Þjóðviljinn - 08.11.1940, Blaðsíða 4

um
5? «P
Orborgtnnt
Næturlæknir í nótt: Halldór
Stefánsson, Ránargötu 12, sínu
2234.
Næturvörður er þessa viku í
Ingólfs- og Laugavegs-apótekum.
REVÝAN 1940
Ásfands**úfgáfa
leikið í Iðnó í kvöld (fösfud,) kl. 3,30
Aðgöngumíðar seldír eftír kl. 1 í dag.
Símí 3191. — Lækkað verð eftír kl. 3.
52
urhafs-
esi/iiityri
Skáldsaga eítir Mark (Jaywood
tjtvarpið í dag:
12.00—13.00 Hádegisútvarp.
15,30—16.00 Miðdegisútvarp.
18.30 Dönskukennsla, 1. fl.
19.00 Þýzkukennsla, 1. fl.
19.25 Hljómplötur: Tataralög.
19.50 Auglýsingar.
20.00 Fréttir.
20.30 Erindi: Frá Vinarborg til
Versala, in: Töframaðurinn í
Friedrichsruhe (Sverrir Kristj-
ánsson.
20.55 Hljómplötur: Létt lög.
21.00 Otvarpssagan: „Kristín La-
fransdóttur” eftir Sigrid Undset
21.30 Strokkvartett útvarpsins:
Kvartett, Op. 76, nr. 2, eftir
Haydn.
21.50 Fréttir.
Kosníng níð-
urjöfnunar~
nefndar
í niðurjöfnunarnefnd voru kosn
ir á bæjarstjómarfundi í gær þeir:
Sigurbjörn Þorkelsson, Gunnar
Viðar, Ingimar Jónsson og Sigurð
ur Jónasson, en skattstjóri er,
sem kunnugt er, sjálfkjörinn í
nefndina. Hlutkesti fór fram um
þá Sigurð Jónasson og Gunnar
Thoroddsen, þar sem aðeins tveir
listar höfðu komið fram og bæjar-
fulltrúar Sósíalistaflokksins kos-
ið með Alþýðuflokknum og Fram-
sóknarflokknum, þar sem þeir
gátu annars engum úrslitum vald-
ið um skipun nefndarinnar. Þótti
þeim því rétt að gefa Sigurði Jón-
assyni kost á því að komast í hlut-
kesti móti íhaldsmanninum, eink-
um þar sem Sigurður hafði á fund
inum lýst því yfir að hann væri
með öllu andvígur skattfrelsi stór
útgerðarinnar og að hann álíti, að
fyrsta verk næsta Alþingis ætti
að vera að afnema það.
Það er þó sízt svo að skilja, að
Sósíalistaflokkurinn telji Sigurð
sinn fulltrúa í nefndinni og má
gjaldendum úr alþýðustétt senni-
lega á sama standa hvort í henni
situr framsóknar- eða íhaldsmað-
ur svo náin samvinna sem nú á
sér stað milli þessara flokka um
allt það, sem alþýðu þessa lands
má til byrði verða.
Gerízt
áskrifendur
að
íímarífínu
,Réttur‘
jggPWWIMPm»,» ^ ^ v
Borgarsfjóri bann
ar verkamönnum
að hafa sýníngar
kassa í Skýlínu
Allt að því áratug hafa verka-
menn haft sýningarkassa á einu
þili Verkamannaskýlisins við höfn
ina. Hafa oft verið límdar upp
myndir, blaðaúrklippur og grein-
ar í kassa þennan og var hann
vinsæll meðal verkamanna. Naz-
a istar hafa samt litið kassann hom
uga og reyndu stundum að
skemma hann.
1 gær gerðist svo sá atburður
að hinn nýsetti borgarstjóri,
Bjarni Benediktsson, kom niður á
Verkamannaskýli og skipaði skýl-
isverðinum með magt og miklu
veldi að taka kassann niður af
veggnum tafarlaust, ella yrði
hann — húsvörðurinn — tafar-
laust sviptur stöðu sinni og rek-
inn frá. — Minna mátti ekki gagn
gera.
