Dagblaðið Vísir - DV - 23.02.1985, Blaðsíða 16

56
DV. LAUGARDAGUR 23. FEBRUAR1985.
MORDIP A FJÖRVGU
YFIRSTETTARFRUNNI
„Eg er svangur, mamma. Eigum við
ekki aö fara að fá okkur eitthvað að
borða?”spurðiFausto, 10 ára.
„Jú, við gerum það bráðum. Eg leita
að einhverju i ísskápnum sem þú getur
byrjað á og svo bý ég til almennilegan
mat þegar ég kem heim,” svaraði
Elena Paglia.
„Ertu að fara eitthvað, mamma? ”
„Já, ég þarf að skreppa í bæinn og
kaupa dálitið af ölkelduvatni.”
„Verðurðu nokkuð lengi? ”
„Nei, nei. Ég skrepp bara skottúr.
Ég fer á bílnum svo ég verði fljót.”
Elena kyssti yngsta son sinn og
yfirgaf íbúðina. Hún ók niður í bæ í átt
að bar á Piazza San Luigi, keypti tvær
flöskur af ölkelduvatni í lítraflöskum
og sneri aftur til íbúðarinnar. Það leit
út fyrir að Fausto þyrfti ekki meiri
mat — að minnsta kosti ekki í bili, og
þar sem Elena haföi verið í tennis áður
en hún og Fausto komu heim fór hún í
sturtu áður en hún fór í eldhúsið að búa
til matinn.
Hún setti spaghetti á straum á raf-
magnseldavélinni og ætlaöi að fara að
leggja á borö þegar hún mundi eftir
sjónvarpsfréttunum. Hún gekk inn í
setustofuna og kveikti á sjónvarpstæk-
inu.
Síðar borðaði hún með Fausto. Hann
fór aö sofa um hálftíu og um þaö bil
klukkustund síðar fór Elena líka að
sofa.
Afbrýði?
Dyrasiminn vakti hana klukkan tvö
eftir miðnætti. Þegar hún tók upp tóiið
heyrði hún rödd dyravarðarins. Rödd-
in var syfjuleg en samt nokkuð upprif-
in. „Afsakið að ég hringi, en lögreglan
er komin og vill fá að tala við yður. Það
erBevilacqualögregluforingi...”
Elena Paglia fór í slopp, gekk út og
opnaði aðaldyrnar. Miðaldra maður
gekk út úr lyftunni. Hún bauð honum
inn fyrir og leiddi hann til sætis í dag-
stofunni. Félagar hennar, blaðamenn-
imir á glæparitstjóminni á II Mattino,
höföu sagt henni að hann væri einn af
séniunum í glæpalögreglunni. Þetta
var i fyrsta skipti sem hún sá hann.
„Mér þykir leitt að þurfa að trufla
yður svona um miðja nótt en Anna
Grimaldi var myrt fyrr í kvöld og ég er
með nokkrar spumingar sem ég þarf
að leggja fyrir yður. Ég vil gjaman fá
að vita hvað þér gerðuð frá því um það
bil 17 síödegis.
„Ef þetta snýst um HANA (orðið var
sagt með fyririitningu) skyldi þá mað-
urinn minn fyrrverandi ekki vita
meira um máiið en ég?” spurði Elena
Paglia.
Þessi viðbrögð komu Bevilacqua
ekki á óvart. Hann hafði átt von á ein-
hverju í þessa átt. Á leiöinni tii hennar
haföi hann spurt sjálfan sig hvort þetta
morð væri sprottið af afbrýði. Hann
hafði einnig velt fyrir sér þeim mögu-
leika að þetta væri hefndaraðgerö af
hálfu hreyfingar sem nefnd er Cam-
orra.
Camorra er napólísk hreyfing. Við-
fangsefni hennar eru til dæmis mann-
rán og bankarán sem blómstra meira
en nokkru sinni á Italíu.
Bevilacqua átti eftir að hugsa tals-
vert um fjarvistarsönnun Elenu
Paglia. Hún hélt því fram að hún væri
með fjarvistarsönnun. Tuttugu
mínútna fjarvistarsönnun.
Það að Anna Grimaldi var myrt með
fjórum skotum einmitt kvöldið sem
Bevilacqua átti frí fór talsvert í taug-
arnaráhonum.
En morð er stórviðburður. Sérstak-
lega þegar það er framið i einni aðal-
fjölskyldu bæjarins og sérstaklega
þegar sá, sem myrtur er, er eins og
Anna Grimaldi var, umtalaöasti fjöl-
skyldume ðlimurinn.
Að vísu hafði annar fjölskyldumeð-
limur orðið til að stela senunni frá
henni tvo mánuðina áður en þetta gerð-
ist.
Það var Gianluca Grimaldi, einn
mága hennar. Hann var aðlaðandi
glaumgosi sem sást oft með unglegri
og fjörugri frænku sinni. Honum hafði
verið rænt og fyrir lausn hans höfðu
verið borgaðar nokkrar milljónir líra.
