Skólablaðið - 15.06.1910, Blaðsíða 2

82
SKÓLABLAÐIÐ
og áhuginn er miklu meiri hjá nemendunum, þegar þeir hafa
fengið myndir að teikna eftir, heldur en hluti.
Skólablaðið segir: »Barnið verður ekki minstu ögn hug-
fangið af svörtum dráttum rósablaðs á hvítu spjaldi. Því Ieiðist
að draga upp eftirlíking þess með nákvæmni, sem barni er
óþojandi. En f^ið því hn'fuhaus, hefil, sög eða stól.«
Þétta er hreinasti misskilnipgur.
Eg hef aldrei séð bÖrn gera ánægðari námsverk sín en einmitt
þegar þau eru að teikna »rósir«; enda þótt þeim þyki teikning
skemtileg yfirleitt.
Hitt er annað mál, að sá maður kann ekki að kenna, sem
t. d. skipar barninu að telja duftberana á »rósar«-myndinni og
teikna þá alveg jafnmarga og þeir eru þar, eða segir því að
hafa hvert smáskarð í blöðunum alveg jafnstórt og er á mynd-
inni.
Aðalatriðið verður að vera hér, sem annarstaðar, að eftir-
myndin sé náttúrleg, þó að hún sé ekki alveg nákvæmlega eins
og fyrirrayndin.
Og eg get ekki séð, a,ð þessi »óþolandi nákvæmni«, sem
Skólablaðið tekur réttilega frapi, þurfi frernur að koma til greina,
þó að teiknað sé eftir myndum, hddur en þó að teiknað sé
t. d. amboð eða því um líkt.
Annars mega þau börn vera undarleg og næsta fátæk af
fegurðartilfinningu, sem eru hrifnari af því að teikna smíðaða
hrífuhausa eða einhverjar kirnur, heldur en fagrar og hugðnæmar
myndir af ýmsu því, sem fegurst er f skauti nátúrunnar. Og í
þeim skólum þar sem börn vantar þennan smekk, þá eiga
kennararnir að glæða hann.
Hitt er annað mál, að af praktiskum ástæðum er það ekki
nema sjálfsagt og rétt að kenna börnum að teikna ýmsa hluti.
En til þess verða börnjn að vera töluyert þroskuð. Og verður
að minsta kosti að kenna þeim að teikna all-lengi eftir mynd af
hlutunum fyrst, áður en þau fara að fást yið þá eins og þeir
koma fyrir — smíðaðir.
En, eins og áður er sagt, þá er eg ekki á því, að börnin
geti ekki orðið hrifin eða, »sjáandj« af því að teikna eftir mynd-
um.