Alþýðublaðið - 01.05.1967, Blaðsíða 9

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
1. maí 1967
91
Nýtt fyrirtæki á Akranesi:
SOKKAGEROIN TRICO VEIT-
IR16 MANNS ATVINNU
eins bráðabirgðahúsnæcíi, þar eð
þaö er ekki sérlega hentugt og
varla hægt að auka nokkuð að
ráði við framleiðsluna.
— Hvenær hlej'ptuð þið fyrir-
tækinu af stokkunum?
— Við fluttum vélarnar hingað
upp eftir í september og gátum
byrjað að prjóna í byrjun októ-
ber og segja má, að framleiðsl-
an liafi verið komin í fullan gang
í þeim mánuði.
— Hvernig er vélakosturinri?
— Prjónavélarnar, sem við
keyptum af Sokkagerðinni h.f.
eru 16 talsins. Þær eru enskar
af Bentley gerð og eru mjög
góðar, enda er þetta viðurkennd
tegund. Afköst þeirra eru það
mikil, að þær gætu prjónað
sokka handa öllum landsmönnum,
ef afkastageta þeirra væri full-
nýtt, en ennþá getum við ekki
nýtt hana nema að nokkru leyti.
— Hvers konar sokka framleið-
ið þið helzt?
Með þessari vélasamstæðu
getum við framleitt allar venju-
legar tegundir sokka nema næl-
onkvensokka. Og við framleiðum
allar venjulegar gerðir sokka.
Mest þó af' lcarlmannasokkum,
barnasokka, ullarhosur og flesta
þá sokka, sem nöfnum tjáir að
nefna, nema nælon kvensokka,
eins og ég sagði áðan.
Á SÍÐASTA ári réðust tveir
dugandi Akurnesingar, þeir Frið-
rik Adólfsson og Elías Guðjóns-
son í það að kaupa vélar og tæki
Sokkagerðarinnar h.f. í Reykja-
vík, ásamt hinu velþeklcta vöru-
merki „Trico” og fluttu þær upp
á Akranes. Stofnuðu þeir nýtt
fyrirtæki, er þeir nefna Sokka-
gerðina Trico h.f., er nú hefur
starfað um hálfs árs skeið. Eftir-
spurnin eftir framleiðslunni er
mikil, enda líkar hún sérlega
vel.
Við gengum á fund Friðriks
Adólfssonar, sem er framleiðslu-
stjóri fyrirtækisins. Leyfði hann
okkur fúslega að fylgjast með
framleiðslunni og svaraði spurn-
ingum okkar um fyrirtækið. —
Friðrik hefur lengi fengizt við
slíka framleiðslu. Hann starfaði
m. a. í 14 ár hjá verksmiðjum
SÍS á Akureyri og hefur auk þess
kynnt sér stjórn prjónavéla hjá
f'ramleiðendum þeirra erlendis.
Fyrirtækið er til húsa að Vest-
urgötu 48, sem er í rauninni að-
Anna Danielsdóttir saumar fyrir tána á sokkunum í þar til gerðri vél.
Hér ra'ða þær Emelía Ólafsdóttir, Jóna Elíasdóttir og' Arndís Þórðar-
dóttir sokkum í umbúðir.
— Hvernig hefur framleiðslan
selzt?
— Ekki er bægt að segja ann-
að en að sokkarnir hafi selzt á-
gætlega. Framleiðslan hefur far-
ið á markaðinn svo að segja jafn
óðum. Og okkur er ekki kunnugt
um annað en hún líki mjög vel
hjá neytendum. Við seljum nær
alla framleiðsluna undir merk-
inu „Trico”, en þetta merki not-
aði Sokkagerðin h.f. og var það
orðið mjög þekkt á markaðnum,
sem merki fyrir vandaða og
trausta vöru og höfum við á-
reiðanlega notið þess.
— Hvað um verðið — veitir
innflutningurinn ýkkur ekki
harða samkeppni?
— Verðið á þeim sokkum, er
við framleiðum er mun lægra
en verðið á innfluttum sokkum,
sem eru sambærilegir að gæð-
um. Töluvert hefur verið flutt
inn af sokkum frá Austur-Evr-
ópulöndunum á dumpingverði, en
þeir eru yfirleitt mun síðri að
gæðum og ég held að fólk finni
það fljótt, að það borgar sig
ekki að kaupa slíka vöru. Okkar
framleiðsla hefur reynzt fyllilega
samkeppnishæf og þeir aðilar,
sem sjá um dreifinguína hafa
sagt, að dregið hafi úr innflutn-
ingi sokka frá því að við fórum
á stað.