Lausnargjald
Þetta hafði verið langdregið mann-
ránsmái og það var almenn skoðun
manna að Gianluca hefði verið myrt-
ur. En svo byrjuðu kjaftasögurnar að
grasséra. Þær snerust um það að Anna
Grimaldi hefði gengið í málið og reynt
að semja við mannræningjana. Mikið
lausnargjald hefði verið greitt (upp-
hæðin leyndarmál) og mánudaginn 9.
mars 1981 sneri Gianluca aftur til
heimilis síns i Napólí. Anna var myrt
22 dögum síðar, þriðjudaginn 31. mars.
Það var freistandi að reyna að tengja
morðið og mannránið saman.
Það er að segja ef ýmis önnur máls-
atvik hefðu ekki bent til ástríðuglæps
eða afbrýðimáls. Þetta var ekki fyrsta
skipti á ævi önnu sem önnur kona hafði
hatað hana og verið afbrýðisöm út í
hana en þetta var í fyrsta skipti sem
afbrýði hafði leitt til blóðsúthellingá.
Anna var vön því aö aðrir væru af-
brýðisamir út i hana og öfunduðu
hana. Við hverju öðru var að búast
þegar maður var dóttir eins ríkasta
manns á Italíu og giftur inn í efna-
mikla fjölskyldu? Hún var vön því að
vera öfunduð fyrir sakir auðæfa sinna
og fegurðar. Auk þess var hún aðlað-
andi. Þegar hún var ung stúlka
hnöppuðust piltarnir í kringum hana.
Þegar hún var táningur kynntist hún
fyrstu mönnum í lífi sínu. Hún flögraði
um eins og fiðrildi sem nýtur þess að
skemmta sér.
Giftist 18
Hún giftist Ugo Grimaldi þegar hún
var einungis 18 ára að aldri. Hann var
af skipaeigendafjölskyldu sem átti
miklar eignir. Hún varð ólétt 19 ára.
Miðað viö hana var Ugo Grimaldi mið-
aldra maöur. Þau gengu saman inn i
yfirstéttarlíf borgarinnar. Þau voru
þar sem hinir ungu, hinir ríku og hinir
fögru söfnuöust saman. Ugo Grimaldi
vanrækti samt ekki fyrirtæki sín þess
vegna heldur varð hann æ uppteknari
af þeim. Þau eignuðust fjögur böm.
Tvær stúlkur og tvo drengi. Elvira,
næstelsta stúlkan, varð 22 ára einmitt
þennan dag, 31. mars þegar móðir
hennar var myrt. Sú var raunar ástæð-
an fyrir því að lík móður hennar fannst
einum og hálfum tíma eftir aö morðið
var framið. Annars hefði getað liðið
miklulengritími.
Ugo Grimaldi eyddi drjúgum tíma í
Róm. Þaðan stjómaði hann ýmsum aö-
gerðum sínum. Á meðan dvaldist kona
hans í Napólí þar sem hún bjó i lúxus-
íbúð á Via Petrarca.
Lúxusíbúð var kannski ekki nákvæm
lýsing á heimili þeirra hjóna. Frekar
átti við að lýsa því sem Hollywoodhöll.
Blaðamaður
Á fyrstu árum hjónabands sins haföi
Anna áhuga á rekstri fyrirtækisins.
Hún fylgdist mjög vel með rekstri
hinna 34 skipa flotans og eignaðist eig-
in lystisnekkju, 60 metra að lengd, sem
hún tók þátt í kappsiglingum á. Siðar
kastaði hún sér út í kirkjulegt starf og
varð virk innan Rauða krossins. Hún
gekkst fyrir góögeröarstarfsemi sem
skildi fólk eftir agndofa. Það sama átti
við um aðgangseyrinn að þessum
ágætu góðgerðarsamkomum. Fólk átti
oft gjarnan dálítið erfitt um andar-
dráttinn eftir að hafa heyrt hann.
Hvar sem Anna fór var hún mið-
punkturinn. Tískuhönnuðir saumuöu á
hana fötin. Skósmiðir frá Fioretiu
gerðu skó hennar í höndunum. Hún var
ákveðin í að verða ekki „vesalings litla
ríka stelpan” en það kom að því að hún
gerði sér ljóst að það var einmitt þann-
ig sem fólk sá hana. Þá ákvað hún að
gera eitthvaö i málinu.
Hana langaöi til að gerast blaðamað-
ur. Hún hafði ótvíræða hæfileika. Hún
fór aö umgangast blaðamenn og eign-
aðist fjóra elskhuga úr þeirra röðum.
Þeir voru allir yfirheyrðir af Agostina
Bevilacqua lögregluforingja. Það
hafði enga þýðingu fyrir framgang
málsins.
Fimmti elskhugi önnu úr röðum
blaðamanna var Ciro Paglia. Hún
kynntist honum þegar hún byrjaði að
vinna á II Mattino. Hann var dálkahöf-
undur þar. Hann var sex árum yngri
en hún. Þau sögöu það bæði að þetta
hefði verið ást við fyrstu sýn. Elena,
eiginkona Ciro Paglia, sem einnig var
blaðamaður á þessu blaði, varð ekki
glöö þegar hún komst aö þessu. Hún
vann ekki á sama stað og skötuhjúin
heldur á ritstjórn sem var staösett í
Sorrento.
Það var ekki langur vegur frá heim-
ili Paglia til Grimaldi villunnar og El-
ena varð bitur vitni að því hvemig
maður hennar fór hvað eftir annað að