Vísir - 16.05.1968, Blaðsíða 12

12
V SIR . Fimmtudagur 16. maí 1968.
Ég leit á hann og vorkenndi hon-
um, bauð góða nótt og flýtti mér
upp stigann. Fór út á svalimar
og starði út á sjóinn, Loftið var
þrungið af blómailmi. 1 fjarska
heyröi ég danslög úr náttklúbbi.
Þetta var lag sem við Peter höfð-
um dansað eftir fyrr í kvöld —
Tárin runnu niður kinnarnar á mér
og ég fór inn í herbergiö aftur,
afklæddi mig og skreið upp í rúm.
Ég óskaði að ég hefði aldrei kom-
ið til Torremolinos.
Hvers konar kona var Marcia
eiginlega? hugsaði ég sár. Þegar við
vorum saman í skóla, haföi alltaf
verið eitthvað dularfullt í fari henn
ar, sem við höfðum allar tekið eft-
ir. Við hinar vorum allar venjuleg-
ar stúlkur frá góðum borgaralegum
heimilum og eiginlega hver annarri
líkar. En Marcia hafði Verið öðru-
vísi.
Þegar ég fór aö hugsa til vináttu
okkar, byrjaði ég að efast iim
hvort hún hefði nokkurn tíma ver-
ið byggð á traustum grundvelli.
Mér hafði aldrei þótt eins vænt
um hana bg mér þótti um Mary
og nokkrar aðrar vinstúlkur mínar
í London. Þetta hafði öllu fremur
verið eins konar hetjudýrkun af
minni hálfu. Og þessa stundina
hataði ég hana.
Nú varð þessi upplogni höfuð-
verkur, sem ég hafði fengið til þess
að afsaka mig við Carlos, að stað-
reynd. Mér var ómögulegt að
sofna.
En loks hlýt ég þó að hafa blund-
að, þvl að þegar ég 'opnaði augun
aftur, sá ég að farið var að birta
af degi. Ég heyrði bíl aka heim að
húsinu, og datt í hug hvort ein-
hverjir gestir, sem komið hefðu
flugleiðis til Gibraltar, væru aö
koma.
Ég hleypti mér í morgunkjólinn
og læddist út að glugganum. Það
var venjuleg forvitni sem kom mér
til að gægjast út — bæði þaö og
svo hitt, að Carlos hafði sagt að
Marcia væri vön að koma seint
heim stundum.
Mér féllst hugur þegar ég sá að
það var bíll Peters, sem stóð þarna.
• Marcia stóö við hann og talaði lágt
við Peter. Allt í einu opnuöust aft-
ari dymar og gamall maður kom
út. Ég sá hann ekki greinilega, en
hann var baraxla og sköllóttur og
ég gizkaði á að hann mundi vera
milli sextugs og sjötugs. Peter kom
út úr bílnum og tók undir hand-
legginn á honum og leiddi hann inn
í gistihúsið.
ER HÚN SAMVIZKULAUS?
Ég sofnaði ekki aftur þá nótt-
ina. Hvers vegna kom Peter ak-
andi með þennan gamla mann á
þessum tíma sólarhringsins? Gat
þetta verið veiki maðurinn, sem
hafði gert boð eftir honum? Hann
ÝMISLEGT ÝMISLEGT
Tökum að oKkur hvers Konai rnúrbroi
og sprengivinnu i húsgrunnum og ræs
um. Leigjum út loftpressur og vfbra
sleöa Vélaleiga Steindórs Sighvats
■,onai Aifabrekku við Suðurlands
braut. sfmi 10435
GÍSLl
JÓNSSON
Akurgerði 31
Shni 35199
Fjölhæf jarðvinnsluvé!, annast
lóðastandsetningar, greí hús-
grunna, hoiræsi o. fl.
TKK'UR ALLé.KÓNÁR kL/ÉÐNINGAR
FLJÓT ÓG VÖNDUÐ VINNA
' ÚRVaL AF ÁKLÆÐUM
LAUGAVEG 62 - SlMI 1082$ HEIMASlMI 83634
J
var að minnsta kosti ósköp vesæld-
arlegur. En hvar og hvernig kom
Marcia við þessa sögu?
Marcia kom inn til mín þegar
ég var í þann veginn að fara niður
1 morgunverðinn.
— Carlos sagði að þú hefðir
komið heim með höfuðverk í gær-
kvöldi, sagði hún áhyggjufull. —
Ef þú hefur fengið aðkenning**, af
sólstungu...
— Ég hélt það í gærkvöildi, en
ég er hress í dag. Og ég tímdi ekki
að liggja í rúminu í svona indælu
veðri...
Ég var hissa á hve eðlilega við
gátum talað saman. Hún horfði ó-
hikað með einlægni í augun á mér,
og sagðist vera komin á fætur fyr-
ir löngu, þó hún hefði fariö seint
að hátta.
— Skemmtir þú þér vel f gær?
spurði ég.
— Já, prýðilega. Þú verður að
kynnast Fuengrilos. Þau eru Ijóm-
andi manneskjur. En mér dvelst
alltaf of lengi hjá þeim. Hún
brosti og tók í handlegginn á mér.
— Við skulum koma niður.
Þegar við gengum fram ganginn
opnuðust einar dymar og gamall
maður í slitnum slopp kom út.
