Þjóðviljinn - 13.04.1986, Síða 13

Þjóðviljinn - 13.04.1986, Síða 13
Helgi Þorgils Friðjónsson: Gærdagurinn og morgundagurinn, blýantur 1985. brjóta ýmis viðurkennd lögmál til að nálgast þennan kjarna. Við getum átt það til að fórna heildinni fyrir eitthvert ákveðið lítilræði sem okkur finnst skipta máli. Þannig geta verk okkar virst ijót, eða jafnvel klunnaleg við fyrstu sýn. En hfíi þau yfir þeim ákveðnu eiginleikum sem við leitum að og finnum í ákveð- inni línu, lit eða formi, teljum við það skipta meira máli en einhver fögur heildaráhrif". „En e.t.v. er það slíkur kjarni sem gefur listaverkinu gildi og jafnvel enn sterkari heildará- hrif“, bætir Helgi við og undir- strikar orð sín með tvíræðu brosi. Brœður okkar frá Sviss - Pelta minnir mig á það sem Christos Joachimides segir um þýska og þýskœttaða list. Hann heldur því fram að Þjóðverjarnir leiti að einhverjum duldum kjarna í listinni, fremur en augljósri og ákveðinni fegurð. „Það má segja að norrænt mál- verk, germanskt, eða hvað sem við viljum kalla það, sé einmitt þessum eiginleikum gætt. Það er ekki eins fínt og elegant eins og ítalskt, eða franskt málverk. Stundum virkar það jafnvel klossað og barnalegt, líkt og lista- mennirnir ráði ekki alls kostar við tæknileg vandamál. En það má segja að það sé að sama skapi dýpra og tilfinningaríkara og þ.a.l. sannara en margt afþvísem suðrænir málarar gera.“ - En fremur en þýskt málverk, þá hafið þið stúderað svissneska list og hafið myndað sambönd við marga svissneska málara. Hefur svissneskt málverk haft áhrif á ykkur? „Já, það er hægt að segja að við höfum allir fundið andlega bræður í ákveðnum svissneskum listamönnum," segir Helgi. „Það er einhvern veginn þannig að okkur finnst töluverður skyld- leiki milli svissneskra og íslenskra listamanna. Enda er það svo að þegar maður gengur um götur Ziirich-borgar finnst manni sem maður geti verið staddur á miðj- um Laugaveginum. Þessa tilfinn- ingu finnur maður hvorki í París, Amsterdam né Berlín“. - Er það kannski smáþjóða- skyldleikinn? „Það má vera. Alla vega er tími til kominn að sýna hvað í smá- þjóðunum býr. ísland og Sviss hafa upp á ýmislegt að bjóða sem er spennandi og frábrugðið því sem gerist í list annarra þjóða. Að vísu verður það ekki dregið fram með einangrunarstefnu, en það má heldur ekki gleypa við öllu sem stórþjóðirnar hafa fram að færa. Við íslendingar verðum að sýna sjálfstæði í list okkar urn leið og við sækjum þekkingu til annarra landa". Stílbrigði og efniviður - Hvað getið þið sagt mér um stíleinkenni í verkum ykkar? „Ég er nú víst sá í hópnum sem ekki hef neinn áberandi stíl,“ segir Kristinn. „Ég hef heldur ekki leitað eftir ákveðnum stíl- einkennum, eða ákveðnum vinn- ubrögðum. Stundum vinn ég myndir mínar í einum rykk. Þá vinn ég um tuttugu myndir sarnan og nota stundum sömu litina í þeim öllum. Þetta eru nokkurs konar seríur eða syrpur. En svo get ég verið með mynd í takinu í lengri tíma, allt eftir atvikum“. - Þú notar einnig forgengileg efni á stundum, húsamálningu og annað þess háttar. „Já, ég tel hollt að myndlistar- menn fáist við alls konar efni, fín og jafnt sem forgengileg. Annars get ég sagt þér að það lak inn hjá mér, þannig að tvö málverk gegnblotnuðu. Það sem unnið var með dýrum litum, olíulitum, eyðilagðist gjörsamlega. Hitt verkið sem gert var með húsa- málningu vatnslakki, hratt ein- faldlega vatninu af sér og var jafn gott sem áður“. - Hvað með ykkur hina? „Ég held að allir geti þekkt myndirnar mínar, frá hvaða tíma- bili sem er“, segir Helgi. „Ég býst við að það megi kalla það ákveð- inn stíl, þótt hann komi ósjálfrátt án þess ég reyni að leita hann uppi. Ég nota viðurkennda liti og striga, en tek undir það sem Kiddi segir að öll efni eru gjald- geng og mesta firra að velja myndir eftir því með hvaða efn- um þær eru gerðar. Það hlýtur að skipta mestu máli hvert innihald- ið er, ekki umgjörðin". „Ég held að það skipti nokkru máli að menn prófi allt,“ bætir Daði við. „Ef menn eru einungis í ódýrum og lélegum efnum geta þeir orðið kærulausir um eigin verk. Ef þeir nota dýr efni, verða þeir hins vegar hræddir og tauga- veiklaðir og þora ekki að tjá sig frjálslega. Það þarf að rata hinn gullna meðalveg í þessu sem öðru. Með því að prófa allt, finna menn hvað hentar þeim best. En hvað mín verk áhrærir, þá hef ég mjög sterk stíleinkenni eins og sjá má. En ég tek undir með Helga, að sá stíll hefur fremur sprottið fram ósjálfrátt. A.m.k. hef ég ekki reynt að hafa meðvit- uð áhrif á minn eigin tjáningar- máta“. Að loknu þessu spjalli kveð ég þremenningana, sem galvaskir halda áfram að hengja upp mynd- ir sínar. Sunnudagur 6. apríl 1986 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 13 Þegar kaupið E V/SA er lágt Opið daglega frá kl. 10-18 á föstudögum frá kl. 10-19, á laugardögum frá kl. 10-16, á sunnudögum frá kl. 14-18. Þá hljóta menn að horfa í hverja krónu og reyna að fá sem mest fyrir aurana. Allir þurfa að klæðast fötum. Hjá Ómari og félögum kostaði al- klæðnaður á sjónvarpsfólkið 14 og 20 þúsund. Hjá okkur kosta t.d. gallabuxur 990.- kr. Þú færð peysu frá 450,- kr. og annað eftir því. Gallinn kostar því mun minna. Það tekst engum vel upp með sparnaðinn, nema hann beri saman verð og gæði. íslensk framleiðsia og milliliðalaus innflutningur beint frá verksmiðjum. FATALAGEBINN Smiðjuvegi 4, C-götuhorni Skemmuvegs. Si'mi 79494. VORUM AÐ FÁ svefnpoka og bakpoka í miklu úrvali Svefnpokar frá kr. 1.480 til kr. 3.985 -15° til + Verð kr. 2.400

x

Þjóðviljinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.