Þjóðviljinn - 18.03.1967, Blaðsíða 6

g — ÞJÓÐVHjJINN —? Laugardagur IS. m&srz Í365L
p................ ....................—"""
JOHN FOWLES:
SAFNARINN
17
/
mn. Hefðl ég talað tilgerðarlega
og sagzt vera Lubbi lávarður
eða eitthvað þess háttar, þá þbri
ég að veðja . . . en það er eins
og ég megi aldrei vera að þvi.
Það er furðulegt hvemig eitt
leiðir af öðm. Meðan ég var að
kaupa hálsmenið, sá ég nokkra
hringi og þá datt mér í hug að
ég gaeti spurt hana hvort hún
vildi giftast mér og ef hún
segði nei, myndi það tákna að
ég yrði að halda henni hjá mér
áfram- Þetta var úrræði. Ég
vissi að hún myndi ekki segja
já. Svo að ég keypti hring. Hann
var ósköp penn, en ekki sérlega
dýr. Bara til að sýnast.
Þegar ég kom heim þvoði ég
hálsmenið (mér fannst það ó-
þægíleg tilhugsun að það hefði
komið við húðina á hinni kon-
unni) og faldi það þannig að ég
gæti náð í það á réttri stundu.
Svo sá ég um allan undirbún-
inginn sem hún hafði talað um:
það voru bióm t>g ég setti flösk-
uroar á stofuskápinn og lagði á
borðið í regluiegum grandhótel-
stfl, mteð öllum venjulegum var-
úðarráðstöfunum að sjálfsögðu.
Við höfðum ákveðið að ég ætti
að koma niður að sækja hana
kkxkkan sjö. Ég átti ekki að sjá
hanai eftir að ég hafði fengið
henni pakkana; þetta var alveg
eins og á undan brúðkaupi-
Ég hafði ákveðið að leyfa
henni að koma upp ókeflaðri
og öbundinni í þetta sinn, ég
ætlaði að leggja í áhættuna, en
igæta hennar eins og sjáaldurs
auga míns og ég ætlaði að hafa
klórófonnið og CTC-ið til taks
ef einhver læti yrði. Segjum til
dæmis að einhver berði að dyr-
iim, þá gaeti ég tekið klútinn og
bundið hana Og keflað og stung-
ið henni út í eldhús í snatri og
opnað síðan.
Jæjas klukkan sjö var ég kom-
inn í beztu fötin mín og hreina
skyrtu og með nýtt slifsi sem
ég hafði keypt mér, og svo fór
ég niður til hennar. Það var
rigning og það var ágætt. Hún
lét mig bíða í svo sem tíu mín-
útur og svo kom hún út. Ég
var alveg dolfallinn. Sem snöggv-
ast hétt ég að þetta væri alls
ekki hún, hún var svt> breytt.
Hún var með franskt ilmvatn
sem ég hafði gefið henni og hún
var snyrt og tilhöfð í andlitinu
í fyrsta skipti síðan hún kom
til mín, hún var í kjólnum og
hann fór henni mjög vel, hann
var rjómalitur,, mjög látlaus en
glæsilegur og handleggimir og
hálsinn voru ber- Þetta vaf eng-
inn stelpukjófl, hún leit út eins
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16
PERMA
Hárgreiðslu- og sayrtistoía
Garðsenda 21. SÍMI 3S-568.
og kona. Hárið var sett hátt
upp á höfuðið, mjög flott. Em-
pire, kallaði hún það. Hún leit
út eins og ein af þessum ljós-
myndafyrirsætum í blöðunum,
ég varð alveg un^randi yfir því
að hún skyldi geta litið svona
út ef hún vildi. Ég man líka að
augun í henni voru öðru vísi,
hún hafði dregið svartar línur
kringum þau, svo að hún leit
út eins og heimsdama. Heims-
dama, það er einmitt orðið-
Auðvitað fann.st mér ég sjálfur
vera skelfing klunnalegur og
vesall. Mér leið alveg eins og
þegar ég hef setið og horft á
fiðrildi skríða úr púpunni og
verð svo að drepa þaö. Ég á
við það, að fegurð gerir mann
ringlaðan, maður veit varla leng-
ur hvað gera sfcal.
— Jæja? sagði hún. Hún sneri
sér í hring og sýndi sig.
Ösköp fallegt, sagði ég.
— Er það allt og sumt sem
þér hafið að segja? Hún leit
á mig undan brúnunum. Ann-
ars var hún ekki vön að farða
sig í framan. Hún var stórkbst-
leg á að líta.
— Þér eruð falleg, sagði ég.
Ég vissi ekfci hvað ég átti að
segja, mig langaði mest til að
horfa á hana allam tímann og
það gat ég ekki. Að vissu leyti
var ég*líka dálftið hræddur.
Ég á við, að það var eins og
við værum fjarlægari en nokkru
sinni fyrr. Og mér varð betur
ljóst, aö ég gat ekki Iátið hana
fara. ,
Jæja, sagði ég, eigum við a*ð
fara upp.
— Á efcki aft binda mig, ekki
að kefla mig?
