Dagblaðið Vísir - DV - 03.03.1995, Blaðsíða 15

FÖSTUDAGUR 3. MARS 1995
15
Hvererámóti
litasjónvarpi?
Svo bar við á jólafostu að einn
af hinum minnstu bræðrum
kratanna, setti það á prent í Al-
þýðublaðinu að ég undirritaöur
hefði verið á móti Utasjónvarpi.
Þetta kom mér nokkuð á óvart og
er þó ýmsu vanur úr þeirri átt. Síð-
an gerðist það að ungkratar gáfu
út kosningabækling, hann hef ég
að vísu ekki séð sjálfur, en mér
hefur verið sagt að þar sé mynd af
mér og það staðhæft að ég hafi lagst
gegn litasjónvarpi.
Sannleiksvitnið Jón Baldvin
kemur til sögunnar
Ekki kippi ég mér upp við það
þótt hrafnsungar kratanna gargi
og kroppi, en síðan gerðist það í
eldhúsdagsumræðunum um dag-
inn að sjálfur Jón Baldvin Hannib-
alsson hélt þessari firru fram í
Kjallariim
„Ég lagði ennfremur til að hluta afnotagjaldanna yrði varið til að bæta
dreifikerfið," segir Páll m.a. I grein sinni.
Páll Pétursson
alþingismaður
„Ég flutti eina stutta tölu 1 þessum
umræðum og þegar ég les hana nær
20 árum síðar fæ ég hvergi séð að ég
hafi mælt gegn litasjónvarpi.“
ræðu sinni. Þá loks þótti mér taka
steininn úr.
Jón Baldvin, þetta höfuðsann-
leiksvitni íslenskra stjómmála,
maður sem þjóðin veit að tæplega
skrökvar viijandi og auk þess er
sérlega gætinn og vandur að virð-
ingu sinni og dagfari öllu, er farinn
að apa ósannindi eftir undirsátum
sínum. Þar sem ég tel víst að svo
stórættaður maður hljóti að vera
kominn út af Ara fróða sem „ætið
vildi hafa það sem sannara reynd-
ist,“ verð ég að leiðrétta hann og
aðra þá sem kynnu að taka mark
á þessu þvaðri.
Skoðið Alþingistíðindin
Ég fletti upp í Alþingistíöindum
frá 7. desember 1976. Þar er birt
umræða sem varð um þingsálykt-
unartillögu frá Ellert Schram um
litvæðingu sjónvarpsins. Talsverð
umræða varð um tillöguna og varð
hún þó ekki útrædd. Fjölmargir
alþingismenn tóku þátt í umræð-
unni og komu mismunandi sjón-
armið fram. Ég flutti eina stutta
tölu í þessum umræðum og þegar
ég les hana nær 20 árum síðar fæ
ég hvergi séð að ég hafi mælt gegn
litasjónvarpinu. Þar segi ég m.a.
„Auðvitað kemur litasjónvarp", og
síðar „það kemur auðvitað ein-
hvem tíman að því að Utasjónvarp
verði að veruleika á íslandi."
Ég leyfði mér að minna á að 400
sveitabæir væru án þess að geta
náð sjónvarpssendingum og taldi
að það ætti að vera forgangsverk-
efni að koma sjónvarpssendingum
til þeirra. Ég lagði ennfremur til
að hluta afnotagjaldanna yrði varið
til að bæta dreifikerfið.
Framsókn lltvæddi
Rétt er svo að rifja upp að það
var menntamálaráðherrann Vil-
hjálmur Hjálmarsson, flokksbróöir
minn og vinur, sem kom Utasjón-
varpinu á. Ég er stoltur af því verki
hans eins og mörgum öðrum sem
hann framkvæmdi í sinni ráð-
herratíð 1974-1978 með fullum
stuðningi okkar þingmanna Fram-
sóknarflokksins.
Ég vil ennfremur minna á að það
var annar menntamálaráðherra
Framsóknarflokksins, Ingvar
Gíslason, sem hóf byggingu Út-
varpshússins við Efstaleiti og
stofnaði svæðisstöðvar Útvarpsins.
Þetta ætti að nægja til þess að
sanna að framsóknarmenen hafa
stuðlað að framfórum í útvarps- og
sjónvarpsrekstri.
Jón Baldvln má ekki skrökva
Ég þarf ekki að sjá eftir neinu sem
ég hef sagt um málefni RÚV á und-
anförnum áratugum. Ég verð hins
vegar að viðurkenna að það er ekki
vansalaust fyrir þjóðfélagið að enn-
þá árið 1995 skuli ekki vera búið
að koma sjónvarpi til allra heimila
í landinu og einungis til hluta ná-
lægra fiskimiöa.
