Þjóðviljinn - 07.12.1968, Blaðsíða 10

10 SlÐA — ÞJÓÐVELJINN — IjaugaTdaigur 7. deseimtoer 1968.
SEBAST4EN
JAPRISOT:
— Agn
fyrir öskubusku
12
— Hvað toá? Nei, heyrðu mig
nú, telpa min! Heldurdu að naér
dytti þvflfbt og annað eins í
hug? Má ég lfta á toetta bráf?
— Ég er ekki með bað.
— Heyrðu mig nú, Mieky. Ég
veit ekki hvað bú hefur gert bér
i hugarlund, en eins og bér líð-
ur, þá er ekki útilokað að þú
ímyndir þér eitt ay annað. Leyfðu
mér nú að hringia í Mumean,
heyrirðu það.
— Já, en það er einmitt Jean-
ne, sem gaf mér þá hugmynd að
heimsækja yður. Ég hef fengið
ástarbréf frá yður og Jeanne
sagði að þér hefðuð elkki átt unp
á pallborðið hjá mér, og hverju
á ég svo að trúa?
— Hefur MumeaU sjálf lesið
það bréf?
— Það veit ég ekki.
— Ég skil þetta ekki, sagði
hann. Ef Mumeau hefur sagt þér
að ég ætti eibki upp á pallborð-
ið 'hjá þér, þá er það í fyrsta
lagi vegna þess að þú varst sjálf
vön að tafca þannig til orða og
í öðru lagi vegna þess að hún
hefur átt við eitthvað allt annað.
Það er ekki hægt að neita því,
að þú hefur valdið mér marg-
víslegum erfiðleikum.
— EJgfiðleikum?
— Já, en við þurfum ekki að
fara nánar út í það. Hlutir eins
og heimskulegar skuldir og á-
keyrslur og beygluð bretti, en það
skiþtir svo undur litlu méli.
Seztu nú niður og leyfðu mér að
hringja. Og ertu annars nokfcuð
fa~in að borða?
Ég treysti mér ádci til að
hindra hann í þvi einu sinni enn.
Ég leyfði honum að ganiga kring-
um borðið og velja númerið.
Sjálf bokaði ég mér með hægð
aftur á bak í átt til dyra. Með-
an hann stóð og hlustaði á sím-
ann sem hringdi í hinum enda
leiðslunnar, einblíndi hann stöð-
ugt á mig, en samt var eins og
hann sæi mig eiginlega eteki.
— Veiztu nokkuð um, hvort
hún er heima hjá bér núna?
Hann lagði tólið á og hringdi
aftur í númerið. Heima hjá mér?
Það var bá ekki aðeins við aðra
^HJogue
EFNI
SMÁVÖRUR
V| TfZKUHNAPPAR
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31 - Sími 42240
Hárgreiðsla Snyrtingar
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreíðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Síiúi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
heldur einnig við hamn sem
Jeanne hafði þagað um það hvar
hún byggi með mér. Það mátti
einnig ráða af þvi, að hann hólt
að ég hefði komið af spítailan-
um þennan sama dag. Mér varð
ljóst að áður en Jeanne kom
og sótti mig, hafði hún í margar
vikur búið á stað sem var sem
sé „heima hjá mér“: Það var
þangað sem hann var að hringja.
— Það svarar enginn.
— Hvert eruð þér að þringja?
— 1 rue de Courcelles auðwit-
að. Heldurðu að hún sé úti að
borða?
Ég heryði hann hrópa „Micky“
á eftir mér, þegar ég var komin
fram í anddyrið og búin að opna
útidymar. Ég var dauðlþreytt í
fótunum, en stigaþrepin voru
breið og skómir frá Midolu guð-
móður af beztu gerð, svo að ég
datt ekki á niðurleiðinni.
