Þjóðviljinn - 06.06.1968, Blaðsíða 10

10 SlDA — ÞJÓÐVILJINlSr — Ffeimvtudagur 6. jSúmtí 1968.
ELIZABETH SALTER:
RODD
PÁFUGLSINS
29
glitrandi fcunglsljósinu. Hann
hugsaði um persómimar, sem
flæktar voru í þetta morðtmál.
Allt sem leiddi til ofbeldis-
verka, var eins konar mynstur
úr þráðum: afbrýðisemi, metn-
aðargimi, hefnd, hatur og ást.
1 þeissu tilviki var verið að
rekja þrasðina, og mállausi mað-
urinn var að birtast sem aðal-
pensóna. Vesings ótótleg, hund-
elt og hrjáð mannvera, knúin
áfram af dýrslegri • reiði, hfjfði
fengið haigstætt tækifæri oghsift
heppnina með sér. Heppni hálf-
vitans.
Jafnvel án túlkunar Lakes
bentu staðreyndimar í áttina að
Chap, fyrsta árásin leiddi til
amnarra, klunnalegra og til-
gangslausra, páfuglsf jaðrimar,
beiðni ofurstans um frest, á-
rásin á Brobank. Lake hafði séð
alla myndina og næstum harm-
að að hún skyldi líta þanni-g
út, vegna ósjálfráðrar aðdáunar
á Free, manni sem var of lif-
andi til að vera sviptur li!f-
inu, nema af þeirn sem skildi
réttlætið í hefnd sinni.
Óvenjulegur maður þessi Lake
og maður sem Homsley var
smám saman að fá virðinigu
fyrir. Maðar sem af hollustu
•feldi það skyldu sína að kom-a
frsm sem hefnandi. Eða var bað
af hollustu? Homslev hafði grun
um enn sterkari hvata. Því
meira sem böndin bárust \ að
Mattson, því meira beindist at-
hyglin að dótturnni. Ákefð
Lakes í að sanna að Chap væri
hinn seki, ga+ stai'að af ósk-
inni um að vemda konun-a sem
hann elskaði. Ekki vegna bess
að hann hefði viðurkemnt að
hann eílskaði hana. en bað burlfti
engan sálfræðing til að láta sér
detta það í hug. Hliómurinn
í rödd hsns becar hann minnt-
ist á' hana var nægileg vísbend-
ing.
Úti var mjög bjart. Tunglið
lýsti á himni sem næstum var
Pipulagnir
Tek að mér viðgerðir,
breytíngar og uppsetn-
ingu á hreinlætis-
tækjum o.fl
GUÐMUNDUR
SIGURÐSSON ^
Grandavegi 39
Sími 18717
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu. og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18 III. hæð (lyfta)
Sfmi 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMl 33-968
stjömulaus. Ef hann vildi gæti
hann talið hringina á kálleggj-
unum í matjurtagarðinum....
Hann hafði tíma til að vefja
sér sígarettu og á meðan var
hann að hugsa um hve pá-
fug'lar voru í rauninni töfrandi
og sérstæðir....
Fuglahús ofurstans var eins
í og net úr ljósi og skuggum.
Fuglamir voru órólegir í kvöld.
Ma-haraja spr-angaði meðfram
grindunum með glitrandi, krýnt
höfuðð sperrt í hreykni og
þrjózku. Chap rétti út höndina
til að klappa honum en fugl-
inn varð hræddur og flýðd. Mál-
laus maðurinr, brosti. Stóri
líkaminn titraði af kátímu. Hann
reís á fætur og teypði úr sér
eins og hann hefði setið lengi
í sömu steilingu. Það vár blístr-
að heima við húsið og hann
hljóp til húsbónda síns /eins og
hlýðinn hundur.
Ofurstinn sat í dagstofunni
hjá srmamum. Það var nóg að
horfa framan í hann. Geðshrær-
ingin kom blöðunum í hendi
hans til að titra. Svitinn perlaði
á gag-naugum hans og æðam-
ar vo-i brútnar,
En ha-nn byr.iaði á spuminpu.
— Hefurðu séð nokkum?
Chap hristi höfuðið.
— ,Hann er búinn sið sækia
bað sem hann burfti, bað efast
ég ekki um. Jæia, við burfum
ekki að hafa á-hyggjur af bví
framar. Bros sem aðeins var
æ+lað augum CSiaps mildaði
andlitsdrætti hans. — Eg hsifði
á réttu að sta.nda. sagði hann
s+iuittur í snuna.
