Dagur - 24.12.1945, Blaðsíða 25

Brezkur myndlistarmaður á íslandi. (Framhald af 8. síðu)
augnabliki ruddist öll hjörðin niður
í gilið og yfir ána. Áður en varði var
hún komin upp á gilbarminn hinum
megin og á veginn aftur.
Fyrstu þrjá dagana eftir að við kom
um til Akurerar var grenjandi stór-
hríð og við urðum að hýrast inni við.
Langferðabíll tepptist þá í snjónum
uppi á heiði og farþegarnir máttu dúsa
í honum heila nótt þangað til vegur-
inn var mokaður. Uti fyrir gluggan-
um mínum stóð liúsráðandinn og
tíndi blóðrauð rifsber af búskum, sem
voru hvítir af snjó.
Eftir nokkurra daga slyddu- og leið-
indaveður glaðnaði og kólnaði. Veg-
irnir urðu harðir og snjórinn var þurr
og marrandi eins og kartöflumjöl.
Fjörðurinn langi teygði sig eins og
svartblá rönd út á milli snjóhvítra
hlíðanna. Frá ströndinni var Iiin drif-
Kolavinna á Oddeyrartanga. — Skip í smíðuni.
hvíta lína óbrotin upp á tinda krist-
allagaðra fjallanna. En norðanáttin
var eins og rýtingur , og maður gat
ekki staðið lengi og dáðst að náttúru-
fegurðinni.
Eitt sinn er ég var að mála niður
við höfnina kom gamall maður til mín
og spurði mig á stirðlegri ensku, hvort
ég vildi koma og sjá myndir eftir dótt-
urson Iians; drengurinn var níu ára
og hann ætlaði að verða listmálari.
Þeir bjuggu í litlu liúsi spottakorn
frá bænum, uppi undir fjallsrótunum.
Enn voru ekki nerna fáir dagar liðnir
síðan síðustu heyin höfðu verið hirt
af túnum og engjum þar efra. Mynd-
ir drengsins voru innblásnar og lif-
andi. Ég gaf honum bursta og liti og
gamli maðurinn gat ekki þakkað mér
nógsamlega. Hann gaf mér gamla
skeifu og forna látúnshringju, sem ég
nota enn þann dag í dag. Hann sýndi
mér fagurt íslenzkt handrit frá 18. öld
og fór með mig heim til nokkurra af
betri borgurum bæjarins, þar á meðal
til systur sinnar, sem var gift kaup-
manni. Þau áttu fagran húsbúnað,
myndir og útskurðarverk eftir núlif-
andi íslenzka listamenn. Þar bragðaði
ég nokkra af réttum þeim, sem eru
einkennandi fyrir ísland og sérstak-
lega Ijúffengir. Má þar fyrst nefna
skyr, sem búið er til úr rjóma og borð-
að með sykri. Kaffi og kökur eru
venjulega sælgæti í íslenzkum heimil-
um og hinn venjulegi vottur gestrisni.
Á heimleiðinni fórum við um Seyð-
isfjörð og síðan til Hvalfjarðar. Seyð-
isfjörður er dimmblár og djúpur og
þar skín sólin ekki á vetrum. Snjólína
er jafnan á fjöllunum, færir sig niður
í flæðarmál þegar vetra tekur. en hörf-
JÓLABLAÐ DAGS 23