Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1992, Blaðsíða 80

80
YUKIO TANIGUCHI
þegar ég er staddur á Þingvöllum, sem Egill birtist mér þar og mæli
meira að segja við mig: „Nú verður þú að yrkja drápu um
fálkaorðuna.“
Meðan á þessum þýðingum stóð, hlaut ég stöðugt að brjóta
heilann um skáldakvæðin fornu. Edduþekking er bráðnauðsyn-
leg, þegar kljáðst er við þennan vanda. Þá tók ég að sökkva mér
niður í Edduna. En hún var svo örðug bæði að málfari og efni, að
ég hvorki skildi hana né gat þýtt hana. Þá stundaði ég nám við
Kílarháskóla hjá Hans Kuhn prófessor, er gefið hafði út Edduna.
Þetta eina ár varð mér mjög notadrjúgt. Eg gat einbeitt mér að
námi norrænna mála og bókmennta og safnað íjölda rita um þessi
fræði og til allrar hamingju komizt í fyrsta sinn til íslands.
Goethe sagði: „Hver sá, er kynnast vill skáldi, verður að heim-
sækja land þess.“ Það er hárrétt. Eg hef komizt að raun urn, hve
mikils virði Islandsferð er Eddufræðingi. Eg var blátt áfram
heillaður. Hið hreina, kalda loft, jökullinn sem frosið haf, lygnir
firðir, tröllauknir tígulegir fossar, auðar hraunbreiður, gömlu
bæjarhúsin í Glaumbæ, gjósandi hverir o.s.frv. Áhrifin voru
ógleymanleg.
Við heimkomuna sóttist mér vel þýðing Eddukvæðanna og
Gylfaginningar Snorra. Ég varði til hennar 5 árum og gat nú loks
leitt hana til lykta. Fyrir vinsamlega meðalgöngu Yamamuros
birtist Eddukvæðaþýðing mín 1973.
Og nokkru síðar fékk ég þýðingarverðlaunin. Vegna hins rnikla
áhuga í Japan á goðsögnum er Edda stöðugt mikið lesin og hefur
komið út í 15. útgáfu. Það fékk óvænt svo mikinn hljómgrunn, að
útgefandinn bað mig að skrifa formála fyrir forníslenzkri bók-
menntasögu, þ.e. verki mínu, er nefndist Edda og sögur (1976). í
bókinni hef ég kynnt fagrar goðsögur, hetjusögur úr Eddu og 27
hinar helztu fornsögur. í bókarlok gaf ég yfirlit um áhrif fornís-
lenzkra bókmennta á evrópskar bókmenntir síðari tíma, t.a.m. Th.
Carlyle, W. Morris, Grimmsbræður, R. Wagner o.s.frv. Næsta
þýðing íslendinga sagna (1979) er þykkt bindi og til þessa stærsta
safn þessara sagna í Japan. Þetta eru 6 sögur, Egils saga Skalla-
Grímssonar, Grettis saga Ásmundarsonar, Eyrbyggja saga, Lax-
dæla saga, Njáls saga, Völsunga saga. Það er erfitt að brjótast í
gegnum þetta þykka bindi, en það hafa raunar margir sagna-
áhugamenn gert.
Á áttunda tugnum tóku yngri fræðimenn að fást við þýðingar
sagnanna og birta eftir sig fræðilegar greinar. Af þeirn er Kunis-