Dagblaðið Vísir - DV - 02.02.1993, Blaðsíða 23

ÞRIÐ JUDAGUR 2. FEBRÚAR1993
23
Memiing
Fréttir
Sissy Spacek (fyrir miðri mynd) leikur hvita Suðurríkjakonu sem vaknar
til meðvitundar um það órétti sem svörtum er beitt.
Regnboginn - Hin langa leiö heim: ★★
Ekið með Whoopie
The Long Walk Home fjallar um frægt mál árið 1955 þegar svertingjar
í bænum Montgomery í Alabama kusu að sniðganga strætisvagna vegna
reglu sem skyldaði þá til að halda sig bakatil í vagninum.
Sagan er sögð frá sjónarhóh svartrar heimihsþemu (Goldberg) og hús-
móður hennar (Spacek). Spacek leikur dæmigerð yfirstéttar suðurríkja-
kona, sem hefur ekki annað fyrir stafni en að skipuleggja endalaus teboð
og bridgeklúbba. Hún vaknar smám saman til meðvitundar um óréttlætið
í þjóðfélaginu þegar hún fer að sækja þemuna sína í vinnuna og loks
taka þátt í að keyra fólk á milli staða, í óþökk eiginmannsins. Sagan tek-
ur líka til fjölskyldu þemunnar og hvernig meðlimirnir bregðast við álag-
inu sem fylgir sniðgöngu strætóanna.
Myndin greinir á formúlukenndan hátt frá mismuninum á heimilunum
tveimur og ástandinu í þjóðfélaginu. Samúð áhorfandans er ljós frá byrj-
Kvikmyndir
Gísli Einarsson
un og engin spuming hverjir eru góðir og hveijir vondir. Það em að vísu
engir hvítir í hópi þeirra góðu í byrjun, heldur snýst húsmóðurinni hug-
ur þegar líður á myndina. Þetta finnst mér vera betri leið th að fjalla um
kynþáttahatur en að láta „góðu“ hvítu mennina lumbra á „vondu“ hvítu
mönnunum. Persónurnar í myndinni eru almennt sannfærandi og vel
leiknar en meðhöndlun efnisins er ekki nógu sterk th að neitt nýtt komi
fram.
The Long Walk Home (Band.1990) 97 mín.
Handrit: John Cork.
Leikstjórn: Richard Pearce (No Mercy, Country).
Leikarar: Sissi Spacek JFK), Whoopie Goidberg, Dwight Schuitz (Fat Man and Little
Boy), Ving Rhames, Dylan Baker, Erika Alexander.
Háskólabíó: Raddir í myrkri: lA
Sárir sálfræðingar
Whispers in the Dark er ótrúlega misheppnuð tilraun til að gera trylh
með sálfræði- og kynlífsívafi.
Annabella Sciorra leikur sálfræðing sem fæst við það að hlusta á kyn-
lífsóra sjúkhnga sinna. Þetta æsir hana svo upp að hún flækist í ástarþrí-
hyming sem leiðir af sér morð, að sjálfsögðu. Fórnarlambið er sá sjúkling-
ur (Unger), sem hún hafði einna mest gaman af að hlusta á og þeir gran-
uðu em ástmaður þeirra beggja (Sheridan) og annar sjúkUngm: (Leguiz-
iamo) sem er Ustamaður með vafasama fortíð. Sálfræðingurinn er ekki
gáfaðri en svo að hann flækir máUð bara enn meira og leggur sig stöðugt
í hættu þrátt fyrir dygga aðstoð löggu (LaPagUa).
Handritið á þessari mynd er næstum því of heimskulegt til að vera
satt. Sálfræðingar hafa oft verið misnotaðir í spennumyndum en ég er
viss um að þeir hafa aldrei, aldrei fengið eins hroðalega útreið og hér.
Aðalhetjan, sálfræðingurinn, er ein leiðinlegasta bíópersóna sem sést
hefur. Hún er alveg rosalegt fómarlamb, UtU og músarleg, sífeUt í ein-
hverju hugarangri og gerir ekkert nema mistök. Hún var of vitlaus til
þess að hægt væri að hafa samúð með henni. Hún hagar sér aldrei eins
og sérfræðingi sæmir en enginn bendir henni á það, ekki einu sinni sál-
Kvikmyndir
Gísli Einarsson
fræðingurinn hennar (Alda). Spurð að því af hverju hún lætur ekki elsk-
hugann (sem er grunaður um morð og barði í gamla daga eiginkonu sína)
róa, svarar hún „Ég elska hann“.
Ég þarf varla að taka fram að handritið er skrifað af karlmanni.
Meðan morðgátan dregst á langinn verður hún sífeUt ótrúlegri og sál-
fræðuvafið er orðið svo mikið að aUir fá að minnsta kosti eina hugarang-
urs-senu sem hægir enn meira á myndinni. Kynlífið datt hins vegar upp
fyrir fljótlega eftir bytjunina, því miður. Það hefði ekki veitt af einhveiju
til að dreifa huganum.
Um miðja mynd er sú litla eftirvænting, sem óvissan um útkomuna
olh, horfin með öllu. Þegar loksins kemur að afhjúpuninni þá er það ein
sú kostulegasta ég hef séö fyrr og síðar. í stað þess að vera dramatískur
hápunktur myndarinnar þá er hún eina tækifærið til að hlæja dátt.
Whispers in the Dark (Band. 1992) 102 mín.
Handrit & leikstjórn: Christopher Crowe.
Leikarar: Annabella Sciorra (Hand that Rock the Cradle, Jungle Fever), Jamey
Sheridan, Anthony LaPaglia (Betsy's Wedding, One Good Cop), Jill Clayburgh,
John Leguziamo (Regarding Henry), Deborah Unger ('Till There Was You), Alan
Alda.