— Hvað vinnur margt fólk hjá
ykkur?
— Auk mín vinna hjá okkur
16 konur. Sumar vinna alveg
fullan vinnudag, en aðrar hálfan
daginn. Og nokkrar taka vinn-
una heim til sín og leysa hana
af hendi þar. Þegar sokkarnir
koma frá px-jónavélunum er mik-
il vinna við að yfirfara þá og
taka þá sokka frá, sem kunna
að vera gallaðir. Loka tánni og
ganga frá sokkunum og pressa
þá. Síðan eru þeir mei'ktir og
þeim komið í umbúðir. Þetta er
allt létt vinna og þrifaleg og ég
held mér sé óhætt að segja, að
Frh. á bls. 15.
HIN aukna og bætta aðstaða
sjómanna til sjósóknar og alls
aðbúnaðar um borð í hinum
nýju fiskveiðiskipum kemur m.
g. fram í því að fjöldi starfandi
sjómanna virðist mun stöðugri
nú en áður, en hann var fyrir
komu þessara skipa eða um
6000 — 6300 þegar mest er í há-
marki vetrarvertíðar og sumar
síldveiða og fer ekki niður fyr-
ir 4000 sjómenn þess á milli.
Fyrir komu þessara skipa
komst tala sjómanna á milli að-
alvertíðar niður í 2300—2600.
Eggert G. Þorsteinsson:
Fjöldi starfandi sjómanna
stöðugri nú en áður
Sú mikla bylting sem átt hef-
ur sér staö í stækkun og
fjölgun skipa í fiskveiðiflotan-
um, kallar á aukið hafnarrými
og þá tim leið aukna aðstoð
þess opinbera til þeirra fram-
kvæmda.
Með hliðsjón af þessum stað-
reyndum, hefur ríkisstjórnin
nú lagt fyrir Alþingi frumvarp
til nýrra liafnarlaga, sem
tryggja ætti, ásamt betra skipu
lagi, þessa grundvallarstefnu,
ef að lögum verður.
í ársbyrjun 1961 var heild-
arafkastageta frystihúsanna í
landinu, miðað við 16 klst.
vinnslu á sólarhring talin vera
1929 lestir, — í ársbyi’jun 1965
hafði hún aukizt upp í 2503
lestir miðað við sama vinnslu-
tíma.
Afkastageta síldarverksmiðj-
anna á öllu landinu var árið
1958 talin 70840 mál á sólar-
hring. Árið 1965 var þessi af-
kastageta komin upp í 120.250
mál á sólarhring. Á sl. ári er
talið að verksmiðjur á svæð-
inu frá Raufarhöfn suður til
Djúpavogs hafa aukið afkasta-
getu síná um nálægt 33%. Þró-
arrými verksmiðjanna var árið
1958 talið 414.500 mál, en l
árslok 1965 var það orðið 700
þús. mál.
Nýtt fullkomið síldarleitar-
skip er væntanlegt til landsins
í júlímánuði næstk. og er
fyrsta skipið, sem sérstaklega
er smíðað fyrir vísindamenn
okkar og ætti að gjörbreyta að-
stöðu þeirra við hin rnikil-
vægu stöi’f.
Rétt um þessar mundir er
verið að ljúka við útboðslýs-
ingu á smíði sérstaks og full-
kornins hafx’annsóknarskips.
Þegar hafa verið gerðir nokkx'-
ir undirsamningar um smíði
einstakra hluta í skipið.
Á vegum sjávarútvegsmála-
ráðuneyti^jns hefur að undan-
förnu verið leitað eftir því er-
lendis, að fá hingað til lands
leigðan nýtízku skuttogara til
reynslu við íslenzkar aðstteðui’,
sem byggja mætti síðar á við
endurnýjun togaraflotans. —
Þessar tilraunir hafa ekki
borið árangur.
Meðan þessi athugun fór
fram hafa nokkrir innlendir
aðiljar gefið sig fram og látið
í ljósi áhuga fyrir kaupum á
slíkum skipum, en með mis-
munandi stærðir í huga.
!