Þjóðviljinn - 07.11.1971, Blaðsíða 5

ff3rtnMaflagBMrafc3»sflBeg<ftEgsm^-^^ — SfÐA- J
urn að máliniu yrði frestað til
Ríkisðtrwarpið haifiði það eftir
einhverjum nuamni, sem
var að kama úr 2500 ára
afmæli Kýwusar Persakeisara,
að hann hefði ekiki orðið var
við þennan hégómlega íburð
sem ýmsir nÍ23cupúkar á vest-
urlöndum og víðar hafa verið
að fjargviðrast út af uindan-
farið. — Skal det vaere gilde,
sá lad det være gilde, — segja
Danir, og þetta vissi sjainn í
Teheran þegar hann baiuð
danska kjóiniginuim og flleira
stórmenni í partá aldar-
innar, en Peirsar enu allra
manina kurteisastir og wefndir
Frakkar Austuriamda í gömlu
landafræðimini. F'rtanskir siða-
matredðslu- og byggin gastjórar,
ásamt hönnunarmeistuirum og
vínberuim voru þessvegna til-
kallaðir að sjá um undirbún-
ing og framfcvæmdir allar og
veittu gestum af örlæti aldar-
inmar, en vinsælasta djúsið
þama var metið á 9000 krónur
flaskan, og má þá í fljótu
bragði reikna út á hvað hún
færi hjá siprúttsöduim Reykja-
víkur, — en. meðal ársiaun
vinnandl fólfcs þama austarifirá
eru talin innan við 30 þúsuind
króniuir íslenzkar. í>að mundi
■ nægja fyrir tveimur fcollum á
svörtum hjá oktour. — og svo
er alltaf hægt að slá fyrir
blandL
☆ ☆ ☆
egar þetta er haft í huiga
sést á augabragði hve bil-
lega við Islendingair sluppum
með sendiráðið í París, sem
franskir dekoratörar máhiðu og
snyrtu fyrir innan við 10 milj-
ónir króna, og slógu okfcur
húsið á rúmar 70 miljónir með
öllu. Er því tími til kominn
að þeir sem hafa verið að
þrasa um bruðl í París fari
að halda sér saman, — þeir
geta bara haft sinn gamla ís-
lenzika nánasarskap út af fyrir
sig prívat. Þjóðin á að vera
fflott við sjélfa sig, og etokl
aíður út á við, — sérstaklega
T sendiráðum þar sem erlend-
um þjóðum verður ljóst að við
>. erum engir smákallar, heldur
höfðingjar af konungakyni og
ættstærri almennt en Persa-
keisari, sem Kýrus gamli mundi
hreint ekki líta við, enda alls
óskyldur manninium.
i> Og sendiráðim eru til ffleiri
hluta góð en skreytingarlistar
eingöngu, — þar starfa menn
ötallega að brýnustu hags-
munamálum þjóðarinnar í aJls-
fconar mi lliríkjavi ð.skipt:u(m, og
nú ríður á að vel taldst til um
öll funda- og veizluhöld í þess.
um ambassöðum, þegar fyrir
dyrum standa samniingar um
nýju landhelgina stóru ogbrott-
för Kanans úr Kefflavík. 1
gömlu þjóðfélagsfræðinni var
mönnum kennt að sá væri
siður þjóða, ,að sami sendiherra
sæti aldreí lengur en fjögur
ár á hverjum stað — fiþaðain
hefúr Alþýðubandalagið hiug-
myndina um fjögurra ára trún-
aðarmannatÍTnaibilið sitt) — ekki
vegna þess að senddhernum
leiddist einlhver ósköp að dvelj-
ast lengur á hverjum stað,
heldur vegha þess að þá væri
minnd hætta á að þessir á-
gætismenn fa^uu 4y^8t að
1 partýi aldarinnar hjá sjainum
ur frá fíivustu matgerðarstöðum
blanda sér í allavega bisiness
vegna vdnáttatengsla og freist-
andi aðstöðu, — sendiherrar
annarra þjóða eru nefnilega
bara venjulegir menn, með
kostam og göllum eins og við
hin. öðru máli gegnir um
sendiherra okkar Islendinga, —
þeir eru menn vammlausir og
vetrða eigii leiddir í freistmi og
hafa sumir hverjir setið fjór-
um sinnum fjögur ár á sama
stað, án þess að nokkur hefði
neitt við það að athuga, enda
ástæðulaust.
