Þjóðviljinn - 01.04.1949, Blaðsíða 3

Föstudagur 1. apríl 1949.
ÞJÖÐVILJINN
íslenzkar konur! Þegar við fá
ura blaðið okkar (Þjóðviljann)
í þetta sinn er búið að
smeygja á okkur fjötrum At-
lanzhafssáttmálans. Selja okk-
ur og Iandið okkar. Við vorum
frjáls þjóð í gasr, en erum í
dag ánetjuð erlendn hervaldi.
Mér finnst sem fjöllin hrópi:
Gefumst aldrei upp!
í’að skal verða barizt — ekki
íneð vopnum, en með hvetjandi
orðum til aílra freisisunnandi
kvenna og karla sem byggja,
þetta land. Ísleíizkar konur,
við skulum strengja þess heit
að verða sterkar og samtaka í
baráttunhi f.vrir sjálfstœði lands
ins ckkar! Vernm einnig sam-
taka í baráttunni fy.rir eflingu
Sósíalismans, því hann einn
inegnar að sigrast á þeim
myrkraöflum, sem nú grúfa
yfir mannkyninu,
Gerum landráðamennina land
flótta! Þeir eiga ekkert föður-
land!
Landið er okkar, sem viljum
frelsi þess. og þfeirra niðja sem
það byggja.
H. B.
Tveir menn ta!a, annar ’ fram, þá verða aðrir ekki sak-
eigið blað, hinn i málgagn alls ( felldir. Sök verður iýst á hend-
fólksins. Þeir leggja til að Is- i ur okkur sjáifum, hafandi kos-
lendingar gerizt þátttakendur í ið hlutskipti stríðsaðiljans. Á-
stríðsbandalagi. Fólkið bregður ; byrgðina, sem Bandaríkjastjórn
hart við, hrekkur af dvala. ; hliðrar sér hjá, grípur Alþmgi |
Hvað er að ske?. Mótmæii heyr- j fegins hendi. Þvílíkir smamun- j
j Konuv! við. höfum lesið sátt- för þessa, að plaggið sígi í á
j máia þann, sem „friðarvinur- einu baki, jafnvel þótt breitt
inn“ Bjarni Benediktsson lagði væri, sýnist mega ráða af þeirri
|
svo hart að sér að sækja í aðra varúðarráðstöfun, að taka með
heimsálfu. Að göfugmennið hafi sér tvo burarkarla, svona sinu
einhverja hugmynd haft um undir hvert blaðhorn, og að
það, áður en hann iagði upp i þeir mættu einnig tileinka sér
orð spekingsins fornfræga:
ast. Þá má ekki ræða málið,
það er ekki tímabært, ekkert
er vitað um skilyrði. Útvarp-
inu er lokað fyrir andmælum.
Nógur tími að tala gegn stríðs-
þátttöku, þegar eitthvað er að
ir! Ábyrgð!! Alþingi verður j ag. er feasta6 út á baug, af ís-
seint sákað um kjarkleysi i j lenzkum fiönnum. i
þessu máli, en hvort fyrirhyggj- | Vig stöndum undrandi ráðJ Þessi, hlaðinn atómsprengjum í
„Hesturinn ber ekk-i það sein
ég ber“. Enda hefur það nú
orðið raunin á, að samningur
an er að sama skapi, sker fram- , jmotEU 0fbe!dið hlustsCr ekki á
tíðin ein úr um. | rök. Skynsemin fær eicki að-
I munni ráðherranna eru það j-gang. Sagan uui Gamla sátt-
engir afárkostir fyrir íslend- j mála er gleyrnd, héðan af verða
ver„ur tekin um máiið fyrr ea inga> sem feiast í þessum sanm rökin ekki okkar megin, rétt-
KONUR! Sendíð Kvennaslð-
unni greinar og smáplstla.
Afgr. Þjóðviljans
Skólavörðustíg 19.
þjóðin, eigendur þessa lands,
hefur fengið tækifæri til þess
að kynna sér málið, ræða það
í þaula.
Loksins er sáttmálinn birtur.
iögi. Það er í raun og 'veru ekki ! urjnn ekki á okkar hlið. Islenzk-
neitt, engar skuidbindihgár, eng ur manndómur og sæmd eru
ar kvaðir, hreint ekki neitt. I hlaegilegar bábyljur í
fyrsta sinni í sögu okkar ætlar ; þessara manna, firrur sem sam
íslenzkur macur að undirrita rýmast ekki sjömílnaskrefum.
