Alþýðublaðið - 28.05.1968, Blaðsíða 16

i
iHMl
Um h-dagirm
Menn óku brosandi um bæinn
í blíðviðri og h-tíöarró,
af ánægju út að eyrum ^
hver einasti bílskrjóður hló.
Á hverju götuhorni
stóð huppleg baugalín,
breiddi ibrosandi út faðminn
og benti: komdu til mín. _
Á h-tíð á hægri kanti
hver hola var eins og ný-
Og sólin í suðrinu brosti
— að sönnu gegnum. ský.
í Laugardal tapaði landinn
leiknum með núll gegn tveim,
en samt sem áður óku
allir brosandi heim.
Já, þetta var dæmalaus dagur
og dýrleg h-tíðarró.
Menn óku brosandi um bæinn,
en bölvuðu í hljóði þó.
/
Það voru víst margir úti að
,aka i tvöföldum skilningi í
gær. Samkvæmt því sem lög-
reglan segir áttu margir vanda
til vinstri villu.
Nú liggur kellingin í því mar.
Kallinn lofaði henni að prófa
sig soldið í h umferð í gær
eftir mikið þras og kellingin
brosti svo svakalega við lögg-
unni að kjálkinn hrökk í bak-
lás og situr enn fastur.
nW f|r mikill ósóminn í
Hljómská:lagarðHnum í fyrri-
nótt vegna komu herskipanna.
Það minnsta sem hægt er að
gera er að binda fyrir augun
á þjóðskáldinu.
> dí i/or agleg iRAIE ,stur
M IER XII .EG HEI MILD
Dýrmæt viðbót viö sögu fyrri alda
ÉG BORGARI þessarar þjóðar nr. (Hér er eyða í handritinu),
geri kunnugt að ég hef meðtekið hægriboðskapinn. Ennfrem-
ur geri ég kunnugt að ég skuldbind mig til að blíta í einu og
öllu þeim reglum, sem settar eru hér um, með þeirri undan-
tekningu þó, að ég áskil mér rétt til að túlka vinstrisinnaðar
skoðanir í vinstri pressunni og hægri sinnaðar skoðanir, þar
sem það á við og þykir tilhlýðilegt.
(Hér er eyða í handritinu).
Ofanritað skuldbindingarskjal fannst í einu af elztu lögun
um við fornminjarannsóknir þær, sem nú standa yfir á því
svæði, sem í fyrri tíma heimildum er kallað Reykjavíkursvæð
ið og er nú liálft undir sjó.
Sögu- og íornminjadeild háskólans í Kópavogi var fengið
plaggið til rannsóknar og aldursákvörðunar. Hún komst að
þeirri niðurstöðu að það myndi vera frá seinni helmingi tutt-
ugustu aldar og að þrátt fyrir vöntun á þjóðskrárnúmeri og
undirskrift væri það ekta. Á hinn bóginn voru prófessorarnir
í hinum mesta vanda að skýra innihald þess, þar sem orða-
lagið er ákaflega loðið og óákveðið. En það er reyndar ein-
kenni á öllum skriflegum gögnum, sem fundist hafa frá þessu
tímabili. Gátan væri enn óráðin, hefði ekki viljað svo vel
til, að í ævafornu eldstæði (menn greinir þó á um, hvort
hér hafi verið um að ræða eldfasta skápa, eða eina af frum-
stæðustu gerðum eldavéla) fannst dagbókarbrot frá' sama
tímabili. Þó að brot þetta sé slitrur einar, má þó fá úr því
heillegar setningar. Fer þá hér á eftir sá kafli, sem talið er
að varpi ljósi á skuldbindingarskjalið:
„25. maí 1968 ......................að ég kvíði morgun-
deginum. Hausinn á mér syngur við í hvert skipti sem ég
hreyfi hann og.............orðið óglatt af öllum...........
skrípalátum. Ég vona sannarlega að morgundagurinn...........;t
upp.
26. maí 1968: Og samt kom hann. Ég svaf til H-degis og
vaknaði þá við déskotans orgið í krakkanum. Svoleiðis H-
vaða þoli ég ekki ems og komið er.
................upp úr H-deginu. Ég fór samt ekki langt f
það skipíið, heldur lagði ég ......... tækinu skammt héð
an og fór fótgangandi upp á Öskjuhlíð, þar sem útsýn er
góð.
Kæra dagbók. Þá sá ég á Hringbrautinni var óslitin bíla-
röð og að ekki vantaði neinn bíl í röðina. Mér létti ó........
lega fyrir brjósti.
Og kæra dagbók. Nú skiljast leiðir okkar fyrir fullt og
allt. Ég finn að ég get ekki................ morgundaginn.
Þess vegna bregð ég ......... eina ráð, sem ég veit. ’ Ég fer
ofan í kjallara og tek sp..... með mér. Gaddur.
Málverka
uppboð
Sigurður Benediktsson held-
ur 150. listaverkauppboð sitt
á Hótel Sögu í dag, og kennir
þar að vanda margra eigu-
lega gripa, eins og myndin
hér til hliðar ber með sér.