Dagblaðið Vísir - DV - 12.09.1996, Blaðsíða 4

4
FIMMTUDAGUR 12. SEPTEMBER 1996
Fréttir
Manni í hjólastól meinaöur aðgangur að verslun:
Hann rak okkur
út úr búðinni
- gjörsamlega gáttaður, segir framkvæmdastjóri Sjálfsbjargar
Rá&hildur og Karl fengu heldur óblíðar móttökur í verslun við Grensásveg
kæra sig um a& þau væru að þvælast með hjólastól inni í versluninni.
„Hann rak okkur út úr búðinni
með þeim orðum að hann kærði sig
ekki um að við værum að „þvælast"
þarna með hjólastól. Við höfum
aldrei fengið svona móttökur áður.
Ég varð svo reið að ég skalf öll.
Maður er ekki að leika sér neitt með
hjólastól, það segir sig sjálft," sagði
Ráðhildur Auðunsdóttir sem lenti í
þeirri óskemmtilegu reynslu að hún
og eiginmaöur hennar, Kári Þórir
Kárason, voru rekin út úr verslun
vegna þess að hann var í hjólastól.
„Það var fullt cif fólki inni í versl-
uninni en það sagði enginn neitt,
það urðu allir svo hissa. Rétt áður
höfðu þrír karlmenn haldið hurð-
inni fyrir okkur til að við kæmumst
inn. Það fóru flestir út um leið og
við,“ sagði Ráðhildur. Kári er að
læra múrverk og var að vinna við
það þegar hann datt niður af
vinnupöllum og braut á sér báða
fætuma. Hann hefur verið i hjóla-
stól í rúman mánuð og hefur því
kynnst af eigin raun lífi fólks sem
bundið er við hjólastól. „Aðstaðan
er víða alveg hrikaleg fyrir þetta
fólk, maður gerir sér ekki grein fyr-
ir þvi fyrr en maður kynnist þvi af
eigin raun,“ sagði Ráðhildur.
Ekki pláss fyrir hjólastól
„Ég vísaði henni ekki út heldur
benti henni á að það væri ekki hægt
að keyra hjólastól eða kerm inni í
búðinni því það var svo mikið af
húsgögnum inni þegar þetta var og
því mjög þröngt í versluninni. Fólk
með kerrur rekur þær t.d. hérna
utan í húsgögnin án þess að biðjast
afsökunar og skemmir þar með
eignir annarra. Þetta bitnar því allt
á saklausu fólki,“ sagði Trausti
Guðjónsson, eigandi verslunarinnar
Allt fyrir ekkert sem selur notuð
húsgögn í umboðssölu.
„Við gerum ekki ráð fyrir kerrum
eða hjólastólum í versluninni því
húsnæðið er dýrt og við reynum að
nýta það til fulls. Við höfum heldur
ekki það mikinn mannskap að við
getum farið að færa til vömr þó að
inn komi einn hjólastóll. Þetta er
orðið allt of viðkvæmt mál með fatl-
að fólk. Fatlaðir verða bara að sætta
sig við að þeir geta ekki allt. Ég get
t.d. ekki stundað loftfimleika en
sætti mig við það,“ sagði Trausti.
Gjörsamlega gáttaður
„Ég var gjörsamlega gáttaður, ég
hef aldrei heyrt um svona áður.
Hann viðurkenndi þetta fúslega fyr-
ir mér og fannst þetta alveg sjálf-
sagt. Hann spurði mig á móti hvort
ég vildi láta eyðileggja fyrir mér.
Auðvitað á maöurinn að hafa
þannig tilhögun í versluninni að
það sé greiður aðgangur á milli var-
anna þannig að bæði hjólastólar og
gangandi komist ferða sinna. Það
finnst mér bara sjálfsögð krafa,“
sagði Sigurður Einarsson, fram-
kvæmdastjóri Sjálfsbjargar, Lands-
sambands fatlaðra, og bætti því við
að þetta minnti óneitanlega á nýlegt
mál þar sem svörtum manni var
meinaður aðgangur að Óðali vegna
þess að hann er svartur.
„Það eru ákvæði í stjómar-
skránni sem segja til um að það sé
bannað að meina fólki aðgöngu að
verslun eða þjónustu vegna litar-
háttar eða kynferðis og eflaust væri
hægt að flokka hreyfihamlaða þar
undir. Það eru hins vegar engin
skýr ákvæði um það í lögunum,"
sagði Sigurður.
Hann sagði að yfirleitt væru
menn að reyna að bæta aðgengi
hreyfihamlaðra hjá sér en aö þama
væri alveg annað uppi á teningnum,
fólkinu er bara vísað út. „Hann
sagði bara hreint út að hjólastólar
og barnavagnar væra óæskilegir í
þegar verslunareigandinn sagðist ekki
DV-mynd Brynjar Gauti
búðinni. Ég hef aldrei heyrt það
áður og þekki ekki önnur dæmi um
svona móttökur. Fólk er yfirleitt
mjög jákvætt i garö fatlaðra,“ sagði
Sigurður.
