Þjóðviljinn - 11.06.1950, Síða 3

.'lídagur 11. júní 1950.
ÞJÓDVILJINN
3
-^JACARTHUR hershöfðingi
hefur, einsog hugkvæm-
um Bandarikjamanni sæmir
fundið upp nýstárlegt tilbrigði
af baráttuaðferðum afturhalds-
ins í viðureign þess við sam-
tök alþýðunnar. Sérstakar að-
stæður i Japan hafa vafalítið
komið honum til að leggja
inná nýjar brautir. Að banna
Kommúnistaflokk Japans hrein
lega hefði minnt of óþyrmi-
lega á að þar vaeri bandariska
hernámsstjórnin aðeins að
endurtaka það, sem einræðis-
stjórn japönsku hernaðarsinn-
anna gerði árið 1924. Mac-
Arthur tók því það frumlega
ráð, að fyrirskipa japönsku aít
urhaldsstjórninni að banna for-
ingjum kommúnista öll aá-
skipti af stjómmálum að við-
lagðri langTÍ fangelsisvist. 1
raun og veru þýðir þetta bann
á flokknum og það því fremur
sem MacArthur hefur látið
setja ritbann á blaðam. við mál
gagn kommúnista og kostar
það þung viðurlög, ef útaf er
brugðið. Rikisstjórn aíturhalds
ins japanska undir forystu Jos
hida, sem ekki hafði þorað að
fylgja mánaðargamalli ábend-
ingu MacArthurs um að banna
Kommúnistaíiokk Japans uppá
sitt eindæmi, hefur fagnandi
fylgt á eftir er hernámsyfir-
; völdin riðu á vaðið og hótar
að fara með verkamenn sem
gert haía verkfall til að mót-
mæla gerræði MacArthurs,
sem stórglæpamenn. Hefur
hún þegar Játið fangelsa for-
ingja japanskra bifreiðaiðnaði-
Fyrirœtlanir Bandaríkiastjórnar i Japan
armanna og málmiðnaðar-
manna fyrir að beita sér fyrir
mótmælaaðgerðum.
JgTTGUNARHERFERÐ
MacArthurs gegn jap-
önskum kommúnistum er und-
iibúningsráðstöfun af hans
hálfu undir heimsókn tiginna,
bandarískra gesta til Tokyo.
1 þessum mánuði er von á
Johnson landvarnarráðherra
Bandarikjanna og BradJey her
ráðsforseta til skrafs og ráða
gerða við MacArthur. Um
sama leyti verður John Foster
Dulles, ráðgjafi Acheson utan-
ríkisráðherra, á ferð í Japan.
Yfirlýst erindi DuJles er að
undirbúa sérfrið milli Vestur-
veldanna og Japans. Johnson
og Bradley ætJa að undirbúa
hernaðarhliðina á sérfriðar-
samningunum, ákveða, hvaða
. flug- og flotastöðvar • í Japan
Bandaríkin skuli tryggja sér
til frarobúðar. Það er löngu
vitað, að Bandarikjastjórn
vill að Vesturveldin geri sér-
frið við Japan. Heimsvalda-
sinnarnir í Washington óska
ekki eftir fulltrúum frá meg-
inlandsríkjunum i Austur-
Asíu, Kina og Sovétríkjunum,
við þá friðargerð. Gegn þeim
er bandariskum herstöðvum í
Japan beint og þvi ekki nema
eðlilegt að þau liti þær svo ó-
hýru auga, að þau féllust
aldrei á friðarsamning, sem
gerði Japan að bandarísku
flugvélamóðurskipi örskot und
an strönd Austur-Asiu. En her-
stöðvafyrirætlanir Bandan'kja-
stjórnar eiga sér ekki siður
ákveðna andstæðinga meðal
Japana sjálfra. „Flestir Jap-
anir að undanskildum þeim
sem lengst standa til hægri,
hernaðarsinnunum og fasistun-
um, sem nýtt lif hefur færzt
i, fordæma bandarisk afnot af
flugstöðvum og krefjast friðar-
samnings, ekki við Vesturveld-
in ein heldur llka við ná-
grannalöndin Kína og Sovét-
rikin," segir brezka sósialdemó
kratablaðið „New Statesman
and Nation." Fremstir i flokki
þess meirihluta japönsku þjóð-
arinnar, sem vill engar banda-
riskar herstöðvar i landi sinu
og friðai-samning við öll
Bandamannariki, eru kommún-
istar. Kúgunarráðstafanirnar
gegn þeim eru aðvörun frá
MacAi-thur til allra þeirra Jap-
ana sem eru sama sinnis, um
á hverju þeir megi eiga von,
ef þeir dirfist að bjóða dollara
valdinu birgiiin.
