Vísir - 29.08.1963, Blaðsíða 15

1

V í SIR . Fimmtadagur 29. ágúst 1963.
Peggy Gaddis:
10.
— Ég er smeyk um að ekki verði
hægt að flytja hana þegar, frú
Carling, sagði Meredith. Það verða
tveir eða þrír dagar þangað til hægt
verður að flytja þau áhættulaust.
— Þe .. þetta er fjarstæða, sagði
frú Carling, að dóttir mín verði hér
áfram, í þessu negragreni.
— Þetta fólk bjó yfir nægilegri
góðvild til þess að gera allt sem í
þess valdi stóð fyrir dóttir yðar og
Jimmy, svaraði Meredith þurrlega.
Hugleiðið hvað hefði gerst, ef þau
hefðu legið úti alla nóttina, en ef
þau eru höfð hér tvo eða þrjá daga
hygg ég, að hættulaust verði að
flytja þau.
Frú Carling eldroðnaði, en þótt-
inn hvarf ekki úr svip hennar. Hún
leit í kringum sig, á tímaritsmynd-
irnar, sem límdar höfðu verið á
veggina, og hvítskúrað timburgólf-
ið, fiðursængurnar í rúmunum og
sagði:
— En — í þessum kofa.
— Láttu ekki svona, mamma,
hvíslaði Louella, sem fyrirvarð sig
fyrir móðir sína. Það hefur aldrei
farið eins vel um mig og núna.
— Ég verð þá að vera hérna og
hjúkra þér, sagði hún.
— Það er ekki leyfilegt, frú
Carling, sagði Meredith. Báðir sjúkl
ingarnir þurfa svefns og hvíldar
um fram allt. Og Mammy Jo er
góð og reynd hjúkrunarkona og
veit hvað gera skal. Ég kem aftur
í fyrra málið til þess að gefa þeim
blóð og þá getið þér komið með
mér ef þér óskið.
Frú Carling rausaði áfram og
það varð næstum að draga hana
út úr herberginu, en Meredith hik-
aði ekki við að beita læknisvaldi
sínu. Jim og Bella mótmæltu ekki
einu orði, að sonur þeirra væri
í umsjá Mammy Jo, sem stóð út i
horni og kinkaði kolli um leið og
hún kveikti á steinolíulampa.
Sjötti kapituli
Þær systurnar skiluðu frú Carl-
ing, sem enn var f mjög æstu skapi
heim að dyrum.
— Flest getur nú komið fyrir
í verkahring ykkar læknanna, sagði
Rosalie dálítið hugsi. Já, þið megið
víst sjaldan um frjálst höfuð
strjúka, gæti ég trúað.
, — Næstum aldrei, mætti segja,
svaraði Meredith næstum örmagna,
og hallaði sér aftur í sætinu, guðs
fegin að þurfa ekki að aka. Það
var komið fram yfir miðnætti og
hún hafði verið að frá því klukkan
sex um morguninn að heita mátti
hvíldarlaust.
— Ég fer að hætta að vera
hissa á því, að þú hefir ekki áhuga
fyrir að innifela hjúskap i fram-
tlðaráætluninni, eins og stendur.
Hvernig þú getur haldið í Hugh
við þessar aðstæður er mér þó ráð-
gáta. Meðal annarra orða, gat ég
þess, að hann hefði litið inn um
miðdegisverðarleyti?
— Nei, þér láðist að geta þess,
sagði Meredith og rétti úr sér og
var allt í einu vel vakandi og eins
og öll þreyta væri horfin.
— Og fnnst ykkur tveimur gam
an?
— Það hefði getað orðið það,
ef hann hefði ekki allt í einu fengið
feimniskast, þegar hann uppgötv-
aði, að þú mundir ekki koma til
miðdegisverðar, og svo rauk hann
heim til sín eldrauður út að eyrum.
Meredith starði á hana.
— Mér þætti gaman að vita
hvað þú sagðir við hann fyrst hann
fékk feimniskast, eins og þú orðar
það. Annars er ég ekki viss um,
að svo hafi verið — kannski þú
hafir bara ekki fallið honum í geð.
— Felst í 'þessu hólmgönguá-
skorun, hjartað mitt? Ég er nú sann
ast að segja alveg viss um, að ég
gæti haft þau áhrif á hann, að
ég félli honum í geð, eins og þú
orðar það, — ef ég legði mig fram.
Það var kæti i rödd Rosalie,
sem bar bardagalöngun vitni, en
Meredith var of þreytt til þess að
skilmast við hana, eins og Rosalie
langaði til að hún gerði, og Mere-
dith tók í sig að fara öðru vísi að
henni:
— Gerðu það ekki Rosalie, það
má vera að þú gætir það, við þær
aðstæður, sem eru, og ef þú að ein-
lægni vildir snúa hug hans til þin,
en gerðu þér bara eitt ljóst. Ég
elska hann, heitara en lífið í brjósti
mínu, og ef ég missi hann væri mér
allt einskis virði.