Ég var viss um að þetta var sami
maðurinn, sem ég hafði séð fara
inn í gistihúsið með Peter um nótt-
ina. Hann stóð í dyrunum og virt-
ist í vafa um hvort hann ætti að
fara út eða inn. Marcia sagði glað-
lega „góðan daginn!“ og við héld-
um áfram niður stigann.
Ég bældi niður í mér spurning-
arnar sem leituðu fram á varirnar
á mér, þvf að mér var farið að
skiljast, að ég gæti lent f ógöngum
ef ég talaði áður en' ég hugsaði.
Ég gaf Marciu nánar gætur meö-
an við vorum að tala saman niöri
á svölunum. Er hún aiveg sam-
vizkulaus? hugsaði ég meðan hún
lét dæluna ganga.
— Ég verð að síma í' gildaskál-
ann, sem ég var í f gærkvöldi,
sagði ég þegar ég loksins komst
að. — Ég gleymdi faröadósinni
minni á borðinu, en vil helzt ekki
missa hana.
— Ég skal síma fyrir þig, sagöi
hún stra: — Ég skal gera það
undireins og við erum búnar að
borða. Hvar varstu í gær?
Dökku augun hennar voru stór
og sakleysisleg.
— Ég held að staðurinn heiti
.,La Quissicari"
— Ég þekki hann. Hann er rétt
við torgið. Dönsuðuð þið?
— Já.
Mér þótti vænt þegar vikadreng-
urinn kom og sagði að það væri
spurt eftir mér í símanum. Marcia
brosti þegar ég stóð upp.
— Ég get gizkað á hver þetta
muni vera, sagði hún. — Peter.
Það reyndist rétt. Rödd Peters
var hlý og alúðleg í símanum. Og
þó ég væri ennþá fokreið yfir því,
sem gerzt hafði i gærkvöldi, varð
ég glöð eins og krakki þegar hann
sagðist ætla að koma og hitta mig
sfðar í dag.
— Þú. ert vonandi ekki reiö mér
fyrir að ég varö að láta þig fara
svona fljótt frá mér í gærkvöldi?
spurði hann.
Nei. Ekki gazt þú að því gert,
eða var það?
— Nei ég gat ekki að því gert,
sagði hann.
— Hvemig líður honum vini þfn-
um?
Ekki veit ég hvort það var í-
myndun, en mér fannst hann hika
dálítið áður en hann sagði, að vin-
urinn væri talsvert skárri.
— Þá hefur þér létt, sagði ég.
— Já.
Þegar ég kom aftur til Marciu
sagði hún ertandi: — Peter hefur
gersigrazt af þér, Joyce.
Ég horfði fast á hana. — Held-
urðu þaö?
— Ég sá það strax um kvöldið í
samkvæminu mínu. Manstu ekki að
ég sagði að ég skyldi verða glöð
ef þið yrðuð hjón?
Ég skyldi hana ekki. Ef hana
langaði að við Peter yrðum hjón,
hefði hún varla laumazt út til að
ná í hann í gærkvöldi og spilla
kvöldinu fyrir mér?
— En svo maður tali um eigin-
menn, er maðurinn minn skrambi
erfiður í dag, sagði hún og hristi
höfuðið. — Ef satt skal segja,
JoyCe — það er ekki alltaf dans
á rósum að vera giftur.
Hjónaband var varla dans á xós-
um hjá Carlos, heldur, hugsaði ég
með mér. Hvaða eiginmaður gat
sætt sig við að konan hans kæmi
heim í aftureldingu með öðrum
karlmanni? En hann vissi það kann-
ski ekki. Hann vissi kannski ekki
aö Peter var f Malaga.
— Ég var dálítið hissa á að hann
skyldi ekki koma í morgunverðinn,
sagði ég.
Marcia varp öndinni. — Hann
var fokvondur út af því að ég kom
svo seint heim í nótt.
— Heimsækir þú þessa vini þína
oft?
— Talsvert oft. Carlos fer aldrei
með mér. Honum fellur ekki við
þetta fólk. Og því reyndar ekki við
hann heldur. Hann reifst við þau
fyrir nokkru, og hefur ekki talað
við þau síðan.
LOFTSKEYT AMENN
Loftskeytamann vantar til starfa hjá Pósti og
síma. Vaktavinna. Laun samkvæmt hinu al-
menna launakerfi ríkisins. Upplýsingar gefur
Þorvarður Jónsson, yfirverkfrseðingur.
Póst- og símamálastjómin.
»
Það hlaut að koma sér vel fyrir
hana, hugsaði ég með fyrirlitningu.
Þá mundi Carlos varla grennslast
um hvort hún kæmi til þeirra eða
ekki. Ég fór að velta fyrir mér
hvort ég ætti að spyrja hana, hvað
hún hefði haft fyrir stafni kvöldið
sem hún átti að taka á móti mér
í Gibraltar. Svo mikið vissi ég, að
hún hafði ekki verið með Peter þaö
kvöldið, Líklega átti hann einhvem
keppinaut.
f/-----'B/lAJLIUiAN
RAOOARÁRSTÍG 31 SlMI 22022
Maðurinn sem annars
aldrei les auglýsingar
BELTI o g
BELTAHLUTIR
á BELTAVÉLAR
Keðjur Spyrnur Framhjól
Botnrúllur Topprúllur
Drifhjól Boltar og Rær
jafnan fyrirliggjandi
BERCO
er úrvals gæðavara
á hagstæðu verði
EINKAUMBOÐ
ALMENNA
VERZLUNARFÉLAGIÐf
SKIPHOLT 15 -SÍMI 10199