Jg.FTIR SIGUR , alþýðubyJt-
ingarinnar i Kína eru
Japanseyjar lifakkeri banda-
risku heimsvaldastefnunnar í
Austur-Asiu. Flota- og flug-
stöðvarnar, sem Sjang Kaisék
hét Bandarikjastjórn að laun-
um fyrir aðstoð við að kúga
og arðræna kínversku þjóðina,
eru gengnar herforingjaráðinu
í Washingtoii úr gTeipum, en
þær á að bæta upp með her-
stöðvurn í Japan. Eftirsóknin
í herstöðvar í Austur>-Asiu er
enn einn glöggur vottur um
þá heimsvaldadrauma, sem nú-
verandi ráðamenn Bandaríkj-
anna ala í brjósti. Japan er
tíu þúsund kilómetra frá
Bandaríkjunum. Hinsvegar er
aðeins fárra kílómetra breitt
sund milli hinnar nyrstu Jap-
anseyja og Sakhalin, sem er
hluti af Sovétrikjunum. Sovét-
stjórnin hlýtur þvi að lita
bandarískar herstöðvar í Jap-
an sömu augum og Bandaríkja
stjórn myndi líta sovéther-
stöðvar á Kúbu og Haiti.
j VIÐLEJTNI sinni til að
tryggja sér hernaðarleg í-
tök i Japan til frambúðar á
Bandaríkjastjórn aðeins einn
ábyggilegan bandamann, jap-
anslca afturhaldið. Valdaað-
staða afturhaldsins byggist á
stuðningi frá bandarlsku auð-
magni og bandarísku heináms-
liði og hernaðaraðstaða Banda
rikjanna i Japan byggist þess
vegna á því að þessu aftur-
haldi sé haldið við völd. Milli
Bandarikjastjórnar og þess
japanska afturhalds, sem stóð
að árásinni á Pearl Harbor ár-
ið 1941 hefur því skapast órjúf
andi hagsmunasamband. „Það
kom smátt og smátt í Ijós ....
að gamla afturhaldið kom sér
fljótt fyrir innan hins nýja
kerfis og lærði að notfæra sér
það ...... Þetta eru gömlu
„stélfrakkarnir," skriffinnsku-
valdið og auðdrottnarn-
ir, sem áður voru 3 einu fórnar
lörob hernaðarsinnanna og
samsekir þeim" segir Robert
Gullain, fréttaritaii franska
ihaldsblaðsins „Le Monde" i
Austur-Asiu um stjórnarfarið
í Japan undir hernámi Banda-
ríkjanna. Til þess að bjarga
vaJdaaðstöðu sinni er þetta.