Rosalie þagnaði um stund, tn
svo sagði hún, næstum hörkulega:
— Þetta er skammarlegt af mér,
Merry. Ég var að stríða þér — og
það var hugsunarlaust af mér, jafn
þreytt og þú ert. Og trúðu mér,
mér var írauninni ekki alvara.
•— Jæja þú segir það, sagði Mere-
dith þurrlega.
Það var næg birta frá mælaborð-
wiifnf ffffi
inu til þcss að Meredith gæti séð
hvernig munnsvipur Rosalie varð
hörkulegur og hvernig hnúar henn-
ar hvítnuðu, er hún greip fastar um
stýrishjólið. Eftir augnabliks þögn
sagði Rosalie:
— Ég átti víst skilið, að fá þetta
framan i mig. Auðvitað veit ég, að
þú gerir þér Ijóst hvílík rót ég get
verið — og skil vel að þú treystir
mér ekki. En ég sver, Meredith,
ég sver þess dýran eið, að ég skal
láta hann í friði hér eftir.
— Þakka þér fyrir, sagði Mere-
dith vandræðalega, en svo gat hún
ekki stillt sig um að segja með
gremjublandinni röddu:
— Ekki svo að skilja, að þetta
skipti neinu máli, þvf hvers vegna
ætti ég í rauninni að efast um ást
og tryggð Hughs? Það er bæði ó-
sanngjarnt gagnvart honum og
heimskulegt. Ég veit að ég get
treyst honum, hvaða kona sem
reynir að töfra hann og fanga —
þar ert þú með talin.
— Þú átt bágt með þig, Merry,
sagði Rosalie þurrlega, — þú veizt
að ég tek alltaf hólmgönguáskorun
um, og nú kastarðu hanzkanum
framan í mig.
— Þú hefir svo lengi sem ég man
þráð allt, krafist alls sem mitt var,
og einkum það, sem mér var kær-
ast...
-— Okkur kom aldrei sérlega vel
saman, Merry, — líklega mér að
kenna, en hvort sem þú trúir þvi
eða, þá geturðu verið örugg um
Hugh, — ég ætla ekki að reyna að
ná honum frá þér, — en ef þú ert
hyggin skaltu giftast honum fyrr
en seinna, taka hann úr umferð
og það sem fyrst — hann er of
laglegur og aðlaðandi til þess að
engin reyni að veiða hann. — Láttu
hann ekki ganga lausan lengi. -Já,
og svo er hann loðinn um lófana ...
— Ef ég þyrfti að tjóðra Hugh
til þess að hann væri mér trúr
myndi ég ekki elska hann, sagði
Rosalie.
— Orð, orð, innantóm.-Ég man
hvað þú sagðir, þegar þú varst trú
Iofuð Evan Farley, þú sagðist hafa
sjónarmið nútimakonunnar, ekki
finna til afbrýðisemi og treysta
honum fullkomlega.
— Ég var ekki afbrýðisöm —
af því að ég elskaði hann ekki.
— Þar með játarðu, að þú sért
afbrýðisöm vegna Hugh’s.
— Reyndu að daðra við hann
— og vittu hvað gerist.
Rosalie hló og sveigði inn að
hliðinu, sem stóð opið og ók gegn
um það að framdyrum stóra, gamla
hvíta hússins.
— Ekki fleiri ögranir, stóra syst-
ir, sagði Rosalie og hló. Farðu nú
að læra af reynslunni.
Jennie hafði skilið eftir hita-
flösku með súkkulaði í, smurt
brauð, eins og jafnan þegar Mere-
dith kom seint heim úr sjúkravitj-
unum. Þær systurnar settust og
gæddu sér á þessu og ræddu um
ungmennin. Wright-hjónin pg frú
Carling, og forðuðust að minnast
frekar á Hugh.
Meredith lá andvaka fram eftir
nóttu, bæði vegna ofþreytu og orða
skipta þeirra systranna á heim-
leið. Hún hugsaði um hve örugg
Rosalie hafði verið um að geta tek
ið Hugh frá henni, en vitanlega,
hugsaði hún nú, mundi það ekki
takast, þótt hún reyndi, þvi að
Hugh mundi ekki hvika, — en á
hinn bóginn var Rosalie hættuleg í
slíkum bardaga, — og vonandi,
gerðist eitthvað til þess að beina
huga hennar frá Hugh — og að
einhverju öðru.
Það var nokkrum dögum siðar,
að ungur maður steig út úr lestinni
í River Gap, og spurði vegar til
Iæknisstofu Blake Iæknis. Hann
skildi ferðatöskuna sína eftir í
fartngursgeymslunni í stöðinni, og
fór svo fótgangandi og horfði af
nokkurri forvitni í kringum sig á
leiðinni til læknisstofunnar. Hann
var hár vexti og grannur, en frem-
ur óhraustlegur útlits, eins og hann
væri nýstaðinn upp úr veikindum.
