Dagblaðið Vísir - DV - 28.10.1982, Blaðsíða 37

DV. FIMMTUDAGUR 28. OKTOBER1982.
37
DÆGRADVÖL DÆGRADVÖL DÆGRADVÖL
„Skemmtilegast að
taka myndir af fólki”
— segir Tage Ammendrup
Framleiðendur Ijósmyndavéla
kappkosta að búa til æ fullkomnari
linsur til þess að auka myndskerp-
una, en stundum hagar þannig til
að skerpan spillir fyrir því sem Ijós-
myndarinn vill leggja áherslu á.
Þessa mynd tók Tage Ammendrup
af ungri og fallegri leikkonu, Ragn-
heiði Elfu Arnardóttur. Til þess að
laða fram enn frekar munúðarfullan
munnsvipinn og fjarrænu augn-
anna leitast hann við að þurrka út
önnur einkenni sem ella myndu
bera myndina ofurliði. Hann hefur
notað aðdráttarlinsu og stórt Ijósop
þannig að einungis varir, augu og
nasavængir eru fyllilega skörp, en
til þess að bæta svo enn betur um
hefur hann kópierað myndina
gegnum rasta sem kallað er, strík-
að gler eða filmu.
Myndirnar úr sjóróðrinum. Vonandi ber þær að lokum fyrír augu sjómann
anna.
„Mér finnst langskemmtilegast aö
taka ljósmyndir af fólki, þaö er svo
rnikill fjölbreytileiki í mannlífinu,”
segir Tage Ammendrup, dagskrár-
stjóri lista- og skemmtideildar sjón-
varpsins. Tage hefur stjómaö ógrynni
sjónvarpsþátta, einhvers staöar á milli
900 og 1000, og viö höfum öll einhvem
tima notið góös af þeim verkum hans
heima í stofunum hjá okkur. Hitt er fá-
um kunnugt aö Tage er áhugasamur
og afkastamikill ljósmyndari. Hvorki
hann né nokkur annar hefur kastað
tölu á þær ljósmyndir sem hann geym-
ir heima hjá sér, en þær skipta tugum
þúsunda, og þaö sem kannski er meira
um vert, ljósmyndafróðir menn telja
hann mjög glúrinn á því sviöi, þótt
sjálfur sé hann ekkert nema lítiilætið
og vilji sem minnst um þaö tala.
„Annars er ég ekki á neinni sérstakri
línu í ljósmyndun,” segir Tage. Stund-
um langar mig út á Alftanes til aö taka
myndir af f jörunni, fulgunum eöa ljós-
broti sjávarins, og þá geri ég þaö.
Stundum langar mig tU þess aö ljós-
mynda mannlífið og þá ek ég bara
niður í bæ og munda vélina þar sem
gott er að bera niður. En þetta kemur í
bylgjum hjá mér, stundum tek ég
mikið, stundum Utið, stundum tek ég
lélegar myndir og stundum skárri.
Þetta er nú munurinn á okkur áhuga-
mönnunum og þeim sem gera þetta aö
sérgrein. Atvinnumaðurinn veröur
aUtaf að skUa jöfnum og góöum
árangri, en viö hinir höfum hvorki
tima né peninga tU þess aö ná sams
konar leikni — en hvað gerir þaö svo
Tage Ammondrup skoðar HstaverkiÖ. D V-mynd BH
sem til þegar maöur hefur gaman af
þessu? Einu sinni vorum viö hjónin á
Rhodos sem er grísk eyja. Viö vorum í
opnum jeppa og mættum tveimur kon-
um, ríðandi á jafnmörgum ösnum. Þær
voru greinilega aö ríöa heim af akrin-
um og höföu poka fyrir framan sig á
ösnunum. Þetta var náttúrlega geysi-
lega myndrænt eins og þú getur ímynd-
aö þér, ég snarhemlaði, stökk út úr
bUnum og fór aö taka myndir af mikl-
um móöi. Þá sló önnur konan í asnann
og reiö til mín. Eg hélt aö hún vildi fá
einhverja greiðslu fyrir fyrirsætustörf-
in og fannst þaö ekki nema sanngjarnt,
en þá tók hún upp heilmikiö af hvers
kyns ávöxtum og gaf okkur hjónunum
svo aö ég stóð eftir með fangið fullt af
gróðri og nokkrum góöum ljósmyndum
sem hjálpa mér til þess aö rifja upp
þetta skrítna og skemmtilega atvik,”
sagöi Tage Ammendrup.