Verkamenn, sem þama voru,
bentu Bjama á, að Knútur Zim-
sen borgarstjóri hefði á sínum
tima leyft verkamönnum að hafa
kassann uppi. Bjami kvað Knút
engu ráða nú lengur. Og niður fór
kassinn.
Það mun hafa farið í taugamar
á núverandi borgarstjóra, að í
kassanuim voru myndir frá sigr-
um sósíalismans sem verða til að
minna verkamenn á, að þar sem
þeir ráða sjálfir er ekkert atvinnu
leysi til. Erindrekum skattfrjálsu
milljónamæringanna, sem láta þús
undir manna búa við atvinnuleysi
og skort, finnst óþægilegt að vera
minntir á slíkt.
Ma lalllírs
Kiliai laansa
Framhald af 3. síðu.
friðsömu og hamingjiusömu lýð-
veldi verkamanna, menntamanna
og bænda. Þeim ber skylda til að
koma i veg fyrir að kapítalistar
geti búið svo um sig á landamær-
um Ráðstjómarlýðveldanna, að
þeir geti þegar minnst varir kom-
ið ráðstjómarverkamönnum' S.
opna skjöldu, eins og þeim hefði
t. d. verið í lófa lagið, ef víggirð-
ingamar sem heimsauðvaldið
hafði komið sér upp í Finnlandi
hefðu ekki verið eyðilagðar í
fyrra, en á þeirri línu, Manner-
heimlínunni svokölluðu, ginu sem
kunnugt er fallbyssukjaftar al-
alþjóðaauðvaldsins bókstaflega yf-
ir einhverju stærsta verklýðs-
hverfi heimsins, Leningrad, með
sínum fjórum milljónum sósíalist-
iskra verkamanna.
Það er í von þess að Ráðstjóm-
arlýðveldunum takist að vemda
arf októberbyltingarinnar frá
1917, sem sósíalistar um allan
heim minnast nú tuttugu og
þriggja ára afmælis hins fyrsta
verkalýðsríkis heimsins um sömu
mundir og kapítalismanum hefur
í annað skipti í einni kynslóð tek-
izt að gera heimskringluna að leik
velli tortímingarinnar. Við höld-
um þetta afmæli ennfremur í von
þess, að kapítalisminn mætti sjálf
ur gjalda ekki minna afhroð í
þessum nýja leik sínum en hann
galt í síðustu allsherjar-morðárás
sinni á mannkynið, heimsvalda-
styrjöldinni frá 1914—1918.
Fííl enn afl uerlsi sítrónurF o.25 stb.
Snæbjörn verður Kandís 1.90 kgr.
aftur fyrír steínhastí Fjallagrös 5.50 -
i gærmorgun var lögreglan köll
uð niður að bókaverzlun Snæbjam
ar Jónssonar. Hafði rúðan á bóka-
búðinni enn verið brotin og í
glugganum lá steinn og við hlið-
ina á honum pappírsmiði, þar sem
áletrað var með bleki: „Föður-
landssvikarinn skal deyja. Snæ-
björn Jónsson skal deyja”. Undir
var eitthvað krot og yfir það var
klesst hakakross-merki líklega úr
blóði.
Það em skrýtin fífl á íslandi,
sem taka upp á að leika „föður-
landsvini” á þennan hátt.
Safnið ðsbrifendBm
Daglega nýsoðin
S VIÐ
Kaffistofan.
Hafnarstræti 16.
við okkur og eitthvað þaut gegnum loftið rétt viö höf-
uð stúlkunnar og blikaði eins og silfurlitur flugfiskur
við lónið. Eg spratt á fætur og skaut nokkrum skamm-
byssuskotum inn í þykknið. Við heyrðum aö einhver
hljóp inn í runnann.
Ungfrú Mortimer hafði líka sprottiö á fætur, Hún
skalf eins og henni væri kalt.
