Þjóðviljinn - 21.10.1971, Side 5

w
Fimmtiudagiur 21. oktðber 1971 — ÞJÓÐVXLJINN — SlÐA [J
Vitneskjan um mið skortir ekki
Athugasemdir við greinina: „Leit að skelfiskmiðum og kortlagning þeirra."
Undirritaðiur vill koma með
nokkrar athugaisemdir við gredn-
ina „Leit að skelfiskmiðum og
kortlagning þeirra“, eftir Jóhamn
J. E. Kúld, sem birtist í Þjóð-
viljanum 7. þ.m., þor eð þar
gaetir viða mifcils ruglings og
er greinilegt að höfundur hefur
ekki kyntnt sér nrtólið til hlítar
áður en hamn skrifaði greininai.
í fyrsta lagi nefinir hann hum-
ar, rasikju og bogfcrabba skel-
dýr, en þetta eru alit krabba-
dýr. Aftur á móti teljast þær
skeljategundir, sem höfunidur
nefnir, réttilega ti'l skeldýra.
Þá talar höfundur mikið um
bogkrabba og er vart annað að
----------------------------------------------------------«>
Þörf fyrir fleiri íbúa
Mikið byggt á
Blaðið Austurland skýrir frá
því, að nú sé mikill kraftur í
byggingu íbúðarhúsa í Neskaup-
stað. Yfir 30 íbúðir eru nú í
stníðum á ýmsum byggingarstig-
um og nýbyrjað að byggja 6
íbúða hús á vegum Stjórnar
verkamannabústaða. Líkur eru
á að hafin verði bygging fleiri
Meirihluti Breta
andvígur EBE
LONDON 18/10 — Meirihluti
Breta telur nú víst að Bret-
land gerist aðili að Efnalhags-
bandalaginu, en minnihiuti
er hlynntur því. í skoðana-
könnun sem Financial Times
birti, kernur fram að 82%
spurðra telja að Bretland
gangi f EBE, en 35% eru þvi
persónulega hlynntir, 52%
eru andvigir og 13% eru ó-
ákveðnir.
Neskaupstað
íbúðahúsa í haust, og allmargir
ráðgera að byggja á næsta ári,
segir blaðið.
Áríðandi er fyrir Neskaupstað
að íbúum fjölgi, því að þar
vantar 'fólk til flestra starfa. í-
búatalan þyrfti að tvöfialdast á
næstu árum, en húsnæðisvand-
ræðin eru nú mikil og stendur
það bænum mjög fyrir þrifum.
Lítið er um lóðir á hinu
skipulagða bæjarstæði og aðkall-
andi að skipuleggja ný svæði.
færa bæjarstæðið út og hafa
margir augastað á Bökkum fyrir
nýtt byggðahverfi, en þar er
mjög fallegt bæjarstæði og land-
rými tiltölulega mikið.
Skipulagsstjóri var nýlega á
ferð á Neskaupstað og ráðgerir
að lcoma aftur í haust og mun
verða í vetur unnið að nýjum
skipulagsuppdrætti og sækist
sikipulagsstörfin vel má búast
við að úthluta megi lóðum úti
á Böktoum næsta sumar fallist
bæjarstjórnin á að taka það
svæði undir íbúðarhús. I
sjá en að hinar ýmsu krabb.a-
tegundir við Island og Noreg
séu ýmist „stórir eða litlir bog-
krabbar". Sá krabbi sem á ís-
lenzku nefindst strand- eðabog-
krabbi er mjög líklega algeng-
ur við norðanverðan Faxaflóa
á fjörum eftir langvárandi út-
synning og brim eins og höifiumd-
ur segir. Aftur á mióti, m. a.
vegna smæðar tegundarimnár
(ca. 6 cm), er ekki lfklegt að
veiðar hefjist á honum hérlend-
is ná næstumni, enda ekiki
stundaðar í nágrammalöndunum,
jafnvel ekki á Rarmeyju íNor-
egi. Hins veigar er svonefndur
töskuíkrabbi mdkið veiddur í
Noregi og víðar í Evrópu emda
stór (15-20 cm) og mikið lost-
æti. Tel ég hér vera kominn
hinn norstoa „boglkrabba” höf-
undar. Sá er þó hængurinn á,
að útlbreiðsiusvæði þessarar
krabbategundar nær ekki til ís-
lands og því um tómt mál að
tala um veiiðar hér við land.
