Dagblaðið Vísir - DV - 19.06.1986, Blaðsíða 14

14
DV. FIMMTUDAGUR 19. JÚNÍ 1986.
Spurningin
Hefur jökullinn áhrif á sálar-
lífið?
Spurl í: Ólafsvík.
Þorbjörg Alexandersdóttir, Rifi:
Ég er ekki fjarri því. Fólk hérna
hefur mikið hugmyndaflug.
Helga Gunnarsdóttir, Akureyri:
Fólk er ekkert öðruvísi héma en
annars staðar.
Örn Kjartansson:
Nei, ég held ekki.
Hulda Pétursdóttir:
Nei, hann hefur engin áhrif.
Anna Kristin Arnardóttir, tveggja
ára:
Nei.
Ásdis Schram, Reykjavík:
Ólsarar em allavega ekki eins og
fólk er flest.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Ferðamannafárið
Bóndi skrifar:
Mér hafa fundist athyglisverðar
þær umræður sem skapast hafa hér
á síðunni um erlenda ferðamenn.
Ekki þarf að fjölyrða um öll þau
vandamál sem skapast þegar fjöldi
fólks, sem lítið þekkir til lands og
þjóðar, heldur út í náttúmna.
Það ætti öllum að vera kunnugt
um þau slys sem hafa orðið vegna
óvarkámi þessara útlendinga. Menn
hafa lagt í ár og vötn á illa búnum
bílum, klifið fjöll og jökla með léleg-
an útbúnað og oft hefur hurð skollið
nærri hælum. Því er ég að minnast
á þetta nú að sem bóndi hef ég haft
mikið af erlendum ferðamönnum að
segja. Þær sögur em margar hveijar
ekki góðar. Auðvitað em til undan-
tekningar frá reglunni en sumir
þessara ferðamanna virðast ekki
vita neitt í sinn haus.
í fyrra börðu til dæmis að dyrum
hjá mér ung hjón. Þetta var um
hánótt og ég vitaskuld í fasta svefni.
Hjón þessi vom á gömlum fólks-
vagni og þau báðu mig um að líta á
bílinn sem hafði stöðvast skammt frá
bænum. Ég lét tilleiðast og fór og
kíkti á bílinn. Ekki sá ég hvað var
athugavert en bíllinn leit þannig út
að mér fannst heldur ólíklegt að
hann kæmist nokkuð lengra. Þegar
ég fann ekkert athugavert fóm þessi
hjón fram á það við mig að ég keyrði
þau að næstu vegamótum. Þangað
vom tugir kílómetra og ég sagði við
þau að ég þyrfti á hvíld að halda
enda stæði heyskapur sem hæst. Þá
bmgðust skötuhjúin ókvæða við,
kölluðu mig öllum illum nöfnum og
snem ú brott í fússi.
Bóndi kann ýmsar ófagrar sögur af samskiptum sínum við erlenda ferða menn.
Margar fleiri sögur af þessu tagi
kann ég frá að segja. Ég er því, eins
og fleiri, óhress með hvaða stefnu
ferðamannaþjónustan á íslandi hef-
ur tekið. Það þýðir ekki að sleppa
þessum útlendingum algerlega eftir-
litslaust út á landsbyggðina þegar
margir þeirra em eins og fiskar á
þurm landi. Þetta er mál sem við
Islendingar þurfum að athuga gaum-
gæfilega áður en ferðamannafárið
verður of yfirgengilegt.
Um blessuð bómin
Anna H. hringdi:
Sjaldan fellur eplið langt frá eik-
inni segir gamall málsháttur. í allri
umræðunni um vímulausa æsku
finnst mér hafa gleymst að þessi
blessuð böm, sem lent hafa í
ógæfú, eiga sér fyrirmyndir. Þessar
fyrirmyndir em foreldramir sjálfir.
Mér finnst alveg forkastanlegt
hvemig sumir foreldrar haga sér.
Sumir þeirra drekka eins og skepn-
ur og það er því ekki nema von
að böm þeirra leiðist út í ógæfu.
