Dagblaðið Vísir - DV - 05.12.1981, Blaðsíða 18

18
DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. LAUGARDAGUR 5. DESEMBER 1981.
Halldór Ásgeirsson er fæddur árið
1956. Hann lauk stúdentsprófi 1976 og
hélt til útlanda sama ár i langt ferðalag,
m.a. til Indlands. Árið eftir skráði
hann sig í myndlistar- og kvikmynda-
deild háskólans Vincennes í París.
Halldór lauk þaðan námi vorið 1980.
Hann hefur haldið einkasýningar
hérlendis og tekið þátt í samsýningum
víðaíEvrópu.
Porformance
ar miðUI
— Hver er staða þín í hinu stóra
hugtaki performance?
— „Áður en ég svara þessari
spurningu er kannski nauðsynlegt að
skilgreina ögn fyrirbærið performance.
Ég álít, að performance sé fyrst og
fremst miðill en ekki ákveðið form.
Hér er um að ræða visst ferli, sem
byrjar og endar og er háð tíma og rúmi.
Erfitt er að tala um efniskennd per-
formance, sem er umfram allt sjónrænt
fyrirbæri. Þá koma einnig utan að
komandi hlutir eins og viss hljóð og
effektar. Ég hef þá skoðun að per-
formance sé einn stærsti frelsis-
möguleiki í nútímatjáningu, enn
fremur getur hann aðlagast flestum
aðstæðum. Það gefur því auga leið, að
performance er mjög viðkvæmt
tjáningarform, þar sem allt er leyfilegt
svo framarlega sem listamaðurinn trúir
því sjálfur. Maður er sem nakinn og
vandinn er því að detta ekki í klisjur.
Forsendan er því hugmyndafræðileg,
sem maður verður að endurnýja gagn-
vart hverjum performance.
Hvað varðar minn eigin listper-
sónuleika, sprettur allt frá minum eigin
veruleika. Þá nota ég performance sem
hluta af öðrum miðlum, sem tengjast
mismunandi á hverjum tíma. Per-
formance kemur þannig út hjá mér sem
framlenging á hefðbundinni listtækni,
því myndveruleikinn getur verið
skráður samtímis í fjölda miðla. En
performance hefur þó ávallt þá sér-
stöðu, miðað við aðrar listgreinar að
hann lifir aðeins þá stund, sem hann er
framkvæmdur. Performance er ekki
ævarandi minnisvarði. En þá kemur
líka inn annar hlutur, sem eru
heimildir, eins og t.d. ljósmyndir,
video etc., en þessi vitnisburður er þó.
ávallt annars flokks í sköpuninni.
TJáskipti mannsins
Hvað varðar mín sjónmenntavandamál
getum við kynnst þeim með því að lita á
eitt verk, sem ég framkvæmdi i Noregi
fyrir skömmu. Undanfarið hef ég pælt
mikið í tjáskiptum mannsins. Fyrst
voru það hreyfingar síðan alls kyns
ristur, rúnir, ritmál og önnur tjáskipti.
Hér er um að ræða skrásetningu á mín-
um tiifinningum með myndletri, sem
þýðir í raun ekki neitt og á sama tima
eitthvað. Þetta sprettur beint út frá
mínum tilfinningum og spontant
hugsun. í þessu tiitekna verki er til
grundvallar viss structure/bygging,
sem er pappírs-renningar, sem lagðir
eru í kross á gólfið, sem er um 500 m2.
Þar sem renningarnir mætast eru dósir
með rauðum, gulum, bláum og
svörtum hreinum lit. Ég er með
gjallarhorn, tek einn litatón, fer upp í
stiga (sem er hluti af mynd-
byggingunni) og skrifa beint mínar
hugsanir og tilfinningar með mynd-
rænu táknmali. Ég skrifa/mála mis-
munandi tungumál með tón-
blæbrigðum. Þannig skapast
samsvörun milli tungumálsins og
myndmálsins. Eftir um hálf-tíma eru
renningarnir útfylltir. Þá öskra ég í
gjallarhornið helli niður litunum,
þannig að allt renni saman, stíg með
Viðtal við Halldór Ásgeirsson
myndlistarmann
fæturna í litinn, geng af stað, ýti
rúllunni á undan mér og geng uns allur
litur hverfur, þannig endar verkið ”
Myndinni fíoygt
„í þessu verki er ég að fjalla fyrst
og fremst um mínar eigin tilfinningar
og formræna myndskrift. Structure
verksins afmarkast af arkitektúr
hússins, sem er um leið uppistaða
verksins. Þá er ég sjálfur hluti af
verkinu, mitt form er hluti af mynd-
byggingunni. Þannig er ég sjálfur
ákveðin vidd í verkinu og tíminn sem
tekur að vinna verkið. Síðan er
myndinni fleygt — Búið. Þá upplifir
hver áhorfandi þetta á sinn hátt.
Þetta er ekki spuming um fagur-
fræði. List er ekki spurning um
eitthvað fallegt eða Ijótt.”
„Það xkmftmst samsvönjn miKI tungumáískis og myndnMsJns."
Sjónræn reynsia
— Getum við talað um
akademískan performance á íslandi?
— „í rauninni er hér ekki um neinn
hugmyndafræðilegan pabba að ræða.
S.Ú.M. ið byrjaði með performance,
þar sem allt byggðist á reynslunni,
sjónrænni reynslu.
Hér á landi er lítið um hugmynda-
fræðilegar reglustrikur. Hér blandast
allt saman. Ég sé til dæmis hjá yngra
fólki, að punkið er komið inn í per-
formancinn þar sem allt gengur út á
innri pirring. Maður snýr sér að
sjáifum sér, eðlilega meðvitaður um
utanaðkomandi forsendur. Hér er
mikið Iögð áhersla á ákveðna frásögn
og formræna vinnu. Þessi íslenski per-
formance er þvi oft stefnumót ólíkra
stefna, listefna, sem annars geta lifað
sérstöku lífi.”
-GBK.
„Ég geng uns Itturinn hverfur... "
„Sdgénn er h/Uti af myndbygglngunnl".