Dagblaðið Vísir - DV - 08.11.1989, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 8. NÓVEMBER 1989.
Spumingin
Hvaða mjólkurafurð finnst
þér best?
Lára Herbjörnsdóttir húsmóðir: Ný-
mjólkin er best og einföldust. Á mínu
heimili er mikið drukkið af mjólk og
mjólkurafurðir eru mikið á borðum.
Hannes Sigurgeirsson, vélstjóri á sjó:
Nýmjólkin er best og ég drekk mikið
af henni enda alinn upp við það.
Ragnheiður Árnadóttir, deildarstjóri
í landbúnaðarráðuneytinu: Venju-
legt skyr með svolitlu ijómablandi
er frískandi og hollt.
Berglind Berghreinsdóttir póstaf-
greiðslumaður: Ég veit ekki. Jú, smá-
mál og kókómjólk.
Ingi Ingason, ekki gluggaþvottamað-
ur: Léttmjólkin og léttjógúrt er létt
og hressandi.
Þórey Sigurðardóttir skrifstofumað-
ur: Jógúrt, aðallega treflajógúrt, og
svo drekk ég mikla mjólk.
Lesendur_____________________
Eru þingmenn of margir?
Þama er vissulega oft þröngt á þingi. - „Skaðar málefnalegar umræður
og samstöðu milli manna,“ segir m.a. í bréfinu.
Gunnar Jónsson skrifar:
Þegar ég las svör þeirra sem voru
spurðir í „Spurningu dagsins" í DV
fyrir nokkrum dögum vaknaði hjá
mér löngun til að tjá mig örlítið um
þessa spumingu. Það er ekki einleik-
ið að flestir sem spurðir eru þessarar
spumingar svara á einn veg: „Mætti
fækka þeim um helming“, „Já, þeir
eru alltof margir", „Væri nóg aö hafa
svo sem 40“ - eða eitthvað í þessa átt.
Þessi svör þýða náttúrlega ekki
annað en það sem þau segja, að fólki
finnst að vel megi fækka þingmönn-
um í svo htlu þjóöfélagi sem hér er.
Upp hafa komið tillögur um fækkun
þingmanna, en þær jafnóðum kveðn-
ar niður, og þá helst af þingmönnum
sjálfum. Einn þingmaður hafði uppi
um það tillögu um daginn að fækka
þingmönnum. - Um hvað marga?
myndi nú einhver spyrja. Jú, um
þrjá menn!
Þetta ástand sem hér hefur nú
skapast í efnahagsmálum, atvinnu-
málum og ýmsum öðrum sviðum,
svo sem verklegum framkvæmdum
Margrét Árnadóttir hringdi:
. Égvareinafþeimsemfannstuppá-
koman sem fóstrur stóðu fyrir nú
nýlega ekki vera þeim til framdrátt-
ar. Og að fara með bömin og láta þau
taka þátt í áróðrinum, það var miður
þokkaleg aðgerð.
Mig langar til að vitna í ummæh
sálfræðings eins sem lét þau orö falla
í viðtah aö hann teldi foreldra hér á
landi þjást af sektarkennd gagnvart
bömum sínum. Ég get alveg verið
honum sammála um að hinn mikh
þeytingur foreldra (en þó einkum
móðurinnar) með böm sín eða barn
milli heimihs, dagheimihs eða skóla
skapar mikinn glundroða í öllu lífi
þessara aöila. Ekki bara barnanna
heldur líka foreldranna.
Oddbjörg Jónsdóttir, fóstra og for-
stöðukona leikskólans Njálsborgar,
skrifar:
Ég má til með svara Ehnu vegna
lesendabréfs hennar þann 2. nóv. sl.
- og lýsa mig algjörlega samþykka
henni í þvi aö auðvitað skipti þetta
frumvarp hana engu máh og henni
sé nú líklega nákvæmlega sama. En
ég get ómögulega samþykkt að hún
sé „ahur almenningur“ - sem betur
fer.
Það er auövitað mjög slæmt ef El-
ínu finnst viö fóstrumar vera komn-
ar með menntahroka þegar við vilj-
ýmsum víðs vegar um land, eða ætti
ég að segja skorti á verklegum fram-
kvæmdum á hinum ýmsu sviðum,
Hvað er tíl ráða? Það eitt að reyna
að koma sér út úr hringiðunni, fyrir
alla sem nokkurn möguleika hafa á
því. Ef móðirin vinnur úti og er ann-
að foreldra á hún að geta veriö heima
hjá barni sínu eða börnum. Því mið-
ur gildir annað um einstætt foreldri.
- En að vinna utan heimilis fyrir gifta
konu með böm er einmitt til þess
fallið að skapa sektarkennd foreldr-
anna. Hér hefur enginn það svo
slæmt aö foreldrar þurfi báðir að
vinna úti, jafnvel ekki þeir sem em
að koma yfir sig þaki.
Kröfur um fleiri og fleiri dagheim-
ih, samfelldan skóladag og hvað ann-
að sem nú er talið eiga að létta undir
með þessum foreldmm mun ekki
reynast lausn heldur hinn mesti
um sjá árangur af starfi okkar en
látum okkur ekki nægja að snýta,
skamma og skeina, eins og margir
halda að sé aðalstarf fóstra.
