Dagblaðið Vísir - DV - 23.02.1985, Blaðsíða 7

DV. LAUGARDAGUR 23. FEBRUAR1985.
Stones að hljómsveitin sé hættuieg þeim
sem komi náiægt henni. Sumir deyja,
aörir lenda i dópi og ails konar vitleysu.
Hvert er þitt svar viö þessu?
Hm. Þaö er óheppilegt ef eitthvað
svona lagað hefur gerst. Ég get ekki
hugsað mér sjálfan mig gera neinum
illt viljandi, og ekki einu sinni óvilj-
andi. En það er óhjákvæmilegt að sitt-
hvað fari úrskeiðis. Þetta er harður
bransi. Ég ætla ekki að ásaka aðra en
hvað um til dæmis Pretenders? Ekki er
ástandið skárra þar. Gg alltaf hljóta
einhverjir að heltast úr lestinni.
Kannski virðist ég óskapiega kaldhæð-
inn — það var ekki ætlunin.
En ég er að velta því fyrir mér: hverja
hef ég persónulega skaðað. Hverjum
hef ég reynst illa?
Brian Jones?
Brian Jones? Kemur ekki til mála.
Hljómsveitin i heild hefur sjálfsagt
skaðað ýmsa en ég persónulega...
Marianne Faithful?
Marianne var nærri búin að drepa
mig! Gleymdu þessu! Ég hélt ég myndi
ekki sleppa lifandi — Marianne
Faithfui og Anita Pallenberg: hjálp!
Hittirðu hana nokkurn tíma?
Marianne? Já, það kemur fyrir. Nú
hef ég reyndar ekki hitt hana býsna
lengi. Og Anitu hef ég heldur ekki séð
lengi. Hún er farin að lifa heilbrigðu
lífi og býr 1 London. Þegar ég hitti hana
siðast þekkti ég hana ekki. Hún leit svo
vel út.
Sjáffsœvisagan var
of sundurlaus
Þú ætlar aö útskýra þina hlið mála
með sjálfsævisögu þinni. Ég hef heyrt aö
fyrsta uppkastið hafi ekki verið nógu
safarikt fyrir forlagið. Er það rétt?
Sannleikurinn er sá aö ég vildi ekki
gefa það út. Það var of sundurlaust.
Forlagið vildi borga mér og gefa það út
en ég vildi viöa að mér meira efni.
Ég átti ekki 1 neinum erfiðleikum
með að rifja þessa tima upp. Það er
kannski ekki hægt að muna eftir hverju
smáatriði. Það sem er erfiðast er að ná
tökum á áttunda áratugnum. Það er
miklu erfiðara en sjöundi áratugurinn.
Hvert er þitt álit nú á sjöunda ára-
tugnum?
Bíddu þangað til bókin kemur út!
(Hlær.) En þetta er flókið mál.
Auðvitað snertir það mig persónulega
en jafnframt það þjóðfélag sem ég ólst
upp í. Ég var lengi að þroskast. í þá
daga varð fólk ekki fullorðið fimmtán
ára eins og núna heldur um tvitugt. Og
það er erfitt að öðlast yfirsýn yfir heilt
tímabil.
Hvers vegna er áttundi áratugurinn
þér erfiðari en sá sjöundi?
Ja, hann er bara nær og maður hafði
sig ekki eins mikið í frammi. Maður
fann sig ekki jafn vel. Og ég var að
47
eldast og hvað var á seyði? Var ég i
fremstu víglinu eða þeirri öftustu? Ég
veit það ekki. Ég hef ekki öðlast
lyklana ennþá.
Ef við færum okkur inn i niunda ára-
tuginn langar mig að vita hvað þér finnst
um uppgang ihaldsaflanna á Bretlandi
og f Ameriku.
Mér finnst það ömurlegt. Ég kann
ekki við þetta trúarhjal sem er þessu
samfara. Á Englandi erum við litið
fyrir svoleiðis. Konurnar hafa sig held-
ur ekki mikið i frammi. (Hlær.) Ég vil
ekki hljóma eins og karlrembusvin en
svona er þetta. Auðvitað hafa konum-
ar og fjölskyldurnar mikil áhrif hjá
okkur en þau áhrif eru bara ekki svona
sýnileg.
Gaman að
fítiu stelpunni
Hvað um þina eigin fjölskyldu? Ætla
einhverjar af dætrum þlnum aö feta i fót-
spor þin?
Ja, mér þykir gaman að fylgjast með
þeim og sjá hvort einhver þeirra getur
spilað. Elsta stelpan, Karis, spilar á
hörpu. Það er sniðugt. Ekki beiniinis
auðvelt að flytja hörpuna með sér. Og
það er erfitt. Erfitt fyrir fingurna og
bakið þegar maður þarf að flytja hana.
En Karis kann vel við hana. Hún spilar
lika á píanó.
Nú, sú minnsta er ekki orðin árs-
gömul en ég er búinn aö kaupa handa
henni sílófón. Já, þær hafa allar gaman
af þvi. Þetta er svona tæki sem gefur
ekki frá sér hljóð heldur lemurðu á það
og þá hoppar bolti upp i loftið.
Það hlýtur að vera gaman að henni.
Já, það er gaman, ég segi þaö satt.
Og bróðir minn á sex krakka. Hann á
þá að visu ekki alla sjálfur en þetta er
hans fjölskylda. Og þau koma i heim-
sókn og það er eins og heilt vitfirringa-
hæli.
Og þú gefur stelpunum þinum heilræði
eins og hver annar faðir?
Auðvitað verður maður að gefa þeim
ýmis heilræði á lifsleiðinni. Það er gott
ef þær koma og tala við mann en
krakkar eru reyndar ekkert sérlega
hrifnir af þvi að tala. .. Annars ætti ég
ekki að tala mikið um þær. Þær eiga
eftir að lesa þetta og verða miður sin.
Allt i lagl. Ein spurning að lokum: ef
sólóplatan þin gengur vel, hvað tekur þá
vlð?
Ég veit það satt að segja ekki. Það
myndi gleðja mig mikið ef hún gengur
vel. Það myndi gleðja mig ef fólki fell-
ur vel við plötuna og það sem hún seg-
ir. Ég vona að hún seljist en maður veit
aldrei hvernig það fer. Ég er búinn að
vera i þessum bransa nógu lengi til að
vita það.
Endursagt & þýtt úr
Rolling Stone: -IJ.