Alþýðublaðið - 02.06.1965, Blaðsíða 16

45. árg. — MiSvikudagur 2. júní 1855 - 122. tbl.
oooooooooooooooooooooooooooooooo
í A r ■ ■ ■ r ■ tmm 9 P / I V
H
GóSar þykja mér gjafir þínar
(Lag: Þú, vorgyðjan, svífur.)
Er verndarinn svífur úr vestrænum greim
á vígdrekum löngoim og breiðum.
Þá ísalands höfðingjar afhenda þeim
sína aðstöðu á fjörðum og heiðum.
:/: í sjónvarpi horfum við hetjurnar á.
Af hrifningn glitrandi tár væta brá :/:
Því kúrekamyndirnar magna vorn þrótt,
og margt er af sjónvarpi að læra.
Að sjálfsögðu finnst okkur sumt vcra ljótt,
og Sam er það hreinlega að æra.
:/:En margt ber að þakka og margt er að sjá,
og mörgu að sjálfsögðu hagnazt er á.:/;
KANKVÍS.
<00000000000000000000000005000000
í HÁLFT SJÖUNDA ÁR liefur
Jónas Halldórsson, hinn gamal-
kunni sundkappi og kennari rekið
gufubaðstofu að Kvisthaga 29, og
í

— Má maður öskra hér,
spurði skvísan á Landsbóka
jj safninu. Hún var að lesa
'J‘) James Bond ...
allan þennan tíma hafa sömu við-
skiptavinirnir komið reglulega
einu sinni í viku ög farið þaðan
endurnærðir og afþreyttir á lík-
ama og sál, því fátt mun kyrr-
setumönnum hollara en gufubað
og núdd öðru hvoru.
— Það er alltaf mikið að gera
hjá mér og aðsóknin söm og jöfn.
Eg opna ekki fyrr en kl. 4 á
daginn og getur þá hver sem vill
komið í gufubað, en nudd þarf |
að panta fyrirfram. Eg hef sér-
tíma fyrir kvenfólk og annast þá |
konan mín, og nuddkona, sem
hér starfar, fyrirtækið.
— Hingað kemur meira af
karlmönnum, kvenfólk liefur
minni tíma, en þó hefxir aðsókn
snl
■ : 'ímrn «\-"i
llllll Mm
1 mm iMMM

fíjf'i 1 1 rj nf;
- ás er frá Bæj ar'bok as sf ninu.
* •

Ls pau 1

~ Pyr.st þú ert þarna
niöri, ættiröu ao
leita að flibboimapp-
inim’ mínum. • •
þess aukizt mikið upp á síð-
kastið.
— Það er mikið til sama fólkið
sem hingað kemur og eiga flestir
viðskiptavinanna sinn ákveðna
tíma pantaðan einu sinni í viku.
Þeir sem einu sinni byrja að
fara reglulega í gufubað munu
halda því undantekningarlaust
áfram. Þeir sem komu hingað
fyrsta árið, sem ég hafði opið,
eyu ennþá fastir viðskiptavinir.
T. d. hringdi í mig maður kl. 8
að morgni fyrsta daginn, sem ég
auglýsti, og pantaði tíma — og
ennþá kemur hann vikulega.
— Eg held, að þótt menn hafi
mikið að gera, geti þeir alltaf
fundið sér tíma til að fara í gufu-
bað einu sinni í viku — og það
er mín reynsla, að menn afpanta
aldrei tímana sína vegna anna.
— Menn eiga aldrei að flýta
sér í guíubaði og þeir eiga að
gefa sér að minnsta kosti hálfan
Framhald á 15. síðu
Svolítið um samskiptí yfir- og undirmanna
Kunningi mjnn einn, sem hefur
verið lengi til sjós, eða allt frá
því að hann var smápolli, segir
mér stundum bráðskemmtilegar
smásögur af viðskiptum sínum og
annarra við illa þokkaða yfirmenn
í gærkvöldi sagði hann mér þessar.
Einu sinnj þegar hann var rétt
nýbyrjaður tfl sjós og var hjálpar
kokkur á togara, lenti hann með
kokki sem hafði gaman af að sýna
blókinni i tvo heimana- Eitt sinn,
þegar hann lá á fjórum fótum
á ganginum niður að vélargatinu
og var að súrra, átti kokksi leið
um. Honum fannst tilvalið að sýna
vald sitt og virðulegt embætti
með því að sparka duglega i aftur
endann á hjálparkokknum, nú var
gólfið glerhált af bleytunni og
blókin sentist að vélagatinu með
fötuna á undan sér. Þá vildi
ekki betur til en svo, að fyrsti
meistari var að ganga upp stigann
og fékk innihald fötunnar ofan
yfir liöfuðið.
Meistarinn brá við skjótt, hentist
upp stigann, yfir skjálfandi blók
ina og réðist á kokkinn með þeim
orðum, að hann skyldi drepa hjálp
arkokkinn einhversstaðar annars
staðar en niðri hjá sér. Hann rak
kokkinn á undan sér inn í eldhús
hnoðaði honum þar upp á bekk
og lét höggin dynja á skrokknum
á honum. Mannsöfnuð þurfti til
að skilja kempurnar sundur-
Skömmu eftir að þetta gýrðist
var kokkurinn að elda sætsúpu
til í sunnudagsmatinn. Þesri tog
ari var með þéim ósköpum gerð
ur, að hann kastaðist á hliðina i
hvert skipti sem slegið var úr
blökkinni og í ei+t skiptið gusaðiri
sætsúpan úr pottinum yfir kokk
inn, svo að að skyrtan niðurgirt
í buxnastrenginn fylltist a£ sjóð
heitri sætsúpu.
Hjálparkokknum va>’ð það: fyrst
fyrir að hann fór i kena af jhlátri
þeear hann leit yfirmann; sinn
bplginn um miðiuna af rjúkandi
sæ*súpu með sveskinm oe rúsín
um í. baðandi út öllum öneum
hlióðandi af kvöltim- Komri. bó við
illa leik út á dekk og fram
að spilgrind, en þar settist hann
niður pg mátti ekki mæla lengi vel’
fyrjr hlátri. Mennimir sáu þó að
eitthváð var að afturi og rannsök
uðu málið, síðan var ekki um ann
að að gera en að keyra inn á út
Framhald á 15. síðu
— Eg rakst á góða klausu
í Vísi í gær. Hún var svona:
Ef. ísland hefði ráðið yfir
dönskum handritum, þá
liefðum við fremur en af-
hent þau setzt niður á gras
bala á Þingvöllum og étið
þaú . . .