aftuihaJd nú fúst til að ofur-
selja Japan undir bandarískax
herstöðvar og til að klófesta
herstöðvarnar er Bandaríkja-
stjórn reiðubúin til að styðja
þetta afturhald til valda. Banda
ríkjastjórn hefur augsýnilega
lítið lært af reynslu sinni i
Kína. Þar byggði hún líka
hernaðaritök sin á stuðningi
við innlent afturhald með þeim
árangri, að um Jeið og kín-
versk alþýða rak kliku Sjang
Kaisék af höndum sér hrökl-
uðust Bandaríkjamenn úr stöðv
um sinum. Sé Bandarikja-
stjórn staðráðin í að gera Jap
an að leppriki sinu þýðir það,
að hún sker á hin gömlu og
eðlilegu viðskiptasambönd
milli Kina og Japan. En Jap-
anir þurfa einhversstaðar að
selja iðnaðarvörur sinar til að
geta lifað og verði þeim bann-
að að selja til Kína. hljóta þeir
að leita af auknum krafti á þá
i beina samkeppni við brezk-
an og bandariskan iðnað.
Bandarikjastjórn er þvi síður
en svo búin að bíta úr nálinni
hvað Japan varðar þótt hún
semji sérfrið við japanska aít-
urhaJdið. M. T. Ó.
Hverfir rá.Sa Veslm-Hz&alsnái EÍL
I Ruhr er „of

Stálið er táknrænt í allri
hringastarfsemi. í Þýzkalandi
er það, nú á tímum, táknrænt
um hversu hægt og illa gengur
að hnekkja hringavaldinu.
Stærstu hringamir þýzku cg
samsteypumar voru dæmd til
dauða í maí 1945, þegar stríð-
inu lauk. Það var refsingin
fyrir að tapa ófriði, sem hringa
fyrirkomulagið hafði hrundið
af stað.
Síðan hafa öðru hverju með
stuttu millibili verið gefnar út
yfirlýsingar um að nú væri ver
ið að leysa upp hringana. Sér-
hver ný yfirlýsing — eða fyr-
irmæli eða lög — hefur leitt í
ljós, að lítið hefur gerzt.
Loks, í apríl 1949, var mynd-
uð sameiginieg stjórnarnefhd
yfir Ruhr-stálinu undir for-
ustu Bandaríkjamanna, Breta
og Frakka. En nefnd þýzkra
iðjuhölda, til þess að gera á-
ætlanir um endurskiþulagn-
ingu stáhúnnslunnar í Ruhr,
var ekki sett á laggimar fyrr
en í september 1949.
★
■n
Það gegnir sama máli um
Btáíið og um Ruhr-kolin —
jraunverulegar , fraœkvæmdir
■
WAWWiftv^ww.v.v.v.':
I
voru • fengnar Þjóðverjum í
hendur. Starfsemi þei»-ra er
svo skammt á veg komin, að
lítið er hægt að segja um hana,
en aftui á móti, er hægt að
segja þó nokkuð um þá sem
hafa hana með höndum.
Af 12 nefndarmöniíum eru 8,
sem voru hátt settir í stálsam-
steypunum þýzku fyrir strið-
ið og meðan á því stóð. For-
maðurinn, Heinrich Dinklebaeh,
var forstjóri stærsta gtálh.ring®
ins, Vereinigte Stahlwerke.
Litill minnihluti, nánar til-
tekið 4, af nefndarmönnum
eiga að heita fulltrúar verka-
manna og alþýðu. Þeir þrifust
ekki eins vel og stálkongarnir
á meðan Hitler réði ríkjura, en
enginn þeirra var þó handtek-
inn eða þurfti að flýja land.
NefndarmenrJrnir 12 eiga að
ákveða framtíðarfyrirkomúlag
stálvinnslunnar í Ruhr. Aldrei
fyrr hefur jafn fámennur ijþp*-
j ur haft svo mikil völd. Raun-
j veruleg sala stálsins og dreif-
ing er hjá einu fyrirtæki,
Fachstelie Eisen und Stahl
héitir það.
'k
í ekugga myndarinnar af
Ruhr-stálinú eru sioaji aiþjóð-
legu yfirvöldin í Ruhr. Sjö þjóð
ir eiga sæti í þeirri stofnun.