Mér finnst líka mjög slæmt ef Ehnu
skilst að þessi mótmæli okkar hafi
verið til þess að komast í sviðsljósiö,
sviðsljóssins vegna. Við eram þá
sennilega á alrangri hillu, heföum
öll átt að fara í leiklistarnám til að
geta troðið upp sem oftast. - Mér
skilst líka á Elínu að henni þyki það
miður að við skulum gangast upp í
vinnu okkar, þ.e. hafa áhuga á starf-
inu eða á málefnum bama yfirleitt -
og ákvarðanatöku um þau, er að
mínu mati mikið því að kenna, að
alþingismenn eru alltof margir, og á
baggi, ekki síst fjárhagslegur, því nú
mun ætlunin að stórhækka alla þjón-
ustu barna- og dagheimila og auka
kostnaðarþátt þeirra sem nota þessa
þjónustu. Það sama verður uppi á
teningnum varðandi hinn samfellda
skóladag sem á að gera foreldrum
kleift að þurfa t.d. ekki að hugsa fyr-
ir mat fyrir barn sitt í hádeginu.
Þetta mun enn auka á útgjöld heimil-
isins og þar með valda enn strangara
vinnuprógrammi fyrir foreldrana.
Þannig mun sektarkenndin fremur
aukast en hitt samhliða auknum
kröfum um sífeht bættari aðstöðu og
auknum umsvifum í opinberu
barnauppeldi.
þar á meðal þessu frumvarpsmáh.
Það hefur aldrei verið neinn
ágreiningur hjá okkur sem vinnum
með börnunum að dagvistarmálin
tilheyri menntamálaráðuneytinu og
þetta frumvarp kom okkur algjör-
lega á óvart. - Við höfðum heldur
ekki fundið nein rök sem mæla með
því að þau skuh flytjast yfir í félags-
málaráðuneytið. Eg held að okkur
finnist þau rök að ráðherra þess
ráöuneytis skuli vera kona - eins og
er - ekki nægileg.
Alþingi sitja alltof margir aðhar fyrir
hvern flokk (auk þess sem flokkarnir
eru of margir).
Svona margir alþingismenn, sem
eiga ólíkra hagsmuna að gæta, ekki
bara flokkslega, heldur líka fyrir
skjólstæðinga sína, t.d. í heimahér-
aði, verða alltaf umræðu og ákvarð-
anatöku fjötur um fót. Hefur enda
verið tekið það ráð að efna th sér-
stakrar utanþingsumræðu fyrir
þingmenn, svo að þeir geti komið í
pontu og „blásið út“ eins og það er
kallað. Þá era þeir að heUa úr skálum
reiði sinnar vegna einhverra mála,
sem þeir hafa hreinlega ekki komist
tU að sinna 'sem skyldi eða ræða ítar-
lega. Mannmergðin er slík á Alþingi,
að þar verður ekki við komið neinum
málefnalegum umræðum, hvað þá
að þar geti myndast góð samstaða
með þeim mönnum sem þó vilja
vinna sameiginlega að einhverju
máli. - Fækkun þingmanna er því
aðkallandi í okkar fámenna þjóð-
feálgi.
Á öskiþingi og í útvarpi:
Efnahags-
bandalags-
íslenska
I.H. skrifar:
Hinn 31. okt. sl. sagði frá því i
fréttum Ríkisútvarpsins að
Magnús Gunnarsson, iram-
kvæmdastjóri Sölusambands ís-
lenskra fiskframleiðenda hefði
haldið ræöu á fiskiþingi um Efna-
hagsbandalagið og var viðtal viö
Magnús í lok fréttarinnar.
Aö eign sögn svo og af frásögn
fréttamanns kom fram að Magn-
ús heföi í ræðu sinni rætt mikið
um „frelsin fjögur“ sem væru
næstum talin sáluhjálparatriði
innan EB. Hingað tíl haía menn
aldrei heyrt eða séð á prenti orðið
frelsi öðruvísi en sem eintöluorð,
eins og svo mörg önnur orð i
málinu.
Frelsið getur birst í mörgum
myndum eða þáttum, svo sem
verslunarfrelsi, málfrelsi, félaga-
frelsi, o.s.frv. En Magnús Gunn-
arsson bútar það niður í fyrsta,
annaö, þriðja og fjórða frelsi, aö
fordæmi þeirra EB-manna! Og
fréttamenn Rikisútvarpsins átu
upp amböguna. Þetta er ef tU vill
framtíðarmáliö, einhver EB-
islenska?
Mönnum veröur á að spyrja:
Af hvetju eru þessir menn svona
Ula að sér i móðurraálinu sinu?
Er islenskukennslan í skólunum
Iéleg eða hafa þessir menn enga
máltilfinningu eða málsmekk? -
Þetta er a.m.k. hálflélegt framlag
mitt til málvemdunarátaksins.
Fölsuð bréf um
kynlífsráðgjöf
Jóna Ingibjörg Jónsdóttir,
hjúkrunarfr, B.S, og kynfrœðing-
ur M.S.Ed., skrifar:
Að gefnu tílefhi vU ég, starfandi
kynfræðingur, taka fram að bréf,
sem send hafa verið til einstakl-
inga frá einhverri „smokkasölu“,
eru ekki frá mér. - Mitt nafh er
notað sem undirskrift og ég titluð
sem „kynlifsráðgjafi“.
Þessi bréf era fölsuð og þjóna
engum öðrum filgangi en aö fífl-
ast með kynlífsumræöu og van-
virða nafh mitt og starf.1
Þótt kynlífsumræða geti veriö
spaugUeg í augum sumra og virð-
ist oft vera eina umfjöllunarefni
skeramtikrafta geta þessar ein-
hliöa áherslur orðið mjög hailær-
islegar og óframlegar í nútíma-
þjóðfélagi sem okkar.
„Samfelldur skóladagur og fleiri dagheimili munu þyngja fjárhagsbagga heimilanna,“ segir hér m.a.
Sektarkennd foreldra
Svar við lesendabréfi um dagvistunarmál