Ohap neri saman höndum til
að láta í ljós gleði sína.
— Komdu með bílinn. Við
förum í heimsókn.
Um leið heyrðist bíll stanza
fyrir utan og ofurstinn gaf Chaip
merki um að draga sig í hlé.
— Við förum eftir andartak.
Chap kinkaði kolli og lædd-
ist í áttina að bílskúmum. Don
Brobank birtist í opna, franska
glugganum' og stóð hikandi og
horfði á bakið á ofurstanum.
— Komið inn maiðuf. Komið
inn.
— Ég sá að það var Ijós
héma, og ég hélt það væri allt
i lagi að ég kæmi þessa leið-
ina.
Ofurstinn reyndi ekki að leyna
þvi að hann var á leið út.
Brobank horfði þegjandi á hann
sækja srjímarfraikka og hanzka
og leggja það varlega yfir stól.
Síðan gekk hann að sfcrifborð-
inu og fór að taka skjöl úr
skúffunum og stinga i innri vas-
anin á jafcka sínum.
— Liggur yður nokkuð á
hjarta, Don?
— Já, svo sannairlega, ofunsiti.
íætta bréf....
— Jæja, bér hafið þá fenigið
það. Ég er feginn því.
— Þér eruð það kanns-ki, en
ekki ég. Ég hélt ég hefði lýst
því yfir afdráttarl aust að ég
myndi ekki birta ....
— Það gerðuð þér mjög greini-
lega.
Ofurstanum vi-rtist ökemmt.
Bros lék um varir hans.
— Komið þér á vigsluihátíð-
ina á morgun, Don?
— Auðvitað. Ég mun sjáiifur
annast fréttaþjónustuma, eins og
þér báðuð um.
— Það er fallega gert.
— Heyrið mig, ofursti, þér
vitið að mér er ljúft að gefa
yður allt það rúm sem þér vilj-
ið fyrir páfugla. Það er bara
það, að ég get ékfci gert það
á kostnað....
Hann þagnaði snögglega þegar
hann sá blika á mólmihlutinn
sem hinn maðurinn varaðstinga
í vasann.
— Ekki á kostnað látins
manns. Það voruð bér búinn að
segja við mig. Verið ekki svona
dolfallimn á svipinn, rnaður. Ég
er vanur að ganga með sivona
grip.
Öfurstinn klappaði sfcamm-
byssunni og brosti að efasemda-
svipnum á Brobainik.
— Það er ástæðulaust að hafa
áhyggjur af því. Ég hota sjald-
an rétta endann á þeim. Og svo
j bætti hann við til sð gefa til
I kynna að hinn gæti farið: —
Við getum rætt þefcta nánar á
morgun eftir vígsluna.
Brobank lyfti rólega bréfinu
sem haran hélt á, reif bað í
tvennt og fleygði hlutunum í
gólfið.
— Ég gerði yður Ijóst, ofursti,
að ég myndi ekki skipta um
skoðun, sagði hann og sneri á
hæli.
Mattson starði á eftir honum
þegar hann gekk að bílnum.
Svo tók hann bréfbútana uppog
lagði þá í bréfkörfuma. Síðan
setti hann upp hanzkana.
— Ertu að fara eittlhvað, pabbi?
Pat birtist í dyrunum, hún var
með áhyggjusvip.
— Ég var kallaður út, Pat-
ricia. Ég veit ekki hvenær ég
kem til ba'ka, en ég geri vart
við mig.
— Er.... fer Chap með þér?
spurði hún lágum rómi.
— Auðvitað, ég fer í bílnum.
Þegar hann sá svipinn á amd-
liti hennar, gekk hann til henn-
ar, og klappaði henni vamdræða-
i lega á herðamar. — Ég lofaði
Hornsley fulltrúa að ég skýldi
fylgjast. með Chap. Eiptóm vit-
leysa, þanmig er það nú samt.
Hánn verður að koma méð mér.
— Ö, pabbi, farðu varlega.
En hann var á bak og burt.
Hann stikaði rösklega að biln-
um. Pat stóð og horfðd á eftir
honum unz hann hvarf og gek'k
svo aftur inn í húsið. Henmi
brá, þeffar hún só Brobank
standa inni í stofunni. Hann
sagðist hafa komið til baka til
að vera benni til skemmtunar.