I stundarfjórðung gekk ég um
eyðigötur í nánd við Porte d’Au-
teuil. Ég uppgötvaði að ég hélt
enn á möppunni frá Doulin lækni
með blaðaúrklippunum. Fyrir
frarnan verzlunarglugga með
spegli stanzaði ég til að aðgæta,
hvort húfan sæti almennilega á
höfðinu á mér og ganga úr
skugga um að ég liti ekki út eins
og glæpakvendi. Spegillinn sýndi
mér unga stúlku með andlit sem
var afmyndað af þreytu, en ann-
ar,s sýndist hún bæði róleg og
vel til fiara og. um leið sá ég
bak við hana manninn sem opn-
að hafði fyrir mér hjá Francois
Chance.
Ósjálfrátt greip ég hendinni
fyrir munninn um leið og ég
sneri mór snöggt við t»g um leið
fékk ég verki upp f axlir ag
höfuð.
— Vertir ekki svona hrædd,
Micky, ég er vinur þinn. Komdu.
Ég verð að tala við þig.
— Hver enuð þér?
— Vertu ekki hrædd. En
komdu nú, heyrirðu það. Ég ætla
bara að tala dálítið við þig.
Hann tók undir handlegginn á
mér, en hann var hvorki hrana-
legtur né ruddafenginn. Ég lét
bað óátalið. Enda voru-m við of
langt burtu frá Francois Chance
til þess að hann gæti með valdi
dregið mig þarngað aftur.
— Hafið þér veitt mér eftir-
för?
— Já. Héma áðan, þegar þú
kornst, varð ég alveg ráðþrota. Ég
þeklkti þig ekki aftur, en þú
virtist ekki þékkja mig heldur.
Ég settist í bílinn minn fyrir ut-
an húsið til að bíða eftir bér,
en begar þú komst var svo mifcill
æði bunu gan gur á bér að' ág gat
ékki kallað í þig- Og svo beygð-
irðu inn í götu sem ekki mótti
aka inn í, og það munaði minnstu
að ég missti af þér.
Hann hélt mér fastri þangað
til við komum að btflnum hans,
svörtum, lokuðum bíl, sem stóð
á torgi, sem ég þafði gengið yfir
rétt áður.
— Hvert ætlið bér að akia með
mig?
— Hvert sem þú vilt. Ertu
búin að bbrða? Manstu eftir
Chez Reine?
— Nei.
— Það er veitinigahús. Áður
komum við svo oft þangað. Að-
eins þú og ég, Micky. Ég full-
vissa þig um, að þú þarft ekkert
að óttast.
Hann þrýsti á mér handlegg-
inn og bætti við í skyndi:
— Það var nefnilega ég sem
þú kornst til að tala við í morg-
un. Ég var farinn að halda að
þú myndir aldrei koma framar.
Ég vissi ekkert um ... já, ég
vissi sem saigt ekkert um að þú
myndir ekki neitt. Ég vissi alls
ekki hvað ég átti að halda.
Hann haifði dökk og geislandi
augu og hljómlitla rödd, sem var
þó mjög þægileg og féll vel við
taugaóstyrka framkomu hans.
Hann sýndist vena sterkur, en
virtist mjög yfirspenntur. Mér
féll ek'ki vel við hann, án þess
þó að ég gæti gert mér grein
fyrir hvers vegna, en ég var
ekki lengur hrædd við hann.
— Láguð þér á hleri?
— Ég heyrði allt sam-ain utan-
úr anddyrinu. En seztu nú upp
í bílinn. Bréfið sem þú talaðir
um, það var frá mér. Ég heiti
nefnilega líka Francois. Fran-
cois Bouissin. Það var vegna
heimilisfangsins sem þú villtist á
okkur.
Þegar ég sat við hliðina á
honum í bílnum, bað hann mig
að þúa sig eins og áður. Mér
var allsendis ómöguflegt að hugsa
í sarohengi. Ég sat og horfði á
hann þegar hann tók upp lykl-
ana og stakk kveikilyklinum f
og mér kom á óvart að hann
skyldi vera skjállflhentur. Enn
furðulegra fannst mér að ég
sfcyldi sjálf vera sallaróleg. Ég
hlaut víst að hafa elsikað þenn-
an mann, fyrst hann virtist hafa
verið elskhugi minn. Og þá var
það víst ekkert undarlegt þótt
hann yrði taugaóstyrkrjr yfir að
sjá mig allt i einu aftur. Sjálf
var ég undariega slió og eins og
lömuð yfir þessu öllu saman. Ef
bað fór um mig hrollur. bá var
bað aðeins alf kullda. Kuldinn var
hið eina sem hafði raunveruleg
áhrif á mig.
