Dagblaðið Vísir - DV - 26.10.2001, Blaðsíða 9

FÖSTUDAGUR 26. OKTÓBER 2001
1>V
9
Fréttir
Ingibjörg Guðjónsdóttir og Andri Kárason eignuðust barn með tæknifrjóvgun:
Neikvæo
Staða ríkissjóðs gagnvart Seðla-
banka fyrstu níu mánuði ársins var
neikvæð um 4,9 milljarða króna.
Ríkissjóður:
Meiri útgjöld
og minni
skatttekjur
Handbært fé frá rekstri i ríkis-
sjóði fyrstu níu mánuði ársins var
neikvætt um tæpa 7 milljarða króna
en var jákvætt um tæpa fimm millj-
arða á sama tíma í fyrra. Þetta
skýrist m.a. af því að skatttekjur rík-
isins hafa í samdrættinum ekki gert
meira en að halda í við verðlags-
breytingar á meðan útgjöld hafa
hækkað verulega, en að sögn fjár-
málaráðuneytisins eru þau útgjöld
tilkomin vegna sérstakra tilefna, s.s.
lækkunar gengis og kjarasamninga.
Heildartekjur ríkissjóðs hækkuðu
þannig um 10 milljarða miðað við
sama tíma í fyrra en útgjöldin hafa
hins vegar hækkað um 21,5 milljarða
króna. Þá kemur fram á vefriti fjár-
málaráðuneytisins að hreinn láns-
fjárjöfnuður var neikvæður um 8,7
milljarða króna sem er tæplega 15
milljörðum lakara en i fyrra. Skýr-
ingin er, að sögn vefritsins, sú að á
árinu 2000 komu til greiðslu 5,5 millj-
aröar króna vegna sölu á hlutabréf-
um í ríkisbönkunum á árinu 1999.
Auk þess voru greiddir rúmlega 10
milljarðar króna í Lífeyrissjóð
starfsmanna ríkisins til að grynnka
á framtíðarskuldbindingum. Staða
ríkissjóðs gagnvart Seðlabanka var
neikvæð um 4,9 milljarða króna sem
er tæplega mUljarði hagstæðari út-
koma en á sama tímabili árið áður.
Það má alfarið rekja til aukinnar er-
lendrar lántöku sem bæði gekk til
uppgreiðslu eldri og óhagstæðari
lána og til þess að styrkja gjaldeyris-
stöðu Seðlabankans.
U"'S^rn
Okkar hjartans mál
að eignast börn
- sárt tii þess að hugsa að fólk sé svipt voninni með einu pennastriki
DV-MYNDIR HARI
Fjölskyldan
Andri og Ingibjörg með litla drenginn sinn, Daníei Guðjón,
sem er nýorðinn tveggja ára.
Heildsöludreifing:
miklir peningar en sýnir hins
vegar hversu skrýtin forgangsröð-
unin getur verið. Það má ekki
horfa fram hjá þvi að fólk stekkur
ekkert inn í þessar meðferðir.
Þeir sem áttu að komast að núna
hafa þurft að skipuleggja vinnu
og aðra hluti auk þess að búa sig
andlega undir að takast á við
þetta. Andlega hliðin er stór þátt-
ur í þessu öllu saman og má lýsa
sem samblandi af tiihlökkun og
kvíða,“ segir Andri og og bætir
við að sú afstaða heilbrigðisyfir-
valda að meina læknum að vinna
að tæknifrjóvgun á einkastofum
sé í hæsta máta furðuleg.
„Öll pör greiða fyrir hluta þess-
arar þjónustu nú þegar en þrátt
fyrir það eru þau sett í hólf og sett
á biðlista. Það er ekki bara mitt
mat heldur einnig þeirra sérfræð-
inga sem vinna að tæknifrjóvgun
að þetta sé sjúkdómur. Það er eitt-
hvað líkamlegt sem hindrar þessi
pör í eignast barn með eðlilegum
hætti; eitthvað sem ekki verður
við ráðið. Fólk hefur hins vegar
ekkert val og það er slæmt,“ segir
Ingibjörg.
Andri og Ingibjörg segja það að
eiga eitt barn sé guðsgjöf og tím-
inn einn muni leiða það í ljós
hvort Daníel litli eignist systkini.
„Það er einlæg ósk okkar að ráða-
menn þjóðarinnar sjái hve mikil-
vægt er að leysa þessi mál enda er
ekki um mikla fjármuni að
ræða,“ segir þau Ingibjörg Guð-
jónsdóttir og Andri Kárason.