Þá talar höfundur um að stór
og falleigur kraWbi komi stund-
uim upp á línu á Breiðafirði.
Eina raunverulega stóra teg-
undin á þessu svajði er gadd a-
krafobinn, siem er mikið lostæti
og kemur nýting þar vissulega
til greina. Hims vegiar eru gadda-
krabbaveiðar hvergi stundaðar;
nú í daig, enda þótt líkar og
yfirleitt stærri teigundir séu ■
veiddar bæði í Kyrrahaifi og
Atlantshafi. önnur tegund er
trjiónulkrabbinn og kemur hann
miikið upp á línu £ Breiðafiirði
þó varla geti hann talizt stí'r.
Viðvíkjamdi rækjumiðunum
við Eldey miá geta þess, að árið
1963 var gerð ýtarleg rækjuleit
á þessu svæði á vegum Haf-
rannsótonarstofmumarinnar og
fékkst dágóður rækjuafli mdðað
við þau veiðarflæri, sem þá voru
í notkun hérlendis. Því miður
var þó áhugi fyrir þessum veið-
um þá ekiki fyrir hendi. Er því
alveg út í hött hjá höfiundi. að
ýmsir málsmetandi menn hafi
fullyrt að rækju væri varla að
finna á þessum slóðurn, a.m.k.
hafa þeir ekki verið starfs-
menn Hafrannsóknarstofnunar-
innar. Hvað viðvíkur rætoju í
Faxaflóa má geta þess, ?ð leit-
að var þar að ræikju árin 1969,
1970 og nú í ár. Hefur nokk-
urt magn af raskju fundizt í
Jökuldjúpinu og er fiskiflræð-
ingum því jafn ofarlega í huga
að leita nánar á þessum slóð-
um og það er beim fjarri að
vera með fully-Vingar um eð
rækju sé varla að finna í Faxa-
flóa.
Hvað viðvíkur skeljategund-
um þeim, sem hiöfundur minnt-
ist á, er óhætt að segja, að
vitneskju um mið víðs vegar
kringum landið skortir eikld,
enda þótt nauðsyn sé auðvitað
frekari athugana á þessu sviði
sem og öðrum. Helzti Þrándur
í Götu virðist aftur á mótivera
í samibandd við vinnslu skeldýra
og sölu þeirra á erlendum mörk-
uðum.
Eins cig bent hefur verið á hér
er það mibið rétt sem höfundur
segir í umræddri grein sinni, að
fullyrðinigar manna sem halda
sig vita hlutina betur en aðrir
standast ekkí alltaf.
Hrafnkcll Eiríksson.
og ein vísa er eftir Stephan
G. Stephansson, en þá vísu
rakst ég á í leiðara Morgun-
blaðsins og er hún svona: —
Minn þótt komdst hugur
heim... að hreyfa mærðar-
formi... Ferst mér eins og
fugli þeim ... sem flýgur á
móti stonmi.
— Hver gefiur út plötuna?
— Fálkinn gefiur plötuna út,
en ýmsir hljóðfæraleikarar að-
stoða við undirleikinn. Það má
ségja að Gunnar Þórðarson sá
ÞJÓÐLA GASÖNGUR ÁRNA
TEKINN UPP Á PLÖTU
Ami Johnsen er ednn af þeim
mönnum sem gefa sér tíma
og gera hlutina, ef svo mætti
að orði komast. Hann er ýmist
við vinnu sína sem blaðamað-
ur, syngjandi þjóðlög á
skemmtunum eða klifrandi í
úteyjum og er þá skemmst að
minnast ferðar taans og fé-
laga í Eldey, sem vakti ekki
svo Iitla athygli.
En hvað er þá nýjast að
frétta af þessum eldhuga?
