Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1915, Page 17

Eimreiðin - 01.01.1915, Page 17
*7 syndlaus er, kasti fyrstur steini d hanajt. Og hann laut aftur niður og skrifaði með fingrinum á jörðina, En er þeir heyrðu þetta, gengu þeir burt, hver eftir annan, öldungarnir fyrstir, og Jesús var einn eftir, og konan frammi fyrir honum. Og Jesús rétti sig upp og sagði við hana: »Kona, hvar eru þeir? Sak- feldi enginn þig?« En hún svaraði: »Enginn, herra.« Og Jesús sagði: »Ég sakfelli þig ekki heldur. Far þú og syndga ekki upp frá þessu.« Ég sagði, að mennirnir, sem komu með bersyndugu konuna til Krists, hefðu verið misvitrir. Enginn þeirra var þó svo, að hann kastaði fyrstur steini á hana. En hvað gerum við núna? Ekki veigrum við okkur við því, að kasta fyrsta steininum, að hverjum sem er. Síðan þetta atvik gerðist, eru líka liðin nærri því tvö þúsund ár, svo búast má við nokkurri framför! Pjóðfélagið heldur uppi tveimur stofnunum. Önnur heitir: kristin kirkja, en hin heitir: hegningarhús. Önnur á að vera til þess, að veita yl og umburðarlyndi inn í hugi manna; hin er til þess, að taka ylinn burtu, og setja ís og hatur í staðinn. Önnur á að lyfta mönnum upp; hin er til þess, að þrýsta mönnum niður. Væri nú nokkuð að undra, þó sá, sem opnað hefði augun fyrir þessari ósamkvæmni í starfsemi þjóðfélagsins, spyrði alveg forviða: »Er annars nokkurt vit í þessu þjóðfélagslífi okkar?« Væri nokkurt vit í lífi mínu sem einstaklings, ef ég hrönglaði upp ferðamannaheimili og veifaði með líknarfána í stangartoppi hússins. Pegar svo ferðamennirnir kæmu inn í hús mitt, setti ég þeim hinar og aðrar reg'.ur, sem þeir ættu að fylgja. Bryti svo einhver reglur mínar, ætti ég fullar skúffur af köðlum og kutum, ýmist til að binda mennina með, eða þá blátt áfram til að lífláta þá. Ég get ekki skilið, að það væri svo stór synd, þó einhver hvíslaði því að mér, að ég skyldi annaðhvort draga niður líknar- fánann, ellegar þá hætta að nota kutana og kaðlana. — Og er ^ nú vit í því fyrir þjóðfélagið, að vera að flagga með dýrðlegustu kærleikskenningunni, sem komið hefir fram í heiminum, en hafa jafnframt lög, sem dæma menn til dauða, kvelja menn í æfilöngu fangelsi, og svifta menn æru og mannorði? Hvílíkt ósamræmis- fen! Og annaðhvort held ég, að við ættum að láta ógert. — Ég get ekki láð neinum manni, þó hann segði sem svo. Ég 2

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.