-aþ
Tilhlökkun og kvíði
Þórður Óskarsson, yfirlæknir
tæknifrjóvgunardeildar, sagði í
DV í gær að hann teldi að aðeins
þyrfti fimm milljóna króna fram-
lag til að halda deildinni í horfinu
fram til áramóta. „Þetta er ekki
„Ég finn svo sannarlega til með
þeim fjölmörgu pörum sem hefðu
átt að komast í meðferð um þess-
ar mundir og þurfa nú að horfa
upp á lokun deildarinnar fram
yflr áramót," segir Ingibjörg Guð-
jónsdóttir en hún ásamt eigin-
manni sínum, Andra Kárasyni,
eru meðal þeirra sjö hundruð
para sem fylla biðlista glasa-
frjóvgunardeildar Landspítalans.
Eins og fram hefur komið í fjöl-
miðlum hefur deildinni verið lok-
að vegna þess að fjárveiting til
lyfja er uppurin og verður ekki
opnuð aftur fyrr en á nýju ári.
Ingibjörg og Andri þekkja bið-
ina sem fylgir slíkum aðgerðum.
Þeirra ferli i glasafrjóvgun hófst
fyrir sjö árum og af þeim tíma
fóru fimm ár í hreina bið. En það
varð kraftaverk, eins og þau segja
sjálf, því fyrir tveimur árum eign-
uðust þau litinn dreng, Daníel
Guðjón, sem varð til við glasa-
frjóvgun á ríkisspítalanum í
Kaupmannahöfn. „Við trúðum
þessu vart fyrst en þessi aðgerð
var sú síðasta sem við áttum völ á
þarna úti. Meðgangan gekk eins
og í sögu og við vorum svo sann-
arlega tilbúin að verða foreldrar
eftir alla þessa bið og þrauta-
göngu,“ segir Ingibjörg.
Biðin eftir barni
Biðtíminn í þeirra tilfelli varð
lengri en vant er enda fluttu þau
til Danmerkur í millitíðinni og
bjuggu þar um nokkurra ára
skeið. Andri fór í konditornám en
Ingibjörg starfaði sem söngkona
og kórstjórnandi. „Biðtíminn eftir
barni er alltaf langur og það skipt-
ir kannski ekki máli hvort það
eru dagar eða ár. Þetta tekur á
andlega og þú ert að minna þig á
þetta á hverjum degi. Alls staðar í
þjóðfélaginu eru foreldrar með
börn og krafan um barneignir er
ríkjandi. Hjá flestum koma börn-
in þegar fólk óskar þess,‘i’ segir
Ingibjörg.
Andri tekur undir þessi orð og
segir biðina geta á stundum verið
langa og erfiða. „Það fer eðli máls-
ins samkvæmt mikill tími í rann-
sóknir, síðan tekur við bið eftir
meðferð og að henni lokinni er
niðurstaðna beðið. Allan þennan
tíma heldur fólk í vonina um
barn en jafnframt verður fólk að
vera raunsætt þvi einungis rúm-
lega 30% aðgerða heppnast. Það
er þess vegna sárt til þess að
hugsa að hægt sé að svipta fólk
þessari von nánast með einu
pennastriki úr ráðuneytinu," seg-
ir Andri.
Daníel Guðjón
Andri og Ingibjörg segja það
guðsgjöf að eiga eitt barn og tíminn
leiði í Ijós hvort börnin veröi fleiri.
Skellt í lás
Ingibjörg og Andri segja tækni-
frjóvgun viðkvæmt og erfltt mál
fyrir öll pör. Þótt flestum þyki
sjálfsagt að fólki geti eignast börn
með eðlilegum hætti þá er stað-
reyndin sú að 10% para, sem lang-
ar til að eignast barn, geta það
ekki nema með aðstoð læknavís-
indanna.
„Þetta fólk er því miður ekki
þrýstihópur og því auðvelt að níð-
ast á þessum hóp ef svo má að
orði komast. Þetta er í raun stórt
vandamál sem ráðamenn virðast
sýna litinn skilning. Við getum
vel sett okkur í spor þeirra sem
biða nú eftir sinni fyrstu glasa-
frjóvgunaraðgerð og vonandi sínu
fyrsta barni. Við þekkjum hve erf-
ið sú bið getur verið,“ segir Ingi-
björg.
„Árangur glasadeildarinnar á
Landspitalanum er mjög góður og
betri en víðast hvar erlendis.
Starfsfólkið, sem þarna vinnur oft
við þröngan kost, er einstakt og
það er sama á hverju gengur fólk
er alltaf með bros á vör. Tækifær-
in til að víkka út þessa þjónustu
og bjóða erlendum pörum að
koma hingað til lands eru vissu-
lega til staðar. Þetta sjá menn
ekki og í staðinn er bara skellt í
lás,“ segir Andri.