— Sagði hann bér hvert hann
væri að fara? spurðd hún.
Brobank hristi höfuðið. — Það
þýðir ekki að hafa áhyggjur,
vina mín. Hann verður kannski
burtu nokkra tíma. Kannski ailla
nóttina.
— Þá ætla ég að sitja hér
og bíða eftir homum þangfeð til
hann kemur.
— Ertu svona viss um, að eiitfc-
hvað komi fyrir?
— Já, ég er viss um það.
Græni bíllinn með bleifcu
röndunum beygði inn á biiLa-
stæði við Bamaifctaveginn. Tony
Deverell dró stúlkuna þéttar að
sér.
— Segðu mér af hverju þú
baðst mig að aka himgað? spurði
hann.
— Ég þurfti að tala við þi'g.
— Við töluðum saman í gær-
kvöldi.
— Það var aðeins byrjunin.
Tunglsgeisli lýsti upp öxl
hennar og dældina miiii brjóst-
ana. Hún var svöl á að líta,
i en líkami hennar var heitur
| viðkomu. Hann tók um andlit
hennar og kyssti hana á rnunn-
inn. Þrýsthar, heitar varir sem
kunnu að veita kossum hans
viðtöku. Hendur hans struku
niður líkama hennar, en hún
færði sig fjær honum.
— Nei, Tony.. ek'ki straix....
— Lofarðu því?
— Ég verð að tala við þig.
I Hann heyrði ákafann í rödd
hennar og sleppti hennd. Svo
fór hann að leita að sígarettun-
um sínum og þeear hanh var
búinn að kveikja í handa henni
og, sjálfum sér, ss'gði hann:
— Allt í lagi, elskan, láttu
mig heyra.
Hún reykti og lokaði augun-
um til hálfs. Hann leit undan
og barðist við ástríðumar,* sem
voru að yfirbuga hann þegar
hann sá þesisi hálfluktu augu.
Hún var bókstaflega of aðlað-
andi, þessi stúlka. Hann vissi
að hún hafði hann alveg í hendi
sér, og sú tilhuigsum gerði hon-
um órótt. Hann hafði ekki í
hyggju að verða ástfanginn.
Ekki ennþá. Ekki enniþá.
SKOTTA
FJÖUDJAN HF.
=ii:M:ra''iii]:rarar=j
Ilagstæðustu verð.
Greiðsluskilmálar.
Verndið verkefni
íslenzkra handa.
FJÖLIÐJAN HF.
Sími 21195
Ægisgötu 7 Rvk.
T
HOLLENZK GÆÐAVARA
irn*
1 E imlrv

11IJI
PLÖTUSPILARAR
SEGULBANDSTÆKI
SO/tj£UbtxM/wéta/t> A.Æ
RAFTÆKJADEILD — HAFNARSTRÆTÍ 23
SfMl 1839S
HARPIC er flmaiidi efni sem hreinsar
salernisskálina og drepur sýkla
— Ég er fartan heim til að biðja pabba um
um stelpur!
segja mér rpeira
BÍLLINN
Bífreiðaeigendur '
Málið bílana ykkar sjálfir. — Við sköp-
um aðstöðuna. — Tökum bíla 1 bónun.
Sími 41924.
MEÐALBRAUT 18 — Kópavogi.
Gerið við bíla ykkar sjálf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
' • v. .61 ÁVi U1..
BÍLAÞJÓNUSTAN ,
Auðbrekku 53, Kópavogi — Sími 40145.
Látið stilla bíiinn
/
Önnumst hjóla- ljósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti, platínur, ljósasamlokur.
— Örugg þjónusta.
i
BÍLASKOÐUN OG STILLING /
Skúlagötu 32, sími 13100.
Hemlaviðgerðir
• Rennum bremsuskálar.
• Slípum bremsudælur.
• Límum á bremsuborða.
• 1 * : ....
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135. /
Smurstöðin Sætúni 4
Seljum allar tegundir smurolíu. Bíllinn er
smurður fljótt og vel. — Opih til kl. 20 á
föstudögum. Pantið tíma. — Sími 16227.
BIFREIÐAÞJÓNUSTA
sem auglýst er í Þjóðviljanum gefur
af sér góðar tekjur. '
J.