Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1967, Side 226

222
GUÐSPJALLABÓK ÓLAFS HJALTASONAR
(pag. 19 v.) Eigi verdr hann til jllzs egnndr j hann hugsar eckertt vondzliga | eij
íagnar hann yfer ranglætinu [ helldr fagnnar hann sanleikanum . hann vm ber alla
hluti j hann truer aullu | hann vonar allt | hann um lidr alla hluti j kiærleikrin dodnar
alldrcij j þo at spadomurinn hiadne | og tungu malunum slote | og skynsemine linne .
Þuiat uorer vitz muner er so sem sionhenndinng [ og vorar spasagner sem sionhending
J enn nær þad kæmur . sem algiortt er | þa hiadnar þad sem sionhendinnginn er j þa
eg var barnn J taladi eg sem barnn | og eg var forsiall sem barnn j og eg hugsade sem
barnn | Enn þa eg giordizt madr | lagda eg af huad bernskligt var j Nu siaum vier
fyrer spegilin at radgatu Enn þa auglit at auglite j Nu kenne eg af sionhending | enn
þa mun eg kenna j so sem eg em kendr. Nu blifa þo þesse þriu | truan j vonin J kær-
leikin | Enn kærleikurinn er mestur af þessu
Guds Spiallit Luce xviii Capituli.
I þann tima Jesus tok þa tolf til sin | og sagdi til þeirra | siait | uier forum nu upp
til Jerusalem j og þad mun allt fullkomnad verda . huad skrifat er fyrer spa mennina |
af Mansins Syne | þuiad hann mun framselldr verda heidingium | og hleigin stryktur
og spottadr verda j og epler þad | ad þeir hafa hudstryckt hann j þa liflata þeir hann
| og aa hinum þridia deigi mun hann vpp aptur risa | og þeir forstodu eckertt ut af
þessum hlutum . Þuiat þesse ord j voru hulin fyrer þeim | og eigi vissu þeir huad
þaug hofdu at seigia . Enn so skiede | þa ed hann tok at nalægiazt Jericho | ad þar
sat eirnn blinndr madr vid weiginn | bidiannde olmusu | og er hann heyrdi folkil
ganga þar fram hia. spurd hann ad liuad þad (pag. 20 r.) uæri | Enn þeir sogdu hon-
um | þad Jesus af Nazsareth geinge þar hia | og hann kallade hatt | og sagdi . Jesus .
sonur davids | myskunna þu mier . og þeir sem hia gengu | hostudu a hann suo at hann
þægdi . Enn hann kallade þui meir | Sonr dauids myskunna þu mier : Enn Jesus
stadnemdizt vid | haud þeim j j Ad Leida hann til sin | og er hann tok ad nalægiazt
hann | spurdi hann | hann at og sagdi | huad villt þu ad eg giore þier | enn liann sagde .
herra þad eg mætti sia . | Jesus sagdi til hanns . littu vpp j þin trua giordi þig hialp-
legann j og jafnsnartt sa hann | og hann fylgdi honum epter | Dyrkandi Gud | og allt
folk sem þetta sa j gaf lof Gudi
Þann Fyrsta Sunnu Dag . j . Fostu Oratian
Fi-iiij, Gi
(pag. 25 r.) Pistillinn Esaie . vij . Capitula
A þeim Dogum talade drottinn til Achas | suo seigianndi bid þier eins teikns af Gudi
drottne þinum J hvortt þad er nidri j vnder diupunum | edr a hædum vppe | enn
achas sagdi | eigi vil eg þess beidazt | vppa þad eg freist ecki drottins þa sagde hann
j nu vel I þar fyrer heyri þier af huse davids | huortt er ydr þad forlitid | at þier
veitid monnum anngr | þad þier vilit eirnninn z angra minn Gud | fyrer þann skulld
mun drottinn sialfur giefa ydr eitt teicknn j Sia | at ein jungfru er þunngud j og
mun (mun, útstr.) eirnn son fæda | og hun mun hann kalla Emanuel j smiore | og