Alþýðublaðið - 09.06.1964, Blaðsíða 6

Einn góðan veðurdag getur
maður skriðið eða gengið um á
stuttum feitum fó-um og fær ó-
viðráðanlega löngun til að
skoða aEa hluti, sem maður
kemst í náihunda við. Það er
eins og hver einasti hlutur
bíði efcir að vera skoðaður,
smakkað á honum, lyft upp eða
dreginn til.
En nú ber svo við að mamma
og pabbi verða ekki eins hrif-
in af dugnaðinum og þau
byrja að taka í taumana, og
segja ný orð eins og ,,nei“ ,uss‘
og „má ekki“.
Tóntegundin er líka fram-
andi ef til vill fær maður skell
Húsgögnin sem ung hjón
kaupa sér, virðast oft valin
þannið að ekki sé ædazt til að
aðrír en fullorðnir gangi um í-
búðina og því miður eru marg-
ar mæður sem hugsa meira um
að varðveita „dauða' hluti, en
framför barnanna. Þau liilu
skilja alls ekki hvaða breyting
er orðin á fullorðna fólkinu,
sem áður var svo elskulegt og
uppörvandi. Þess vegna hefur
þetta tímabil, þegar litla barn
ið byrjar að komast sjálfkrafa
um íbúðina, æði mikið að segja
í sambandi við tengslin milli
foreldra og barns. Oft er erfið-
ið við að gera til hæfis, svo
Hvenær skal taka í taumana?
Það er ekki alltaf auðvelt að
vera lí-ill og langa til að skoða
heiminn.
Meðan maður lá í vöggunni
horfðu foreldrarnir hrifnir
hvort á annað og sögðu „stór
drengur" eða „dugleg stúlka“ í
uppörvandi róm, þegar maður
læ:j að rísa upp, velta sér eða
segja mamma.
yfir litlu puttana. Auðvitað er
nauðsynlegt að stöðva barnið,
bæði í öryggisskyni fyrir það
sjálft og svo með tilliti til
hinna ýmsu muna heimilisins.
En oft er bamið stanzað miklu
fljótar en nauðsynlegt er, af
því að við hinir fullorðnu hög-
um okkur ekki nógu skynsam-
lega.
mikið og toryelt fyrir barnið
að árekstrar verða ekki um-
flúnir. Hraust, forvitið og á-
kaft barn spyrnir nefnilega á-
kveðið á móti okkar (í augum
Bámsins) ósanngjörnu bönn-
oðum.
Það bezta sem hægt er að
gera til að komast nokkurn
veginn sársaukalaust í gegn-
um þetta tímabil, meðan barn
ið er of lítið til að skilja og
muna þegar því er bannað, er
að lofa því að skoða það sem
það langar til meðan einhver
fullorðinn er viðstaddur til að
afstýra óhöppum, eða þá að
stilla ekki upp í sjónmáli barns
ins, þessum freistandi skraut-
munum sem kitla .forvitnina.
Því við vitum að ánægt og bros
andi barn tekur öllum skraut-
munum fram.
Dömur fylgist meö
tízkunni. Notiö hár-
spennur viö alla
hárgreiðslur
Fyrr á öldum vafði austurlenzka konan
hár sitt upp á frumlegan og listrænan hátt.
ÍZ Nútíma konan hefur næmt auga fyrir
kvenlegri hársnyrtingu.
Í? Engin sérsíök hárgreiðsla er í tízku í ár.
Greiðið hárið eins og yður fer bezt.
Notið HÁRSPENNU við allar hár-
greiðslur.
■fe Það er tízkan 1964.
HÁRSPEftl^UR, mikiS úrval, eru
kcmifar og fást í snyrfivftru-
verzlunum og víðar.
H. A. TULINIUS
helldverzlun
% 9 júní 1964 — ALÞYÐUBLAÐIÐ
iiiiiiiliiiiiiiiiiiiiíiiiiiiiúiiiiiiiifiiiiíiiiiliiiiiiliuii'iiif 111nii111n111111111ii• 1111iiifi11■ 11iii■ 11111111111111^11111111 :i .1 iiii>»'«iiiiiii111iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimift'^