Blaðamaður Þjóðviljans hitti
Áma á förnum vegi og spurði
hann tíðinda úr „þjóðliaga-
bransanum“. Og það stóð ekki
á svarinu né fréttunum:
— Við erum að ljúba við 20
laga plötu, þar sem ég syng
þjóðlög frá ýmsum löndum“,
sagði Árni. „Textamir eru eft-
ir ýmsa þjóðkunna menn, eða
þá Stein Steinarr, Davíð Stef-
ánsson, Matthías Jóhannessen,
dr. Sturlu Friðrikssom, dr. Sig-
urð Þórarinsson Jón Thorodd-
sen og Ása í Bæ. Eitt laganna
er á færeysku og hedtir það
„Sloppin úr fangábúri". Svo
eru tvær þjóðvísur úr Alþýðu-
bókinni hans Halldórs Laxness
góðkuinni tónlistarmaður stjómi
upptötounni, en hann útsetur
lögin að mestu, þó sumt af
útsetningunum hafi farið fram
sem samvinma í stúdíóiniu.
— Hvaða stúdíód?
— Ja — það er nokkuð sér-
stakt stúdíó og var smíðað á
klukfcuistund í óiímréttuðu hús.
næði í Fálkahúsinu við Suður-
landsbraut. Upptöteutækin legg-
ur Pétur Steingrímsson til, en
hann á einu stereóupptökutæk-
in sem til enu hér á landi.
Annars er það um stúdíóið að
segja að það vferður rifið að
þesisari upptöku lokinni.
— Og hvenær er von á plöt-
unmi?
— Hún verður pressuð í
Kaupmannahöfn og mun ég
fara með tómböndin þangað efit-
ir helgina.
— Hefiurðu fledra á prjónunri
um afi þessu tagi Ámi ?
— Varla nokkuð sem orð er
á hafandi. Þó mætti geta þess,
að ég fékk upphringimgu frá
þjófflagaáhugamönmum í Þórs-
höfn í Færeyjum oig buðu iþeir
Framhaid á 9. síðu.

ÓSKA-
STUND
ÓSKA-
STUND
Gömul
barnaþula
Héma er ein gömul þula, sem þið
tounnið að hafa gaman af:
Heyrði ég í hamrinum
hátt var þar látið
og sárt var þar grátið.
Búkonan dillaði
bömunum öllum:
fngunni Kíngunni,
Jómnni. Þórunni.
fsunni, Dísunni,
Einkunni, Steinkunni.
Sölkunni, Völkunni.
Siggunni, Viggunni.
Aðalvarði í Ormagarði,
Eiríkj og Sveini
og dillaði Steini.
Ekki heiti eg Eiríkur
þótt þú kallir mig það.
Eg er sonur Sylgju,
sem bar mig undan bylgju.
Bylgjan og báran tær
brutu mínar árar tvær
langt fram á sjó.
Hafði ég í hægri kló
hornin bæði laung og mjó.
Skipin skullu og árar,
skail í hafi bára.
Ekki fæ eg matinn minn á málum
fyrir sjóarbámm.
Eg sökti mér í sjó,
eingym varð að grandi;
tók eg sjtt í hvora kló
og keipaði upp að landi.
Hér eru fjórir strákar að veiða. Það
hefur fiskur bitið á hjá einum þeirra.
Nú skuluð þið dunda við að finna hjá
hverjum þeirra fískurinn beit á.
Leiðrétting
Sagan um baðkerið sem fór að hlaupa
birtist í síðustu Óskastund. Hún var
eftir Bergþóru, sem er 9 ára görnul,
en ekki eftir Bergljótu, eins og mis-
prentaðist.
Sagan um litlu rykhnoðrana
„Þið verðið að syngja miklu hærra“!
hrópaði hnoðrakóngurinn. „Látið mig
heyra, einu sinni enn“.
Og þeir sungu aftuir. svo hátt, að
þe'ir flugu alla leið undir rúmið.
„Þetta var fínt,“ sagði hnoðrakóng-
urinn. „Svona á einmitt að syngja
þetta, en hilustið nú vel á það sem ég
segi. Ég hef búið til nýjan söng og hief
æft hann með þeim af ry'khnoðrunum,
sem músíkalskir eru. meðan hinir
hnoðruðust um og óhreinkuðu gólfið.“
Framhiald á 2. síðú.
1
i
i
i
i
I