Dagblaðið Vísir - DV - 30.09.1989, Blaðsíða 22

22
LAUGARDAGUR 30. SEPTEMBER 1989.
Heimasætc
er ósigran<
- segir Ámi Kópsson kafari og íslands- og bikarmeistari í tor
Árni Kópsson, bikar- og íslands-
meistari í torfæruakstri, er sannkall-
aður ævintýramaöur. Árni er fædd-
ur og uppaÚnn á Patreksfirði en býr
nú á Bíldudal. Áhugi hans á torfæru-
akstri vaknaði fyrir aðeins tveimur
árum. Hann keppti í fyrsta skipti í
fyrrasumar og nú í sumar sýndi
hann frábæran árangur. Það sem
vekur kannski mesta athygli er að
Árni keppir á heimasmíðuðum bíl,
Heimasætunni, en slíkt hafði ekki
þekkst í torfærunni áður en Árni
byijaði. Mörgum finnst glannaskap-
urinn mikili í torfæruakstrinum en
Árni er ekki sammála því enda öllu
vanur. Árni starfar sem kafari, auk
þess sem hann vinnur við viðgerðir
á bílum, bátum og vélum. Það er þó
ekki bíladellunni fyrir að fara hjá
honum, að eigin sögn.
„Ég smíðaði Heimasætuna í vor,
eftir að hafa hitt kunningja minn,
Gunnar Guðjónsson, sem er mikill
áhugamaður um torfæruakstur, en
hann sýndi mér myndbönd með tor-
færuakstri. Ég hafði ekki hugsað mér
að vera með í sumar en eftir að hafa
horft á nokkur myndbönd snerist
mér hugur. Ég byijaði að smíða bíl-
inn sextán dögum fyrir fyrstu
keppni. Það segir þó kannski ekki
nema hálfa söguna að bíllinn hafi
verið smíðaður á sextán dögum. Ég
þurfti að útvega mér hluti í hann úr
öllum áttum en þeir voru úr flugvél-
um, bátum og bílum,“ segir Ámi.
Smíðaðibíl
14 ára
Hann smíðaði einnig bíl veturinn
’88 og bar hann einnig heimasætu-
nafnið. „Sá bíll stóð sig vel og mér
gekk vel á honum í fyrrasumar. Síð-
an seldi ég hann,“ segir Ámi. Heima-
sætunafnið var eingöngu vahð vegna
þess að það er gott íslenskt orð og
hann segist kúnna vel við það. „Bara
ein af þessum hugdettum mínum,“
segir hann.
En það var ekki fyrsti bíllinn því
Árni smíðaöi bíl þegar hann var að-
eins fjórtán ára gamall. „Ég fékk
engan frið með hann því löggan var
alltaf á eftir mér,“ segir Ámi. Hann
segist hafa byijað ungur aö velta fyr-
ir sér ýmsum möguleikum og alltaf
verið að prófa eitthvað nýtt. „Það er
ekki hægt að segja að ég sé með bíla-
dellu því venjulega bíla skoða ég
aldrei. Bíla álít ég bara'vera farar-
tæki sem farið er í á milli húsa. Tor-
færubíll er aHt annað dæmi. Þar er
hlutur búinn til með það fyrir augum
að keppa á og það þarf ákveöna út-
sjónarsemi til að allt gangi upp. Mað-
ur þarf að velta vöngum yfir hvaða
hluti hægt er að nota og hvaða hlutir
ganga ekki. Þyngdarlögmál bílsins
skiptir svo að segja öHu máh og út-
færslur, t.d. þarf að ná jafnri fjöðran
á öllum hjólum.“
Enginhætta
á ferð
Ámi hefur selt Heimasætuna ’89
en hún hefur vakið mikla athygli þar
sem engin hindrun' hefur stöðvað
hana ennþá.
Margir telja að í torfæruakstrinum
séu menn að leika sér að eigin Hfi
og þykir þetta glannaskapur mikiU.
Þó hefur fjöldi fólks áhuga á að horfa
á slíka keppni og undanfarið hefur
sá hópur enn stækkað. Nú eru það
fimm til sex þúsund manns sem
I kafarabúningnum. Arni hefur valið sér tvær hættulegar greinar en segist þó hvergi banginn og allsendis laus
viö lifhræðslu. DV-myndir KAE
leggja leið sína í JósepsdaHnn til að
horfa á torfærukeppni. „Þetta er aUs
ekki hættuleg íþrótt,“ segir Árni.
„Mér finnst ég öruggari í Heimasæt-
unni í keppni en í venjulegum bíl á
götum borgarinnar. Það getur ekkert
komið fyrir í torfærukeppni ef fylgt
er öllum þeim öryggisreglum sem
settar eru. Við erum með fjögurra
punkta belti, hjálm og veltibúr.
Ég held að fólk sé að átta sig á því
núna að torfæruaksturskeppni er
„action“-íþrótt og ég er viss um að
hún á eftir að njóta mun meiri vin-
sælda en nú er. Bílasport er spenn-
andi,“ segir Árni. „Fólk býst ekki við
að neinn slasist en er samt hissa á
að það skuli ekki gerast."
Þúsundþjala-
smiður
Árni segist vera mjög ánægður meö
þann árangur sem hann hefur náð í
sumar og hugsanlega geti það orðið
til þess að hann verði með á næsta
ári aftur. „Ég vil auðvitaö ekki keppa
nema vera framarlega," segir hann.
Þegar Árni er spurður hvort hann
muni þá smíða nýja Heimasætu að
ári svarar hann: „Ég veit þaö ekki.
ÆtU maður fari ekki heldur að snúa
sér að einhveiju gáfulegu. Mér finnst
gaman að smíða eitthvað nýtt - finna
upp einhveija hluti."
Arni hætti í skóla fjórtán ára en
hann er svokaUaður þúsundþjala-
smiöur. Árni hefur þó tekið eina önn
á málmiðnaðarbraut í Iðnskólanum
og er með svoköUuð Baader-réttindi
í fiskvinnsluvélum. Árni hefur starf-
aö á margvíslegum sviðum, gert við
vélar og bíla og unnið í vélsmiðju. Á
vetrum stundar hann sjó á rækjubát
frá Bíldudal sem hann segir að gefi
vel af sér. „Ég bjó um fjögurra ára
skeið í Vestmannaeyjum og hef
flakkað víða um landið og unnið.
Mér Hkaði aldrei á Patreksfirði,” seg-
ir hann. „Sá staður passar ekki fyrir
mig.“
Keyptibúning
og hoppaði
Ut 1 SJO
Árni haföi lengi haft áhuga á köfun
og árið 1981 fjárfesti hann í búningi
til aö reyna þetta áhugamál sitt. Nú
starfar hann „free lance“ við köfun.
„Ég tek að mér aUavega verkefni,”
segir hann. „Þetta byrjaði allt með
því að ég keypti mér notaðar græjur,
fór niður á bryggju og hoppaði í sjó-
inn. Spennan var aUt of mikil til að
ég gæti orðið hræddur," segir hann.
„I byijun var þetta leikur en ég náði
því þó aldrei að verða sportkafari.
AðaUega hef ég verið í botnhreinsun