Þjóðviljinn - 11.05.1985, Blaðsíða 11

MENNING
Ford Fiesta er vandaður og rúmgóður bíll með nýtískulegt útlit.
Hann er framdrifinn og býður upp á góða aksturseiginleika. Góð
þjónusta og lítill rekstrarkostnaður hafa haldið Ford Fiesta í hærra
endursöluverði en þekkist um sambærilega bíla hér á landi.
Nú bjóðum við hinn sívinsæla Ford Fiesta á verði sem erfitt er að
líta framhjá.
Aðeins kr. 309.000,-
(Gengi 2. maí)
» SVEINN EGILSSON HF.
Skeifan 17 Sími: 685100
Fuglinn
flaug
Jakob Þór Einarsson og Alda Arnardóttir í hlutverkum sínum í leikriti Nínu Bjarkar, Flug sem flaug á snúru.
heldur vanþakklátt hlutverk en
skilar því vel. Barði Guðmunds-
son hefur töiuvert af skemmti-
legum texta og kemur honum til
skila af einlægni og með stillilegu
skopskyni. Rósa Guðný Þórs-
dóttir túlkar móður hans af sterk-
um tilfinningum. Einar Jón
Briem er nokkuð stífur í fram-
sögn og fasi, en hann er í vand-
ræðalegu hlutverki möppudýrs-
ins.
Það er margt forvitnilegt og ný-
stárlegt í þessari sýningu, en gall-
arnir eru líka margir. Nína Björk
er að fara leið sem kann að geta
leitt til merkilegra hluta, en hún
er vandrötuð og þarfnast meiri
hnitmiðunar og stílsamræmis en
hér er sýnt.
Sverrir Hólmarsson.
Nemendaleikhúsið sýnir
FUGL SEM FLAUG Á SNÚRU
eftir Nínu Björk Árnadóttur.
Leikstjóri: Hallmar Sigurðsson
Leikmynd: Grétar Reynisson.
Þetta verk Nínu Bjarkar er í
eðli sínu ljóðrænt fremur en
dramatískt. Það er samansett úr
fjölmörgum litlum brotum, sem

SVERRIR
HÓLMARSSON
hvert um sig bregður ljósi yfir
samskipti einstaklinga. Rauði
þráðurinn í verkinu er ástarþrá
manneskjunnar og hvernig hún
leitar sér útrásar á margvíslegan
hátt, hvernig hún getur af-
skræmst og hve auðsæranleg hún
er. Persónurnar í verkinu eru af-
skaplega viðkvæmar, margar eru
listamenn, og lífið er þeim erfitt,
þær brotna gjarnan undan því.
Sumar hafa átt erfiða bernsku,
gjarnan vegna drykkjuskapar
foreldra, og sumar eru í andstöðu
við kerfið. Þannig er um þá per-
sónu sem einna hæst ber, unga
manninn með rósina, en hann er
utangarðsmaður sem gerir þá
eina kröfu til lífsins að fá rós á
dag, en býr annars í gömlu bíl-
hræi og lifir að því er virðist á
loftinu. En þessar persónur eru
rissmyndir frekar en fullskapaðar
leikpersónur, þær eru myndir í
ljóði og eru því mjög einhliða,
eru yfirleitt að slá eina eða tvær
nótur alla sýninguna, sífellt að
endurtaka sömu setningarnar.
Þessi aðferð nýtist Nínu Björk
misjafnlega. Stundum kveikir
þessi ljóðræni texti líf og tilfinn-
ingar, en stundum fellur hann
marflatur til jarðar eða verður
væminn og vandræðalegur, eins-
og t.d. í atriðunum milli Þrastar
og drykkfelldra foreldra hans þar
sem samtölin minntu á uppbyggi-
legar greinar um skaðsemi áfeng-
is úr Æskunni fyrir hálfri öld.
Sömuleiðis var möppumaðurinn
einstaklega klisjukenndur og ein-
feldningslega mótaður: sálfræð-
ingur sem skilur ekki sálina en fór
í þetta af fræðilegum áhuga en
ekki áhuga á manneskjum og er
fulltrúi kerfisins, ósköp eru þetta
gamlar lummur og lítt skemmti-
legar.
Það er helst þegar Nína Björk
gefur sig hinu ljóðræna mest á
vald, svo sem einsog í sam-
skiptum unga mannsins með rós-
ina og stúlkunnar hans, að tex-
tinn fær líf og eitthvað gerist á
sviðinu. Sú aðferð gefur ýmislega
möguleika, en það fer afskaplega
illa á að blanda henni saman við
þær siðapredikanir sem við verð-
um að þola inná milli. En svona
texta er erfitt að skrifa. Það má til
dæmis gæta sín á endurtekning-
um. Þær geta vissulega haft mikil
áhrif rétt notaðar, en þegar setn-
ingin „fugl sem flaug á snúru“
kom í tuttugasta skipti var hún
bara orðin leiðinleg.
Sýningin er sett upp á arenu-
sviði með áhorfendur á þrjá vegu
og Hallmar Sigurðsson notar
ágætlega þau tækifæri til mikils
hreyfanleika og fjölbreytilegra
uppstillinga sem þetta býður
uppá. Grétar Reynisson notar
andstæður steins og moldar
skemmtilega í leikmyndinni, en
mér þykir nýmálverkið hans ekk-
ert sérlega skemmtilegt. Ólafur
Örn Thoroddsen hefur ásamt
Grétari hannað óvenjuhaglega
lýsingu sem gerir mikið til að lífga
uppá sýninguna.
En það sem mest er um vert,
það er mikið líf í þessum ungu
íeikurum sem nú eru á leið úr
skólanum út í lífið, bráðefnilegt
fólk. Þór Tulinius, ungi maður-
inn með rósina, hefur til að bera
alveg óvenjulega spennu og út-
geislun, hver taug í skrokknum
þanin án þess það sé ofgert. Hann
túlkar hlutverkið af hrífandi ein-
lægni. Sama má segja um mót-
leikara hans, Kolbrúnu Ernu Pét-
ursdóttur, hún hefur einnig ríku-
legan skammt af opinni einlægni
og beinskeyttum heiðarleika í
fasi. Jakob Þór Einarsson er
barmafulur af innibyrgðri spennu
í hlutverki karlrembumannsins
ólukkulega og Alda Arnardóttir
veitir honum fallegan og stilli-
legan mótleik sem konan hans.
Þröstur Leó Gunnarsson hefur