— O —
Ég hafði ekki farið úr kóp-
unni. Mér fannst vínið ylja mér
dálítið, þess vegna drakk ég of
mikið af því og ég var ekki
lengur alve^ skýr í kollinum.
Ég hafði hitt hann árið áður
hjá Francois Chance, þar sem
hann starfaði. Ég hafði dválizt
tíu daga í París, það var að
hausti til. Þegar hann sagði frá
því hvemig stofnað halfði verið
til saimlbands okkar, virtist það
svo sannarlega ekki hafa verið
fyrsta ævintýrið mitt, ■ miklu
fremur var eins og ég hefði
rænt honum úr starfi til að
loka hann með mér inni á hótéli
í Milly la Foret. Eftir að ég
var komin aftur til Flómens, hafði
ég sent honum fáein glóandi ást-
arbréf, sem hann sýndi mér. Að
vísu hélt ág fnarn hjá honum,
en bað var bara alf leiða og
brjózku, vegna jre.ss að ekkert
var lengur neins virði, begar
hann var svona langt í burtu.
Mé>' hafði ekki tekizt að fá
frænku mína til að samþykkja
að hann byrfti endilega að fara
í viðskiptaferðalaig til ítalíu. 1
vetur í janúar hittumst við aftur,
begar ég kom til Parísar. Það
var alveg glóandi ást á báða
bóga.
Endirinn á sögunni, því að
endir hlaut auðvitaö einhver að
vera (vegna eldsvoðans), virtist
mór hins VQBar geysileka þoku-
kenndur. Kannski var það sum-
part vegina vínsins, en mér virt-
ust öll málsatvik furðulega óljós
og sannariega eftir að Domenica
Loi kom fram á sjónarsviðið.
Eitfíhvað talaði hann um rifr-
ildi, að ég hefði svikizt um að
mæta á stefnumót, annað rifr-
ildi, þegar ég hefði slegið hann
utanundir, þriðja rifrildið, þar
sem ekki hann heldur Do hefði
orðið fyrir þarðinu á mér og ég
hefði verið svo frávita af reiði
og lumbrað svo ofsalega á Do,
að hún hefði á hnjánum sártoasnt
mi-g að hætta og í hálf-an mán-
uð á eftir hefði séð á henni éftir
höggin sem ég hafði látið dynja
á henni. Og enn eitt atvik minnt-
ist hann á, sem virtist ekki koma
sögunni við að öðru leyti, —
eitthvað 1 samtoandi við ófcuirt-
eisi af hans hálfu eða minni, ef
hað var þá efciki Do. Og svo ým-
islegt annað, sem kom en-gu við:
afbrýðiköst; næturklútotour í nánd
SKOTTA
— Bnu til einhver lög um það að ég verði að taika á móti þess-
um símareikningi?
Klapparstíg- 26
Sími 19800
^gjggg
Athugið
Geri gamiar hurðir sem nýjar. Kem 5 staðinn og
gef upp kostnaðaráætlun án endurgjalds.
Ber.einnig á nýjar hurðir og nýlegar.
Sími 3-68-57.
Ávallt í úrvali
Drengjaskyrtur — terylene-gallar og mollskinns-
buxur — peysur — regnfatnaður og úlpur.
POSTSENDUM.
f ir
O.L. Laugavegi 71
Sími: 20-141
Til sölu
Réttur frá upphafi, 50 árgangar,
13 bækur í vönduðu bandi.
Upplýsingar í síma 12051 Akureyri.
Auglýsið í Þjóðviljanum
l