Dagblaðið Vísir - DV - 15.07.2000, Blaðsíða 22

LAUGARDAGUR 15. JÚLÍ 2000
X>V
Helgarblað
Norsk kona hefur vakið mikla athygli innan íslensku hestaíþróttarinnar:
Freyja, dóttir Olil, viröist ætla að feta í hennar fotspor
Hún varö í fyrsta sæti í ungiingaflokki á síðasta landsmóti
á hestinum Muggi frá Stangarholti.
Olil á hestinum Snerri frá Bæ
„Það eina sem ég vissi um Island var að það væri fullt af hestum þar,
heilu stóðin. Það fannst mér ðkaflega heillandi og skemmtileg tilhugsun,
að vita af öllum þessum hrossum á íslandi. “
lenskt trippi, Eldjárn frá Hvoli.
„Ég fór að vera þama í hesthús-
inu annað slagið. Hesturinn var
mjög kargur og ómögulegur og var
alltaf að henda börnunum af baki.
Hann henti mér einnig af baki en ég
gafst ekkert upp og fór bara aftur á
bak. Nágrannamir áttu þennan hest
í nokkur ár og smátt og smátt æxl-
aðist það þannig að ég fór að sjá um
hestinn fyrir þau og fór m.a. með
hann á reiðnámskeið," segir Olil. Þá
var hún búin að læra það að ís-
lenskir hestar hefðu tölt og það
hefði verið byrjað allt of snemma að
temja hestinn. Henni tókst þó að fá
hestinn til að tölta, keypti hann svo
þegar hún var 16 ára og endaði á því
að vera Norðurlandameistari á hon-
um.
Vissi lítið um ísland
Eftir grannskólann fer Olil að
vinna í reiðskóla sem aðstoðar-
manneskja og tekur hestinn sinn
með sér. í reiðskólanum öðlaðist
Olil mikla þekkingu og sótti sjálf
reiðtíma. Hún komst fljótlega í sam-
band viö Félag íslenskra hestaeig-
anda í Noregi, kynntist öðrum
áhugamönnum um íslenska hestinn
og tók þátt bæði í mótum og nám-
skeiðum. Eftir ár í reiðskólanum
býðst henni starf á íslandi við tamn-
ingar sem hún þiggur og fer að
Stóra Hofi á Rangárvöllum.
„Það eina sem ég vissi um ísland
var að það væri fullt af hestum þar,
heilu stóðin. Að vita af öllum þess-
um hrossum á íslandi fannst mér
ákaflega heillandi og skemmtileg til-
hugsun,“ segir Olil sem ætlaði í
upphafi bara að vera ár á landinu.
„Foreldrar mínir ætluðu mér aft-
ur heim til Noregs í skóla en vanda-
málið var það að ég hafði ekki fund-
ið neitt nám sem mig langaði til
þess að læra. Það var bara hesta-
mennskan sem komst að en það var
ekkert sem hét menntun í hesta-
mennsku á þeim tíma. Það var ekk-
ert nám sem hét reiðkennari eða
þjálfari eins og við getum titlað okk-
ur með núna. Foreldrar mínir vildu
mér bara vel og töldu eins og svo
margir aðrir að ég ætti mér enga
framtíð innan hestamennskunnar,"
segir Olil sem fór til heimalandsins
að ári liðnu á íslandi. „Ég var
heima í háift ár og fannst það alveg
ómögulegt. Ég man ekki einu sinni
hvað ég var að gera á þessum tíma,
hann var svo leiðinlegur að ég er
eiginlega bara búin að eyða þeim
kafla,“ segir Olil sem var þeim degi
fegnust þegar hún kom aftur til ís-
lands.
Kauplítil fyrstu árin
Þegar Olil kemur aftur til lands-
ins fer hún á bæinn Ey í Landeyjum
en þar hafði hún verið aðeins áöur
en hún fór út. „Krakkamir á bæn-
um voru á mínum aldri og manni
var bara tekið eins og einni af fjöl-
skyldunni og var með í öllu,“ segir
- segir Olil Amble sem elskar íslenska hestinn og hefur einstakt lag á honum
„Ég er norsk og ég get ekki breytt
því og hef ekki áhuga á að breyta
því. Maður breytir ekki upprunan-
um. Hins vegar þá finnst mér voða
vænt um það þegar íslendingar taka
mig til sín. Ég er búin að vera héma
í 20 ár og hef búið lengur á íslandi
en í Noregi svo auðvitað er ég orðin
heilmikið íslensk," segir hin 37 ára
gamla hestakona, Olil Amble, þar
sem hún situr í hinu glæsilega hest-
húsi sínu á Selfossi og drekkur kaffl
eftir morgunverkin. Hesthús henn-
ar, sem er þriggja ára gamalt, gnæf-
ir yfir hesthúsabyggðina á staðnum
og þar er pláss fyrir 21 hest. Það er
hér sem Olil ræktar sín hross, þjálf-
ar, temur og kennir en það er óhætt
að segja að konan hefur vakið at-
hygli innan bransans fyrir gjörvu-
leika í alla staði. Hún þykir sýna
einstaka lagni við hross og talin
einn besti reiðmaður landsins enda
vann hún heimsmeistaratitilinn í
fjórgangi í Rieden í Þýskalandi i
fyrra.
Hestasjúkt barn
„Ég hef verið mjög heppin því
mér hefur alltaf verið tekið vel.
Stundum er ég dálítið hissa á því
þar sem ég er útlendingur og líka
kona og hestamennskan er jú eigin-
lega karlaveldi," segir Olil sem stóö
sig mjög vel á nýafstöðnu landsmóti
en þar komst hún úr B-flokki klár-
hesta yfir i B-úrslit en vann sig svo
upp í A-úrslit á hestinum Krumrna.
Þar vakti einnig hryssan Álfadís
mikla athygli á kynbótasýningunni.
Hvernig þessi myndarlega norska
kona endaði uppi í hesthúsi á Sel-
fossi er löng, en skemmtileg saga og
má rekja hana allt aftur til barn-
æsku Olil i Noregi. Stúlkan var ein-
faldlega hestasjúk strax á unga
aldri.
„Ég hafði engan aðgang að hest-
um og fjölskylda mín tengdist hest-
um ekki neitt. Ég heillaðist hins
vegar snemma af hestum og reyndi
að fara eins oft og ég gat á hestaleig-
ur að leigja mér hest.
Ef ég sá hest út á götu á leiö heim
úr skóla gleymdi ég mér alveg og
elti hann kannski í þeirri veiku von
að knapinn myndi stoppa svo ég
gæti fengið að klappa honum. Hest-
ar virkuðu einfaldlega eins og seg-
ull á mig,“ minnist Olil og bætir
við: „Það að geta setið á hestbaki og
láta hann bera sig fannst mér gefa
manni svo mikið frelsi."
Þegar Olil er 11 ára kaupa ná-
grannar hennar þriggja vetra ís-
„Hér eru
gæðingarnir
og framtíðin“