Þjóðviljinn - 21.07.1970, Blaðsíða 8

g SÍÐA — ÞJÓÐVTUTNN — Þriðjudaigur 21. júlí 1970.
JULIUS BARK:
5EM
LINDIN
— Það var gaman að þú skyld-
ir koma, sagði Óli. — Þegar
maður býr á svona aískekktum
stað, lærir maður að meta sam-
félag við sálufélaga. Maður verð-
ur einrænn, veltir og þvælir eig-
in vandamálum og heldur að
maður eigi þau aleinn.
— Ég skil, sagði Peter. —
Það kemur oft fyrir mig að
samtai við einhvem getur leyst
hugmynd úr læðingi, og allt í
einu án þess að vita hvernig
það má verða, er kominn full-
mótuð skáldsaga í huga manns.
Óli kinkaði kolli. Hann rak
hendurnar niður í vasanaábrún-
um, ópressuðum buxunum og
vaggaði efri hluta líkamans.
— Gelck ferðin vel? spurði
hann eins og hann hefði elckert
heyrt af því sem Peter sagði.
— Já þakka þér fyrir. Auð-
vitað varð ég að skipta þrisvar
um lest, en það voru fáir með
alla leiðina.
— En þú hefur að lokum haft
upp á þessum a0cima.
— Hindrunarnes er orðinn
landsfrægur staður.
Óli svaraði ekki. Hann vissi
hvers vegna Hindrunames var
landsfrægur staður. Hann vissd
lika hvers vegna Peter Ullman
var allt í einu kominn í heim-
sókn til hans. Svo góðir vinir
j,V(jru þeir ekki að Peter kænai
án þess að neitt byggi undir.
En hann vildi ekki spyrja, ekki
enn. Hann var gestgjafi, Það út-
íiéimti eilitla háttvfsi, að minnsta
kosti fyrst í stað. Hann vaggaði
efri búknum og stikaði áfram.
— Við emm bráðum komn-
ir, sagði hann og benti á dá-
lítinn afleggjara.
Peter færði töskuna yfir íhina
höndina. Það var engin umferð
á veginum. Aðeins daufur niður
í dráttarvél frá bóndabýli skammt
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla — Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
taugav. 188 IH. hæð (lyfta)
Sími 24-6-lG.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68.
frá og marrandi, taktfast fóta-
tak þeirra raulf kyrrð haustdags-
ins.
Peter Ullman var allmiklu
iægri en Óli en talsvert þrekn-
ari. Hann hafði farið að gildna
síðustu árin, þegar farið vair
að gefa leynilögreglusögur hans
út í vasabrotsútgáfum. Við það
hafði hann orðið makráðari, hann
þurfti ekki lengur að leggja eins
mikið að sér við brauðstritið,
bók á ári var nóg, engar saná-
sögur. engar blaðagreinar, engar
brauðstritsskriftir.
En Óli hafði horazt. Það sá
Peter undir eins á brautarstöð-
inni, brjóstið var orðið innfalln-
ara þetta ár sem liðið var síð-
an þeir hittust síðast. Réttarhöld-
in? Ef til vill, og taugastríðið.
— Skrifarðu eitthvað að ráði
núna? spurði Peter.
— Ég er að reyna, sagði Óli.
Þeir voru komnir að afleggjar-
anum, mjóum vegarslóða með
hálfvisnu sumargrasi milli hjól-
faranna. Steinar sem lágu á víð
og dreif og holur með hálfblautri
leirhimnu á botninum. Á annan
veginn var kyrrlátur barrskógur
með háum grenitrjám, á hina
bylgjandi akur, gaddavírsgirðdntg
handan við gróinn skurðinn.
Þeir gengu begjandi upp lágan
haOlla. Þar gflitti í tígulsitemslþak,
dálítið af mosagrænu niildaði
rauða litinn. Þetta hlaut að vera
hjáleigan bústaður Óla Lindells.
Á veginum voru mynztruð hjól-
för, sama mynztur í öllum pall-
unum, eftir Angliuna hans Óla.
Hún hlaut að skrölta skelfilega
á þessum óslétta vegi. Efst á
bakkanum beygði vegurinn
snöggt til vinstri, svo hallaði
hann spölkorn niður að húsinu.