Vika líður — ein vika í ævi jsamning, sem engar skuldbind- j Bandaríkjanna yfir hnöttinn.
heiliar þjóðar. Nokkrir menn á ; ingar felur í sér. Trúi hver sem ' Allt bendir til að íslenzkir
þingi ráða málinu til lykta. j vili. Okkar vísu menn ætla að j menn ætli að selja allt okkar
Þjóðin er gieymd. Umboðsmenn j undirskrifa samning, sem okk- i ráð fyrir tímanlegt álit sjálfra
irnir þurfa ekki að vita vilja ! ur grnnar að sé sama og að und sín í augum erlendra manna.
kjósenda. Þeir hafa þegar feng , irrita dáuðadóm okkar sjálfra. Þeir ætla, ekki að bregðast lof-
bak og fyrir, hefur reynzt þessu
þrieina ,,góðmcnni“ fuil þungur.
Á fundi landsölumanna í
Sjálfstæðishúsinu, síðastliðinn
fimmtudag, reyndi þessi sam-
herji og vinur Achesonsaðdraga
fjöður yfir allt sem máli skipti
hu°'un j á þessum vopnaða grip. Kom
mér því ekki á óvart þegar orð
þessi hrutu af vörum hins banda
ríska málsvara, sem geymd.
verða í sögu þjóðarinnar: „svö
er nú sumt í þessum samningi,
■ sem er ekki liægt að segja að
i svo stöddu.“
| Sú fullyrðing utanríkisráðh.
Bjarna Benediktssonar, að
þeim, sem berjast gegn hinum
ið „tíma.“ Þarf þá ekki nema j Við vitum að það þýðir undir- Jorðum við Bandaríkin, loforðin j
eina Aiþingissamþykict til þ.ess -ritnn dauðadóms yfir siðferðis- við okkur voru bara kosninga-
að við snúum baki við siðfræði vitund okkar og þjóðarmetnaði. heit. Dómur þjóðarinnar í mál- !VOpnaða drauSj gangi það eitt
okkar — að stríð er glæpur. i Við erum þar af leiðandi hrædd inu kynni að bregða fæti fyrir j^’ að v^a sjálfir lega með
Við eigum að flekka skjöldina ! um framtíð íslenzks fólks. ‘ ; efndirnar við útlent vald; að v°Pnum’ ber en^u oðru vott’ en
með stríðsstimplinum — af í Metnaður Bandaríkjanna j minnsta kosti er ekki hættandi
frjálsum vilja. íslendingar eiga , krefst þess að íslendingar ger- j á það. Þe(;ta er sú eina ályktun.
sjálfir að taka ákvörðun, seg- izt stofnendur að stríðsbanda- i sem dregin verðnr af þeim for-
ir utanríkisráðherrann fyrir laginu. Islenzkur metnaður sendum að þjóðin fær ekki ráð-
munn Achesons. Það er megin- j krefst þess að málið sé gaum- i rúm til að hugsa málið og ekki
málið. Við eigum sjáif að ráða J gæfilega rætt og athugað og j að ræða það.
iáuða okkar og annarra, fyrir- | ekki flanað að neinu. Þeim metn j Nanna Ólafsdóttir.
veikluðum sannleika.
Eg fullyrði, að íslenzk alþýða
sækist ekki eftir lífi nein3
manns, En ég fullyrði, að ís-
lenzka þjóðin er staðráðin í að
reka af höndum sér afturgöngu-
hóp þann er á Alþingi Islend-
inga situr og nefnir sig ríkis-
stjórn. SJI.
Eiíurpillaii |
Undanfarna mánuði hafa vitr
ustu og beztu menn þjóðarinnár
unnið markvisst að því að
kynna okkur innihald og áhrff
eiturpillu þeirrar, ef c-g má svö
J að orði kveða, er Atianzhafá-
; •>> •5J
Hin fagra bettjörð v
og vík eiga nú að
or hefur nú veriS beðin frarn til hérnaðarárása á aðrar þjóðir og hinar friðsælu strendur íslands við vog
verða tröð erlendra herja, en: Þeir fclla ekkí hnjúkinn seni hamramur gnæfir við ský þeir hindra ekki að
gelsladýrð morgunsias tendrbt á ný. L __________
bandalag nefnist. Og okkur í$-
lendingum er möglunar- og urö-
j svifalaust ætiað að gleypa þær,
j án tillits til hvort veikbyggö-
! ur þjóðarlíkami þolir skammf-
j inn eða ei. Ékki inyndum við
j hæla læknum, sem hefðu aS-
j stöðu og notuðu hana,' tii að
j brugga einstaklingnúm slík
j launráð — og lög myndu mæla
! svo fyrir, að ábyrgð yrði kom-
ið fram á hendur þeim.
Allir íslendingar þekkja hug-
smíð þeirrar líkisstjórnar er nú
situr, sem heitir rangiát
j skömr.itun lífsnauðsynja. Með
| lögheimili í Reykjavik, teygir
j hún sina vansköpuðu skanka út
; um byggðir lands. En, nei! það
j eru ekki allir, sem þekkja þjóð
arskömm þessa. Hópur gráðugsi
Framh. á 7. síð"'.