Alþýðublaðið - 17.05.1967, Blaðsíða 16

Á
MD
Með ófærasta móti
Vegir kváðu vera með ófærasta
moti um allt land þessa dagana,
og þótt undarlegt megi virðast
Jjykja það talsverð tíðindi. Sést af
því hve mikill munur getur stund-
■um verið á stigum lýsingarorða, en
mönnum þykir ævinlega sjálfsagt
að vegir séu hér ófærir og eiga
ekki öðru að venjast.
Vegir geta orðið með ófærasta
móti með mar'gvíslegum hætti.
Stundum fennir þá í kaf og stund
um rignir þá í sundur og stundum
er eins og þeir gufi hreinlega upp
án þess að nokkur sjáanleg ástæða
eé til þess. Um slíkt er að visu
ekki að ræða í þessu tilviki, held-
ur er það bleyta ofan frá og neð-
an sem veldur vegaskemmdunum;
Ijleytan að neðan stafar af hverf-
iandi 'klaka í jörðu,' en bleytan að
ofan af vaxandi raka í lofti.
Það er eins með þennan ofan
•og neðanraka og annan raka, að
'hóf er bezt í öllu. Fari rakinn
fram úr góðu hófi kemur hann
fram í því að vegir verða ennþá
ófærari en eðlilegt er. Hins vegar
er eins og raki af einu tagi 'geti
fhrint frá sér raka af öðru tagi og
«r það í samræmi við viðurkennd
eðlisfræðilögmál, sem koma- m.a.
, tfram í því að olía samlagast ekki
ejó, Iheldur flýtur ofan á honum.
Kúna varð vegarakinn til þess, að
innvortisraki margra, sérstaklega
ungmenna, varð með minnsta
jnóti, einfaldlega af því að ung-
viðið komst ekkert til þess að
vökva sig hið innra, vegna allrar
bleytunnar á vegunum.
Undantekningar eru þó á öllu,
og ofmælt mun að vegaskemmdirn
ar hafi alveg tekið fyrir ferðalög
um hvítasunnuna. Einn landskunn
ur sérleyfishafi gerði sér það
nefnilega til afþreyingar að aka
bílförmum af unglingum á land,
þar sem þeim var harðlega bann-
að að dveljast, og neyddist hann
þá til þess að selflytja þá þaðan
í malarnám eitt mikið. Þaðan ók
hann síðan með skyndingu á brott
sjálfsagt til þess að þurfa ekki að
ástunda frekari selflutninga, og
hætti ekki einu sinni á að koma
aftur, þegar dvalartími ferðalang
anna ungu var á enda. En þama
urðu unglingarnir að dúsa þar til
góðhjartaðir menn líknuðust yf-
ir þá og komu þeim heim og höfðu
lítið annað sér til afþreyingar í
gryfjunni en ganga þar í hringi.
Lögreglan hafði séð fyrir því að
brjóstbirta var ekki einu sinni
til, minnsta kosti ekki svo orð
væri á gerandi. •
Engum getum skal að því leitt
hér, hvort með þessu séu sérleyfis
Ihafar almennt að fara inn á nýj-
ar brautir og eftirleiðis verði ung-
lingar blekktir til að fara á ein-
hverja fjarlæga staði og skildir
þar eftir í ráðaleysi. Það er eng-
vegar þykir okkur sjálfsagt að
þakka forsjóninni fyrir það að
umræddur sérleyfishafi skuli að-
eins fara með fólk austur í sveitir,
en ekki hafa sérleyfi til Ödáða-
hrauns eða tunglsins, svo að dæmi
séu nefnd um vinsæla ferðamanna
staði í nútíð og framtíð.
-
'c/
— Heyrirðu vinur, — þetta lag var spilað meðan þú baðst mín...
an veginn gefið að svo sé, en hins
!:
i
/ strætisvagninum
Á Flóanum er koppalogn og Engey orðin græn
og úti á Sundum damla tveir á skel.
Á leiðinni í vagninum les ég morgunbæn
um lít'ilræði sem mér kæmi vel.
Á Suðurgötu himinsins er sól á gönguferð
með sjarmerandi bros og yndishót.
En svona falleg morgunstund er milljón króna verð
og meira að segja danskra í þokkabót.
í voðalegri hrifningu vagninn skekur mig,
til vellíðunarstings ég innra finn.
í stafalogni og sólskini ströndin speglar sig
á stuttpilsi með útitekna kinn.
Ef við drögum línu við hundr
aðasta breiddarbaug’ . . ,
Sjónvarpið
Erkibiskup Grikkja hefur ver-
íð afsettnr. Iíann var líka
bæði siðskeggrjaður og; síð-
hærður ... ,
Mar var heppinn að fara ekkj
á Laugarvatn um hvítasunn-
una, mar. Þá hefði mar orðið
að híma í malargryf ju eins og
húðarbykkja í rigningunni . ,
Það er undarlegt hvað allir
verða hjálpsamúr í kringum
kosningar. Ég fer alltaf aust-
ur fyrir fjall í hejmsókn til
frænku minnar, þegar kemur
að kosningum, og það bregzt
ekki að þeir keppist við að
bjóða mér ferð í bæinn, senda
jafnvel bíl eftir mér, bless-
aðir öðlingarnir . . .