Vísir - 30.07.1968, Blaðsíða 9

.VÍSIR . Þriðjudagur 30. júlí 1968.
9

EINS QG FÍNASTA HÓTEL - E
BÍLARNIR GAMLIR OG LITLIR
— segir bandarískur siökkvilððsmaður um siökkvistöðina okkar
i 11ESENBÖR |
j |mmoiihi:|
í ÞAÐ ERU LESENDUR, sem
í hafa orðið í þessum þætti okk
í ar, sem birtist eins oft og
/ efni gefst til. Margir skrifa
okkur stutt og góð bréf. en
listin að segja frá ir að
vera rtuttorður op gagnorður
breytt rauðu umferðarljósunum
í grænt, því tæki í bxlnum send-
ir geisla á undan sér í ljósin."
Frú Unnur segist hafa verið
óttaslegin nótt eftir nótt, með-
Herferðin gegn öllu lifandi.
S.P.Á. er ekki sauðfjáreigandi en þykir vænt um skepn-
urnar, hins vegar hefur annar maður skrifað okkur og er hann
fjáreigandi og segir m. a. um þessi mál:
....þaö virðist rík tilhneiging hjá yfirvöldum og blaöamönn-
um að Utrýma öllum lifandi skepnum í borginni og jafnvel víðar
á landinu. Varzla bæjarlandsins kostar 584 þús. krónur á ári, þ.
e. síðasta ár, sennilega meira í ár. Ætti að vera hægt að verja
borgarlandið fyrir þessa upphæö. Nú hefur Hafliöi Jónsson einnig
tekið að sér vörzluna ásamt nokkrum piltum auk Skúla Sveinsson-
ar, varöstjóra. Fjáreigendafélagið hefur boðizt til aö taka að sér
vörzlu bæjarlandsins, en fengið daufar undirtektir. þótt þar ætti að
vera hentug lausn fyrir báöa aðila. í>að gefur auga leiö að slátr-
un alls fjár í borginni er engin lausn. í öllum nágrannasveitum
Reykjavíkur er sauðfjárbúskapur stundaöur og mundi þá verða
ágangur af búfé eftir sem áður í borgarlandinu. Ég ;pyr: Er tóm-
stundastarf okkar nokkuð þýðingarminna en t. d. sportveiðimann-
anna? Hvers vegna erum.við hundeltir, ofsóttir, sviknir, hraktir og
hrjáðir með okkar tómstundagaman? Vart getur betra tómstunda-
gaman fyrir eldri menn en að sýsla við nokkrar kindur.“
• Fjáreigandi
■ „Þetta er eins og fínasta hótel“, var það fyrsta, sem
John McDonald, bandarískur slökkviliðsmaður, sem
við hittum á dögunum, sagði eftir að hann hafði skoðað
nýju slökkvistöðina okkar í Öskjuhlíð, en hann bætti
við: „En bílarnir þeirra eru allt of gamlir og allt of
litlir“. Sjálfur er hann reyndur slökkviliðsmaður, hefur starf-
að á sömu stöðinni I Jersey City í New Jersey-ríki í 17 ár, —
og þar eru brunaútköll tíðari tn þau gerast hér hjá okkur,
timburhúsin þeirra I Bandaríkjunum eru nefnilega öllu betri
eldsmatur en steinsteypan ykkar.
McDonald er hér á ferð ásamt
íslenzkri eiginkonu sinni, Unni
Ámadóttur, sem er dóttir Áma
Gíslasonar frá Miödal, sem
margir þekkja. Við spurðum
McDonald áfram um slökkvilið-
ið í borg hans og nágrannaborg-
inni Newark, en slökkviliðsmenn
þar um slóðir voru mjög í heims
fréttunum fyrir nokkru, þegar
óeirðimar miklu brutust út þar
í fylkinu og íkveikjuæði greip
um sig meðal fólksins. „Okkar
kerfi er frábrugðið því sem hér
er,“ sagði McDonald. „Við
leggjum áherzlu á margar og
smáar stöövar, —- það er svo
mikiö atriði að komast fljótt á
staðinn, það liggur við að sek-
úndumar skipti máli í þessu
starfi," sagði McDonald, sem
daglega ekur meira en 20 metra
löngum Hawk & Ladder slökkvi-
bíl gegnum götur borgarinnar,
sem er stórborg á okkar vísu,
telur um 350 þús. manns. Bíll-
inn kostar á markaði vestra
an ...n beið eftir manni sínum
heim úr vinnunni f vetur. Þá
horföi hún á sjónvarpsfréttir af
bardögunum í New Jersey, þar
sem slökkviliðsmenn háöu von-
litla baráttu við mikla elda, sem
loguöu víða, en áttu jafnframt
von á kúlnaregni frá leyniskytt-
um. „Það var voðalegt að bíða
heima þá,“ sagði hún. „En ég
sagði þér að hafa ekki áhyggj-
ur,“ segir eiginmaður hennar
hlýlega. „Manni var ekki sjálf-
rátt,“ svarar hún að bragöi.
Þau Unnur og John hafa
dvalið hér heima í nokkra daga,
rigningardaga, því miður, en
hafa engu aö síður skoöað margt
skemmtilegt, og heimsótt vini og
kunningja, en hvað mestan á-
huga haföi John á að kynnast
slökkviliðinu hér. starfið er
honum hugleikið, enda er það
unnið vestanhafs af mikilli
þekkingu og þjálfun.
