Verkamaðurinn - 02.06.1934, Blaðsíða 2

2
VERKAMAÐURINN
En fyrst ktstar þó tólfunum,
• þegar rafveitunefndin sampykkir að gela
Ragnarsbúinu og Oddi fhor. eftir rafmagns
skuldir.
Pessum svívirðingum verður
verkalýðurinn að mótmæla og krelj
ast pess að öll ðgreidd rafmangsgjöld hjá
pessum ylirstéttarmönnum og peirra líkum,
verði talarlaust innheimt en afvinnufaus-
um, Iðtækum verkamönnum og konum verði
veitt ðkeypis ralmagn.
Verkamenn og verkakonur! Fjölmennið á
næsta bæjarstjórnarfund og krefjist par
réttar ykkar t
Sjómannamál.
Hagsmunaviðhorf sjó-
manna í sumar.
Nú eru vermenn sem óðast að
hverfa hingað til norðuriands, sunn-
an af landi að vertlð lokinni, eftir
fremur veðurharða vertið, með létt-
an vasa og lúna hðnd.
Hefir efnahagsafkoma sjómanna
nú, þar syðra, verið með allra
minsta móti, sérstáklega við Faxa-
flóa, vegna minni fiskafla en að
undanförnu, en þó raest af völdum
hlutafyrirkomulagsins sem þar ríkir,
fyrir náð A'þýðusambandsforingj-
anna og útgerðar- og hringa auð-
valdsins. Frá Vestmannaeyjum er
svipaða sögu að segja, nema hvað
fiskirf var þar betraog að samtðk sjó-
manna siðast liðinn vetur, ura lág-
markstryggingu á fiskinum, gátu
komið f veg fyrir að sjómenn al-
ment gengju alveg kauplausir frá
borði. Útkoma þessi gfetur þvf talist
hin hðrmulegasta fyrir sjómanna-
stéttina, á sama tima sem hringir
og bankar, Kveldúlfur, Alliance og
Og bankastjórar Alþýðnsambandsins
hrósa sigri f krafti hlutafyrirkomu-
lags og >samvinnu< á sjó.
Hvað er nú framundan fyrir sjó-
mennina ? Vérður sumarið að þessu
sinni ekki fengsælla en sumarið i
fyrra eða s.l. vetur. Fari svo, býður
peirra slíkt eymdarástand sem peir ekki lá
til lengdar risið undtr.
Sjómennirnir vita að það er ekki
sök »móður náttúru* að Iffskjör
þeirra hafa verið svo ðmurieg und-
anfarin ár. Sjórinn hefir verið með
afbrigðum gjafmildur, en sem ekki
hefir komið sjómönnura að notum
heldur lent f miljónabít hringanna
og bankanna, með sérstakri aðstoð
krataforingjanna gegnum hlutaráðn-
ingarnar og >samvinnu<-félagsskap
sjómanna.
Sjómennirnir hafa þvf eina leið
að fara, út úr þessu öngþveiti, að
safna sér, án tillits til stjórnmála-
skoðana, f kringum krðfur Sjó-
mannafél. Norðurlands, Sjómanna-
félags Siglufjarðar og V. S. N. um
lágmarkskauptrygginguna 640 kr.,
nú á slldveiðunum i sumar, til að
hrinda af sér hinni miklu áhættu
hlutaráðninganna. Peir mega ekki
fyrir nokkurn mun láta Alþýðusam-
bandsbroddana glepja sér sýn með
blekkingarkröfunni ura kr. 7.00 verð-
tryggingu fyrir síldartunnuna, þvf
að það er eins fjarri Alþýðusam-
bandsbroddunum eins og norðrið
er frá suðrinu, að berjast fyrir þeirri
krðfu enda hafa þelr œtfö
barlst gegn slfkri krftfu. (Sbr.
verðtryggingu fiskjarins ( Vest-
mannaeyum) Peir setja hana aðeins
fram f bvl augnamiði að fyrirbyggja
einingu sjómanna um einu og sðmu
krðfuna og hmdra bannig að nokk-
ur kjarabót fáist, og til að snuða
sér út atkvæði sjómanna nú við
naestu Albmgiskosmngar.
Sjómenn, hvaðan sem þið eruð
og hvaða stjórnmálaskoðun sem
þið htfið! Varist sundrungartil-
raunir krataforingjanna, akipuleggið
haráttu ykkar fyrir lágmarkskup-
tryggingunni i sumar á slldinni.
Stofnið með ykkur samfylkingarlið
á skipunum og í hðfnum. Kjósið
ykkur. úr eigm hópi gamfylkingar-
nefndir og fufltrúa og setjið ykkur
f samband við Sjómannfélðgin á
Akureyri og Siglufirði.
Knýjið fram úr klóm, bankanna
og hringanna minst kr, 640.00 lág-
markstryggingu á afldv. f sumar.
Blonduós-
deilan.
Verklýðsfélag A. H. á Blðnduós
hefir orðið að heyja harða baráttu
fyrir tilveru sinni og hefir kaupfé-
lagsvatdið þar reynst engu betra
viðureignar en kaupmanna- og
burgeisavaldið annarstaðar. Sam-
vinnuhugsjónir Framsóknarflokks-
ins hafa þar f reyndinni komið
fram gegn verkalýðnum sem ó-
svffnar kaupkúgunarárásir. Pað er
skemst að minnast deilunnar 1932,
þégar kaupfélagið neitaði að viður-
kenna félagið og ætlaði að svelta
félagsmenn til hlýðni með þvf að
loka fyrir þeim reikningum. Pvf
miður tókst Alþýðusambandinu að
leiða þá deilu til ósigurs.
Félagið hefir sem kunnugt er
staðið f deilu f vor. Hófst hún 1.
apríl þ. á. í fyrstu réðst kaupfé-
lagsstjórinn á félagið með þvf að
höfða mál á hendur þvf, með það
sem átyllu, að taxtinn sem gilti sl.
2 ár hefði ekki verið samþyktur,
fyr en f júnfmán., verkfallið værí
hafið, áður en tfmabil taxtans væri
útrunnið.
Svo illa og ranglega var þessi
málshöfðun undir-bygð, að kaup-
felagið tapaði raálinu fyrir venju-
legum borgaralegum dómstóli.
Deilan hélt svo áfram. Verklýðsfé-
lagið stóð I verkfalli við kaupfé-
lagið og það eina, sem Alþýðu-
sambandið gerði var að leggja
bann á Blðnduósvörur. f mafbyrj-
un hófust svo samninga-umleitamn
Komu þá strax fram raiklir veik-
leikar innan stjórnarinnar, fyrst og
fremst áhrif af blekkingum krata-
fúringjanna, þar sem 3 úr stjórn-
inni t. d. gengust inn á það, að
kaup f almennri vinnu yrði miðað
við það, sem Alþýðusamb. tækist
að koma á f opinberri vinnu f
sýslunni. Að lokum tókust svo
samningar og eru það að visu
nokkrar kjarabætur frá þvf er áður
var, en mikill afsláttur af hinum
upphaflegu krðfum félagsins.