☆ ☆ ☆
Og þótt það reyndist rétt sem
spurzt hefur, að sendiherra
okltar hafi setið hjá við at-
kvæðagnedðslu á þingi Sam-
einuðu þjóðanna um daginn
þegar Kínanuálið var á dag-
skná, og einhver vinur Banda-
ríkjastjórmar bar fnam tillögu
monguns, svo að Könum gæf-
ist tóm til að sveifla 3 eða 4
fulltnúum í viðbót á sitt mál
og Formósustjómar — en það
hefði nægt tii að bandaríska
tillagan alnæmda um tvo þriðju
hluta atkvæða hefði nóð fram
að gainga, — þá hefur sendi-
herra otokar áneiðanlega setið
hjá fyrir kurteisissakir, og
kurteisi kostar enga peninga.
Fulltrúar hinna Norðurlandanna
voru hinsvegar ókuirteisani og
greiddu atkvæði gegn þessari
hóltlsamllegu og friðvænlegu til-
lögu, — enda fór svo aö aðild
Pekingstjórnarinnar var sam-
þykkt um kvöldið við mikil
fagnaðarlæti þeirra og margra
annarra, af svo mitolum dóna-
skap að Nixon hneinlega of-
bauð við sjónvarpið sitt, —
hann sagðist hafa fengið reið-
arslag. — og ekki nema von,
þar sem Bandaríkjastjónn var
búin að halda Kínastjörn utan.
við SÞ af mikilli kurteisi í
rúffia tvo áratugi.
☆ ☆ ☆
]\Tú þegar samningar um brott-
11 för bandaríska hersins á
Islandi eru að komast á und-
irbúningsstigið, situr Guðmund-
ur I. í sendiráðinu í Washdng-
ton, og verður eflaust mamna
kurteisastur í væntanlegum
viðræðum. Hann var líka áður
búinn að þjálfa sig í sendi-
mðinu í Lundúnum, en Bretar
hafa alla tíð verið manna kurt-
eisastir við oktour Islendinga,
sénstafclega í landihelgismálum.
Einu sinni skellta þeir að vísu
á oktour löndunarþanni fyrir
klaufaskap og óheppni, þegar
ríkisstjórn Ólafs Thors færði
landihelgina út í fjórar mílur,
og lentu svo fyrir handvömm
í þcnrsJtastríðinu við okkur iþegar
vimstri stjórnin gaanla ruddist
út í 12 míiur. Bn Bretar eru
löngu búnir að fyrirgefa okkur
þetta, og sæmdu meira að
segja flotaforingja okkar, sem
stjói’naði ofbeidiinu á höfunum,
heiðursmedaiíu fyrír drengilega
framgöngu í fyrrnefndu stríði,
sem háð var af mikUU kurt-
eisi á bóða bóga.
☆ ☆ ☆
Hitt ber svo einnig að at-
huga, að í röðum stuðnings.
manna núverandi ríkisstjórn-
ar — þeirra sem kusu hana
í vor til að framfylgja yfir-
lýstri stefnu í landhelgis- og
hermálum, — er töluverður
slæðingur a£ fólki sem elíki er
kannski alveg nógu vel að sér
í mannasiðum, og kynni að
mislíka ef einhver undanslátt-
ur kœmi á daginn í þessum
utanrítoismálum, — vegna of
mikáililar tourteisi í garð wna-
þjóða okkar. Þessum lýð, —
það er að segja meiri hluta
kjósenda, — finnst kannski
bróðum tími til toomiim aðsett-
ir verði hjá Bretum og Banda-
ríkjamönnum ambassadorar,
sem þektotir eru af öðra en
eintámri tourteisi í þedrragarð.