En sem betur fer virðast bæði for-
eldrar og ungviði vera að vakna
til lífeins og gera sér grein fyrir
skaðsemi hvers konar vímuefria. I
mínu ungdæmi gatfólk vel skemmt
sér án þess að neyta áfengis. Nú
virðist þetta ekki vera hægt lengur
og það þykir mér miður.
En umfram allt hvet ég þá sem
að þessum málum starfa í dag að
halda áfram á sömu braut. Bjöm-
inn er ekki unninn en hann vinnst
ömgglega ef ötullega verður starf-
að að jæssum vandamálum.
Vinnugleði
Halldóra hringdi:
Sjaldan er nægilega brýnt fyrir
fólki að vera glatt og hamingju-
samt við vinnu sína. Það er iðu-
lega, þegar maður kemur inn í
verslun eða veitingastað, að við
manni tekur svipþungt og enn
brúnaþyngra starfsfólk.
Þetta er bagalegt því oft eyði-
leggja svona móttökur algerlega
fyrir manni ánægjuna. Mér finnst
að fólk, sem ekki treystir sér til
að brosa á launum, eigi alls ekki
að sækja í þjónustustörf. Vinna
þess er að vera liðlegt við kúnn-
ann. Ef viðkomandi er ekki sáttur
við það er öllum fyrir bestu að
hann hætti. Ég vil þó líka taka
fram að ekki er hægt að setja alla
undir sama hatt hvað þetta varð-
ar. Það er líka til þjónustu- og
afgreiðslufólk sem er vinnugleðin
uppmaluð og reiðubúið að gera
nánast allt fyrir mann.
Um myndbirtingar
K.Sn. skrifar:
Ég vil biðja fréttamenn sjón-
varps, sem stóðu fyrir myndbirt-
ingu af þeim mönnum er koma við
sögu í svonefndu Hafskipsmáli, að
hugleiða eftirfarandi. Ef almenn-
ingur hefúr þörf fyrir nákvæma
nafn- og myndbirtingu af þeim sem
tengjast Hafskipsmálinu,
hversu áríðandi, sjálfeögð og þýð-
ingarmikil er þá ekki mynd- og
nafiibirting af ofbeldismönnum,
svo ekki sé talað um slíkar upplýs-
ingar um sölumenn dauðans í
eiturlyfjamálum.
Hafið þakkir fyrir nafn- og
myndbirtingar í slíkum málum en
skömm fyrir myndatöku af Haf-
skipsmönnum.
HRINGIÐ í SÍIVIA
27022
MILLIKL. 13 OG 15
EÐA SKRIFIÐ
Landsbyggð an
listaháb'ðar
Utanbæjarmaður skrifar:
Mikið afskaplega er landsbyggðar-
stefnunni fylgt út í ystu æsar. Nú hafa
höfúðborgarþúar haldið listahátíð
sína með pomp og pragt og flestir að
vonum ánægðir.
En hvað um okkur sem búum úti á
landi? Eigum við ekki að hafa jafnan
rétt til að njóta þess sem við borgum
fyrir? Vitaskuld, við greiðum jafnháa,
ef ekki hærri, skatta en flestir í
Reykjavík. Ég vil ekki leggja að jöfnu
að sjá listviðburði með eigin augum
og að sjá þá í sjónvarpinu. Ég veit að
ógerlegt er að senda margt heimsfrægt
fólk út á land. En mér finnst að lista-
hátíðamefnd hefði átt að skipuleggja
í ríkari mæli ferðir fólks utan af landi
til borgarinnar. Það hefði verið greiði.
En ég vil líka geta þess sem vel er
gert. Útvarpið á þakkir skildar fyrir
að útvarpa tónleikum Kristjáns Jó-
hannssonar stórsöngvara. Þama var
öllum landsmönnum gert jafnhátt
undir höfði.
Utanbæjarmaður þakkar meðal annars fyrir tónleika Kristjáns Jóhannssonar
sem hann heyrði í útvarpinu.