Aö loknum nokkrum ferðum
um helztu feröamannastaðina
hafði John m. a. þetta að segja
um v'jakerfið okkar: „Ég vissi
að vegirnir voru slæmir, einhver
hafði sagt mér það áður, — úff,
en svona slæmir, þaö gat ég
ekki ímyndaö mér.“
- jbp —
rúmar 5 milljónir króna og
sagði McDonald að yfirvöldin
virtust ekki spör á peningana
þegar slökkviliðið væri annars
vegar. Bílar sem þessir geta
fullhlaðnir náð a. m. k. 80 km.
hraða. „Við verðum hins vegar
að aka gætilega í borginni, en
það hjálpar okkur mikið að
með einu handtaki getum við
Stúlkur sem nautabanar
— „Þetta var bara lítið grey" segir Sigrún Valbergsdóttir
„Hvernig getur stúlkum fund-
izt gaman aö nautaati?“
„Stúlkum. Það er ekki mikið
vandamál,, bara aö vera nægi-
lega köld, þá kemur þetta allt.“
„Heldur þú að kálfurinn geri
ekki alveg út af viö þig?“
„Nei, nei. Greyiö er svo vit-
laust. Hlæja framan í hann
og lyfta, aðeins upp pilsinu, þá
guggnar hann alveg."
Meira vildi hún ekki segja
þessi hugrakka stúlka, en hún
er eflaust sá kvenmaður, sem
kallar ekki allt ömmu sína.
Sigrún berst við bola litla
leg.
- stellingin er sannarlega glæsi- i
Tþað er ekki á hverjum degi
sem íslenzkar stúlkur lenda
í nautaati, En það gerðist þó fyr
ir nokkrum vikum að Sigrún Val
bergsdóttir, nýstúdent frá Verzl
unarskóla íslands brá sér í
líki nautabana. Verzlunarskóla
stúdentar brugðu sér i skemmti
„reisu" til Spánar. Sigrún, sem
er skörungur mikill, gekk fram
og stóö í fimmtán mínútna viö
ureign við kálf einn ógurlegan
ásýndum og fór með sigur af
hólmi. Vísir náði tali af Sigrúnu
er bardaginn stóð sem hæst og
þá sagði Sigrún:
„Þetta er það æðisgengnasta
sem ég hef lent f“.
eins og forfeður vorir, þerrar
beir rituðu Islendingasöxjurn-
ar. Bréf til okkar e'<?a að send
ast til eftirfarandi heimilis-
fangs: Dagblaðið Vísir, „Les-
endur hafa orðið“, Laugavegi
178, Reykjavík.
„Þar bíðtir dauðinn
glottandi“
„Fáir dagar eru til mestu um
ferðarhelgar ársins og dauöinn
bíður glottandi á blindhæðinni
eftir næsta fómarlambinu. Verð
ur það þú eöa ég, þitt fólk eöa
mitt?“ Þannig spyr J.H. í bréfi
til blaösins um umferðarmál og
skiptingu á blindhæöum.
Ég hélt í einfeldni minni að
öllum blindhæðum á þjóðvegun-
um myndi skipt fyrir H-dag
annars yrðu þarna lífshættuleg-
ar gildrur. Á aö bíða eftir ein-
hverri lágmarkstölu látinna og
slasaðra? Ef hið opinbera á ekk-
ert í sjóði frá bifreiöaeigendum
sem leggja má fram strax til að
reyna að koma í veg fyrir stór-
slys, sem vofa yfir á blindum
beygjum og hæöum, fæ ég ekki
betur séð en kalla veröi á !iö
úr félögum bifreiöaeigenda og
frá Öruggum akstri að ógleymd-
um vöskum og ósérhlífnum
bjöirgunarsveitum SVFl og Flug-
björgunarsveitinni til að afnema
verstu staðina. Fáir dagar eru
eftir til mestu umferðarhelgar-
innar, — það ríður á aö sýna
fyllstu varkárni".
Tvífættir sauðir á
götum Reykjavíkur.
S.P.Á. er einn þeirra, sem hef-
ur skrifað okkur um hin við-
kvæmu sauðkindamál, sem hafa
verið ofarlega á baugi að undan
förnu í Reykjavík. Segir hann
m.a. þetta um reynsluna af sauð
kind í Edinborg í Skotlandi:
... „þrátt fyrir hina fögru blóma
garða Edinborgar gengu tugir
sauðfjár lausir í miðri borginni
þar sem heitir Arthurs Seat og
voru kindurnar hinar gæfustu.
Þarna eiga flestar fjölskyldur
hunda og sumar fleiri en einn.
Ég sá konu eina fara frá barna-
vagni með'ungbarni, hundurinn
sá um að gæta barnsins, konan
gat verið róleg, ferfætta barn-
fóstran var örugg.
Sauðkindin og vel valinn hund
ur, eru prúðustu skepnur, sem
hægt er að hugsa sér. Vildi ég
heldur mæta þessum dýrum á
götum Reykjavíkur en margri
mannskepnunni. sem þar er á
reiki dag og nótt. Það væri nær
að see^ 'tríð á hendur tvífættu
sauðk' - ni og heimta hana út
úr bæjarlandinu f staðinn fyrir
að gera aðsúg að saklausum
skepnum, ég segi sakleusum,
þv£ það eru garðeigendur, sem
eiga að sjá um að garðar þeirra
séu skepnuheldir...“