Hárið var þykkt og brúnleitt, aug-
un blágrá, og hann gekk með horn-
spangargleraugu. Hann var í hvers
dagslegum gráum fötum, og var I
stuttu máli ósköp venjulegur ungur
maður, en þó var eitthvað við hann,
sem" vakti eftirtekt og forvitni um,
hver hann væri þessi ungi maður
og hverrar stéttar.
Merédith var í skrifstofu sinni
að ganga frá ýmsum skýrslum, þeg
ar hún heyrði að hliðið var opnað
og gengið föstum skrefum að hús-
inu, en að því lá stígur lagður hell
um og blómabeð beggja vegna. Bar
ið var að dyrum og inn kom hinn
ungi maður með unglingslegt bros
á vörum.
— Blake læknir?
— Já, gerið svo vel að setjast,
sagði Meredith og benti á stól.
— Þökk, sagði ungi maðurinn og
rétti henni bréf. Evan Farley læknir
sendi mig til yðar.
Meredith las bréfið. Það var með
mælabréf með Stewart Frazier
lækni, sem hafði nýlokið prófi og
skyldutíma sínum í sjúkrahúsi og
það hafði hánn gert í Memorial-
sjúkrahúsinu, sem Evans veitti for-
stöðu.
í bréfinu var sagt, að komið
hefði í ljós veila í öðru lunga hins
unga læknis, og yrði hann að taka
sér misseris hvíld við góð skilyrði,
og bað hann Meredith að annast
hann sem bezt hún gæti.
Hún spurði nú Frazier læknir
nánara um þetta.
— Farley Iæknir hélt kannske, að
með yðar aðstoð mundi ég geta
fundið einhvern góðan dvalarstað
hérna uppi í fjöllunum — og að þér
gætuð haft eftirlit með mér meðan
ég væri að ná mér — og ég ef til
vill veitt yður einhverja smávægi-
lega aðstoð í staðinn — þegar frá
liði, og ég færi að hressast.
Meridith fannst pilturinn geð-
þekkur, er þau voru farin að talast
við og hún hafði virt hann betur
fyrir sér, en ekki fundist hann á
neinn hátt athyglisverður fyrst í
stað, og hún hafði áhuga fyrir
honum sem sjúklingi.
— Fjallaloftið mun áreiðanlega
reynast yður heilsulind, sagði hún,
ég er sammála Farley um það. Þér
T
A
R
1
A
II
SUT I AM KISHTFUL CHIEF OF ttOTO-MOTOS!
I AM THEIK JUPSE! IOKFEK THEM K.ILLE7—
\T0 KI7 US OF THEIK SHAWE! j--------------'
ílnlted Feature Syndíeate. It
NO, SAKIA, WE CAKl'T KETUKN LIFE
TO THE FEA7 FOCTOKS ANP HUKSES-
By K.ILLINS THEIK. MUKI7EKEKS!
- 'DTi
CilARPO
15
(]□□□□□□□□□□□□□□□□□□□
Hárgreiðslustofan
HÁTÚNI 6, simi 15493.
Hárgreiðslustofan
S Ó L E Y
Sólvallagötu 72.
Sími 14853.
Hárgreiðslustofan
P I R O L A
Grettisgötu 31, sími 14787.
Hárgreiðslustofs
VESTURBÆJAR
Grenimei 9, simi 19218.
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugaveg 13, sími 14656.
Nuddstofa á sama stað.
[ Hárgreiðslu- og snyrtistofa
[ STEINU og DÓDÓ
> Laugaveg 18. 3. hæð Gyfta).
*Sími 24616.
> Hárgreiðslustofan
' Hverfisgötu 37, (horni Klappar-
Jstigs og Hverfisgötu). Gjörið
'svo vel og gangið inn. Engar
[ sérstakar pantanir, úrgreiðslur.
’ P E R M A, Garðsenda 21, slmi
»33968 — Hárgreiðslu og snyrti-
í stofa.
[ Dömu, hárgreiðsla við allra hæfi
(TJARNARSTOFAN,
* Ijarnargötu 10, Vonarstrætis-
ímegin. Sími 14662.
Hárgreiðslustofan
tr
Háaleitisbraut 20 Sími 12614
Bílakjör
Nýir bílar,
Commer Cope St.
BIFREIÐALEIGAN,
Bergþórugötu 12. Simar 13660.
14475 og 36598.
f
Ödýrar þykkar
drengjapeysur
i
HAGKAUP
Ég tala fyrir alla Moto-Motoana
Tarzan, að undanskildum morð-
ingjunum. Ég skipa svo fyrir að
þessir sex sem drápu vini þina,
hljóti sjálfir sömu örlög. Nei
Gana, segir hinn slungi Tarzan,
við getum ekki vakið hina til lífs-
ins með því að drepa þesa. En
ég hinn rétti höfðingi Moto Moto
anna skipa svo fyrir að þau skuli
drepin til þes að hreinsa af okkur
þennan smánarblett.
Miklatorgi