„Við fylgjumst að sjálfsögðu með
þessum spUavítum en það hefur
enn ekkert komið tU okkar sem
bendir tU þess að um sömu umsvif
sé að ræöa eða að sama fyrirkomu-
Iag sé á þessu og var í haust Mun-
urinn er að í haust vorum við bún-
ir að fylgjast með þcssum stöðum
i töluverðan tíma og búnir að fá
rökstuddar grunsemdir umaðom
brot á áfengislöggjöfmni og hegn-
ingarlögunum væri að ræða en nú
höfum við engar slikar rökstuddar
grunsemdir," segir Guðmundur
Guðjónsson yfirlögregluþjónn um
starfrækslu spUavita í höfuðborg-
inni en spUaviti, sem lokað var í
haust, hafa hafið starfsemi sína að
„Menn, sem spUa upp á peninga,
eru ekki að bijóta lög nema þeir
hafi af því atvinnu, korni öðrum til
þátttöku í því eða hagnist á því aö
láta veömál eða fjárhættuspU fara
fram í húsnæði sem þeir hafh um-
ráð yfir. Menn hafa verið að reyna
að færa sig inn á það að gera þetta
án þess að þaö bijóti í bága við lög
og það er meðal annars gert með
þvi að stofna klúbba þar sem menn
koma saman til að stunda þessa
iöju. Slik ldúbbastarfsemi þarf þö
ekki að gera svona rekstur lögleg-
an,“ segir Guðmundur. -r
Hann segir að frumvarp, sem er
í smíðum á Alþingi, um að lögleyfa
spUavíti hér á landi breyti engu um
aðgerðir lögreglunnar varðandi
spilavítin.
„Áfengislöggjöfin og hegningar-
lögin gUda, sama hvað þessu frum-
varpi líður. Hins vegar verðum við
að fara varlega í þvi að leggja hald
á ðármuni pg tæki. Við getum ekki
gert það nema fyrir liggi að framin
hafi verið brot með tækjunum og
þau hafi veriö notuð í refsiverðu
skyni, “ segir Guömundur. -ból
Mermingr
Spunnið í skottís
- Tommy Smith og Djazzkvartett Reykjavíkur
Það voru reyndar ekki leiknir skottísar á tónleikum
skoska saxófónleikarans Tommys Smith á Café Sólon
íslandus fóstudagskvöldið 29. janúar. Með gestinum
frá Skotlandi lék Djazzkvartett Reykjavíkur.
Áður en tónleikamir hófust sást bregða fyrir á staðn-
um ungum manni vel klæddum og datt kannski ein-
hveijum í hug að þar væri kominn sölumaður herra-
fatnaðar úr verslun handan götunnar. Svo reyndist
þó ekki vera því að þetta var Tommy Smith, stjama
kvöldsins. Það er ekki hægt að segja annað en að hann
hafi sýnt stjömuleik sem hreif gesti efri hæðar Sólons
íslandus með sér. Ekki spilltu fyrir þægilegar og kímn-
ar kynningar hans milli laga.
Flutt vom frumsamin lög eftir Tómas, Sigurð og
Tommy í bland við önnur þekktari. Að vísu em ís-
lensku lögin sum hver orðin nqkkuð kunn meðal
þeirra sem stunda djasstónleika eitthvað aö ráöi. Fjög-
ur verk vom flutt eftir Tommy Smith og bám að sumu
leyti með sér keim af tónsmíðum tónskálda með klass-
ískt tónlistaruppeldi. „Dayhght" sem samið var í til-
efni þessarar Islandsferðar var alllangt, skiptist í
a.m.k. þijá kafla ef ekki fleiri og komu mismunandi
taktafbrigði þar við sögu. „Reflections“ sagði höfund-
urinn vera undir áhrifum frá Eric Satie, að þvi leyti
til að báðir höfðu þeir átt skoska móður. Einstaklega
fallegt verk. Hin tvö vom einnig athyghsverð og fufl
af stemningu.
Djasskvartettinn reykvíski var þama ekki bara sem
undirleikarar fýrir Mr. Smith, heldur lék með af lífi
og. sál. Vom allir Uðsmenn hans í toppformi. Eyþór
Gunnarsson píanóleikari og Sigurður Flosason, alto-
sax, áttu hvert sólóið öðm betra. Eyþór lék yfirleitt
styttri sóló en blásaramir, gerði afskaplega vel og því
betur sem á leið. Sigurður þarf kannski að gæta sín M
örUtið á vissum „likkum" sem em að veröa eins kon-
ar vörumerki hans. Smámunir kannski. Tómas R.
bassaleikari og Einar Valur trommari kyntu rækilega
undir í alveg ótrúlegri sveiflu á stundum. Hér vom á
Djass
Ingvi Þór Kormáksson
ferð verðugir samspilarar þessa ömgga og tilfinninga-
ríka skoska tenórleikara. Tommy lék ekki bara með
hljómsveitinni í hefld, heldur leiddi hann hvem og
einn hinna með sér í tvfliðaleik; Eyþór í „Reflecti-
ons“, Tómas í „MUdew“ og Einar í tveimur öðmm
lögum. í laglínum hljómuðu saxamir vel saman, báðir
hæverskir en ákveðnir. Sem sagt, mjög skemmtilegir
tónleikar, sérstaklega þegar fór að heyrast almenni-
lega í bassanum eftir hlé. Hljómburður var þó ekki
meö besta móti. Þaö glumdi í trommunum og það lét
oft hátt í lúðrunum þótt ekki væm þeir uppmagnaðir.
Tommy Smith og Djazzkvartett Reykjavíkur á Sóloni íslandus.