Það er of seint núna, sagði
ég. Það er úr sögunni-
— Ég held að það sem þér
ætlið að gera í dag og á morg-
un, verði eitt það dásamlegasta
sem þér hafið nokkum tíma
upplifað.
Eitt það sorglegasta, gat ég
ekki stillt mig um að segja.
— Nei, alls ekki. Það er upp-
haf að nýju- lífi. Og þér verðið
nýr maður Og hún rétti fram
höndina og tók í hönd mér og
leiddi mig upp stigann.
Það var úrheflisrigning og hún
andaði djúpt einu sinni áður en
hún fór inn í eldhúsið og gegn-
um bbrðstofuna inn í stofuna.
— Þettai er notalegt, sagði
hún.
Sögðuð þér ekki að þetta orð
væri alveg innihaidslaust, sagði
ég-
— Sumt er notalegt. Má ég
fá sherryglas? Ég- hellti í tvö
glös. Já, og svo stóðum við
þarna, hún kom mér til áð
hlæja, hún lét allan tímann
eins og herbergið væri fullt af
fólki, hún veifaði til þess, sagði
mér frá því og sagði því frá
nýja lífinu mínu og svo setti
hún plötu á grammófóninn, það
var lágvær tónlíst og hún var
svo 'falleg. Hún var svo breytt,
augun voru full af lífi og það
ásamt franska ilmvatninu hennar
sem fyllti stofuna og sherrýinu
og ylnum úr arninum, raun-
verolegir viðarkubbar, gerði það
að verkum að mér tókst að
gleyma því sem ég yrði að gera
seinna. Ég sagði meira að segja
einhverja bjánalega fyndni. Að
minnsfe kosti hló hún-
Jæja, hún fékk glas í viðbót
og svo fórum við atftur inn i
hina stofuna, þar sem ég hafði
sett gjöfina hjá diskinum henrxar
og hún kom undir eins auga
á hæxa.
— Handa mér?
Takið það upp og sjáið sjálfar, J
sagði ég. Hún tófe pappírinn
trtanaf og þama var döfekbláa
leðuirhylkið og hún þrýsti á lás-
fcnn Dg sagði aíls ekki neitt.
Hún starði bara.
— Era þeir ekta? Hún var
agndofa, alveg agndofa.
Auðvitað. Þeir em Etlfcr, en
þeir eni fyrsta flokks.
Þeir era . alveg stórkostlegir,
sagði hún. Svo rétti hún mér
hylkið- — Ég get ekki tekið við
þessu. Ég skil, ég held ég skilji
hvers vegna þér hafið gefið mér
þetta og ég met það mikils, en
. . . ég get ekki tekið við því.
Ég vil að þér gerið það, sagði
ég.
— En . . . Ferdinand, af ung-
ur maður gefur ungri stúlku
slfka gjöf, getur það aðeins tákn-
að eitt.
Hvað þá? spurði ég.
— Annað fólk er illa þenkj-
andi.
Ég vil endilega að þér eigið
það. Gerið það fyrir mig.
— Ég skal láta það á mig
núna- Ég skal láta sem ég eigi
það.
Þér éigið það, sagði ég.
Hún gekk kringum borðið með
hylkið.
— Setjið það á mig, sagði hún.
— Þegar einhver gefur ungri
stúlku skartgrip, verður hann
sjálfur að setja hann á hama.
Hún stóð þarna og horfði á
mig, þétt við mig og svo sneri
hún sér við um leið bg ég tók
menið og lagði það um hálsinn
á henni. Ég var í xnestu vand-
ræðum með að festa það, ég
var skjálfhentur, það var í
fyrsta skipti sem ég hafði kom-
ið nærri hörandi hennar nema
höndtinum. Ilmurinn af henni var
svo dásamlegur að ég hefði get-
áð staðið þannig það sem eftir
var kvöldsins. Við voram alveg
eins og ein af þessum auglýs-
ingum, sem allt í einu var orð-
rn lifandi. Lbks sneri hún sér
við og þama stóð hún og horfði
á mig.
— Er það fallegt? Ég kin'kaðl
feolh, ég gat engu orði komið
upp. Mig langaði til að segja
eitthvað faflegt, einhver hrós-
yrði.
— Vilduð þér að ég kyssti
yður á kinnina?
Ég svaraði ekki, en hún fcagðd
höndina á öxlina á mér og teygði
dálítið úr sér og kyssti mig á
kinnina- Hún hlýbur að hafa
fundið hve heitur ég var, ég
var svo glóandí rauður að það
hefði verið hægt að kveikja hál
með mér.
Jæja, við borðuðum kald-
an kjúkling og ýmislegt góð-
gæti, ég opnaði kampavíns-
fiöskuna og það var mjög gbtt,
ég varð alveg hissa. Ég óskaði
þess að ég hefði keypt aðra til,
Vínið x-ann svo ljúflega niður,
það sveif ekki svo mjög á mann.
En við hlógum mikið, hún var
reglulega fyndin, hélt áfram að
tala við fólk sem ekki var við-
statt og allt eftir því.
