Vísir - 06.05.1967, Blaðsíða 3

VlSIR . Laugardagur 6. maf 1967.
Vorblíðan virðist ætla að
heilsa okkur að þessu sinni í
vertíðarlokin. Netin, sem velkzt
hafa í sjó um langa ótíö, vertíðar
langt eru nú dregin á þurrt í
vorlygnunni, en sjómenn ganga
daprir frá borði með létta pyngju
eftir mikið strit.
Þeir voru að leggjast að
bryggjum, Keflavíkurbátamir,
þegar Myndsjá var þar á ferð
um miðaftan, uppstigningardag-
inn. Landvinnufólk hélt daginn
helgan og gekk prúðbúið um
götur, enda lítill fiskur til þess
aö vinna í frystihúsunum. Smá-
strákar dorguðu ufsa á bryggj-
unum og horfðu íbyggnir á bát-
ana sigla fyrir Vatnsnesið, Iétt-
hlaðna á lygnum sjónum, taka
tígulegan sveig fyrir hafnar-
garðinn, heyra vélarskellina
dvína í hafnarmynninu og magn
ast aftur, þegar gefið er aftur
á bak, áður en komið er að
bryggju.
Spottinn flýgur i land og sjó-
menn í gulum stökkum ganga
rösklega til starfa með skvaldri
og köllum, landa fiskinum á
bílpall, þrífa síðan lestina og
gera það í einni skorpu. Það
er þeirra siður, aldrei neitt hálf-
kák, Svo er setzt niöur 1 lúkar
á eftir yfir kaffi og kremkexi,
hlegið og gamnazt.
Og þetta var síðasti róðurinn
hjá Sigurbjörgu KE. Það er fræg
ur bátur, um sextíu tonna, hét
áður Sigrún og var gerð út af
Skaga, komst við illan leik til
hafnar í mannskaðaveðri fyrir
nokkrum árum með alla innan
borðs, happaskip og gott sjó-
skip.
Skipstjórinn er Hafnfirðingur
Hilmar Sæberg, hress í máli og
léttlyndur, þrátt fyrir aflaleysið
og ótiöina.

Þeir sigldu létthlaðnir inn í lygnunni. (Ljósm. Vísis, B. G.).
VERTÍÐIN SUÐUR MEÐ SJÓ
„Já, kaupið er lágt“, segir
hann „Það yrði ekki mikið á
klukkutímann, ef allt væri reikn
að. Maður er alltaf að gjóa á
þetta allan sólarhringinn, jafn-
vel í landlegum. Fylgjast með
veörinu, bíða næturlangt eftir
aö það skáni og fara kannski út
með morgninum, ef gefur. Nei,
það er ekki einu sinni hægt að
fá sér neðan í glas í góðu tómi.
— Við verðum að hætta núna.
Það eru fjórir Færeyingar á hjá
okkur og þeir fara núna sjötta.
Svo veitir ekki af að fara að

Hilmar Sæberg: Maður hefur ekki einu sinni tíma fyrir glas í
góðu tómi.
búa sig út á trollið. Við veröum
á humartrolli í sumar og þaö
verður gefiö leyfi til veiðanna
um miðjan mánuðinn.
Við erum búnir að fá eitt-
hvaö 375 tonn i vetur. Það þarf
svo sem ekkert að kippa sér
upp við það þó aflinn minnki.
Það er vitaö mál, að þetta er
orðin ofveiöi hjá okkur og
ekki bara hjá okkur þannig er
það í öllum Norðurhöfum. —
Þessi afli hefur hafzt upp með
fullkomnari leitartækjum en
menn höfðu áður fyrr. Annars
er ekki alveg að marka þetta
í vetur, tíðin hefur verið ein-
staklega slæm, eins og þið vit-
ið.
Næst bregðum við okkur í
einu hendingskasti suður i Sand
geröi. Þar lágu þrjú ný síldar-
skip við bryggju. Stór og glæsi
leg skip, en fyrir þau er ekkert
að gera, engin leið aö gera
þau út meö net, þorskanótaveið
in brást og síldveiðarnar hefjast
ekki fyrr en í júní, eftir því sem
nú hefur heyrzt.
Myndsjá gerir sér ferð um
borð í Pétur Jónsson frá Húsa-
vík, sem þar liggur við bryggju
Það er verið að landa úr honum
netaaflanum eftir nóttina og
hann er tregur. Það eru fjórir
Húsvíkingar um borð, líúk skip-
stjórans, Pálma Karlssonar, sem
rær nú sína fyrstu skipstjórnar
vertíð.
„Já, þetta byrjar ekki vel hjá
manni“, segir hann „Vertíðin
hefur verið okkur framúrskar-
andi erfið eins og fleirum. Við
reynum nú samt að halda út
eitthvaö enn, höfum bara ekki
efni á að hætta, svo virðist
veðrið nú heldur að skána. —
Það er enginn hættur hér í Sand
gerði enn þá, en það er komiö
lokahljóð í marga“.
Þ'eir eru að klára löndunina
skipverjarnir, ungir menn og
vasklegir. „Við festumst ekki á
mvnd“, segir einn Þingeyingur,
en þaö tókst riú samt. Svo er
haldið í kaffi niður í lúkar, kaffi
og kremkex.
Þama liggja þrjú glæsileg síldarskip bundin viö bryggju, duggan, sem þarna siglir inn, er sjálfur Víðir
eízti, n., sem nú heitir Freyja.
Það er aldrei unnið öðruvfsi en í skorpum.
fe •