Hjáleigan var byggð í vinkil.
I öðrum arminum var íbúðarhús-
ið, litlir gluggar með hvítum
gluggalistum, blaðlaus vínviður
teygði sig upp gaflinn. Hinn
armurinn var hrörleg gripahús-
bygging, op í miðju. Áður fyrr
var heyinu ekið innum það op,
nú var Óli vanur aö geyma Ang-
liuna sína undir þakskegginu.
Við vegginn stóðu tvö gömul
bíldekk.
— Já, þannig lítur út hér,
sagði Óli. — Velkominn hingað,
ætti ég víst að segja.
— Þakka þér fyrir. Þú hefur
fundið þér notalegan stað.
— Hann er dálítið afskekktur.
En sarnt er stutt niður í bæinn
og þar er hægt að fá allt sem
mann vantar. Gerðu svo vel að
ganga í bæinn.
Peter þurrkaði af skónum sín-
um á óhreinu tuskuteppi sem lá
fyrir innan undna útihurðina.
Hann kom inn í anddyr; og uppi
undir lofti var köngurlóarvefur.
Hann setti frá sér töskuna. fór
úr frakkanum og hengdi hann á
nagla á dyrustafnum.
— Eldbúsið til vinstri, stofan
til hægri sagði Óli. Og fyrir
innan eldhúsið hef ég svefn-
herbergi og kompu til að skrifa
í. Stærra er nú húsið ekki.
— Það ætti að nægja, svaraði
Peter og steig inn í stofuna.
Hún var stór og á miðju gólfi
stóð dúkað matiborð. Peter fann
að bann var sársvangur.
— Veizlumatur á borðum,
sagði hann.
— Þér tál heiðurs, sagðd Óli
og hló. — Gerðu svo vel að fá
þér sæti. Maturinn er tilbúinn
rótt strax. Við borðum fyrst.
— Fyrst?
— Já, áður en við tölum uim
Málið
— Hefurðu kálað mörgum síð-
an síðast, Peter?
— Nei, því miður, þeir eru
ekki sérlega margir.
Ólj Lindell lyfti gl-asi sínu. í
skininu frá viðareldinum var
vínið svarrautt. Peter svaraði
skál hans, drakk stóran teyg.
Vínið hafði staðið uim stumd á
matborðinu og var hæfilega
vóLgt.
Peter var farið að láða bet-
ur. Hann var rólegri, ekki eins
taugaspenntur, þurfti ekki leng-
ur að vega hvert orð sem hann
sagði. Það var eins og hversdiags-
legar matborðsviðræður hefðu
létt á þeirri spennu sem hann
hafði fundið til síðan hann hitti
Óla Lindell niðri á brautarstöð-
inni og hann tók eftir spenn-
unni og óróleikanum í fram-
kcanu Óla.
— Áttu við að þú sért ekiki
kominn af stað með næstu
haustbókina ennþá? spurði Óli.
— Þú ætlar þó ekki að sleppa
úr ári?
— Ég hef huigimynd.
— Hvernig er hún?
— Það er adilt dállítið óLjóst
enn.
Óli skiidi að Peter var ekki
á því að segja meira og gekk
ekki á hann. Óli sjálfur hafði
ekkert á móti því að tala um
hugmyndir sínar og ráðagerðir.
Peter var meLra fyrir að þegja.
Ef hann vair að vinna að bók,
viidi hann sem minnst um hana
tala. Það var eins og honum
fyndist sem allt færi úr sikorð-
um við umtalið, ferskleikinn
hyrfd og vinnugleðin um ieið.
— Jæja, hvað um sjálfan þig?
spurði hann Óla.
Óii lauik við að tyggja kjúk-
lingsbringuna og skolaði henni
niður með vínsopa áður en hann
svaraði. Hann þernaði burt vín-
dropa úr miunnvikinu með
munnþuirrkunni. Horfði alivair-
lega á Peter.
— Ég hef haft um ýmislegt
annað að hugsa, eins og þú
veizt, sagði hann.
— Ég hélt ef til vill að þú
hefðir átt sitthvað tilbúið þegar
það gerðist.
— Nei.