Hvað var þetta spuröi hún óttaslegin.
Það er náunginn, sem drap Jim Orleans í dag, sagöi
ég seinlega og reyndi aö róa hana.
En hverju kastaði hann? Hvað var það, sem flaug
fram hjá höfðinu á mér og út í lónið?
Það var hnífurinn, sem við vorum þau flón að skilja
eftir í morgun. Guði sé lof að hann hitti þig ekki!
Hún titraði og þrýsti sér að mér.
John, hvíslaði hún skjálfrödduð. (Þetta var í fyrsta
skipti sem hún nefndi mig því nafni). Heldurðu ....
þú heldur þó ekki að þaö geti veriö hann? — Hún
leit upp og það var þjáningarsvipur á andlitinu.
Eg hló hressilega. En því fór fjarri að mér væri þaö
eðlilegt, þvi mér hafði orðið mjög ónotalegt viö, en ég
vildi eyða ótta hennar, ef þess væri nokkur kostur.
Nei, það er fráleitt, sagði ég. Þetta er bara venjuleg-
ur slæpingur, sennilega náungi, sem hefur hlaupið aí
einhverju hvalveiðaskipinu. Auk þess er hann bandóð-
ur og við verðum að gæta fyllstu varúðar. Eg var næst-
um búinn aö gleyma honum.
Hún virtist veröa rólegri og mér þótti vænt um aö ég
hafði verið svo varkár að geta ekki um festina með
minnispeningnum, sem ég hafði í vasa mínum. Þessi
gripur gerði mig nú svo órólegan að ég sætti fyrsta
tækifæris að henda honum í vatnið. Mér var illa við að
setjast aftur niður, því ég var óttaðist að vitfirringur-
inn kæmi aftur, og ég fór aö hugsa um, hvernig við
ættum að verja nóttinn, en það var þegar orðið nokk-
uð áliðið hennar. Tíminn hafði flogið áfram meðan við
vorum að tala saman.
Hvenær skyldi snekkjan koma aftur? spurði hún.
Bráðum, býst ég viö, sagöi ég, en með sjálfum mér
var fjarri því, að ég væri sannfæröur um það. — Nú
hafa þeir engan bát eins og þú veizt.
Hvar faldirðu bátinn?
Nokkur hundruö metra héðan. Hvort finnst þér rétt-
ara að við gröfum bátinn upp og siglum til Omato, eða
að viö bíðum eftir snekkjunni?
Og ef hvirfilbylurinn kemur aftur? spurði hún meö
hryllingi.
Við mundum strax sökkva í bátnum, sagði ég. En til
þess eru ekki miklar lík’ur. Og þó veit ég ekki-------
Viö skulum bíöa eftir snekkjunni. Eg ætla aö skipa
Hogan að fara strax til Omatu og þú getur farið til
svarta Jacks og leitaö þar upplýsinga.
Eg held að þér sé ekki ljóst, hvaða hlutverk Hogan
leikur í þessari ferð. Sannast sagt álít ég að saga hans
sé eintómur uppspuni. Hann ætlar að selja byssurnar í
Kilowa — ef hann kemst þangaö — fyrir hér um bil
þunga þeirra í gulli, og svo mun hann hverfa í fyrstu
höfninni, sem þið komiö á.
Nú vil ég að þú hjálpir mér, sagöi hún lágt.
Viltu ennþá komast til Paradísareyjar?
Þaö veltur á því hvað við fréttum hjá Svarta Jack
— finnst þér það ekki?
Og svo er annaö, sagði ég. Nú þegar mun fallbyssu-
bátur vera kominn í slóð okkar.
Hún sperrti upp augun og hrópaði:
Hversvegna? Hvernig ættu þeir að hafa frétt um
feröir okkar?
Eg sagði þeim frá henni. Manstu ekki eftir símskeyt-
inu, sem ég sendi Conray í Sydney?
Jú, en þú minntist ekkert á okkur í því, eða gerðirðu
það?