Það er meira að segja vísast
að staðningsmönnum vinstri
stjómarinnar fari að mislika
við hana, ef átoöfiustu aðdáend-
um Nato og Varðbergs og Vest-
rænnar samvinnu verður enda-
laust hampað í mikilvægustu
ábyrgðarstöðum á naestu mán-
uðum og árum, — og þá er
yfirvofandi að vinstri búkett-
ínn í stjómanáðinu fari að
fölna fyrr en varir.
☆ ☆ ☆
En fari svo að hluttrr dkkar
Islendinga verði á einhvern
hátt skertur í fyrmefndum al-
vörumálum fyrir kurteisissakir,
er sennilegt að þessum lýð (þ.
e, meirihluta kjósenda) þætti
lítið til koma þótt við eign-
uðumst senddráð í öllum lönd-
um heims, sem væru svo flott,
að meina að segja sjainum
ofbyði hégómlegur íburður
þeirra. Og ef til viH færi er-
lendar þjóðir einhvem tíma að
gruna, að í þessum amibass-
öðum sætu ekki hetjur af
konungakyni heldur smákall-
ar, jafnvel þó svo þeir væru
kurteisari en bæði Fratokar og
Persar tll samans. — Garri.
Sænskir
ræningjar
komust
undan
Geðser 3/Ll
Mermirnir tveir, sem á
mánudagskvöldið raendu póst-
bil í Svíþjóð, og höfðu rösk-
lega tuttugu miijónir íslenzkra
króna upp úr torafsinu, eru nú
sioppnir tál Bostock £ Austur-
Þýzkaiandi, að talið er, og
ekkert útlit er fyrir að þair
verði fraanseldir sænskum ytf-
irvöldum. í bráð.
Mennimir, sem eru „góð-
tounningjar“ sænskru lögregl-
unnar, Súðu úr fangelsi í
hausit, og notaðu síðan tímann
til að skipuieggja mesta rán
í ssenstori afbrotasögu. Þeir
sitöðvuðu etoill póstbifreiðarinn-
ar, frú Karin Nilson, á vegin-
um milli Gautaborgar og
Varbergs, og tóitou í sína
vörzlu allt það fé, sem í bif-
reiðinni var. Síðan héldu þeir
rakleitt til Danmertour, og
þaðam með ferju til Austur-
Þýzkalands, áður en sænska
lögreglan gat kornið boðum
til damskra kofllega sinna, um
hvað er á seyði.
Yfirvöld í Sviþjóð hafa
aldrei gert neinn sammáng
við Austur-Þjóðverja um
gagnkvæmit framsal glæpa-
manna, og því mun þjónum
réttvísinnar verða þetta mól
aifiar þungt í stoauti.
Bókagjöf tit
Háskóla fslands
Hér er um að rseða lösklega
100 bindi bóika, sem fjalla um
finnsku og önnux finnsk-úgrísk
mól, þjóðmenntarfrœði og
goðafræði. Gjöfin er gefin til
eflingar finnskukennslu í Há-
skóla Islands.
Finmska sumamámskeiða-
nefndin (Delegationen flör ut-
landslektorat och spráktoursár-
enden) í Helsingfors hafði
núlligöngu um útvegun bófc-
arrna. Þær eru að nokkru leyti
gjafir frá þremur vísindafélög-
um, Finsk-ugriska Sallskaipet,
Finska Litteraitursallskapet og
Svenska litteratursállskapet í
Finland, og sumpart keyptar
fyrir fjármagn , frá finnslca
menntamálráðuneytinu.
(Frétt frá Háskóianum).

t
♦
t