Vísir - 06.10.1962, Blaðsíða 15

V í SIR . Laugardagur 6. október 1962.
15
Friedrich Dúrrenmatt
GRUNURINN
OG
skaltu kveðja mig hér, Samuel“,
sagði Barlach. „Enginn má vita
að við erum vinir. Á þessari
fyrstu yfirheyrslu hvílir mikið“.
„Yfirheyrslu?“ spurði Hung-
ertobel undrandi.
„Hvað annað?“ svaraði lög-
reglufulltrúinn hæðnislega.
„Emmenberger mun rannsaka
mig og ég mun yfirheyra hann“.
Þeir tókust í hendur.
Systurnar komu. Nú voru
þær fjórar. Gamla manninum
var lyft upp á sjúkravagn. Er
hann hallaði sér aftur é bak,
sá hann Hungertobel afhenda
töskurnar. Síðan leit gamli mað-
urinn upp í myrkan, tóman him-
inn, þaðan sem snjóflygsurnar
svifu í léttum, mjúkum dansi.
Hann fann þsér snerta andlit
sitt, rakar og kaldar.
Er sjúkravaginn var dreg-
inn inn í anddyrið, heyrði
Bárlach bifreið Hungertobels
fjarlægjast. „Hann er farinn,
hann er farinn,“ sagði hann
hjjóðlega við sjálfan sig. Sjúkra
vagninn rann hljóðlaust um
leyndardómsfulla ganga. Fóta-
tak systranna heyrðist heldur
ekki. Gamli maðurinn horfði á
hvítt loftið þjóta framhjá. Með
vissu millibili voru á því stórir
speglar, þar sem hann sá sjálf-
an sig, liggjandi hjálparvana á
vagninum. Á veggjunum til
beggja hliða voru svartir tölu-
stafir, en hurðirnar voru ósýni-
legar. Ajlt rann út í eina hvít-
glampandi móðu. Höggmynd af
nöktum líkama kom í Ijós í einu
horninu óg hvarf síðan framhjá.
Enn einu sinni kynntist Bár-
lach rólegu, en þó ógeðfelldu
andrúmslofti sjúkrahúss. Að
baki sér skynjaði hann rautt,
þrútið andlit sjúkrasysturinnar,
sem ýtti vagninum.
Gamli maðurinn krosslagði
hendurnar undir höfðinu. „Er
hér dvergur?" spurði hann á há-
þýzku, þar sem hann hafði látið
skrá sig sem útlending.
Sjúkrasystirin hló: „En hr.
Kramer. Hvernig í ósköpunum
getur yður dottið slíkt í hug?“
Hún talaði há-þýzku með
svissneskum hreim. Af því þótt-
ist hann geta ráðið, að hún væri
frá Bern. Og enda þótt svarið
gerði hann afar uggandi, hugs-
aði hann með sér, að fremur
væri bót í máli, að hér væru þó
Bernarættaðir tij að gæta hans.
Og hann spurði: „Hvað heitið
þér, systir?"
„Ég er systir Klári.“
„Frá Bern, er það ekki?“
„Frá Biglen, hr. Kramer."
Við skulum sjá til, hugsaðij
lögreglufulltrúinn.
YFIRHEYRSLAN
Systirin ýtti Bárlach inn í
skínandi bjart herbergi, þar sem
allir veggir virtust úr gleri. í því
miðju stóðu tvær manneskjur.
Önnur þeirra var grannvaxinn,
eilítið hokinn karlmaður í lækn
iskyrtli, með þykk hornspangar
gleraugu, sem þó megnuðu ekki
að hylja örið í hægri augabrún
inni. Þetta var Fritz Emmen-
berger. Gamli maðurinn leit að-
eins Iausjega til hans í fyr&tu,
en virti þeim mun betur fyrir
sér konuna, sem stóð við hlið
læknisins. Konur vöktu forvitni
hans. Hann horfði tortryggnis-
lega á hana. Yfirleitt hafði hann
andúð á hámenntuðum konum,
en þessi kona var fögur. Það
varð hann að viðurkenna, og
sem gamall piparsveinn hafði
hann mikinn . veikleika fyrir
kvenlegri fegurð. ‘Strax við
fyrstu sýn, þóttist hann geta
séð, að þetta væri hefðarkona,
svo tígurleg og leyndardóms-
full var hún, þar sem hún stóð
í hvítum kirtjinum við hlið
Emmenberges.sem ekki virtist
samboðinn henni.
„Komið þér sælir“, sagði
Bárlach og lét há-þýzkuna niður
falla, enda þótt hann hefði ný-
lega talað hana við systur Klári.