Þeir snæddu stundarkorn þegj-
andi. Kjúklingurinn bragðaðist
vel. í einverunni hafði Óla tek-
izt að verða fyrirtaks kokkur.
Það fann Peter.
— Þetta bragðast alveg ljóm-
andi vel. sagði hann í viðurkenn-
ingartón.
— Þakka þér fyrir, það gleð-
ur mig að heyra, sagði Óli.
En Peter heyrði að hann var
að hugsa um annað en matinn.
Hnífurinn og ga-ffallinn hætitu
að glaimra við disikinn.
— Hvers vegna komstu
hingað? spurði Óli og kom nú
beint að efninu. Nú var hann
búinn að vera gestgjafi nó'gu
lengi til þess að geta leyft sér
þessa spurninigu.
— Mig langaði til að hitta
þig, svaraði Peter eins rólega og
hLutilaiust og honum var unnt.
— Vildirðu sjá staðinn þar
sem það gerðist?
Óli reyndj ekki að dylja hæðni
sína.
— Fyrst og fremst hélt ég að
það yrði gaman að sitja og
spalla vdð þig.
— Er það hugmyndin þín? Að
skrifa bók umi það?
Peter svaraði ekld. Óli hafði
hitt á hið rétta. Vissulega hafðd
Peter Ullman ekiki elcið fiimm
hundruð kílómetra leið frá
Stokkhólmi til þess eins að sitja
og spjalla, Ekki á þessum tíma
árs, þegar drögin að næstu bók
hans voru enn aðeins óljós í
huga hans.
Og hversu vel þekkti h-ann
Óla? Þeir höfðu hitzt öðru
hverju, einkum á rithöfunda-
þingum. Þeir áttu mörg sameig-
inleg áhugamál, endaþótt Peter
hefði snúið sér að því að skrifa
um afbrot og lögregLuforingja
en Óli fengist við að skrifa hug-
leiðingair um einveru og dag-
drauma. En eitthvað hafði orðið
til þess að þeir náðu sambandi
hvor við annan, og þvú sam-
bandi hafði verið haldið við þótt
funddmir væiru strjálir.
urog skartgripir
■UNEIÍUS
JÚNSSONI
skálavördustig p
□ SMURT BRAUÐ
□ SNITTUR
□ BRAUÐTERTUR
BRAUDHUSIÐ
éNACK BAR
Laugavegi 126,
við Hlemmtorg.
Sími 24631.
(Ú
með carmen

camnen
Carmen töfrar lagningu í hár yðar á 10 mínútum.
Hárið verðurfrísklegra og lagningin helzt betur með
Carmen. Sendum í póstkröfu hvert á land sem er.
4AW£tci Klapparstíg 26, sími 19800, Rvk.
I^júðin og Brekkugötu 9, Akureyri, sími 21630.
P
HARPIC er Ilmandi efni sem hreinsar
salernisshnliii^ ng drepnr sýkla
Húsráðendur!
Geri við heita og kalda krana, WC og WC-kassa,
leka á ofnum og hitaveituleiðslum.
STILLI HITAVEITUKERFI.
HILMAR J. H LUTHERSSON
pípulagningameistari.
Sími 17041 — til kl. 22 e.h.
‘liilllll!!ililiiíilliiilliilli!lllliliSllillillHililil!i|i;ll!íilli!illíiillili!!ii!ilil|!illíiliii!lliiiíiliiiiiiilillliiillilii;liiliillll
mwm

. .... .... ....... ......................
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
TEPPAHUSIÐ
*
SUÐURLANDS-
BRAUT 10
*■
SÍMI 83570

iniiiimimfiinniíiimmmii
iiífijmmmmmimmmímmmmiimiiiiimiimmn!!
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32.
KUi •
MOTORSTILLINGAR
HJOLASTILLINGAR L J Ú S A STILLIN G A R
Látið stilla i tima. 4
Fljót og örugg þjónustá. I
13-100
Dömusíðbuxur — Ferða-
og sportbuxur karlmanna
Drengja- og unglingabuxur
Ó.L.
— T
Æugavegi 71 — sími 20141.
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum staerðum
og gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
V ARAHLUTAÞJÓNUSTA.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐl
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 - Simi 33069
Auglýsingasíminn er 17 500
ÞJÓÐVILJINN