Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1967, Qupperneq 4

6
Hvað er um að rœðal —
Er ekki þetta allt í lagi? Þannig mun margur bóndinn
spyrja. Og í augum bænda yfirleitt, mun tilraunin dæma
djúpplægingu með Skerpiplóg mjög úr leik, sem óþarfa og
sem kostnaðarauka við ræktunina. I lok frásagnar skýrsl-
unnar um erlenda reynslu af djúpplægingu, er sem sé sagt
umbúðalaust: „Djúpplæging er dýrari en venjuleg plæg-
ing og á því einungis rétt á sér, þar sem allar líkur benda
til að uppskeruauki verði nokkur.“ Uppskeruaukinn við
djúpplæginguna í tilraun þessari, meðaltal 6 ára, 1.6 hestar
af ha, er sannarlega ekki álitlegur til að greiða „dýrari“
plægingu. Enn fremur leiðir tilraunin í ljós, að hið djúp-
plægða land vill missíga nema miklu sé til kostað að jafna
flagið vinnsluárin.
Já, hvað er um að ræða? Hér er sannarlega mikið um að
ræða, mikil mistök við Skerpiplæginguna og undarlegt við-
horf til ræktunarmála, við tilraunina alla.
Mistök og viðhorf er allt í samræmi hvað við annað. Til-
raunalandinu er meðal annars lýst þannig: „Landið hefur
þornað illa við framræsluna, og uppskera á því hefur alltaf
verið rýr.“ „111 var þín fyrsta ganga“ sannast þar. Athugum
svo vinnubrögðin við nýræktun þessa. Fyrst hina venjulegu
plægingu. Hin illa ræsta mýri er plægð, herfuð og tætt, bor-
inn á tilbúinn áburður einvörðungu, og þar með er ræktun
lokið. Þetta er kallað rœktun, já, það er fljótaskriftar harka-
rœktun sú, sem því miður hefir verið svo að segja alls ráð-
andi um land allt á undanförnum árum, blessuð af ráða-
mönnum og ríflega styrkt af ríkisfé.
Þetta er „ræktunin“ sem annar af tveimur reyndustu til-
raunamiinnum vorum, Ólafur Jónsson, fer um svofelldum
orðum: „Mikill hluti af nýræktum okkar er einungis hálf-
ræktun eða ekki það. Yfirborð þeirra hefur verið jafnað og
tætt en svo lokað með grasfræsáningu jafnskjótt aftur, svo
grassvörðurinn er ekkert annað en ólseigt torf. Gróðurmold,
í þess orðs réttu merkingu, fyrirfinnst ekki.“ (Ársrit Rækt-
unarfélags Norðurlands 1964, bls. 12). Og tilraunastjórinn