Að nafninu til ætti hún að hafa
yfirráðin í Ruhr. Enn sem kom-
ið e'r er þessári stofnun sýnd
! fyllsta kurteisi og vel með hana
; farið, en lítið hefur hún. að
gera.
Eg átti tal við.yíirmenn þess
| arar stofnunar þrjá, .og einu
I áformhi, sem minnzt var á til
]iess að hnekkja hríngavaldinu
voru uppástungur um að losa
um tengd koiar.na og stálsins.
Við þánari étkugTin'kom þó
í ljós, að ekt'i var gert ráð fyr
ir róttækum aðgerðum. Stálfé-
lögin geta haft ráð yfir þeim
kolum, sem þau þarfnast. „En
þau ættu helzt ekki að hafa
kolaframleiðslu þar fram yfir“,
sagði einn form2nnanna.
★
Niðurrif verksmiðja heíur
-vejrið .þýðipgarmesta málið í
sambandi við Ruhr-stálið. Það
er óhætt að gera ráð fyrir, -að
um. frekara niðurrif verði ekki
að ræða, en hversu mikil brögð
hafa verið aS því, virðist vera
leyn.darmál. Enginn hinna
þriggja formanna kvaðst vita
neitt um það með vissu. Þeir
gátu þess til að sex milljón
tonna framleiðslurýmun gæti
verið nærri sanni.
Svo á að beita ,að árieg
stál f ramleiðsl a Vestur-Þýzka-
landi eigi ekki að íara frarn
úr 33,8 milljonum tonna. En
há.marksstálframleiðsla 5 Ruhr
var um 24 milljón tonna. Þó
að hún minnki um 6 milljón
tonna. verður gott betur en
13,8 millj. tonna eftir. En
ráðamennimir eru ekki hugs-
andi út af framleiðslumagninu
eins og hinu, hveraig þeir eigi
að fá markað fyrir það stál,
sem þegar hefur verið fram-
leitt. Bandariski formaðurinn í
Ruhrstjórnaraefndinni er Ron-
ald Clark, sem í mörg ár var
aðalmaður i stálsölufirmanu. U.
S. Steel Corporation. Clai'k
sagði að stálframleiðslan í
Ruhr virtist stöðnun við 800
þús. tonna mánaðarframleiðslu
því a.ð meira væri ekki hægt að
selja..
★
Fljótt á litið virðist offram-
leiðsla stáls í Evrópu hrein
fjarstæða. Endurbyggingn er
langt frá þvi að vera lokið.
Lífskjör manna eru mjög lé-
leg. Fólk þarfr.ast fjölda varn-
ings 'úr stáli.
En þó gengur draugur of-
framleiðshinnar Ijósum logum
um stáliðnað Vesturevrópu. Áð
ur fyrri var framleiðslan tak-
mörkuð með bringasamkomu-
lagi. Sami hugsunarháttur virð
ist enn ríkjandi.
Þess sjást éngin merki, að
ráðgert sé að auka kaupgetu
manna né örfa heimamarkað-
inn með því að brjóta hringa-
valdið á bak aftur. Ráðandi.
þýzkur f jármálamaður, Her-
man Abs, sagði við mig,
að telja mætti hæfilegt,
þegar öl'u væri á botninn
hvolft, að réka þýzkú stálfram-
leiðsluna með 60 %' a.fköstum.
★
En sterkar raddir eru uppi
um það að rífa niður múrinn.
milli austurs og vesturs og
skiptast á stáli og hráefnum.
Allharður árekstur var nýlega.
á milli fjárhagsþarfa og póli-
tiskra fyrirmæla, þegar iðnað-
urinn i Ruhr ætlaði að selja
járahrautarteina til Kína. Ekk
ert gat orðið úr viðskiptunum.
vegna banns Bandaríkjanna
við slíkri verzlun.
Þýzkir stálframleiðendur
mótmæltu og kváðru sig einmitt
þurfa pöntun sem þessa og;
Framhald á 7. Biðú.

•f'. '
f,