-ingo
Dagfari
Barnaskóli án barna
Nú er skólastarfið hafið. Bömin
flykkjast í skólana og kennararnir
mæta til vinnu og eftirvænting rík-
ir. Hjá kennumnum er eftirvænt-
ingin fólgin í því hvort böm komi
í skólann og hjá krökkunum er
þess beðið í ofvæni hvort kennar-
arnir komi í skólann. Ástandið er
nefnilega víða þannig að ekki fást
kennarar til starfa vegna lélegra
launa eða einangrunar skólanna. í
Vestur-Landeyjum í Rangárvalla-
sýslu er þó um margt sérstakt
ástand. Þar mæta hvorki kennarar
né krakkar. Einhver böm munu
eftir í sveitinni sem reiknað var
með aö hefðu skólagöngu heima
fyrir. En þegar á reyndi töldu for-
eldrar bamanna skynsamlegra að
senda bömin á Hvolsvöll í stað
sveitaskólans í Njálsbúð. Sem bet-
ur fer höfðu engir kennarar verið
ráðnir að skólanum í Njálsbúð en
hins vegar hafði verið gengið frá
ráðningu skólastjóra, enda segir
oddvitinn í sveitinni, sá gamal-
reyndi alþingismaður og héraðs-
höfðingi, Eggert Haukdal, að skóla-
stjórnin og sveitastjómin hafi ekki
vitað betur en að skólinn yrði rek-
inn. Þetta hefur það í fór með sér
að skólastjórinn mun þiggja laun i
vetur og stýra skólanum þótt engin
séu þar bömin og engir kennarar.
Með öðrum orðum: Sumir skólar
þurfa að fella niður kennslu vegna
skorts á kennurum. í Landeyjum
fella þeir niður kennslu vegna
skorts á nemendum.
Þetta hefur orðið blaðamatur í
DV og þykir Eggert illt undir því
að sitja að sveitungar hans klagi
þetta mál og kjafti því í fjölmiðl-
ana. Ekki er það Eggert að kenna
þótt foreldrar barnanna í sveitinni
vilji ekki senda bömin í Njálsbúð-
arskóla. Ekki er það honum að
kenna þótt skólastjórinn mæti einn
til vinnu í skólann. Hins vegar hef-
ur Eggert bent á að ríkið láti fjár-
muni renna til sveitarfélaganna
eftir að grannskólinn var færður
til þeirra og hreppurinn fær sem
nemur launum skólastjórans og
hvers vegna þá ekki taka við pen-
ingunum og nota þá? Það lærði
Haukdal í þingmennskutíð sinni að
maður á aldrei að slá hendinni á
móti fjárframlögum frá ríkinu.
Hann var reyndar manna iðnastur
við að sækja fé til ríkissjóðs og
byggði brýr og vegi og skóla í
krafti ríkisframlags til Sunnlend-
inga. Minna má það nú ekki vera
þótt hann hafi skólastjóralaun upp
úr krafsinu, eftir alla þá reynslu
sem hann hefur öðlast á þingi!
Þetta fyrirkomulag í Vestur- Land-
eyjahreppi er að mörgu leyti til fyr-
irmyndar í skólakerfinu. Skólamir
hafa átt í erfiðleikum með að fá
kennara. Það vandamál leysa Lan-
deyingar með því að senda bömin
sín annað. Það leysir kennara-
vandamálið. Og það leysir líka
hreppinn undan þeirri kvöð að sjá
um fræðslu á grannskólastigi, sem
er dýr og kostnaðarsöm eftir að
skólahald er komið yfir á herðar
sveitarfélaga. Þetta er einfóld lausn
og ódýr. Þar að auki ákveður
hreppurinn að ráða skólastjóra til
að annast húsvörslu, sem væntan-
lega felst þá einkum i því að mæta
á morgnana til að passa upp á að
enginn mæti í skólann fyrir mis-
skilning. Skólastjórinn sér um að
læsa dyram, loka skólastofunum
og vísa þeim mönnum og skepnum
frá sem þangað kunna að villast.
Ráðning skólastjórans er tekju-
lind fyrir hreppinn sem fær fram-
lag frá ríkissjóði til að borga skóla-
stjóranum laun fyrir að sjá um að
skólinn sé ekki starfræktur. Með
öðram orðum: Hreppurinn græðir
á öllu saman. Og svo eru menn að
kjafta frá þessu máli og rægja Egg-
ert Haukdal! Eins og hann viti ekki
hvað hann er að gera? Eins og
hann viti ekki að það er best að
hafa skóla þar sem hvorki krakkar
né kennarar eru að þvælast fyrir?
Dagfari