„Það gleður mig mjög að kynn-
ast svo frægum lækni“.
„Þér talið þá Bernarþýzku?"
sváraði læknirinn á sama máli.
(E) PIB
Af slíkum aukvisa að vera eruð þér í ágætu standi.

„Utlendingar ættu nú líka að
geta kunnað Bernarmálýzku“,
muldarði gamli maðurinn.
„Já, svo sannarlega", sagði
Emmenberger hjæjandi. „En
hinn sérkennilegi framburður
Bernarmállýzkunnar er þó yfir-
leitt einkenni Bernarbúans“.
„Hungertobel hafði rétt fyrir
sér“, hugsaði BárlaQh. „Þetta er
ekki Nehle. Berlínarmaður hefði
aldrei leitt talið að Bernarmál-
lýzkunni".
Hann leit að nýju á konuna.
„Aðstoðarlæknir minn, dr.
Marlok", sagði Emmenberger.
„Einmitt" sagði gamli maður
inn þurrlega. „Gleður mig
mjög“. Síðan spurði hann ajlt í
einu, um Ieið og hann snéri
sér að lækninum: „Voruð þér
ekki í Þýzkalandi, dr. Emmen-
berger?"
Enginn getur rænt mig fjár- aði Juan. hættulega mikilli nákvæmni....
sjóð mfnum — arfi mínum, flrr- Hann kastaði hníf sínum af En með snöggri hreyfingu
tókst apamanninum að koma sér
undan glampandi hnífsblaðinu.
Barnasagan
KALLE
græm
pófa-
gaukur-
:iSí
Af tilviljun ..oniu Kalli og
Tommi þar að, sem Jack Tar
og menn hans höfðu grafið
„Hvert þó í logandi," hrópaði
Kalli, „þeir hafa komið á undan
okkur. Hvernig getur þessi sjó-
ræningjabjáni vitað, að fjársjóður
inn er einmitt hér?“ „Einmitt
hér“ var sagt fyrir ofan hann
„grafið dýpra, klórið þá í hnakk-
anum.“ Fyrir ofan þá sat þá
páfagaukur. „Nú, svo að það
varst þú sem kjaftaðir frá leynd-
armálinu," hrópaði Kalli reiður.
,,Leyndarmálinu“ endurtók fugl
inn allir hafa unnið í blindni."
„Svo að þú hefur þá leitt alla
hina á villigötur
sniðugur fugl“
Þú ert aldeilis
Ktði Kalli.
„Ég kom þangað eitt sinn fyr
ir mörgum árum“, svaraði lækn-
irinn. „En lengst af var ég í
Chile, Santiago". Ekkert gaf til
kynna, hvað hann kynni að
hugsa, eða að spurningin héfði
komið honum úr jafnvægi“.
„í Chile, í Chile“, sagði gamli
maðurinn og enn einu sinni:
„í Chile, í Chile“.
Emmenberger kveikti sér í
sígarettu'og gekk að ljósaborð-
inu, og lækkaði Ijósin, Svo að
nú logaði aðeins á einum bláum
lampa yfir höfði lögregjufull-
trúans. Ekkert var sýnilegt,
nema skurðarborðið og andlitin
á hinum tveim hvítklæddu ver-
um, sem stóðu andspænis hon-
um.Þó fann gamli maðurinn, að
við enda herbergisins var stór
gluggi og í gegnum hann sá
hann nokkur fjarlæg ljós. Rauð
glóðin í sígarettu Emmenberg-
ers hreyfðist upp og niður.
„I slíkum herbergjum reykja
menn yfirleitt ekki“, datt lög-
reglufulltrúanum allt í einu í
hug. „Eitthvað hlýt ég að hafa
komið honum úr jafnvægi“.
„Hvað varð af Hungertobej?
spurði læknirinn.
„Ég sendi hann í burtu“, svar
aði Bárlach. „Ég vil láta yður
rannsaka mig án hans viðurvist- '
ar“.
Læknirinn lyfti gleraugunum
upp á ennið: „Ég held nú samt
að við getum borið fullt traust
til Hungertobels“.
„Eflaust", svaraði Bárlach.
„Þér eruð sjúkur“, hélt Emm-
enberger áfram. „Þér genguð
undir hættulega aðgerð, sem
heppnast ekki alltaf. Hunger-
tobel sagði mér, að yður væri
það aljt kunnugt. Það er gott.
Vestur þýskar
alullarúEpur
verð frá
kr. 385,@0