldu hvíldardaginn samkvæmt
lögmálinu;
að postularnir og hinir fyrstu
kristnu héldu hinn sjöunda dag
einnig eftir upprisu Krists.
Vér lesum um Krist, að hann
hafl weftirlátið oss fyrirmynd til
að breyta eftir«.
Viltu breyta eftir honum í
þessu sem öðru?
Staðirnir fáu, sem tala um
fyrsta dag vikunnar, sýna:
að konurnar, sem fylgdu Jesú
og læiðu af honum, notuðu
þennan dag sem verzlunardag;
að lærisveinarnir ekki notuðu
hann til að minnast upprisunn-
ar, því þeir efuðust um upp-
risu hans;
að þeir brutu brauð einu sinni
á þann dag, sýnir ekki, að hann
hafi helgur verið, því hinir fyrstu
kristnu brutu brauð á liverjum
degi (sjá Pgb. 2, 46);
að inenn liéldu sér heima þann
dag, sést af 1 Kor. 16, 2.
Helgihald sunnudagsins er
dæmt í Matt. 15, 9.
Ferð til Bandaríkja.
Meðan eg dvaldi í Detroit,
komu fréttirnar um dr. Cook og
Norðurheimskautið; 4—5 dög-
um seinna kom fregnin um
Peary og fund hans. Ameríku-
menn urðu ákaflega æstir út af
þessu. Um ekkert annað var
talað í langa tíð. Menn rifust
um það, hvort Cook eða Peary
hefði náð »hnossi« norðursins,
eða hvort nokkur þeirra hefði
náð því; þeir, sem voru svo
»efasamir«, voru samt fáir; al-
ment skiftust menn milli Peary
og Cooks. Það kvað svo ramt
að deilu þessari, að menn urðu
jafn »æstir« eins og nokkur
»poIitík« gæti gert þá. Ekki
einasta á götum og strætum,
heldur líka á verkstæðum og í
búðum var daglega rifist um
málið og prestarnir prédikuðu
um Cook og Peary og Norður-
heimsskautið á sunnudögum!
Það er nú siður, að þeir tali
um »hitt og þetta«, sem á dag-
skrá er í þann og þann svip-
inn.
Blöðin fylgjast með í hverri
vitleysu í Ameriku — eins og
víðar. Þó held eg, að blaða-
menskan í Bandaríkjunum sé
óáreiðanlegri en í flestum öðr-
um löndum. Eitt dæmi liggur
nærri, þar sem það snertir
Norðurheims-skautsdeilu þessa:
Eg fór til eins blaðsins í De-
troit (stærsta blaðsins, sem hef-
ir fleiri hundruð þúsund les-
endur) og bað um að fá keypt
myndamót af dr. Cook, og ætl-
aði eg að senda myndina heim
til blaðs míns. Mér var vísað
til ritstjóra. Hann spurði.
hverra manna eg væri og hvað-
an. Þegar eg lét hann vita, að eg
var frá íslandi, og að eg var
ritstjóri, þá var líkast því eins
og hann hefði verið tryltur af
forvitni. Það var svo sem ekki
ónýtt, að liitta mann frá — ís-
landi, það væri líkast því sama
sem eg væri frá »pólnum« sjálf-
um. Og að þessi ísa-maður
væri ritstjóri — það var heldur
ekki lítið i varið.
»Eg er mjög svo glaður að
hafa hitt yður«, sagði ritstjór-