Eg hef á Alþingi margoft knúið á
um það mál en ekki með fullnægj-
andi árangri. Vona ég svo að sann-
leiksvitnið Jón Baldvin og þeir sem
taka mark á honum hætti að
skrökva um afstöðu mína til hta-
sjónvarps.
Páll Pétursson
Hinir „saklausu"
Föstudaginn 10. febrúar horfði
ég á allsérkennilegaumræðu á Stöð
2 um fyrirhugað verkfall kennara.
Þar voru þeir félagarnir Mörður
og Hannes Hólmsteinn, ásamt for-
svarsmanni kennara, Eiríki Jóns-
syni. Þar varð Hannesi tíðrætt um
hina saklausu nemendur og
ábyrgðarleysi kennara gagnvart
nemendum sínum.
Hinir saklausu nemendur eru vel
flestir börn þeirra láglaunastétta
sem hafa ekki annað en verkfalls-
rétt sinn til að reyna að ná fram
kjarabótum fyrir sig og sína. Hinir
saklausu nemendur og aðrir fjöl-
skyldumeðlimir þeirra þurfa að
hafa laun sem duga fyrir öllum al-
mennum lífsþörfum.
Lágmarkslaun 100 þúsund
Mér hefur stundum dottið í hug
að ef verkalýðsforustan væri á pró-
sentum fyrir unnin störf, hvort
hún næði lægsta Dagsbrúnartaxta.
Þjóðarsáttin svokallaða sem lág-
launastéttir tóku á sig er besta
dæmið um hvernig er hægt að gera
hina fátæku fátækari og hina ríku
ríkari. Nú er komið að öðrum að
hjálpa til við að viðhalda stöðug-
leika í íslensku efnahagslífi.
Alþingi íslendinga ætti að setja
lög um að lágmarkslaun væru ekki
undir 100.000 kr. á einstakling og
líka er ekki síður nauösynlegt að
setja lög um hámarkslaun, þ.e. að
þau væru ekki meiri en 300.000.
Aðeins þannig taka allir íslending-
ar þátt í að viöhalda stöðugleika í
þjóðfélaginu.
Kjallariim
Hræsnarar hræsnaranna
Alveg finnst mér með eindæmum
að annar ríkisstjórnarflokkanna
skuli kinnroðalaust kalla sig jafn-
aðarmannaflokk íslands þar sem
hann hefur ekkert gert til að jafna
launamisrétti í þjóðfélaginu. Þeir
eru í mínum huga orðnir að hræsn-
ekki niðurgreiddar þær vörur er-
lendis frá. Þó svo Jón Baldvin vilji
setja alla ísl. bændur á ráðherra-
laun eins og hann sagði á sínum
tíma og hélt því fram að það væri
ódýrara fyrir þjóðfélagiö, þá hefur
hann greinilega gleymt öllum þeim
sem hafa atvinnu beint og óbeint
af framleiðsluvörum bænda. Eða
Agústa S. Björnsdóttir
nemi
Eg er þeirrar skoðunar að öll
störf í þjóðfélaginu séu jafn mikil-
væg og því eigi ekkert launamis-
rétti að vera og til skammar fyrir
þjóðfélagið að til skuh vera lág-
launastéttir sem hafa laun sem eru
langt undir skattleysismörkum.
Geri ég mér vel grein fyrir því
að mörg fyrirtæki í landinu þola
ekki miklar launahækkanir en það
eru til aðrar leiöir til að koma til
móts við það, til dæmis lækkun
vaxta sem eru alltof háir og eru að
sliga bæði fyrirtæki og heimilin í
landinu. Máhð er að þaö eru til
kjarabætur og svo alvöru kjara-
bætur. Þetta er það sem máhð snýst
um hjá láglaunafólki.
„Mér vitanlega eru eiginkonur ráð-
herra ekki í vinnu hjá ríkinu. Ætli það
þætti ekki skrýtið ef makar færu al-
mennt að mæta í vinnu með mökum
sínum og í ofanálag heimta dagpeninga
fyrir?“
urum hræsnaranna í íslenskri póh-
tík. Þar innan flokks viröist aðal-
málið vera að hygla sér og sínum
sem mest og ausa fjármunum ríkis-
ins (okkar) í alls kyns vitleysu eins
og búkhljóða magabumbusláttar
menningarfuhtrúa jafnaöarmanna
í London.
En eftir höfðinu dansa limimir,
Jón Baldvin vill ólmur komast í
ESB og opna fyrir allan innflutning
til landsins, til dæmis heldur hann
að við fengjum niðurgreidda horm-
óna og geislavæddar landbúnaðar-
vörur frá aðildarríkjum ESB.