Eftir kvöldmatinn bjuggum við
kaffið til saman í eldhúsinu, (ég
gaf henni auðvitað nánar gætur)
og bárum það inn í reykher-
bergið og settum á nokkrar jazz-
plötur, sem ég hafði keypt handa
henni. Við sátum meira að segja
hlið við hlið í sófanum-
Svo fóram við í málshátta-
leikinn, hún lék hitt og þetta,
orðatiltæki og þess háttar og ég
átti að gizka á hvað það var.
Ég var ekki sérlega leikinn,
hvorki í að leika né geta. Ég
man að „fiðrildið’’ var eitt af
brðunum sem hún lé'k. Hún
gerði það hvað eftir annað og
mér tókst ekki að geta upp á
því. Ég sagði flugvél og nefndi
alla fugla sem mér komu í hug
og loks lét hún faflast niður í
stól og sagði að ég væri vonlaus.
Svo áttrum við að dansa. Hún
reyndi að kenna mér swing og
samba, en þá varð ég að halda
utanum hana og ég varð svo
ringlaður að ég komst aldrei í
takt. Henni hlýtur að hafa
fundizt ég skelfilegur klunni.
Svo þurfti hún að skreppa
fram andartak. Mér var ekki
um það, en ég vissi að ég gat
ekki ætlazt til þess að hún færi
niður. Ég varð að leyfa henni að
fara upp, bg ég stóð í stiganum
þar sem ég gat hatft gætur á
því að hún gerði ekkert af sér
með Ijósið (plankaroir vora ekki
fyrir, það var skyssa). Gluggar-
nir vora hátt uppi og ég vissi að
hún kæmist ekki út nema ég
heyrði það, og það var býsna
hátt fall. Að minnsta kosti kom
hún strax út aftur og sá mig
í/stiganum.
— Getið þér ekki treyst mér?
Röddin var dálítið hvöss.
Ég sagði: jú, það er ekki það.
Við fóram aftur niður í reyk-
herbergið.
— Hvað er það þá?
Ef þér flýðuð núna, gætuft
þér enn eagt að ég hefði haldíð
yður sem fanga- En ef ég ek yð-
ur heim, get ég sagt að ég hafi
sieppt yður. Ég veit það er
heimskulegt, sagði ég. Auðvitað
var ég að leika dálítið. Þetta var
dálítið erfitt aflt saman.
Jæja, hún horfði á mig og
svo sagði hún: — Við skuhim
taia dáírtið saman. Komið og
setjizt hjá mér.
Ég fór og settist.
— Hvað ætlið þér að gera,
þegar ég er farin?
Ég húgsa ekki um það, sagði
ég.
— Viljið þér halda áfram að
hitta mig?
Auðvitað vil ég það.
— Hafið þér ákveðið að flytj-
ast til Lbndon ? Við skulum gera
yður að reglulegum nútíma-
manni. Að manni sem. reglulega
gáman er að þekkja-
Þér mynduð skammast yðar
fyrir mig gagnvart vinum yðar.
Þetta var alveg óraunverulegt.
Ég vissx að hún sat þarna og
var að leika, alveg eins og ég.
Mér var illt í höfðinu. Allt
snerist öfugt.
— Ég á sæg af vinum. Vitið
þér hvers vegna? Vegna þess að
ég skammast mín aldrei fyrir
ATVINNUREK€NDUR.
ÁBYRGDARTRYGGING
ER NAUDSYNLEG .
ÖLLUM ATVINNUREKSTRl
41 ►
TRYGGINGAFÉLAGIÐ HEIMIR?
LINDARGÖTU 9 • REYKJAVIIf • SÍMI 22122 — 21260
ABYRGflARTRYGGINGAR

SKOTTA

— Einmitt svona var ein persónan í hryllingsmyndinni sem ég sá
í gær.
BLAÐADREIFING
Blaðburðarböm óskast í eftirtalin hverfi:
Laufásveg — Skipholt — Hverfisgötu II.
Tjamargötu — Vesturgötu — Höfðahverfi.
MWK
Ö5te
B E L D H Ú S
VAl HINNA VANDLÁIU
SÍMI 3-85-85
SuSurlondsbroul 10
SKORRI H.F
Igegnl fþróHohöll) sími 38585
(gnímeníal
SNJÓHJÓLBARÐAR
MEÐ NÖGLUM
sem settir era í, með okkar íull-
komnu sjálívirku neglingarvél.
veita fyllsta öryggi í snjó*ög
hálku.
Nú er allra veðra von. — Bíðið
ekki eftir óhöppum, en setjið
CONTINENTAL hjólbarðá, með
eða án nágla, undir hílinn nú
þegar.
Vinnustofa vor er opin alla daga
frá kl. 7,30 til H. 22.
Kappkostum að veita góða þjón-
ustu með fullkomnustu vélum
sem völ er á.
GOMMIVINNUSTOFAN h.f.
Skipholti 35 -J- Sími 3-10-55.
Kuldajakkar, úlpur
og terylene buxur í úrvali.
jr __
O. L. Traðarkotssundi 3
(móti Þjoðleikhúsinu)
/