Ég er alveg viss um að um leið
og íslenskur landbúnaður væri
orðinn rústir einar þá fengjum við
ætlaði hann að setja það fólk líka
á ráðherralaun?
Sem betur fer er þvi ekki þannig
farið í öllum flokkum að eftir höfð-
inu dansi limirnir alveg blint.
Ástríður Thoroddsen forsætisráð-
herrafrú á heiður skilinn fyrir að
þiggja ekki daglaun hjá ríkinu fyrir
að vera kona Davíðs. Mér vitanlega
eru eiginkonur ráðherra ekki í
vinnu hjá ríkinu. Æth það þætti
ekki skrýtið ef makar færu al-
mennt að mæta í vinnu með mök-
um sínum og í ofanálag heimta
dagpeninga fyrir?
Ágústa S. Björnsdóttir
Hjúkrunarfræðingar vilja
útrýma stétt sjúkraliða af
stóru sjúkrahúsunum
„Þetta er
þri miður
staðreynd.
Sjúkrahðar
hafa fengiö
kaldar kveðj-
ur frá hjúkr-
unarfræðing-
um síðustu
aiisserin Og Bim«ÓlaM6Htr.(or-
síðustukveðj- maóur f rseöslunalndar
urnar fengum sPu'*|i*»*éi«9»i'“-
við í nýjasta blaði Félags ís-
lenskra hjúkrunarfræðinga sem
út kom I síðustu viku. Launabar-
átta sjukraliða og baráttan fyrir
því að reyna að fó lögum um
sjúkraliða breytt virðist hafa far-
iö nfiög fyrir brjóstið á þjúkrun-
arfræðingum. Sjúkraliðar eru
skelfíngu lostnir yfir þeim mót-
tökum sem þeir hafa fengiö eftir
að þeir komu til starfa eftir verk-
fall. Ðaglega hafa sjúkrahðar
samband við skrifstofu Sjúkra-
hðafélagsins sem eru miður sín
yfir viðmóti hjúkrunarfræðinga.
Mikill niðurskurður er fyrir-
hugaður í heilbrigðiskerfinu á
þessu ári og ég fer nærri um á
hverjum sá niðurskuröur mun
bitna. Sem dæmi má nefha aö
engir sjúkraliðanemar verða
teknir i starfsþjálfun á Borgar-
spítala eftir 13. mars. Sjúkraliða-
nemar hafa átt mjög erfitt með
að komast í starfsnám og það seg-
ir sig sjáift að nemar geta ekki
útskrifast sem sjukráhðar ef þeir
komast ekki starfsþjálfun.
Sjúkrahðar sem sótt hafa fram-
haldsnám í hinum ýmsu greinum
hjúkrunar hafa ekki fengið aö
nýta menntun sína í starfi og
engin breyting virðist ætla að
verða á því.“
Alvarleg
ásökun
„Þetta er al-
varleg ásök-
un og alröng. ;l
Jafnmargar
stöðuheimild-
ir sjúkrahða
eru á bráöa-
sjúkrahúsun-
um í dag og
VOrU fyrfr /U«>M6«.r,tom»6ur
fimm árum FélagsWMiskrahjúkr-
en stöðugild- «-i«^raainaa.
um bjúkrunarfræðinga hefur
fiölgað vegna fleiri bráðavakta og
flutnings á bráðavöktum frá
Landakoti til Borgarspítala og
Landspítala. Það er litil hreyfing
á sjúkrahðum á bráðasjúkrahús-
unum og sjúkraliðar hafa sjálfir
bent á aö fáir sjúkrahðar á
Landspítalanum eru undir þrí-
tugu.
Síðustu áratugi hefur þjónusta
á sjúkrahúsunum breyst mikiö,
legutíminn hefur styst og sjúkl-
ingar á sjukrahúsunum eru mun
veikari en áður. Þjónustan krefst
nú annars konar mömiunar en
áður og það hefur sýnt sig að þaö
er nauösynlegt að reka þessar
stofnanir með fleiri hjúkrunar-
frajðingura. Vegna skorts á
hjúkrunarfræðingum hefurþessi
þróun verið mjög hæg. Engum
sjúkrahða hefur verið sagt upp
af þessum ástæðum heldur hefur
stöðugildum hjúkrunarfræðinga
veriö fiölgaö.
Menntun sjúkrahða nýtistmjög
vel inni á öldrunarstofhunum þar
sem aðstoð við athafnir daglegs
Ijfs er stór hluti af hjúkrunar-
þjónustunni. Með fleiri öldrunar-
stofnunum hafa skapast mörg
atvinnutækifáeri fyrir sjúkra-
hða.“